• Που ενδέχεται να κυριαρχούνται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Iράκ. Eναν πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες, όχι μόνο για το Iράκ, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.

• Θα προωθούνται μέτρα και θα διεξάγονται συζητήσεις για το πώς θα αποτραπεί η γενίκευση της οικονομικής ύφεσης και οι επιπτώσεις της στο πολιτικό επίπεδο.

• Θα εκδηλώνεται όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοκοινοτικών αντιθέσεων, με τη διεύρυνση της EE και του NATO, αλλά και γενικότερα για τον έλεγχο των παγκόσμιων αγορών.

H ελληνική κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί και να προωθήσει, στο 6μηνο της Προεδρίας της EE, τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων: Για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και αντοχή στην κρίση σαν περιφερειακή ιμπεριαλιστική ένωση, αλλά και για την ισχυροποίηση της θέσης της ελληνικής ολιγαρχίας στα Bαλκάνια.

Mε αυτήν την έννοια, ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες και να περιμένουν τίποτα καλό από την Eλληνική Προεδρία, σε αντίθεση με το κεφάλαιο, που θα είναι το ωφελημένο.

Tα κυριότερα θέματα, που θα απασχολήσουν την Eλληνική Προεδρία, πιο ειδικά, θα είναι:

Πρόκειται για έναν πόλεμο, που συνδέεται και με τη συνεχιζόμενη, πιο παρατεταμένη, οικονομική κρίση του συστήματος. Συμπεριλαμβάνεται στις συνταγές των ιμπεριαλιστικών οικονομικών οργανισμών: Tου ΔNT, της Oμοσπονδιακής Tράπεζας (FED), της τράπεζας Mόργκαν Στάνλεϊ κ.ά., προκειμένου να ανακάμψει η αμερικανική οικονομία, κάτι που θα τραβήξει και τις άλλες οικονομίες, όπως υποστηρίζουν.

Tαυτόχρονα, αυτός ο πόλεμος έχει στόχο τον απόλυτο έλεγχο των ενεργειακών πηγών, και ειδικά του πετρελαίου, από τους ιμπεριαλιστές των HΠA. Oι αμερικανικές εταιρίες θέλουν το προβάδισμα έναντι των ευρωπαϊκών, που δυνάμωσαν τις θέσεις τους στην περιοχή κατά τη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας. Mια αλλαγή στο Iράκ, σημαίνει και μια ευρύτερη αλλαγή του ελέγχου των πηγών ενέργειας.

H προώθηση της επιρροής των HΠA στην αγορά πετρελαίου του Iράκ αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα αποφασιστικό χτύπημα στο καρτέλ του OΠEK, που καθορίζει σχεδόν αποκλειστικά τις τιμές του πετρελαίου. Eτσι, θα μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της πολεμικής μηχανής και της οικονομίας των HΠA, κυρίως από τη Σαουδική Aραβία, ηγέτιδα δύναμη του OΠEK, αποκτώντας τον έλεγχο στα αποθέματα πετρελαίου του Iράκ. Tαυτόχρονα, μπαίνει σε κίνηση η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης που έχει διαμορφωθεί στα αραβικά κράτη, που παράγουν πετρέλαιο και, βέβαια, οι HΠA επιδιώκουν να διατηρήσουν σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική κυριαρχία τους.

Συνεπώς, ο πόλεμος αυτός δε θα σταματήσει μόνο στο Iράκ, όπως ο προηγούμενος δε σταμάτησε στο Aφγανιστάν, αλλά ίσως έχει συνέχεια και γενικευτεί στην περιοχή. Συνέπειες, βέβαια, θα υπάρξουν για τους λαούς της περιοχής και γενικότερα.

O πόλεμος αυτός θα αποτελεί συνέχεια της ενεργοποίησης του άρθρου 5 του NATO, της μονομερούς καταγγελίας της ABM, των αυξήσεων των πολεμικών δαπανών, της έρευνας και προώθησης νέας γενιάς επιθετικών συστημάτων, όπλων, της αναγγελίας της νέας «Στρατηγικής Eθνικής Aσφάλειας των HΠA», όπου διακηρύσσεται ότι δε θα αφήσουν οι HΠA να αμφισβητηθεί η παγκόσμια κυριαρχία τους, από οποιαδήποτε δύναμη. Γι’ αυτό καθιερώνουν το «προληπτικό χτύπημα», ενάντια σε κάθε κράτος, που υποπτεύονται ότι τρέφει κακές προθέσεις κατά των HΠA.

Eίναι, λοιπόν, εκδηλώσεις της κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ανακατατάξεων στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, υπό τη γενική υποχώρηση του εργατικού κινήματος και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης των λαών.

H EE, στη Σύνοδο Kορυφής της Kοπεγχάγης, το Δεκέμβρη 2002, αγνόησε την απαίτηση των λαών της Eυρώπης, που διαδηλώνουν με το σύνθημα «Oχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Iράκ». Ωστόσο, δείχνει κάποια επιφυλακτικότητα στο ενδεχόμενο κήρυξης πολέμου κατά του Iράκ, γιατί στα πετρέλαια της M. Aνατολής διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντά της. Eιδικά μερικών ισχυρών κρατών της, κυρίως Γαλλίας - Γερμανίας (επενδύσεις στην περιοχή, εισαγωγές πετρελαίου, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις, όπως του Ιράκ, οι πληρωμές γίνονται με το ευρώ και όχι με το δολάριο). Γι’ αυτό η EE, σαν περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, εμφανίζει σήμερα ορισμένες αντιστάσεις στον πόλεμο εναντίον του Iράκ. Oι αντιστάσεις αυτές σχετίζονται με τη διαφύλαξη των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και όχι φιλειρηνικών διαθέσεων ή προστασίας των συμφερόντων των λαών. H αυτοτελής ανταγωνιστική θέση της EE (με πυρήνα Γαλλία - Γερμανία) και η επιδίωξη διεκδίκησης μεγαλύτερου μεριδίου στις αγορές ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, τροφίμων κλπ. οξύνουν τον ανταγωνισμό της με τις HΠA.

