Η παγκόσμια κοινή γνώμη προετοιμάστηκε καταλλήλως, επί της ουσίας εκπαιδεύτηκε από τα διεθνή ΜΜΕ να είναι έτοιμη να ακούσει τα αδιάσειστα στοιχεία της «ιρακινής ενοχής», που θα προσκόμιζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, εκ στόματος του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Πηγές από μυστικές υπηρεσίες, αποδεικτικά στοιχεία από δορυφόρους, ακόμη και από το 1991, ομολογίες διαφόρων Ιρακινών αξιωματούχων που αυτομόλησαν στη Δύση, αστείες συνομιλίες μεταξύ αξιωματούχων του Ιράκ και μελών της προεδρικής φρουράς. Περίπου αυτά είναι τα «συντριπτικά στοιχεία» που αποδείκνυαν - κατά τον Πάουελ - την ύπαρξη χημικών, βιολογικών, ακόμη και πυρηνικών όπλων ή των διασυνδέσεων του Ιράκ με το δίκτυο του Μπιν Λάντεν, την Αλ Κάιντα. Αναφορικά με τα στοιχεία, ουδείς πείστηκε, εκτός αυτών που δε χρειάζονταν καν να ακούσουν το πολεμικό παραλήρημα των ΗΠΑ, αφού έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του πολέμου.

Ουσιαστικά αυτά που δεν εκστόμισε ποτέ ο Κόλιν Πάουελ ήταν τα πλέον κρίσιμα. Η πιο σημαντική λέξη, όμως, που συνιστά και τον πυρήνα των πολεμικών σχεδίων της Ουάσινγκτον, ποτέ δεν έφτασε στα χείλη του υπουργού Εξωτερικών. Είναι μία: πετρέλαιο.

Ελάχιστοι εντός των ΗΠΑ θα παραδεχτούν ποτέ επισήμως ότι μοναδική κινητήρια δύναμη είναι η επίτευξη των στρατηγικών στόχων που αφορούν στο ζήτημα του πετρελαίου εν τω συνόλω και για το λόγο αυτό η «ελαφροΐσκιωτη» παρουσίαση της 5ης Φλεβάρη ήταν απλώς ένα διπλωματικό ή δημοσίων σχέσεων τέχνασμα, ώστε να αναμετρηθούν οι δύο «αντίθετες», όπως εμφανίζονται, πλευρές, να μετρηθεί η κοινή γνώμη και κυρίως το αντιπολεμικό κίνημα εντός των ΗΠΑ και παγκοσμίως, που είναι το μοναδικό πραγματικό εμπόδιο στις πολεμοχαρείς ιαχές της Ουάσιγκτον.

Ελάχιστοι θα αποκαλύψουν ότι ο πόλεμος είναι μία αποικιακού τύπου κατάκτηση, που καθοδηγείται από μία σειρά οικονομικών και γεωπολιτικών στόχων, όπου στο επίκεντρο βρίσκεται όχι μόνο αυτό καθ' εαυτό το πετρέλαιο, η παραγωγή και κυρίως η διάθεσή του, αλλά η προώθηση των αμερικανικών σχεδίων για όλη την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ούτως ώστε να επιτευχθεί η αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία και να παραγκωνιστούν όσες άλλες δυνάμεις ερίζουν και την εποφθαλμιούν. Από τη δεκαετία του '30, όταν το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι επιτέθηκε και κατέλαβε την Αιθιοπία, η Μαντζουρία καταλήφθηκε από την αυτοκρατορική Ιαπωνία και Αυστρία και Σουδητία (τμήμα της Τσεχοσλοβακίας) προσαρτίστηκαν στη ναζιστική Γερμανία, δεν έχουν εκδηλωθεί τόσες βίαιες και απροκάλυπτες επιθέσεις εκ μέρους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε μικρότερα και πιο αδύναμα κράτη.

Υπερβολή; Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν δεν είναι μακριά. Ενα κράτος - μπανανία, σε αυτή την περίπτωση το Ιράκ, θα δώσει τη δυνατότητα - κυρίως - στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και άλλες δυνάμεις να έχουν μόνιμη στρατιωτική και πολιτική παρουσία, να παραγκωνίσουν τη Σαουδική Αραβία ως κράτος κλειδί εντός του ΟΠΕΚ, να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο αναφορικά στην πετρελαϊκή παραγωγή, συνεπώς στην παγκόσμια οικονομία, αλλά και να έχουν τον πρώτο λόγο στον ανασχηματισμό όλης της περιοχής.

Αποκαλυπτικά όσα ανέφερε ο Κόλιν Πάουελ στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, την Πέμπτη, μία μέρα μετά την παρουσίαση του αμερικανικού «κατηγορώ» στον ΟΗΕ. Ο Πάουελ παραδέχτηκε ότι η επίθεση κατά του Ιράκ θα προκαλέσει «κάποιες δυσκολίες» κατά τη διάρκεια της επίθεσης, αλλά και τους αμέσως επόμενους μήνες μετά τον πόλεμο. Εντούτοις, πρόσθεσε: «Νομίζω ότι υπάρχει πάντα η ισχυρή πιθανότητα επιτυχίας, που ουσιαστικά θα μετασχηματίσει την περιοχή, με ένα δυναμικό και θετικό τρόπο, που θα ενισχύσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ενώ θα είμαστε και ικανοί να επιτύχουμε πρόοδο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή»...

