Με τη βοήθεια ομοιωμάτων του βράχου και των ιδιοφυών κατασκευών του μηχανικού, με σχέδια και με μια ταινία που αναπαριστά το μεγάλο κατόρθωμα, οι επισκέπτες της έκθεσης θα γνωρίσουν την προσωπικότητα του Μ. Χαρμπούρη και τις λεπτομέρειες μεταφοράς του βράχου, από ένα βάλτο της Φινλανδίας στην Πετρούπολη, διανύοντας μια απόσταση 20 χιλιομέτρων! Ο Χαρμπούρης υπερηφανευόταν για το έργο του, αλλά και για το ότι αυτό επιτεύχθηκε χωρίς να χαθούν ανθρώπινες ζωές, κάτι πρωτοφανές για εκείνη την εποχή... και όχι μόνο.

Ο Μ. Χαρμπούρης γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1729. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Το 1759 πάει στη Βιέννη και καταλήγει στην Αγία Πετρούπολη. Γίνεται αξιωματικός του Σώματος Μηχανικών του ρωσικού στρατού και υπασπιστής του στρατηγού Μπέτσκι, αρμόδιου για την κατασκευή δημόσιων κτιρίων. Ο Κεφαλλονίτης μηχανικός εντυπωσίασε για πρώτη φορά, όταν κατασκεύασε το μεγάλο, σε όγκο και ύψος, ατελιέ του γλύπτη Φαλκονέ. Ενάντια στις προβλέψεις ότι το κτίριο θα κατέρρεε με τον πρώτο δυνατό... άνεμο, αυτό δεν έγινε.

Η εντυπωσιακότερη επιτυχία του Χαρμπούρη ήταν η λύση που έδωσε για τη μεταφορά του τεράστιου βράχου από τη Φινλανδία στην Πετρούπολη, για να γίνει η βάση του αγάλματος του Μ. Πέτρου, το οποίο φιλοτέχνησε ο Φαλκονέ. Ο Χαρμπούρης απέρριψε κάθε γνωστό μηχανισμό κύλησης και κατασκεύασε δικό του. Το μοντέλο του μηχανισμού εγκρίθηκε, παρά τη νέα καχυποψία των κύκλων των τεχνικών, για την αποτελεσματικότητά του. Εκτός από τον μηχανισμό κύλησης, ο Χαρμπούρης επινόησε και εφάρμοσε πολλές πρωτοποριακές λύσεις και για τη χερσαία μεταφορά του βράχου (ανοίγοντας δρόμο που δεν υπήρχε και εκμεταλλευόμενος τον πάγο) και για τη θαλάσσια μεταφορά, με τη βοήθεια μιας πλατφόρμας που στήριζαν δύο μεγάλα πολεμικά πλοία. Ο ίδιος επέβλεψε κάθε στάδιο της επιχείρησης και έμενε στο εργοτάξιο των 400 και πλέον εργατών που χρησιμοποιήθηκαν στη μεταφορά. Η επιχείρηση ξεκίνησε το χειμώνα του 1768 και στις 22 Σεπτέμβρη 1770, ο βράχος βρισκόταν στην πλατεία όπου θα στηνόταν το άγαλμα.

Το κατόρθωμά του ξεπέρασε τα σύνορα της Ρωσίας, έγινε θρυλικό και αποτέλεσε και το υλικό για το βιβλίο του Χαρμπούρη, το οποίο εξέδωσε στο Παρίσι (1777). Αντίθετα, το τέλος του μεγάλου μηχανικού ήταν άδοξο: σφαγιάστηκε και ληστεύτηκε από Ελληνες εργάτες του, στο πρότυπο αγρόκτημά του στην Κεφαλονιά, 14 χρόνια μετά το κατόρθωμά του...

Εξι συναντήσεις με τους φίλους των τραγουδιών του στην Αθήνα θα έχει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, που ξεκινά αύριο τις εμφανίσεις του, στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» (Συγγρού 143, τηλ. 210.9316.101-4). Θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα δυόμισι ωρών, βασισμένο κυρίως στους δύο τελευταίους δίσκους του, «Βραχνός Προφήτης» και «Αγρύπνια». Από αυτό, βεβαίως, δε θα λείψουν και παλιότερα τραγούδια του. Μαζί του τραγουδούν ο Γιώργος Μιχαήλ και η Δέσποινα Σελίδου. Εμφανίσεις επίσης στις: 10,11,14,15,16/2.

Εργο του Αλ. Φασιανού

Το νέο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου, «Νάρκισσοι και Κανίβαλοι» (εκδόσεις «Καστανιώτη») θα παρουσιαστεί στις 17/2 (7.30 μ.μ.) στην αίθουσα τέχνης «Μούσσες» (7ος όροφος), του πολιτιστικού συγκροτήματος «Artower Agora» (Αρμοδίου 10, Βαρβάκειος πλατεία). Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι: Ανδρέας Μήτσου, Κώστας Καναβούρης. Σε μια προσπάθεια εικαστικής απόδοσης του θέματος του βιβλίου, στην γκαλερί (8 μ.μ.) θα παρουσιαστεί ομαδική έκθεση ζωγραφικής των: Τ. Καμπάνη, Σ. Κατσιρέα, Μ. Κελαϊδή, Ν. Κόνιαρη, Μ. Κυριαζοπούλου, Γ. Λαναρά, Β. Παπαδαντωνάκη και Γ. Σκαρβέλη. Διάρκεια έκθεσης έως 1/3.

«Εργα σε Χαρτί» τιτλοφορείται η έκθεση έργων του Αλέκου Φασιανού, που παρουσιάζεται (έως 28/2) στο Λονδίνο. Η έκθεση οργανώθηκε από το εκεί παράρτημα του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού. Παρουσιάζονται οι «Νικητές», τα αυθεντικά έργα που κόσμησαν την τελευταία αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των Ελληνικών Ταχυδρομείων, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Επίσης εκτίθενται πενήντα ακόμη έργα σε χαρτί, χαρτόνι, λάδι και φύλλα μπρούτζου.

«Αφιέρωμα στην Κλάρα» τιτλοφορείται η έκθεση ζωγραφικής της Μάρθας - Νατάσας Ζούπα, που φιλοξενείται στο παράρτημα του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού στο Βερολίνο. Πρόκειται για πρόσωπα, που προβάλουν ποικίλες ιδέες και συναισθήματα και καλούν το θεατή να ανακαλύψει δικές του ιδέες και συναισθήματα.