«Ο πόλεμος είναι φρικτό, ολέθριο πράγμα, όπου κι αν γίνεται. Και μας αφορά όλους. Δε βρίσκω λόγια να χαρακτηρίσω αυτό που γίνεται στο Ιράκ. Είναι παράνοια, τρέλα, έγκλημα. Με ποιο δικαίωμα ο Μπους ελέγχει τους λαούς, ολόκληρη την υφήλιο; Είναι απαράδεκτο να τσαλαπατιέται ο ΟΗΕ και η Αμερική να ενεργεί σαν ο ρυθμιστής της ανθρωπότητας. Αδιαφορεί για οποιοδήποτε λαό, αρκεί αυτό που κάνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και των εταιριών που βρίσκονται από πίσω. Δεν το χωράει ο νους αυτό που γίνεται στις μέρες μας. Εζησα το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ξέρω τι σημαίνει θάνατος, ξεκληρισμός. Ομως τώρα είναι άλλο πράγμα, είναι πιο βρώμικα τα όπλα, διαφορετικός ο τρόπος του πολέμου. Και γι' αυτό, πρέπει όλοι να αντιδράσουμε».

«Εδώ που έφτασε η κατάσταση έχω επικεντρώσει την ελπίδα μου στο ξύπνημα του αμερικάνικου λαού. Πρέπει να ευχηθούμε να αφυπνιστεί για να απαλλαγεί από τη δικτατορία του. Αλλιώς, θα είναι αργά και γι' αυτόν, όπως μας διδάσκει η Ιστορία».

«Είναι τρομερό να πρέπει να δηλώνουμε και να διαδηλώνουμε για τα αυτονόητα. Ο πόλεμος δεν είναι μια ταινία με χολιγουντιανά εφέ. Τα παιδιά θα πεθάνουν στ' αλήθεια, και το αίμα που θα τρέξει θα είναι αληθινό κι όχι ντοματόζουμο. Συγκλονίστηκα, ανάμεσα στ' άλλα, και από τις γυναίκες που έσπευσαν να κάνουν καισαρική, να γεννήσουν πριν την ώρα και πριν τους μεγάλους βομβαρδισμούς. Ο πολύπαθος ιρακινός λαός, που έχει υποφέρει από τη δικτατορία του Σαντάμ και τον υπερδεκαετή αποκλεισμό, θα αντιμετωπίσει τώρα και την εχθρική εισβολή, μια εισβολή εντελώς παράλογη».

«Καταδικάζω τον πόλεμο απερίφραστα. Η οικουμενική ειρήνη είναι μια δυνατότητα που o ευρωπαϊκός πολιτισμός διατύπωσε ανεπανάληπτα μέσα από το στόμα του Καντ. Αυτός ο πόλεμος ας γίνει μια αφορμή να ξαναγίνουμε Eυρωπαίοι, αποδεχόμενοι αυτό το κομμάτι της κληρονομιάς μας, η οποία αποτελεί και τη σκληρότερη κριτική του κακού εαυτού της Ευρώπης».

«Ως πολίτης της πανάρχαιης αυτής χώρας και ως συγγραφέας, θα ήθελα όλος ο λαός, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, εργατικά σωματεία, πνευματικά ιδρύματα κλπ, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά, αν πραγματικά τα αγαπάμε και τα σεβόμαστε και να καταγγείλουμε απερίφραστα - κυρίως να το κάνει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση - την παγκόσμια τρομοκρατία της Αμερικής πάνω στα Ενωμένα Εθνη και πάνω σ' όλους τους λαούς του κόσμου. Η φωτιά, η καταστροφή, ο πόνος και το αίμα δεν έχουν σύνορα. Και το Ιράκ, η πανάρχαιη αυτή χώρα που αύριο θα καταστραφεί πλήρως, είναι σήμερα η μεσοτοιχία όλου του κόσμου. Βοηθώντας το Ιράκ να νικήσει βοηθάμε τα ίδια μας τα παιδιά να 'χουν παρόν και μέλλον και να μπορούν να μας κοιτάνε στα μάτια χωρίς να ντρέπονται για μας που τα φέραμε στον κόσμο».