Ενώ ο Πάουελ διαβεβαίωσε την Επιτροπή ότι παρά το γεγονός πως η Γαλλία, που έχει δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, δε θα είναι εύκολο να αλλάξει θέση από την «αδιάλλακτη» όπως εμφανίζεται στάση της κατά του πολέμου, η παρουσίαση ήδη έχει αρχίσει να μεταβάλλει τη στάση αρκετών συμμάχων.

Η αναφορά δεν είναι τυχαία. Με την επιστολή των 8 ευρωπαϊκών κρατών που τάσσονταν στο πλευρό των ΗΠΑ, το συμμαχικό στρατόπεδο έφτασε στο κρίσιμο σημείο όπου τα ενδόμυχα κίνητρα και αντιθέσεις, που για καιρό υπέβοσκαν ή αποκρύπτονταν τεχνηέντως, αποκαλύφθηκαν, εξαιτίας της εμμονής των ΗΠΑ, κυρίως χρονικά, να κάνουν το Ιράκ τον άμεσο στόχο του στρατιωτικού οπλοστασίου τους.

Εγιναν πρόδηλες λοιπόν οι αντιθέσεις και οι συνεχώς αυξανόμενες διπλωματικές αψιμαχίες, εν δυνάμει και βίαιες, μεταξύ των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αναφορικά με την παγκόσμια ηγεμονία που επιδιώκουν να αποκτήσουν οι ΗΠΑ, απαιτώντας πλήρη υπακοή από τους συμμάχων τους στη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία αλλά και τις νεόκοπες Ρωσία και Κίνα.

Ξανά, Γαλλία, Γερμανία και Ρωσία εμφανίστηκαν στον ΟΗΕ έχοντας σχεδόν κοινό μέτωπο, επιμένοντας εκ νέου στη συνέχιση των επιθεωρήσεων και τη διπλωματική λύση. Γαλλία και Γερμανία, οι χώρες που χαρακτηρίστηκαν «παλιά Ευρώπη» από τον υπουργό Αμύνης των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, που βρίσκονται αντιμέτωπες όχι μόνο έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και έναντι της «νέας Ευρώπης»...

Δήλωση που προκάλεσε την μήνιν των δύο κρατών, αλλά και τη διάνοιξη ενός έντονου κύκλου συζητήσεων σε όλη την Ευρώπη, σχετικά με τον κίνδυνο της διάλυσης των υπολειμμάτων του συνόλου, του νομικού και θεσμικού πλαισίου που ρυθμίζει τις σχέσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Αραγε για την Ευρώπη, παλιά ή νέα, η συναίνεση στα σχέδια των ΗΠΑ σημαίνει, όπως είχε επισημάνει η «Le Figaro», να μετατραπεί η Ευρώπη «σε ένα απλό προτεκτοράτο των ΗΠΑ»;

Ομως η συνεχιζόμενη ανοιχτή ρήξη με τις ΗΠΑ δεν εμπεριέχει και την πιθανότητα στρατιωτικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ; Από την άλλη πλευρά, οποιαδήποτε εναλλακτική λύση έχει κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις για την Ευρώπη και μελλοντικά θα αυξήσει την εσωτερική ταξική ένταση και θα αποσταθεροποιήσει τις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών.

Το δίλημμα που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή καθυστηκυΐα τάξη είναι μεγάλο και ήδη χώρες συνασπίζονται με αμφότερους. Βρετανία, Ιταλία και ήσσονος δύναμης χώρες τάχθηκαν με τη μία πλευρά. Γαλλία, Γερμανία και Ρωσία από την άλλη.

Κάτι έχει αλλάξει και το γνωρίζουν οι ΗΠΑ. Ηδη, η Γερμανία, παραχωρεί, διαμέσω του ΝΑΤΟ, τη χρήση του εναέριου χώρου της και των βάσεων, προκειμένου να διευκολύνει τις πολεμικές προετοιμασίες, αλλά και την επίθεση, παρά το γεγονός ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα.

«Η Γαλλία επισήμως εμφανίζεται ουδέτερη και μη δεσμευτική, όσον αφορά την υποστήριξή της στον πόλεμο κατά του Ιράκ υπό τις ΗΠΑ, αλλά σιωπηλώς ήδη έχουν αρχίσει τις στρατιωτικές προετοιμασίες, ώστε να πολεμήσουν μαζί με τους Αμερικανούς», σύμφωνα με τη «International Herald Tribune», που σημειώνει πολύ χαρακτηριστικά ότι οι προετοιμασίες άρχισαν κάπως αργά, ώστε να παίξει σημαντικό ρόλο στον πόλεμο, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της Γαλλίας... παρά το γεγονός ότι «ύπατοι Γάλλοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι έσπευσαν στην Τάμπα της Φλόριδα, για διαβουλεύσεις με το Κεντρικό Στρατηγείο, αρχηγείο των στρατιωτικών επιχειρήσεων στον Κόλπο».

Οσο για τη Ρωσία, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, μπορεί η επίσημη θέση να παραμένει ως έχει, ωστόσο ο Πρόεδρος Πούτιν διαμήνυσε ότι η Ρωσία δε θα αντιταχθεί τελικά, εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να προχωρήσουν, με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλιστούν οι «επενδύσεις» της...