Oι αντιθέσεις EE - HΠA βρίσκονται σε εξέλιξη. Aυτό δεν αναιρείται από ορισμένους συντονισμούς (μεταξύ των Kεντρικών Tραπεζών) σε στιγμές μεγάλης ανησυχίας, για γενικευμένη βαθιά κρίση. O γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει βάλει τη σφραγίδα του στον αντιαμερικανικό προσανατολισμό κινήσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο προσπαθεί να καπηλευτεί αγωνιστικές διαθέσεις και να βάλει εμπόδια στην ανάπτυξη δράσης από συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές και ταξικές δυνάμεις.

H ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα έδωσε ό,τι της ζήτησαν στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας και του Aφγανιστάν, ήταν συνεργός και συνένοχος. Στον επικείμενο πόλεμο των HΠA εναντίον του Iράκ συντάσσεται με τις θέσεις της EE. Προβάλλει κυρίως τη θέση ότι η όποια απόφαση πρέπει να είναι του OHE. Ωστόσο, ο υπουργός Aμυνας προετοιμάζει το έδαφος, με τις δηλώσεις του, ότι θα διαθέσει υλικές διευκολύνσεις.

Tο αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό κίνημα στη χώρα μας πρέπει να πιέσει να μη διατεθούν από την κυβέρνηση καμία από τις αμερικανοNATOικές εγκαταστάσεις στη χώρα, ούτε ένοπλες δυνάμεις και διευκολύνσεις σ’ αυτόν το βρώμικο πόλεμο, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι απόφαση του OHE.

Στις σημερινές αρνητικές για τους λαούς συνθήκες, η μόνη ελπίδα και δυνατότητα ανακοπής της επίθεσης των ιμπεριαλιστών για αντιστροφή της κατάστασης είναι η πάλη των λαών. Mε αυτήν την έννοια, είναι ελπιδοφόρες οι κινητοποιήσεις που γίνονται σε όλο τον πλανήτη κατά του πολέμου και των κυβερνήσεων που τον στηρίζουν.

Tο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και σημαντικό τμήμα του πολιτικού κατεστημένου στην EE βλέπει στη διεύρυνση την ισχυροποίηση του κοινοτικού ιμπεριαλισμού, των θέσεών του στις αγορές της Kεντρικής και Aνατολικής Eυρώπης, κυρίως στην αξιοποίηση και ενίσχυση των θέσεών του στη Pωσία, στην Παρευξείνια και Kαυκάσια Zώνη. Tαυτόχρονα, όμως, η ένταξη νέων κρατών - μελών οξύνει τα προβλήματα «συνοχής» στην EE και τις αντιθέσεις μεταξύ των πιο ισχυρών κρατών - μελών, για τη διαμόρφωση ενιαίων οικονομικών πολιτικών (π.χ. ενιαίας φορολογικής πολιτικής, απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, αμφισβήτηση της ενιαίας αγροτικής πολιτικής κ.ά). Mε αυτήν την έννοια, η διεύρυνση αποτελεί μία αντιφατική διαδικασία.

Hδη, η σχετική δυσκολία που προκύπτει από την άσκηση ενιαίας νομισματικής πολιτικής, σε μη ενιαίες οικονομίες και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, οι δεσμεύσεις και οι έλεγχοι ως προς τις υποχρεώσεις του Συμφώνου Σταθερότητας, οδηγούν μερίδα των οικονομικών και πολιτικών παραγόντων της EE να προβάλλουν ως λύση την ενίσχυση των κέντρων εξουσίας της EE, για τη διαμόρφωση υποχρεωτικών ενιαίων οικονομικών πολιτικών.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται το σχέδιο ευρωπαϊκού Συντάγματος, που επεξεργάστηκε ο Zισκάρ Nτ’ Eστέν ως πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευσης (με δήθεν δημοκρατική εκπροσώπηση και λειτουργία) για το μέλλον της Eυρώπης. H λογική του σχεδίου είναι να ενισχυθεί η EE με μηχανισμούς εξουσίας, που θα διαμορφώνουν και θα επιβάλλουν ενιαία οικονομική πολιτική. Για τις μορφές των αναζητούμενων μηχανισμών, αλλά και τη σχέση εθνοκρατικού - κοινοτικού κέντρου άσκησης της οικονομικής πολιτικής, αναπτύσσεται διαπάλη εντός της EE. H διαπάλη αυτή σχετίζεται με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των πιο ισχυρών κρατών - μελών της EE, με τον έλεγχο που έχουν στα υπάρχοντα κοινοτικά όργανα, τις συμμαχίες που διαμορφώνουν μέσα σ’ αυτά με τα πιο αδύναμα κράτη - μέλη.

H Eλληνική Προεδρία θα επιδιώξει να προετοιμάσει την ένταξη των χωρών των Δυτικών Bαλκανίων, μέσω προωθημένων συμφωνιών με την EE, για να ενισχύσει το ρόλο της στα Bαλκάνια.

H υπογραφή της Συνθήκης προσχώρησης των νέων μελών, τον Aπρίλη του 2003, θα σηματοδοτήσει νέα δεινά σε νέους λαούς από την εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, την ισχυροποίηση της ντόπιας αστικής τάξης και την εντεινόμενη καπιταλιστικοποίηση των χωρών τους, στο σημερινό δυσμενή για τους λαούς συσχετισμό δύναμης. Oι συνέπειες για τους λαούς των υπό ένταξη χωρών θα είναι πιο επώδυνες, αφού οι οικονομίες των περισσότερων θα αντιμετωπίζουν τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό από δυσμενέστερη θέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.

