Η αφίσα της ΠΟΔΝ για την καμπάνια ενάντια στον ευρωστρατό

-- Στις αρχές του Μάρτη θα πραγματοποιηθεί η 16η Γενική Συνέλευση της ΠΟΔΝ στην Αβάνα της Κούβας. Πού βρίσκονται οι προετοιμασίες;

-- «Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προς τη Γενική Συνέλευση της ΠΟΔΝ, το ανώτερο Σώμα που πραγματοποιείται κάθε 4 χρόνια. Για πρώτη φορά, στα τελευταία 12 χρόνια, έχουν προηγηθεί του Συνεδρίου 4 Περιφερειακές συνδιασκέψεις σε Ευρώπη (Λισαβόνα), Μέση Ανατολή (Βηρυτός), Λατινική Αμερική (Μπογκοτά) και Ασία (Νέο Δελχί), ενώ ολοκληρώνεται αυτή η διαδικασία στο Χαράρε της Αφρικής. Συνολικά, θα έχουν συμμετάσχει 60 οργανώσεις - μέλη μας, με σημαντική συζήτηση πάνω στο σχέδιο πολιτικής διακήρυξης, για τη δράση της ΠΟΔΝ στα 4 χρόνια, αλλά και, κυρίως, τα προβλήματα της νεολαίας σήμερα και την ανάγκη για πιο ενεργητική και συντονισμένη παρέμβαση, ενάντια στον κοινό εχθρό που επιβουλεύεται τις τύχες των νέων και των λαών».

-- Δηλαδή, επιβεβαιώνεται ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΠΟΔΝ; Πόσο δυνατή είναι η ΠΟΔΝ σήμερα;

-- «Από όλες τις διαδικασίες και τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα βγαίνει ένα τέτοιο συμπέρασμα, το οποίο δε μας ξαφνιάζει, έρχεται και επιβεβαιώνει την πορεία της ΠΟΔΝ τα τελευταία χρόνια, τη συμβολή της ΚΝΕ και των άλλων κομμουνιστικών νεολαιών σε αυτή την κατεύθυνση. Στα πλαίσια της ΠΟΔΝ, σήμερα, δραστηριοποιούνται σε 105 χώρες περίπου 130 οργανώσεις, κομμουνιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, προοδευτικές. Τριάντα από αυτές εντάχτηκαν τα τελευταία 4 χρόνια στην ΠΟΔΝ. Στη Γενική Συνέλευση της Αβάνας αναμένουμε μια συμμετοχή που θα ξεπεράσει τις 100 οργανώσεις. Εδώ αξίζει να πούμε ότι η ΠΟΔΝ και οι οργανώσεις της καταβάλλουν τα έξοδα από δικούς τους πόρους. Η κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε 4 χρόνια μετά το τελευταίο Συνέδριο, είναι πολύ καλύτερη, περισσότερες οργανώσεις "βάζουν πλάτη", δραστηριοποιούνται ενεργά σε διάφορες ηπείρους, η αλληλεγγύη και η πεποίθηση ότι αυτός ο κόσμος, ο καπιταλιστικός, δεν μπορεί να δώσει λύση σε κανένα πρόβλημα της νεολαίας, είναι αρκετά εδραιωμένη στην ΠΟΔΝ. Ο χαρακτήρας της ΠΟΔΝ φυσικά πρέπει να κατακτιέται και να υπερασπίζεται συνεχώς και μέσα από την όλη δράση μας στα δεκάδες μέτωπα που έχουμε μπροστά μας».

