...και το μαύρισμα των γραφείων του εργολάβου που δηλώνει πως οι αλλοδαποί δεν έχουν δικαιώματα!

Απαίτησαν να πληρωθούν οι εννιά εργαζόμενοι από τον υπεργολάβο Μπουρογιάννη, που τους απέλυσε χωρίς να τους πληρώσει δύο μηνιάτικα. Να μπει φραγμός στην καταπάτηση του 7ωρου και της συλλογικής σύμβασης, στα κλεμμένα ένσημα και στις απλήρωτες υπερωρίες και αργίες. Στις απολύσεις χωρίς αποζημίωση των αλλοδαπών οικοδόμων με τη δικαιολογία ότι αυτοί δε δικαιούνται τίποτα.

Αυτή είναι άλλωστε η άλλη εικόνα του πολυδιαφημισμένου από την κυβέρνηση Ολυμπιακού Χωριού, που κατασκευάζεται με την καταπάτηση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, με απλήρωτους εργάτες, τραμπουκισμούς και ρατσισμό.

Οι εργαζόμενοι έδωσαν υπόσχεση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων όχι μόνο για να λυθούν τα παραπάνω προβλήματα αλλά και για να διεκδικήσουν καλύτερα μεροκάματα και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους, με βάση το υπόμνημα με τα αιτήματα που έχει δώσει το Συνδικάτο σε όλους τους εργοδότες.

Από τη χτεσινή συγκέντρωση στη β΄ εργολαβία...

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Β. Βακάλης, επισήμανε ότι τα ξεχωριστά προβλήματα που αντιμετωπίζουν μαζί με τα γενικότερα της εργατικής τάξης, μόνο με ενιαία πάλη μέσα από τα συνδικάτα μπορούν να επιλυθούν. Ταυτόχρονα, τους κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 21 του Μάρτη ενάντια στις πολιτικές που τους θέλουν ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Με μια δυναμική πορεία στη συνέχεια μέσα στο χώρο του εργοταξίου και με σύνθημα «Μ' αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας» έφτασαν έξω από τα γραφεία του υπεργολάβου Μπουρογιάννη, που, εκτός των άλλων, αρνείται να αποζημιώνει αλλοδαπούς όταν τους απολύει. Η πρόταση να βαφτούν «μαύρα» τα γραφεία του, εγκρίθηκε επιτόπου «διά βοής» από όλους τους εργαζόμενους και έτσι ακριβώς έγινε κάτω από ζητωκραυγές. Λίγο πιο κάτω στο κτίριο της εταιρίας «Ολυμπιακή Τεχνική», που είναι πρώτη σε κέρδη αφού κλέβει και τα περισσότερα από τους εργάτες, άφησαν τα μηνύματά τους με κόκκινη μπογιά: «Εξω οι κλέφτες», «Δώστε τώρα τα κλεμμένα», «Κάτω οι ρατσιστές».

Εκπληκτοι εμφανίζονται δύο ανερχόμενοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές, ο πρόεδρος και ο γραμματέας της διοίκησης του Σωματείου Ηλεκτροδηγών Αττικό Μετρό (ΣΗΑΜ) για το δημοσίευμα του «Ρ» στις 21 Φλεβάρη με τον τίτλο «Η καρδιά του Μεγάλου Αδελφού χτυπά στο κέντρο της πόλης». Το δημοσίευμα αναφερόταν στο πυκνό πλέγμα αστυνόμευσης και ελέγχου των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ αλλά και των 500 χιλιάδων και πλέον πολιτών που το χρησιμοποιούν. Σαν καθαρόαιμοι εκπρόσωποι της εργοδοσίας οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές με ανακοίνωσή τους εμφανίζονται να μιλούν εκ μέρους όλων (;) των εργαζομένων της επιχείρησης Αττικό Μετρό Εταιρία Λειτουργίας (ΑΜΕΛ) ισχυριζόμενοι ότι το δημοσίευμα είναι ψευδές και αποσκοπεί στο να κηλιδώσει «το σύγχρονο έργο και τη λειτουργία του, για χάρη καταφανών κομματικών σκοπιμοτήτων».

Ειλικρινά, δεν καταλάβαμε τι διαψεύδει η ανακοίνωση του ΣΗΑΜ αφού δεν αναφέρεται ούτε σε μία λέξη από το δημοσίευμα. Αντίθετα, καταδικάζει γενικά και αόριστα. Ομως, για την πληροφόρησή του θα μπούμε στον κόπο να επαναλάβουμε μέρη του δημοσιεύματος. Κατ' αρχάς επισημάναμε ότι: «Ειδικοί φρουροί, φύλακες ιδιωτικής εταιρίας φύλαξης, υπηρεσία ασφαλείας και ελέγχου του ΜΕΤΡΟ, δεκάδες κάμερες και πλήθος ακόμα ελεγκτικών μηχανισμών, αστυνομεύουν κάθε λεπτό τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ και τους πάνω από 500 χιλιάδες πολίτες (εργάτες και αυτοί στην πλειοψηφία τους) που το χρησιμοποιούν. Πρόκειται για μια διαδικασία διαρκούς επιτήρησης, που καλλιεργεί συνειδήσεις μαθημένες στην υποταγή. Αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου δημιουργούν ένα πυκνό και συνεχές δίκτυο αστυνόμευσης, που κανένα πρόσχημα πάταξης της τρομοκρατίας δεν το δικαιολογεί». Η διοίκηση του ΣΗΑΜ αμφισβητεί την ύπαρξη αυτών των μηχανισμών αστυνόμευσης;