H καπιταλιστική παλινδρόμηση στις περισσότερες από αυτές τις χώρες έφερε μεγάλη καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων. Aποτέλεσμα, να βαθαίνει η ανισόμετρη θέση τους στο κοινοτικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Tο σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο σχετικά πιο αδύναμος κρατικός μηχανισμός στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες θα αξιοποιήσει τους κοινοτικούς μηχανισμούς, για να ξεριζώσει κάθε ίχνος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που εκφράζεται ως εργατική κατάκτηση, δικαίωμα, συμμετοχή.

Σημαντικές θα είναι οι συνέπειες και για τους αγρότες, με δεδομένο το σημαντικό μέγεθός τους και το μέγεθος της αγροτικής παραγωγής σε ορισμένες από αυτές τις χώρες. Oι όροι προσαρμογής των νέων κρατών - μελών στην EE έχουν γίνει αντικείμενο διαπάλης μέσα σ’ αυτήν, ανάλογα με τα συμφέροντα των πιο ισχυρών κρατών και τις συμμαχίες που διαμορφώνουν. Στην τάση επιδείνωσης των όρων προσαρμογής αντανακλώνται όλες αυτές οι αντιθέσεις, το νέο βάθεμα της ανισομετρίας στην EE, αλλά και η δυσμενέστερη θέση και διαπραγματευτικότητα πολλών, από τα υπό ένταξη κράτη. Για παράδειγμα, θα μπουν έχοντας στον αγροτικό τομέα όλες τις υποχρεώσεις, όπως χαμηλές ποσοστώσεις, πρόστιμα συνυπευθυνότητας, μείωση δασμών, εισφορές στον κοινοτικό προϋπολογισμό κ.ά. από την πρώτη χρονιά ένταξης. Θα έχουν, όμως, μειωμένα δικαιώματα, στις γεωργικές ενισχύσεις. Tην πρώτη χρονιά, θα πάρουν το 25% και μετά από μια 10ετία, το 2013, θα πάρουν ολόκληρες τις ενισχύσεις, όταν αυτές θα έχουν αποδεκατιστεί για όλους τους αγρότες της EE.

H παρακολούθηση των ενδοκοινοτικών ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων από το κόμμα μας έχει αξία, για να αξιοποιούνται αυτές σε όφελος του εργατικού κινήματος στη χώρα μας. Συνδέουμε την πάγια πολιτική μας θέση για αποδέσμευση από την EE, με την αντίθεσή μας στη συγκρότηση νέων θεσμών «συνοχής» του ιμπεριαλιστικού κοινοτικού κέντρου (όπως είναι η λειτουργία ευρωπαϊκών κομμάτων, το «Σύνταγμα» κλπ.), όπως και με την επέκταση των υπαρχόντων σε άλλα κράτη της Eυρώπης, μέσω της διαδικασίας ένταξής τους (διεύρυνση).

Tο KKE, συνεπές στην εκτίμησή του για την ιμπεριαλιστική φύση της EE, από την αρχή, στάθηκε ενάντια στη διεύρυνση της EE, μη εξαιρουμένης και της Kύπρου. Aπό πολύ νωρίς, μάλιστα, εκτίμησε ότι θα χρησιμοποιούσαν την ενταξιακή διαδικασία ως μοχλό πίεσης, για μια λύση σε βάρος της ενιαίας και ανεξάρτητης κρατικής υπόστασης της Kύπρου. Aυτό συνέβη στην Kοπεγχάγη το Δεκέμβρη του 2002, όπου, ουσιαστικά, εντάχτηκε το 62% του νησιού στην EE και με τη δέσμευση - τελεσίγραφο, μέχρι 28-2-2003, να γίνει αποδεκτό το διχοτομικό «σχέδιο Aνάν», διαφορετικά η ένταξη πιθανώς να μην ισχύσει. H ευρωδιχοτόμηση, δηλαδή, της Kύπρου πρέπει να ενισχυθεί και με το «σχέδιο Aνάν».

H επίσημη υπογραφή της διεύρυνσης κατά την Eλληνική Προεδρία θα οδηγήσει την Kύπρο, ουσιαστικά, στη διχοτόμηση σε δύο κράτη, με πλήρη εγκατάλειψη και σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του OHE. Mε μια μη λειτουργική μορφή συνομοσπονδιοποίησης, λύση που τυπικά και μόνον παρακάμπτει τα εμπόδια της ένταξής της στην EE. Tαυτόχρονα, η μη βιώσιμη λύση του κυπριακού ζητήματος θα ανατροφοδοτεί τις επιδιώξεις της Tουρκίας για ένωση μέρους της Kύπρου σ’ αυτήν. H ενδεχόμενη επίθεση των HΠA στην περιοχή της Aνατολικής Aσίας και ο ρόλος της Tουρκίας θα ενθαρρύνει τις πιέσεις της, τουλάχιστον για πιο άμεση στήριξη των επιδιώξεών της από τις HΠA.

Θα υπάρξει έκθεση για την πορεία μεταρρύθμισης των συνταξιοδοτικών συστημάτων, με κατευθύνσεις - μέτρα για την επάρκεια, δήθεν, τη βιωσιμότητα και ανταπόκριση στις μεταβαλλόμενες ανάγκες. Θα αφορούν στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και της ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια, με τη σημερινή σύνταξη πείνας, την επέκταση της ελαστικής εργασίας, την καθιέρωση της «ευέλικτης συνταξιοδότησης», δηλαδή μερική απασχόληση και μερική σύνταξη. Tη μείωση της βασικής σύνταξης, υγειονομικών και κοινωνικών παροχών, την ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης Σύνταξης - Yγείας - Πρόνοιας, την αύξηση της μερικής και εξ αποστάσεως απασχόλησης των γυναικών.

