***
Δεδομένος ο πόλεμος, δηλώνουν στις TV πολιτικοί και δημοσιογράφοι! Δεδομένος! Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Αλλά για να μη μένουμε αδρανείς, τον σιγοντάρουμε! Είτε τώρα, είτε όταν θ' αρχίσει! Τι να κάνουμε...
***
Ολη μέρα και όλη νύχτα προβάλλετε τη δυστυχισμένη μάνα, που έχασε τα δυο παιδιά της! Για ν' ακούγεται συνεχώς η σπαραχτική κραυγή της! Συνεχώς! Τίποτα δε σεβόσαστε...
***
Χαμός στις TV, ποια θα πρωτοβγάλει τον οδηγό της νταλίκας και τον δύσμοιρο πατέρα! Χαμός! Για την ενημέρωση του κοινού, εννοείται...
***
Πάντως, η κυρία Ζορμπά (Μυρσίνη του ΠΑΣΟΚ) έχει πολύ μεγάλο μένος κατά του Χουσεΐν! Τόσο, ώστε να ...υποχρεώνεται να πάρει το μέρος των ΗΠΑ, που θέλουν δικαιώματα ανθρώπινα στο Ιράκ! (ΝΕΤ). Ετσι ονομάζονται τώρα τα πετρέλαια: Ανθρώπινα δικαιώματα...
***
Ευκαιρία! Προβάλλοντας τον Καρεμπέ, που ως μπράβος κτυπούσε όποιον έβλεπε μπροστά του, δεν παραλείψατε ν' αναφερθείτε και στη Σκλεναρίκοβα (φωτογραφικώς)! Αλίμονο...
***
Το ΧΑΑ πηγαίνει χάλια!!!
Συνεχίστηκε η σύγκρουση για το 2004! Δηλαδή, όπως ξαναγράψαμε, για το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο...
***
Εχετε κανένα νέο από το «σχέδιο Ανάν»; Ενημερώστε μας...
***
Αρχίζει τη Δευτέρα η δίκη της «17 Ν»! Κρατηθείτε! Ηδη, την ονόμασαν «μητέρα των δικών»! Η γνωστή αμετροέπεια θα ωχριά μπροστά σε κείνα που θα ακούσουμε! Κρατηθείτε...
***
Και στα γήπεδα της Ιταλίας εμφανίστηκαν χούλιγκανς; Μερικοί νόμιζαν ότι μόνον εδώ δεν είναι Ευρώπη! Εδώ στην Ελλάδα! Να, όμως, που Ευρώπη δεν είναι ούτε η Ιταλία! Και όχι μόνον... Αλλά, αυτή είναι η Ευρώπη...
***
TV: Τι θα λέγατε να πάψουν πια να έχουν οι ιδιώτες TV; Τι λέμε τώρα, έ;
***
Το ακούσαμε και αυτό: «Να υπάρχει αντίδραση των πολιτών με τη μορφή του ζάπινγκ»!!! Αυτή θα είναι (είναι) αντίδραση! Ευρωπαϊκή, πολιτισμένη, πλουραλιστικού τύπου, ελεύθερη!..
***
Δύο χρόνων έγινε ο Τηλέπαθος! Στις 20 Φλεβάρη του 2001, είχε κάνει το ντεμπούτο του σε αυτήν εδώ τη σελίδα και τον υποδεχτήκατε με χαρά και ενδιαφέρον αμέσως! Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να τον βαρεθείτε τηλέπαθοι, προς όφελός του...
Associated Press |
Ο πατέρας μου είχε τρία τεφτέρια «ανοιγμένα». Δύο στο χωριό - το Βαλτινό - στον μπακάλη, για τα ψώνια ολόκληρης της οικογένειας, και στον περιπτερά, για τα τσιγάρα και τα ξυραφάκια του. Κι ένα στην πόλη - τα Τρίκαλα - στο εστιατόριο του Παιδή, όπου έτρωγα ένα πιάτο φαΐ, κάθε μεσημέρι, μετά το γυρισμό μου από το Γυμνάσιο. Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν η Ελλάδα, κι ιδιαίτερα η ελληνική επαρχία, ζούσε μέσα στη φτώχεια.
(Και για να ευθυμήσουμε λιγάκι, ν' αναφέρω κάτι που κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο: Ενας χωρικός που «κατέβηκε» στην Αθήνα, πάει σ' ένα περίπτερο να πάρει τσιγάρα. Παίρνει το πακέτο και λέει στον περιπτερά: «Γράψ' το»! Εκείνος του απαντά: «Δε γράφουμε εδώ, κύριε». Εκπληκτος ο χωρικός, μονολογεί: «Ορέ, θυμητικό στην Αθήνα!»)