Τα αποτελέσματα της Εαρινής Συνόδου Κορυφής και τη Στρατηγική της Λισαβόνας επιχείρησε χτες να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ σε ημερίδα που διοργάνωσε. Για το σκοπό επιστράτευσε τον πρωθυπουργό, πρωτοκλασάτους υπουργούς και στελέχη του κόμματος. Μια ημερίδα που, αν και δεν πρόσθεσε τίποτα καινούριο στην ήδη γνωστή πολιτική του, εντούτοις, πρόσθεσε πολλές δόσεις υποκρισίας για τη θέση του απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά και παραπληροφόρησης, όσον αφορά στην ουσία των πρόσφατων αποφάσεων στις Βρυξέλλες.

Στην ομιλία του, ο Κ.Σημίτης είπε ότι «Εμείς υποστηρίζουμε (σ.σ. η κυβέρνηση ) κάθε προσπάθεια για τον τερματισμό του πολέμου και να προστατευτεί αποτελεσματικά ο άμαχος πληθυσμός του Ιράκ». Προφανώς όλα αυτά η κυβέρνηση Σημίτη τα πετυχαίνει, παρέχοντας αφειδώς γη, αέρα και θάλασσα της ελληνικής επικράτειας, για να εξορμούν οι εγκληματίες εισβολείς. Στο ίδιο υποκριτικό πνεύμα ζήτησε «Να αποκατασταθεί η ειρήνη και η δημοκρατία στο Ιράκ. Να στηριχτεί ολόπλευρα η διεθνής νομιμότητα». Ολα αυτά, τις ώρες που η κυβέρνησή του στηρίζει ολόπλευρα τη διεθνή ανομία και ενώ είναι γνωστό «τοις πάσι», ότι τα αμερικανοβρετανικά άρματα δε φέρνουν την ειρήνη και τη δημοκρατία -όπως ισχυρίζεται- αλλά το θάνατο, την καταστροφή και επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν στο πολύπαθο Ιράκ καθεστώς προτεκτοράτου.

Ακροβατώντας ανάμεσα σε μια γραμμή ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας της οικονομικής πολιτικής που ασκεί και στα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας, μπροστά στην ύφεση, είπε ότι η ελληνική οικονομία επιδεικνύει «χαρακτηριστικά αντοχής, ανάλογα με αυτά που σε παλαιότερες κρίσεις, μόνο οικονομίες μεγάλων χωρών με ισχυρά νομίσματα» είχαν... Αλλά ό ίδιος ομολόγησε «κανείς δε γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη διεθνή σκηνή..!» Κατά τ' άλλα «προχωράμε με αυτοπεποίθηση πάνω στις πάγιες αρχές μας».

Στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός, αφού «έκλεισε» τις εκκρεμότητες του πολέμου, ανέσυρε τη γνωστή και πολυπαιγμένη συγχορδία, για τις μεγάλες διαφορές που έχει με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ετσι έκανε λόγο για «υψηλή ποιότητα, κοινωνική προστασία», που προωθεί η Ελληνική Προεδρία σε αντίθεση με άλλες κυβερνήσεις (συντηρητικές), που «περιορίζουν την Ευρώπη σε μια Ευρώπη των επιχειρήσεων και των αγορών». Μάλιστα, ανακάλυψε ότι «το δίλημμα στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες είναι αν θα εγκαταλείπαμε σταδιακά ή αν θα επιβεβαιώναμε τους στόχους που θέσαμε στη Λισαβόνα». Ετσι, οι εργαζόμενοι, που θεωρούν πρώτο πρόβλημα την ανεργία, την καθήλωση των μισθών τους σε αντίθεση με την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, που διαδηλώνουν ενάντια στις πολιτικές καταστολής και υπονόμευσης των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων, μπορούν τώρα να κοιμούνται ήσυχα... Καθώς, η Ελληνική Προεδρία επιβεβαίωσε «το όραμα και τη στρατηγική της Λισαβόνας» και ακόμα, γιατί «δεν αφέθηκε να συμπαρασυρθεί από τη δραματικότητα των εξελίξεων στον ΟΗΕ και στη συνέχεια στο Ιράκ». Τόσο καλά τα πήγε η Προεδρία.

Σε ρόλο «εξολοθρευτή» του νεοφιλελευθερισμού, εμφανίστηκε στη σκηνή ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας «Νεοφιλελεύθερες δυνάμεις θεωρούν πως η κοινωνική πολιτική είναι περιττή πολυτέλεια» και ως ένθερμος θιασώτης του «κοινωνικού κράτους» υποστήριξε ότι η στρατηγική της Λισαβόνας δεν εφαρμόστηκε στο βαθμό που έπρεπε, γιατί διαμορφώθηκαν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί σε συντηρητική κατεύθυνση. Προφανώς γι' αυτό οι «προοδευτικοί» του ΠΑΣΟΚ, δίνουν τη μάχη να περάσει ο οδοστρωτήρας της Λισαβόνας, να επεκταθεί η μερική απασχόληση, να γενικευτεί η ενοικίαση εργαζομένων, να επέλθουν και νέες ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, να καθηλωθούν οι μισθοί.

Μάλιστα, μέσα στον προπαγανδιστικό του οίστρο, υπεράσπισης του κυβερνητικού έργου «η Ελλάδα είναι μια χώρα πρότυπο εξέλιξης...» ανακάλυψε ότι σήμερα «οι πολίτες όταν διεκδικούν δε διεκδικούν την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών διαβίωσης. Διεκδικούν την προσαρμογή του εισοδήματός τους στις ανάγκες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής ανεπτυγμένης χώρας». Ισως γι' αυτό λοιπόν οι φετινές αυξήσεις στους συνταξιούχους δεν ξεπερνούσαν την αξία ενός κουλουριού ημερησίως. Εχουν ακόμα να τρώνε από το παντεσπάνι της Αντουανέτας..!

Επειδή, όμως, η «κοινωνική απόκλιση» του υπουργού Εργασίας κρίθηκε προφανώς επικίνδυνη, ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης ανέλαβε να φέρει τα πράγματα σε μια ισορροπία. Ετσι ως σοβαρός τεχνοκράτης υπεράσπισε το Σύμφωνο Σταθερότητας. «Είναι ένα πλαίσιο κατανοητό και όχι τόσο δύσκαμπτο όσο υποστηρίζουν πολλοί» και το οποίο «πρέπει να θέτει σαφείς δημοσιονομικούς κανόνες, οι οποίοι διασφαλίζουν τη σταθερότητα, μας προφυλάσσουν από την παθογένεια του οικονομικού λαϊκισμού...». Στη συνέχεια, διαπίστωσε «έλλειμμα επιχειρηματικότητας στην Ευρώπη» και ζήτησε καλύτερη μεταχείριση των επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων «διευκολύνοντας την παύση των ανεπιτυχών δραστηριοτήτων με ένα νέο πτωχευτικό δίκαιο που δεν τιμωρεί υπερβολικά την αποτυχία». Να μπορούν, δηλαδή, οι επιχειρηματίες, αφού καταληστεύουν εργαζόμενους, αλλά και τις επιδοτήσεις να παραδίδονται άμωμοι και αμόλυντοι στην κοινωνία, ώστε να έχουν και νέες ευκαιρίες στο θεάρεστο έργο τους.

Στην ημερίδα, μίλησαν επίσης ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος, ΥΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου και παρεμβάσεις έκαναν στελέχη μαζικών οργανώσεων.