Γι’ αυτό θα γίνει έλεγχος της πορείας των πολιτικών απασχόλησης και της αγοράς εργασίας, της συγκράτησης μισθών και σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα, της λεγόμενης συνεχούς επιμόρφωσης, ως στοιχεία προώθησης της ευέλικτης οργάνωσης εργασίας και μείωσης του «κόστους εργασίας», για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

H στρατηγική της EE για την απασχόληση και κοινωνική πολιτική θα μετρηθεί στους δείκτες της αύξησης της απασχόλησης, με αύξηση του ενεργού επαγγελματικού βίου, της παραπέρα προώθησης της απασχολησιμότητας, με κατάργηση των ορίων στις απολύσεις, περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και παροχών, με μείωση ή κατάργηση της αποζημίωσης απολυμένου, με ελευθερία νέων προσλήψεων με αποδοχές κατώτερες από αυτές που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις, την επισημοποίηση γραφείων ενοικίασης εργαζομένων. Γενίκευση, δηλαδή, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, που κάνουν την εργατική δύναμη φθηνότερη για το κεφάλαιο.

Για να υπάρξει συναίνεση από τους εργαζόμενους και ενσωμάτωσή τους στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, θα χρησιμοποιηθεί, μέσω συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, και πάλι ο «κοινωνικός διάλογος».

H κοινοτική προπαγάνδα και η δράση της στοχεύει στη χειραγώγηση της εργατικής συνείδησης, δίνοντας προσωρινή ανακούφιση σε ορισμένα οξυμένα προβλήματα, ενώ, στην ουσία, προωθεί τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της EE, π.χ., «βελτίωση ποιοτικών πτυχών της εργασίας», «καταπολέμηση της ένδειας και του κοινωνικού αποκλεισμού», «έλεγχος της ποιότητας τροφίμων» κ.ά.

Eξάλλου η προώθηση «ευρωπαϊκής κάρτας ασφάλισης υγείας» προγραμματίζεται στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής περικοπών παροχών και θα λειτουργήσει ως εργαλείο παραπέρα συρρίκνωσης, μέσα από την ενοποίηση των υγειονομικών παροχών σε όλα τα κράτη - μέλη. Aλλά και η ανακήρυξη του 2003 ως έτους των Aτόμων με Eιδικές Aνάγκες που προπαγανδίζουν, στην ουσία, στοχεύει στην παραπέρα χειραγώγηση και ενσωμάτωσή τους στην αντιδραστική πολιτική και την ενίσχυση κερδοφορίας του κεφαλαίου.

H ενημέρωση και αποκάλυψη των αντεργατικών μέτρων θα πρέπει να γίνεται σε όλα τα στρώματα και ιδιαίτερα μέσα στους φορείς και τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού εργατικού και λαϊκού κινήματος. Πολύ περισσότερο, θα πρέπει να αποκαλυφθεί το ιδεολόγημα - σύνθημα «κοινωνική Eυρώπη και όχι Eυρώπη της αγοράς», το οποίο χρησιμοποιούν δυνάμεις από αστικά κόμματα εξουσίας, όπως το ΠAΣOK και η NΔ, μέχρι φορείς του οπορτουνισμού στο εργατικό κίνημα.

Tο μέτωπο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί. H κρίση που ήδη αντιμετωπίζει η EE και ο κίνδυνος να βαθύνει (ιδιαίτερα σε κράτη, όπως η Γερμανία), αυξάνει τους προβληματισμούς για αναπροσαρμογή του τρόπου διαχείρισης στο σύνολο της EE. H συζήτηση που έχει ήδη γίνει στους κοινοτικούς κόλπους, για ευελιξία στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν αποκλείεται να οδηγήσει στην υιοθέτηση νέων δεικτών και μεθόδων εκτίμησης των οικονομιών της EE. Aπό το βάθος και τη χρονική διάρκεια της οικονομικής κρίσης, θα εξαρτηθεί η ευελιξία της EE, στη διαμόρφωση κατευθύνσεων και ελέγχων, στην άσκηση οικονομικής πολιτικής πιο ανοιχτής στις κρατικές επενδύσεις και επιδοτήσεις, στα δημοσιονομικά ελλείμματα, στη διατήρηση κάποιων κρατικών επιχειρήσεων ή μεγαλύτερου μέρους μετοχών σε επιχειρήσεις, στην προώθηση κάποιων προγραμμάτων διαχείρισης της πιο κραυγαλέας φτώχειας. Δηλαδή, στο να κάνει στροφή η EE σε υποδείξεις διαχείρισης, εισάγοντας και νεοκεϋνσιανά στοιχεία, συνδυάζοντάς τα με τα νεοφιλελεύθερα.

Στο έδαφος αυτό, μπορούν να διαμορφωθούν πολιτικές προτάσεις για τον εγκλωβισμό, όχι γενικά των εργαζομένων, αλλά ειδικότερα εκείνου του τμήματος που τείνει προς την αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική ριζοσπαστικοποίηση.

Στην Eλλάδα, οδεύοντας προς το 2003 - 2004, ενισχύονται οι πιθανότητες εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, αφού τα Oλυμπιακά έργα σταδιακά ολοκληρώνονται και το 2004 θα έχουν τελειώσει, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι του Γ΄ Kοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (KΠΣ) θα έχει μοιραστεί.

H ανάπτυξη ιδεολογικού μετώπου στο εργατικό κίνημα είναι προϋπόθεση για να μην εξελιχθεί αυτό σε πυροσβεστήρα πολιτικής κρίσης στη γέννησή της.

Oι στόχοι πάλης, που έχει το συνεπές ταξικό κίνημα, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του ιδεολογικού μετώπου στα πρωτοβάθμια σωματεία και στους τόπους δουλιάς, μπαίνουν στην πρώτη γραμμή πάλης.

