Ο χαρακτήρας αυτής της επίθεσης, η ουσία της, δεν εξαντλείται σε ένα περιοριστικό πόλεμο σε κάποιο σημείο του πλανήτη. Πρόκειται για ένα γεωγραφικό σημείο που σηματοδοτεί τους δυο βασικούς πυλώνες της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης: Τον οικονομικό έλεγχο της ενέργειας του πετρελαίου και τον στρατηγικό έλεγχο της πλέον ευαίσθητης γεωγραφικής ζώνης του πλανήτη. Επιπρόσθετη ζωντανή απόδειξη γι' αυτό είναι οι υποβόσκουσες αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών της καπιταλιστικής δυτικής Ευρώπης, μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ισχυρότερου καπιταλιστικού κέντρου, τις ΗΠΑ.

Γι' αυτό και η ικανοποίηση των συμφερόντων του βρίσκεται συνήθως κάτω από την πρώτιστη ικανοποίηση των συμφερόντων των ΗΠΑ. Μ' αυτές τις χοντρές πινελιές γενικευμένου πολεμικού κινδύνου στη Μέση Ανατολή κατά του Ιράκ και στο φόντο άγνωστων συνεπειών, αντιδράσεων και προεκτάσεων, ανοίγεται η ερχόμενη εβδομάδα μπροστά στο ελληνικό κίνημα ειρήνης.

Είναι αυτά που καταπατώνται ανοιχτά όταν δεν εκφυλίζονται κάτω από το πέπλο της άλογης ελευθεριότητας. Με την προσδοκία λόγου τιμής και αξιοπρέπειας, οι μαχήτριες κι οι μαχητές της ειρήνης ρίχνονται στον άνισο αγώνα να μπλοκάρουν, να σταματήσουν τον άτιμο δολοφονικό πόλεμο εναντίον ενός αρχαίου λαού, του λαού του Ιράκ. Ομως δεν είναι μόνο αυτό, όσο ιστορικά αναγκαίο κι αν είναι με τη γενική του έννοια.

Γι' αυτό κι η ματαίωσή της έχει τεράστια ιστορική σημασία. Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης υποχρεώνεται με αφορμή αυτή την ιμπεριαλιστική επίθεση, να ανασυντάξει τις γραμμές του στα νέα δεδομένα για να γίνει αρχή της νέας επαναστατικής πλημμυρίδας. Ο δρόμος, ανηφορικός και τραχύς. Ομως γνωστός, γεμάτος ήττες αλλά και νίκες. Στη βάση αυτών των σκέψεων, οι ειρηνιστές του αγώνα ξεκινούν τη συσπείρωση του Σαββάτου 15 Φλεβάρη. Η ερχόμενη εβδομάδα είναι η δική τους εβδομάδα. Είναι η αρχή μιας νέας ανάτασης στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.