Και εδώ να αναφέρουμε και κάτι καινούριο. Επειδή φαίνεται ότι δεν τους φθάνουν τα μέτρα αστυνόμευσης που ήδη έχουν πάρει στο τεύχος Φλεβάρη 2003 της ΑΜΕΛ, ο διευθύνων σύμβουλος Β. Οικονομόπουλος υπόσχεται: «σύντομα θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε μια σειρά δράσεων για την περαιτέρω αύξηση των μέτρων ασφαλείας στους χώρους του Μετρό».

Επανερχόμαστε στο δημοσίευμα τις 21ης Φλεβάρη. Γράφαμε πιο κάτω: «Η ίδια η εταιρία του ΜΕΤΡΟ, η ΑΜΕΛ ΑΕ, στην ενημερωτική της έκδοση στο τεύχος Δεκέμβριος 2002 παραδέχεται ότι το σύστημα ασφαλείας της "λειτούργησε εξ αρχής βασιζόμενο στη θεωρία της Μηδενικής Ανοχής". Μια αμερικανόπνευστη θεωρία του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης Κάρλο Τζουλιάνι, που λέει ότι συλλαμβάνεις ένα μικρό που πετάει μια πέτρα, ώστε αυτός αύριο να μη γίνει δολοφόνος! Ανάλογα, η ΑΜΕΛ διατυπώνει την άποψη ότι κάθε παρέκκλιση από τους νόμους ή τους κανονισμούς ελέγχεται, έτσι ώστε "η μικρότερη παραβατική συμπεριφορά (π.χ. επαιτεία) να μην ακολουθηθεί από μία μεγαλύτερη (κλέψιμο)..."». Εδώ η όποια διάψευση είναι ανούσια καθώς τα στοιχεία προέρχονται από το ίδιο το περιοδικό της εταιρίας.

Το ίδιο ισχύει για την επόμενη παράγραφο όπου τονίζουμε: «Ενώ διατυπώνει την εξής εκπληκτική άποψη: "Ο συνεχής έλεγχος των εισιτηρίων, η απομάκρυνση των επαιτών και μικροπωλητών συνέβαλαν αποφασιστικά και συμβάλλουν καθημερινά στην εικόνα του καθαρού δικτύου...(!!!)". Σε ό,τι αφορά στους εργαζόμενους, η ΑΜΕΛ θεωρεί παραδειγματική συμπεριφορά το ότι "οι εργαζόμενοι στο Μετρό δεν τρώνε, δεν καπνίζουν, δεν πίνουν ποτά μέσα στους χώρους του Μετρό..."». Μάλιστα, πρέπει να προσθέσουμε την έκπληξη που νιώσαμε όταν διαπιστώσαμε το πόσο μοιάζουν οι εκφράσεις της εταιρίας με αυτές της ανακοίνωσης του ΣΗΑΜ, όπου σε ένα σημείο της λέει ότι οι επιβάτες «διακινούνται με ένα σύγχρονο μέσο, σε περιβάλλον καθαρό και άνετο...». Αλήθεια, θα θέλαμε να ρωτήσουμε τι σημαίνει καθαρό δίκτυο ή περιβάλλον καθαρό κατά τους συνδικαλιστές του ΣΗΑΜ; Αυτό που εννοεί η εταιρία; Οτι, δηλαδή, καθαρό σημαίνει να κλείνουμε τα μάτια μας στις αντιθέσεις της εκμεταλλευτικής κοινωνίας που, μεταξύ άλλων, γεννάνε την ανέχεια και την επαιτεία και, ακόμα χειρότερα, να θεωρούμε επαίτες και μικροπωλητές, παράγοντες μόλυνσης του ΜΕΤΡΟ; Δεν καταλαβαίνουν ότι η σαπίλα του συστήματος που υπερασπίζονται δεν ξεπλένεται «καθαρίζοντας» τους επαίτες;

Καταλήγοντας, θα θέλαμε να κάνουμε δύο επισημάνσεις: Πρώτον, στη βάση ποιας λογικής η διοίκηση του ΣΗΑΜ αναφέρει στην ανακοίνωσή του: «μια εταιρία που σέβεται και προστατεύει τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των επιβατών»; Κάτι που διαψεύδεται από τα παραπάνω αλλά και από μια σειρά περιστατικών που ακόμα δεν έχουν βγει στην επιφάνεια αλλά είναι υπαρκτά. Δεύτερον, ποιους τελικά εκπροσωπεί η διοίκηση του ΣΗΑΜ; Τα συμφέροντα των εργαζομένων ή της εργοδοσίας;