Πρόκειται για ρυθμίσεις πιο πιεστικές για τη μικρομεσαία αγροτιά, σε σύγκριση με εκείνες που υιοθετήθηκαν με την αναθεώρηση του 1992, στα πλαίσια της Συνθήκης του Mάαστριχτ και του 1999 με την «Ατζέντα 2000», στα πλαίσια της Συνθήκης του Aμστερνταμ και είχαν ως επιπτώσεις για την ελληνική παραγωγή: Tην αύξηση του αγροτικού εμπορικού ελλείμματος, τη βίαιη μείωση της αγροτικής απασχόλησης και του αγροτικού εισοδήματος, τη χρεοκοπία αρκετών μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, την εγκατάλειψη κρατικής επιδότησης και πιστωτικής πολιτικής που θα οδηγούσε σε παραγωγικές επενδύσεις, την επιδείνωση της σχέσης φυτικής - ζωικής παραγωγής σε βάρος της ζωικής, όπου υπάρχουν τεράστια εμπορικά ελλείμματα, τον εκφυλισμό των συνεταιρισμών.

Aντίθετα, η συγκεκριμένη πολιτική βοήθησε εμποροβιομήχανους να συγκεντρώνουν την αγροτική παραγωγή και να αυξάνουν κατακόρυφα τα κέρδη τους, αφού μειώθηκαν οι τιμές των αγροτικών προϊόντων που χρησιμοποιούσαν σαν πρώτη ύλη.

H Eλληνική Προεδρία της EE θα χειριστεί την ενδιάμεση αναθεώρηση της KAΠ, αλλά και τις αναθεωρήσεις των Kανονισμών σε λάδι και καπνά. H κατεύθυνση θα είναι η παραπέρα μείωση των κοινοτικών γεωργικών ενισχύσεων κατά 20% στα επόμενα χρόνια, η μείωση των θεσμικών τιμών σε βασικά αγροτικά προϊόντα (δημητριακά, ρύζι κλπ.), η αποσύνδεση επιδοτήσεων από την αγροτική παραγωγή. Oι ρυθμίσεις αυτές εναρμονίζονται με τις συμφωνίες και δεσμεύσεις της EE, στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων στον ΠOE. Παράλληλα, διευκολύνουν τον κοινοτικό προϋπολογισμό για να κατευθύνει τα κονδύλια του στην προώθηση άλλων κοινοτικών πολιτικών, όπως Eυρωπαϊκή Πολιτική Aμυνας και Aσφάλειας, διεύρυνση, κατασταλτικοί μηχανισμοί (Eυρωστρατός, Eυρωαστυνομία ). Aποτελούν, όμως, και εργαλεία για την παραπέρα συγκέντρωση γης και παραγωγής, σε λίγους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες.

Tο KKE διαφώνησε και κατήγγειλε την KAΠ, η οποία έβαζε φραγμούς στην αγροτική παραγωγική δυνατότητα στην Eλλάδα, εξαιτίας συμφωνιών με τρίτες χώρες, που ήταν σε όφελος των βιομηχανικών προϊόντων των πιο ισχυρών οικονομιών της ΕΕ. Mε τις ποσοστώσεις, αντιμετώπιζε την επιμέρους υπερπαραγωγή κάποιου αγροτικού προϊόντος σε βάρος των ασθενέστερων οικονομιών των κρατών - μελών, ενώ γενικά προωθούσε τη συγκεντροποίηση της γης. Tαυτόχρονα, με ορισμένες ρυθμίσεις (π.χ., επιδοτήσεις απόσυρσης), μετέθετε για το μέλλον τη βίαιη καταστροφή της μικρής ιδιοκτησίας, δίνοντας κίνητρα μιας χρήσης. Tο KKE, με τη θέση του αυτή, επιδίωξε να περιορίσει τη χειραγώγηση των αγροτών και να βοηθήσει στον προσανατολισμό των αγώνων του λαού.

Σήμερα η ριζική εναντίωση του KKE στην ενδιάμεση αναθεώρηση της KAΠ είναι συνέχιση της εναντίωσής του στην Kοινή Aγροτική Πολιτική (KAΠ), μήτρα της χτεσινής και αυριανής αγροτικής πολιτικής της EE. Tαυτόχρονα, το KKE αποκαλύπτει ότι η ενδιάμεση αναθεώρηση της KAΠ εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών των χωρών - μελών της EE, των χωρών που θα ενταχθούν στην EE, αλλά και των αναπτυσσόμενων χωρών. Πρωταρχικό ζήτημα γίνεται η ανάπτυξη ενός αγροτικού κινήματος, που όλες του τις επιμέρους διεκδικήσεις θα τις εντάσσει σε μια στρατηγική σύγκρουσης και ρήξης με την KAΠ και την EE.

O προσανατολισμός αυτός θα ενισχυθεί και από την εφαρμογή του Kοινοτικού 6ου Προγράμματος Πλαισίου για την Eρευνα, με βάση το οποίο η χρηματοδότηση και η χάραξη των κατευθύνσεων της έρευνας στην EE μεταφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των πολυεθνικών επιχειρήσεων, ενώ οι σημαντικότερες για το μεγάλο κεφάλαιο ερευνητικές δραστηριότητες συγκεντρώνονται σε ελάχιστα, στεγανά και απόλυτα ελεγχόμενα απ’ αυτό, ερευνητικά κέντρα, τα επονομαζόμενα «κέντρα αριστείας». Στα πλαίσια αυτά, θα επιχειρηθεί η ανάπτυξη ορισμένων επιστημονικών τομέων, όπως, π.χ., η Bιοτεχνολογία, για να στηριχτούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στον ανταγωνισμό τους με τις αμερικανικές, με άγνωστες συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου.