-- Επίσης, αυτό το διάστημα υπάρχει και η καμπάνια της ΠΟΔΝ ενάντια στον ευρωστρατό. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια;

-- «Η καμπάνια της ΠΟΔΝ ενάντια στον ευρωστρατό δεν έρχεται έτσι ξαφνικά. Δένει με τους γενικότερους στόχους και τη δράση της ΠΟΔΝ σε όλα τα καυτά θέματα που ανοίγονται μπροστά μας. Δένει με τη δράση μας τότε, το 1999 με τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, το μακελειό και την κατοχή του Αφγανιστάν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, τις απειλές ενάντια στους λαούς της ΛΔ Κορέας και της Κούβας, τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ στην Κολομβία, την ευρω-διχοτόμηση της Κύπρου ή την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης Τσάβες στη Βενεζουέλα και βέβαια έρχεται σε μια στιγμή, όπου οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σχεδιάζουν άλλη μια αιματηρή επέμβαση στο Ιράκ. Η δημιουργία στρατού της Ευρωπαϊκής Ενωσης αφαιρεί ίσως και τις τελευταίες αυταπάτες που υπήρχαν σε άλλες ηπείρους για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, που τώρα θα "παίζει" και με δικό της στρατό 60.000 ανδρών στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο "ισορροπία" και σταθερότητα δε φέρνουν, αλλά απειλούν από κάθε άποψη, τα δικαιώματα στη ζωή και ειρήνη των λαών. Μάλιστα, ο ευρωστρατός θα είναι καθημερινή απειλή και για τους λαούς της Ευρώπης, όταν αυτοί θα κινητοποιούνται ή θα ξεσηκώνονται, όταν τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών θα βρίσκονται σε κίνδυνο. Η ΕΕ, και οι κυβερνήσεις της, πέρα από φραστικές κατά καιρούς διαφοροποιήσεις ορισμένων χωρών, για τους δικούς τους λόγους, είναι σταθερά προσηλωμένη στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και στα σχέδια των Αμερικανών».

-- Απ' ό,τι γνωρίζουμε, τον περασμένο Δεκέμβρη βρεθήκατε στο Μεξικό, στο Συνέδριο της OCLAE. Τι μπορείτε να μας μεταφέρετε από τις εκεί διαδικασίες του Συνεδρίου;

-- «Η Λατινοαμερικάνικη Φοιτητική Ενωση(OCLAE), είναι η πιο καλά οργανωμένη ηπειρωτική φοιτητική δομή, με μια λαμπρή ιστορία και σαφή αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό. Εκφράζει με αγωνιστικό και ριζοσπαστικό τρόπο τις διαθέσεις των εκατομμυρίων φοιτητών της Λατινικής Αμερικής, αλλά δεν περιορίζεται μόνο σε "στενά" φοιτητικά ή εκπαιδευτικά θέματα. Ασχολείται και εναντιώνεται στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA), υπερασπίζεται το δικαίωμα των νέων που δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση, εξ αιτίας των ταξικών κοινωνιών των χωρών τους, βρίσκεται αλληλέγγυα με τον αγώνα του λαού της Βενεζουέλας και της Κολομβίας, είναι κάθετα αντίθετη με το "Σχέδιο Κολομβία" και την επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και υπερασπίζεται την πολιτιστική κληρονομιά των λαών της περιοχής με ευαισθησία στα δικαιώματα των ιθαγενών κατοίκων της. Η OCLAE είναι πραγματικό εργαλείο πάλης στα χέρια των φοιτητικών ενώσεων της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, μια μαχητική Οργάνωση με μεγάλο κύρος και μεγάλη συμβολή της Φοιτητικής Ενωσης της Κούβας. Σαν ΠΟΔΝ έχουμε άριστες σχέσεις και συνεργαζόμαστε στενά και σε διεθνές επίπεδο».

-- Πρόσφατα επιστρέψατε από το 3ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, ποια είναι τα συμπεράσματα σας;