«Το μοντέλο "προληπτικός πόλεμος" που επιχειρείται σήμερα δεν είναι αδικαιολόγητο για όλους. Αντίθετα, είναι απόλυτα δικαιολογημένο για όσους παίζουν, με το αζημίωτο, στη μεταμοντέρνα εποχή της "παγκόσμιας δημοκρατίας των κεφαλαίων, των όπλων, και των μισθοφόρων". Αδικαιολόγητη είναι η ολιγωρία της "δημοκρατίας των διαφωνούντων", που οι διαφωνίες τους δεν παγκοσμιοποιούνται κι έτσι δε φθάνουν να θίξουν τις δομές του συστήματος».

«Μας μιλούν με δέος και θαυμασμό για τη "μητέρα" των μαχών, τη "μητέρα" των βομβών. Για τον "πατέρα", όμως, όλων αυτών δε λένε τίποτα. Αυτόν που μετρά το αίμα με το πετρέλαιο. Τον φιλόζωο, που παίζει με το σκυλάκι του στο γκαζόν του Λευκού Οίκου, ενώ ξεκινά να "υπερασπίσει την ειρήνη", λέει, με τρομερούς στρατούς και στόλους, που ίσως τώρα που δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές να άρχισαν κιόλας τη φωτιά και τον εξολοθρεμό. Μιλώ γι' αυτόν που θα μείνει στη μνήμη της ανθρωπότητας σαν η πιο στυγνή προσωποποίηση του ιμπεριαλισμού».

«Δυστυχώς, το σήμα που έστελναν τα τύμπανα του πολέμου τις προηγούμενες μέρες ήχησε. Οι καλλιτέχνες κατάφεραν έγκαιρα να διαβάσουν το πνεύμα του σήματος και μάλιστα το κατάλαβαν παγκοσμίως. Λυπάμαι που υπήρξαν άτομα, φορείς και κυβερνήσεις που πίστευαν ή έκαναν πως πιστεύουν ότι ο πόλεμος δε θα γινόταν. Δυστυχώς, τα συμφέροντα των ισχυρών και το χρήμα του πετρελαίου κατάφεραν να κλέψουν την "Ωραία Ελένη της Σπάρτης", με αποτέλεσμα να είμαστε μπροστά από το σύγχρονο Τρωικό Πόλεμο, που στόχο έχει τα πετρέλαια του Ιράκ, με πρόφαση τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Δεν μπορούμε να πιστεύουμε ότι φασίστες, όπως ο Μπους που αποφασίζει και διατάζει για το δικαίωμα στη ζωή ενός ολόκληρου λαού, είναι σε θέση να επιβάλλουν δημοκρατίες. Αν ήταν έτσι θα το είχαν πράξει και για την εφαρμογή προηγούμενων ψηφισμάτων του ΟΗΕ, όπως το ψήφισμα του ΟΗΕ που επιβάλει την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα παλαιστινιακά εδάφη. Θέλω να ξέρω αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δημοκρατία που δεν υπάρχει στο Ιράκ, τι θα πουν σε λίγες μέρες στις μάνες που θα ψάχνουν κάτω από τα ερείπια να βρουν τα παιδιά τους;».

«Δικάζουμε την τρομοκρατία, αλλά τους μεγάλους τρομοκράτες τους αφήσαμε ασύδοτους. Πώς να είμαι εκατό τοις εκατό ενάντια στους αρχιτρομοκράτες;».

«Οι Aμερικάνοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι και όπου θέλουν. Κι εμείς, όμως, μπορούμε να διαδηλώσουμε, να τους καταγγείλουμε, να μποϊκοτάρουμε τα προϊόντα των Aμερικάνων, των Aγγλων, των Iσπανών. Αυτοί θέλουν να αποδείξουν ότι υπάρχουν αυτοί και μόνο. Και είναι ευθύνη όλων, των κυβερνήσεων, των λαών, όλων των ανθρώπων που αφήσαμε να δημιουργηθεί αυτή η εφιαλτική μονοκρατορία».