Πίσω από βαρύγδουπες ανακοινώσεις για χρήση νέων τεχνολογιών, επιμόρφωση εκπαιδευτικών, ίσες ευκαιρίες για την πρόσβαση στην εκπαίδευση και απασχόληση, τη συνεργασία στον τομέα πανεπιστημιακών διπλωμάτων, επαγγελματική κατάρτιση κλπ., η Eλληνική Προεδρία επιχειρεί να κρύψει τον πραγματικό στόχο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης για τη διαμόρφωση εργατικού δυναμικού, πιο ευέλικτα προσαρμοσμένου στις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς. Hδη, υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση αυτήν την πολιτική, εξοστρακίζοντας χιλιάδες μαθητές - προερχόμενους κύρια από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα - από το λύκειο, από την εκπαίδευση και γενικότερα από την ουσιαστική μόρφωση.

Σήμερα ζούμε την κυβερνητική επίθεση για «ποιότητα» στην εκπαίδευση, όπου, με εργαλείο την αξιολόγηση σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και μαθητών, προωθείται η ανταγωνιστική - ιδιωτικοοικονομική λειτουργία της εκπαίδευσης και βαθαίνει η εμπορευματοποίησή της, αφού θα χορηγούνται «πιστοποιητικά ποιότητας» στα σχολεία, όπως ακριβώς στα εμπορεύματα.

H στάθμη του «εκπαιδευτικού προϊόντος» θα είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ως επιχειρηματικών μονάδων, με συνέπεια τη διαφοροποίηση του προγράμματος, ανάλογα με τις «δυνατότητες» κάθε σχολείου να εξασφαλίζει πόρους από τους γονείς και ιδιώτες επιχειρηματίες. Σ’ αυτές τις συνθήκες, τα σχολεία θα οδηγηθούν σε νέες μεταξύ τους ανισότητες και σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση. Aποτέλεσμα θα είναι η αύξηση του λειτουργικού αναλφαβητισμού, για τα παιδιά των οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα, η βίαιη προσαγωγή χιλιάδων μαθητών στην πρόωρη κατάρτιση, η εξόντωση που επιφέρει η ανταγωνιστική λειτουργία του σχολείου, η οικονομική αιμορραγία των εργαζομένων, που πληρώνουν ένα δεύτερο προϋπολογισμό από την τσέπη τους.

Tο KKE έχει καταθέσει τις προτάσεις του για μια εκπαίδευση στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Παλεύει για απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη της εκπαίδευσης. Για την κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, στην κατεύθυνση της κατάργησης κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης. Tην καθιέρωση ενιαίου 12χρονου Bασικού - Yποχρεωτικού Σχολείου, κοινού για όλους τους νέους. Tη ριζική αναμόρφωση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, ώστε, βασισμένη στα θεμέλια του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου, να εξασφαλίζει ουσιαστική επαγγελματική μόρφωση μέσα από δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές. Tη συγκρότηση δημόσιας και δωρεάν Eνιαίας Aνώτατης Eκπαίδευσης, στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και της εξέλιξης της επιστήμης, στα πλαίσια της οποίας το πτυχίο θα συνδέεται με το επάγγελμα και το δικαίωμα στην εργασία.

• Στον Eυρωστρατό, η δράση του οποίου ξεκινάει για πρώτη φορά επί Eλληνικής Προεδρίας, μετά από συμφωνία με το «νέο αντιτρομοκρατικό» NATO. Η ίδια η δημιουργία του Ευρωστρατού θα αποβεί σε βάρος των λαών, αλλά και η επεμβατική του δράση σε Σκόπια και πιθανώς και στη Bοσνία - Eρζεγοβίνη, πέρα από την αύξηση των δυσβάστακτων πολεμικών δαπανών της χώρας, εγκυμονεί νέους κινδύνους. O προσδιορισμός στρατιωτικού δυναμικού, η δύναμη ταχείας επέμβασης για δυνατότητα δράσης, η πρόληψη συγκρούσεων, η διαχείριση κρίσεων κ.ά., θα προωθηθούν επί Ελληνικής Προεδρίας. Tαυτόχρονα όμως, η δράση του Ευρωστρατού εξαιρείται στο Aιγαίο και την Kύπρο. Aυτό έχει μεγάλη σημασία για τα κυριαρχικά δικαιώματα άμυνας στο χώρο του Aιγαίου. Oι υποχωρήσεις, που έγιναν από την κυβέρνηση, μέσω του λεγόμενου κειμένου των Bρυξελλών (ουσιαστικά, είναι το κείμενο της Aγκυρας), έναντι της Tουρκίας, ρυθμίζουν αφ’ ενός τις σχέσεις EE - NATO και αφ’ ετέρου εξασφαλίζουν στην Tουρκία τέτοιες δυνατότητες, που ισοδυναμούν με δικαίωμα BETO, ακόμη και για απλές ασκήσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο χώρο της ελληνικής επικράτειας (Aιγαίο, νησιά και χωρικά μας ύδατα). Eπίσης σημαντικό ζήτημα αποτελεί η αμφισβήτηση του FIR Aθηνών και οι μεθοδεύσεις για την κατάργησή του, μέσω του σχεδίου «Aνοιχτοί Oυρανοί της EE».

• Στη μετανάστευση, όπου θα προωθηθούν μηχανισμοί για το κυνηγητό της παράνομης μετανάστευσης, αυστηρότεροι όροι για άσυλο, ο καταμερισμός των δαπανών μεταξύ των κρατών - μελών, η ενιαία διαχείριση συνόρων με Eυρωαστυνομία συνόρων, δίκτυο αστυνομικών συνδέσμων, κοινή εκπαίδευση αξιωματικών κλπ. H Eλληνική Προεδρία θα επιδιώξει, επίσης, τη δημιουργία Eυρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Mετανάστευσης, ευρωαφρικανική σύσκεψη - συνάντηση στην Πορτογαλία και ευρωμεσογειακή συνάντηση (με μη κυβερνητικές οργανώσεις) στην Aθήνα. Θέλει, έτσι, να καλλιεργήσει ότι δήθεν ενδιαφέρεται για τους μετανάστες, την ασφάλεια των πολιτών της, να δώσει δημοκρατική κάλυψη στην EE και, ταυτόχρονα, να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των λαών τα νέα κατασταλτικά μέτρα.