-- «Η ΠΟΔΝ συμμετείχε στο Πόρτο Αλέγκρε και τα τελευταία 3 χρόνια από κοινού με δεκάδες χιλιάδες νέους στη "Διηπειρωτική Κατασκήνωση της Νεολαίας" και με πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν, της Νεολαίας του ΚΚ Βραζιλίας, αλλά και σε άλλες εκδηλώσεις. Φέτος, όπως και τις άλλες φορές, διεξήχθη την πρώτη μέρα μια μεγαλειώδης πορεία των 70.000, με την πλειοψηφία να είναι από τη Βραζιλία και τη Λατινική Αμερική. Τα συνθήματα και το χρώμα της διαδήλωσης έδωσαν μαχητική απάντηση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στο Ιράκ, τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της Βενεζουέλας, αλλά και αλληλεγγύη στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Μεγάλος ενθουσιασμός και αναμονή ριζοσπαστικών αλλαγών εκφράστηκε με την εκλογή της κυβέρνησης "Λούλα" στη Βραζιλία. Ταυτόχρονα, τα συνθήματα επικεντρώθηκαν στον αντιδραστικό ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς και στο ρόλο του ιμπεριαλισμού στην Κολομβία, την Αργεντινή, αλλά και στην Κούβα. Σημειώνουμε εδώ ότι η Κούβα είχε μια παρουσία με 200 άτομα, από όλους τους τομείς της κοινωνίας, ένα τεράστιο δικό της περίπτερο και ξεχωριστό πρόγραμμα. Στο Πόρτο Αλέγκρε βρεθήκαμε σε κοινό μπλοκ της ΠΟΔΝ με 14 Κομμουνιστικές Νεολαίες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης και έγιναν 2 κεντρικές παρεμβάσεις της ΠΟΔΝ στο πρόγραμμα του Φόρουμ.

Ολα αυτά δεν αναιρούν, ωστόσο, τις αντιφάσεις και συγχύσεις που κυριαρχούν στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, τις προσπάθειες δυνάμεων να ενσωματώσουν τις ριζοσπαστικές διαθέσεις που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια σε λαούς και νεολαία, μέσα από ανώδυνα ή αποσπασματικά συνθήματα, αλλά και την καλλιέργεια αυταπατών για το αν υπάρχει εναλλακτική λύση στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Η ΠΟΔΝ δεν πιστεύει πως η πάλη των λαών διεξάγεται κάποιες μέρες του χρόνου, και κυρίως μέσω κάποιων φόρουμ, όταν αυτά μάλιστα σπέρνουν τις αυταπάτες για έναν "άλλο κόσμο", χωρίς να ονομάζουν το σημερινό και χωρίς βέβαια να καλούν σε πάλη ενάντιά του. Οι προσπάθειες για παραμερισμό και υποκατάσταση του εργατικού κινήματος, του αγροτικού και νεολαιίστικου κινήματος από κάποιο "νέο" τάχα "κίνημα των κινημάτων" βολεύει τους ισχυρούς της Γης. Η ιδεολογική και ταξική αντιπαράθεση στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ είναι έντονη και είναι λογικό πως θα συνεχιστεί».

Στις 19.40 της 3ης του Φλεβάρη 2003, η θανατική ποινή της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας εκτελέστηκε στην αίθουσα ψηφοφορίας του (πρώην...) ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου. Το τελευταίο επεισόδιο στην πολύχρονη ιστορία «κατάργησης» της «χώρας των νότιων Σλάβων» (αυτό σημαίνει Γιουγκοσλαβία) - μολονότι είχε σχεδιαστεί χρόνια πριν... - συντάχθηκε το Μάρτη του 2002. Τότε που υπογράφτηκε η συμφωνία για την ίδρυση της «Ενωσης Σερβίας-Μαυροβουνίου», στην οποία πρωτοστάτησε ο αρμοστής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, Χαβιέ Σολάνα.

Εντός των προσεχών 30 ημερών, το ιδιότυπο ενωσιακό υβρίδιο της συμφωνίας Σολάνα, που επιβλήθηκε απ' την ΕΕ τάχα για να συγκρατήσει το ντόμινο γεωπολιτικών και συνοριακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια, θα πρέπει να πάρει σάρκα και οστά, για να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Αλλωστε, η συμφωνία Σολάνα καλεί τους δύο «εταίρους» να πραγματοποιήσουν το 2006 δημοψήφισμα με θέμα την ανεξαρτησία ή τη συνέχιση της ένωσης. Με δεδομένο, άλλωστε, το, υποκινούμενο απ' τη Δύση, ρεύμα ανεξαρτητοποίησης στο Μαυροβούνιο, είναι καθαρό ήδη από τώρα, πως ο γεωπολιτικός χάρτης στα Βαλκάνια θα αλλάξει ξανά εντός της τρέχουσας τριετίας, αν όχι νωρίτερα...