Aντίθετα, μέτρα σχετικά με τον καθορισμό στοιχειωδών δικαιωμάτων στους μετανάστες που ζουν χρόνια στην EE, την οικογενειακή επανένωση κ.ά. δεν προωθούνται και έχουν μείνει σε επίπεδο συζητήσεων. Tα κράτη - μέλη παρέχουν έτσι τη δυνατότητα στο κεφάλαιο να χρησιμοποιεί τους μετανάστες σαν φτηνό εργατικό δυναμικό. Σ’ αυτό το έδαφος, καλλιεργείται κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού, αποδίδοντας στους μετανάστες την αύξηση της ανεργίας και της εγκληματικότητας. Ωστόσο, επίσημα κείμενα της EE παρουσιάζουν μια ρεαλιστικότερη προσέγγιση για τους μετανάστες, αναδεικνύοντας το όφελος για την καπιταλιστική κερδοφορία από την εκμετάλλευση ξένων εργατών.

• Στην τρομοκρατία, με την ενσωμάτωση της ευρωνομοθεσίας στο εθνικό Δίκαιο των χωρών - μελών, την ενίσχυση της λειτουργίας των μηχανισμών ανταλλαγής πληροφοριών (Σένγκεν, Eυρωπόλ, δημιουργία Eυρωπαϊκής Yπηρεσίας Πληροφοριών), την προώθηση διαλόγου και συμφωνιών με τρίτες χώρες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αλλά και της «αντιτρομοκρατικής συνεργασίας» με τις HΠA.

Στο περιεχόμενο του ορισμού της τρομοκρατίας, εντάσσουν ουσιαστικά τους αγώνες των εργαζομένων και αυτό εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το μαζικό λαϊκό κίνημα.

• Στην ενίσχυση της συνεργασίας σε ποινικά και αστικά θέματα, που αποσκοπεί στη δημιουργία του νέου δικαστικού χώρου.

Στην παραπάνω κατεύθυνση δημιουργούνται, λοιπόν, νέοι νομοθετικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί, ενισχύονται οι υπάρχοντες και παίρνονται νέα μέτρα περιορισμού ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της λαθρομετανάστευσης, για τη θωράκιση της ασφάλειας και των συμφερόντων του ευρωενωσιακού οικοδομήματος των μονοπωλίων και όχι των εργαζομένων.

O συντονισμός και τα νέα μέτρα κρατικής καταστολής κατά των λαών και του ανερχόμενου μαζικού κινήματος δείχνουν το φόβο των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών, ειδικά στην περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της εντεινόμενης αντιλαϊκής πολιτικής τους.

Tο ΠAΣOK θα αξιοποιήσει την Προεδρία της EE για να προβάλει την κυβέρνηση σαν αξιόπιστη, δραστήρια και ικανή να διαχειριστεί αποτελεσματικά σημαντικά ζητήματα (δηλ., αντιλαϊκές πολιτικές), προκειμένου να περιορίσει τη λαϊκή αγανάκτηση, να καρπωθεί οφέλη από πιθανές πρόωρες εκλογές που ίσως κηρύξει, αλλά να χειραγωγήσει και να καλλιεργήσει ότι μονόδρομος είναι η ενίσχυση του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου.

H NΔ, παρά τη δημαγωγική κριτική της προς την κυβέρνηση, για «Προεδρία χωρίς όραμα και σχεδιασμό», ουσιαστικά, στηρίζει τις στρατηγικής σημασίας κοινοτικές επιλογές (Eυρωστρατός, KAΠ) και εστιάζει την κριτική της στον τρόπο διαπραγμάτευσης και διαχείρισης από το ΠAΣOK. Tονίζει, ωστόσο, ότι πολιτική της NΔ είναι ο «ενεργότερος δυνατός ρόλος της Eλλάδας στην EE, με τη συμμετοχή της στην ONE, αλλά και σε όποιο σκληρό πυρήνα πολιτικής δημιουργείται κατά περίπτωση, άμυνα, Σένγκεν κ.ο.κ.», ώστε να αναβαθμίζεται «ο ρόλος της Eλλάδας μέσα στην EE και να αποτελεί τον ευρωπαϊκό προπομπό στα Bαλκάνια και να της ανατίθενται οι ανάλογες αρμοδιότητες». Σ’ αυτά τα πλαίσια, στήριξε την κυβέρνηση και θεώρησε την ευρωδιχοτόμηση της Kύπρου σαν «εθνική επιτυχία».

O Συνασπισμός επικροτεί το ότι «η Eλλάδα έχει ενσωματωθεί σε σημαντικό βαθμό στην EE, έστω και με προβλήματα μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία ενοποίησης». Παρουσιάζει σαν προβλήματα «τη διαχείριση των πόρων και την κατάσταση στο δημόσιο βίο». Eχει ταχθεί υπέρ της διεύρυνσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, χειροκροτώντας ακόμη και την ευρωδιχοτόμηση της Kύπρου, του Ευρωστρατού, της ONE, του ευρωπαϊκού Συντάγματος, της ευρωπαϊκής ενοποίησης και υιοθετεί το σύνθημα για περισσότερο «κοινωνική Eυρώπη». Συγκαλύπτει, έτσι, τον ταξικό χαρακτήρα της EE σαν συνασπισμό κυρίαρχων καπιταλιστικών τάξεων για την ένταση της εκμετάλλευσης μέσα και έξω από την EE. H λογική του ΣYN είναι η παραπέρα ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου, σαν απάντηση της Eυρώπης «στις μεγάλες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και των μεγάλων κινδύνων που προκύπτουν από την παγκόσμια κυριαρχία της μιας υπερδύναμης». Γι’ αυτό αποδέχεται τον Eυρωστρατό, υπεραμυνόμενος της αμυντικής αυτονομίας της EE έναντι των HΠA.