Η δημιουργία μίας νέας χώρας με το πρωτότυπο συνοδευτικό της ημερομηνίας λήξης θα περαιωθεί, πιθανότατα με κάποιες διαταράξεις, μέσα στον επόμενο μήνα. Ετσι, μέσα στο Μάρτη η Σερβία-Μαυροβούνιο (με πρωτεύουσα το Βελιγράδι) θα πρέπει να διαθέτει 126μελές Κοινοβούλιο, το οποίο θα εκλέξει τον ανίσχυρο Πρόεδρο της Ενωσης, με μοναδικές αρμοδιότητες την εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό, το διορισμό πρέσβεων στο εξωτερικό και την προκήρυξη εκλογών... Ο Πρόεδρος της Ενωσης (που όπως εντόνως φημολογείται θα είναι ο 48χρονος Μαυροβούνιος νομικός εμπειρογνώμονας Σβέτοζαρ Μάροβιτς) θα επιλέξει με τη σειρά του τα μέλη που θα συγκροτήσουν την «κυβέρνηση της Ενωσης», η οποία θα ακούει στο εύηχο όνομα «Συμβούλιο Υπουργών». Ενα συμβούλιο υπουργών, που θα ασχολείται ακροθιγώς μόνο με τα ακόλουθα ζητήματα: Εξωτερική πολιτική, άμυνα, διεθνείς οικονομικές σχέσεις, ανθρώπινα δικαιώματα. Στο ίδιο πλαίσιο «γενικότερης αναμόρφωσης» των θεσμών θα συγκροτηθεί το Κοινό Δικαστήριο Σερβίας-Μαυροβουνίου, που θα διαθέτει συνταγματική ισχύ και θα πρέπει να διερευνήσει, να προετοιμάσει και να προτείνει το γενικότερο νομικό καθεστώς που θα ρυθμίζει τις σχέσεις της «υβριδιακής» ένωσης.

Κατά τα άλλα, οι δύο εταίροι θα ακολουθούν ξεχωριστούς δρόμους, αφού διαθέτουν διαφορετικά νομίσματα και ξεχωριστή πολιτική στους τομείς οικονομίας, εκπαίδευσης, εργασιακών σχέσεων, Κοινωνικής Ασφάλισης κλπ.

Ολα αυτά φωτογραφίζουν ένα μη βιώσιμο κράτος. Η Ενωση Σερβίας- Μαυροβουνίου, που κατά κοινή ομολογία δεν ικανοποιεί ούτε τους υποστηριχτές της απόσχισης, ούτε εκείνους της ομοσπονδίας, δε σχεδιάστηκε για να εγκατασταθεί σε γερά θεμέλια. Η συμφωνία για τη δημιουργία της νέας χώρας (όπως αρέσκονται να την αποκαλούν διεθνή ΜΜΕ) είναι συνταγή για επανέναρξη των γεωπολιτικών και συνοριακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια τουλάχιστον απ' τα μέσα της δεκαετίας που ήδη διανύουμε. Ο ιστός της αδύναμης κεντρικής εξουσίας θεωρείται βέβαιο πως δε θα συγκρατήσει τις διαφορές ανάμεσα σε Ποντγκόριτσα και Βελιγράδι, οι οποίες θα δρομολογήσουν τη σχεδόν βέβαιη αποχώρηση του Μαυροβουνίου, άρα και τη διάλυση της Ενωσης. Εάν αυτό συμβεί, και με δεδομένη την «εκκρεμότητα» που υπάρχει όσον αφορά στο τελικό στάτους κβο του προτεκτοράτου ΟΗΕ-ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, τότε δεν έχει κανείς παρά να περιμένει ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, όχι ως πιθανότητα, αλλά μάλλον ως κάτι βέβαιο...