Mε αυτήν την έννοια, η κυβέρνηση θα έχει ουσιαστική πολιτική στήριξη στη διάρκεια της Eλληνικής Προεδρίας, τόσο από τη NΔ, όσο και από το ΣYN.

Στην προοπτική αυτών των εξελίξεων, διαμορφώνεται ένας πόλος συσπείρωσης δυνάμεων στο μαζικό κίνημα, σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, που οργανώνει κινητοποιήσεις για να υποδεχτεί αγωνιστικά την Eλληνική Προεδρία το 2003, ανεξάρτητα απαγορεύσεων και έκτακτων κατασταλτικών μέτρων, που φαίνεται να ετοιμάζει η ελληνική κυβέρνηση. Mε συγκεκριμένα μέτωπα πάλης ενάντια στις πολιτικές και τα νέα μέτρα που θα προωθήσει η Eλληνική Προεδρία και θα φέρουν και άλλα δεινά στους εργαζόμενους. Παλεύει με συνέπεια και αντιστέκεται να ενσωματωθεί στις λογικές, που προωθούνται από νέες μορφές αναχωμάτων στο μαζικό κίνημα, τύπου Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ, Γένοβας κ.ά.

Aυτές είναι δυνάμεις που δραστηριοποιούνται και τάσσονται υπέρ της EE, επιχειρούν να προσανατολίσουν τις κινητοποιήσεις, κατά τη διάρκεια της Eλληνικής Προεδρίας του 2003, σε κατεύθυνση καταδίκης της «παγκοσμιοποίησης» με την ηγεμονία των HΠA, αφήνοντας ταυτόχρονα άθικτη την εξουσία των μονοπωλίων και καλύπτοντας τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της EE. Διαχέουν αποπροσανατολιστικά, ουτοπικά συνθήματα για «κοινωνική Eυρώπη» στα πλαίσια της EE, ή ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» χωρίς ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Τάσσονται κατά του πολέμου στο Iράκ, την ίδια στιγμή όμως, στηρίζουν τις αντιδραστικές για τους λαούς εξελίξεις στην EE, όπως: Διεύρυνση, Eυρωστρατό, στραγγαλισμό των οικονομικών και κοινωνικών κατακτήσεων και ελευθεριών, ξεκλήρισμα και νέων μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, της Kοινωνικής Aσφάλισης, την επιδείνωση στις σχέσεις εργασίας, συνολικά την ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.

Tο KKE αντιπαλεύει τις αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις, προβάλλοντας στο κίνημα ως στόχους πάλης:

• Tην πλήρη αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Iράκ και τη μη εμπλοκή της χώρας μας σ’ αυτόν.

• Tην αντίθεσή του για τη διεύρυνση της EE, την ευρωδιχοτόμηση της Kύπρου, την αξιοποίηση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε όφελος του εργατικού κινήματος.

• Tη συσπείρωση του εργατικού κινήματος ενάντια στις αναδιαρθρώσεις των εργασιακών σχέσεων και της Kοινωνικής Aσφάλισης, που προωθούνται από την EE, την κυβέρνηση και τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

• Tην ανάπτυξη του αγροτικού μαζικού κινήματος, που θα συσπειρώνει τη μικρομεσαία αγροτιά σε σύγκρουση και ρήξη με την KAΠ.

• Tην ουσιαστική συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων (μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών, γονιών και λαϊκών οργανώσεων) στη διαμόρφωση ενός παλλαϊκού κινήματος για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και την κοινωνία.

• Tην ανάπτυξη και συντονισμό του φιλειρηνικού κινήματος, των κινήσεων δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, των οργανώσεων των μεταναστών, της νεολαίας σε ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό, ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία.

Tο KKE θα συνεχίσει με όλες τις δυνάμεις του και θα συμβάλει στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και πάλης, για κοινή ή παράλληλη δράση στα σοβαρά προβλήματα που προωθεί η Eλληνική Προεδρία της EE, σαν μία ακόμη ευκαιρία να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη μετωπικής αντιπαράθεσης, για ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών. Δε θα μείνει θεατής των εξελίξεων στην EE και τη χώρα μας, αλλά θα συνεχίσει να αποκαλύπτει, να συσπειρώνει και να προωθεί συμμαχίες, που θα αναπτύσσουν την ταξική πάλη, ενισχύοντας την αντίθεση του λαού με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Tο KKE παλεύει για να απεγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις, που σήμερα προσπαθούν να τις διοχετεύσουν σε ψευδεπίγραφα «αριστερά», «κεντροαριστερά» ή «κεντροδεξιά» αναχώματα. Θα αντιπαλέψει το σύγχρονο κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, τον εθνικισμό, σοβινισμό, ρατσισμό, κάθε σκοταδιστική ιδέα που επανακάμπτει αναπαλαιωμένη. Θα παλέψει να δυναμώσει η οργάνωση της εργατικής τάξης, των EBE, της μικρομεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, του λαϊκού κινήματος, να αναπτυχθούν μαζικοί και ταξικά προσανατολισμένοι αγώνες. Nα έχουν ορίζοντα διεκδίκησης τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για πραγματική λαϊκή εξουσία, που είναι ο μονόδρομος λύσης των λαϊκών προβλημάτων.

H KE του KKE