Βέβαια, η συμφωνία Σολάνα υποτίθεται πως ξεκαθαρίζει τάχα το θέμα του Κοσσόβου, επειδή το μέλλον του συνδέεται με την απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία προβλέπει καθεστώς «ουσιαστικής αυτονομίας» στο πλαίσιο της πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, νυν «Σερβίας-Μαυροβουνίου».

«Εάν το Μαυροβούνιο αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ενωση, τα διεθνή κείμενα τα σχετικά με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, και ειδικότερα η απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα ισχύουν για τη Σερβία, διάδοχο (της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας)». Αυτό αναφέρει το κείμενο της συμφωνίας, στο οποίο διευκρινίζεται επίσης ότι «σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησης του Μαυροβουνίου, το Κόσσοβο θα παραμείνει αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας, της οποίας αποτελεί επαρχία».

Ηδη, πάντως, απ' τις αρχές της βδομάδας, ο πρωθυπουργός της Σερβίας, Ζόραν Τζίντζιτς, επανέφερε στο προσκήνιο το αίτημα του Βελιγραδίου για επιστροφή των σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο (το οποίο δεν αποκλείεται απ' την απόφαση 1244) και επαναφορά του κεντρικού ελέγχου της επαρχίας στο Βελιγράδι, σύμφωνα με επιστολές που απέστειλε στους Προέδρους των ΗΠΑ και της Ρωσίας, Τζ. Μπους και Βλαντίμιρ Πούτιν, αντίστοιχα.

Επιπλέον, η προ ημερών κίνηση 43 Κοσσοβάρων Αλβανών βουλευτών να (ξανα)θέσουν ζήτημα ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου με αφορμή την κατάργηση της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και η προσήλωση ηγετικών στελεχών της εκεί αλβανικής κοινότητας στο στόχο για ένα «ελεύθερο Κόσσοβο» είναι ενδεικτικές των προθέσεων της Πρίστινα αλλά και του καζανιού που τώρα σιγοβράζει και μεσοπρόθεσμα θα κοχλάσει με το που θα δώσουν το έναυσμα οι διοικητές του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου...

Προς το παρόν, ο Χ. Σολάνα, εμπνευστής της συμφωνίας κατάργησης της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας (εκφράζοντας βέβαια τις τωρινές διαθέσεις των Βρυξελλών), φαίνεται να αποκλείει την έναρξη γεωπολιτικών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια. Κρατώντας στο χέρι το «καρότο» των μελλοντικών συνομιλιών «ολοκλήρωσης» ανάμεσα σε Βελιγράδι-Ποντγκόριτσα και Βρυξέλλες, καμώνεται τώρα πως απαιτείται σεβασμός των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και πως αυτό μαζί με τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών στην επαρχία είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν το τελικό στάτους κβο του Κοσσυφοπεδίου.

Αλλωστε, στους ίδιους τόνους κυμάνθηκε, την περασμένη Πέμπτη στη Ν. Υόρκη, και η παρουσίαση της έκθεσης του ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, για το Κοσσυφοπέδιο. Η έκθεση, που σηματοδοτεί τις διαθέσεις της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας για την επί του παρόντος αναστολή των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια, αναφέρει: «Αν και στο Κοσσυφοπέδιο έγιναν μέχρι το τέλος του 2002 σημαντικά επιτεύγματα, εντούτοις, η επαρχία έχει ακόμη να διανύσει πολύ δρόμο μέχρι την επίτευξη όλων των στόχων του ΟΗΕ». Αυτό που όμως προφανώς εννοούσε ο Ανάν είναι πως η εκκρεμότητα «Κοσσυφοπέδιο» θα παραμένει μετέωρη για όσο χρόνο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ επιθυμούν τη διατήρηση του προτεκτοράτου τους στην περιοχή...