- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Η Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου |
Τα οικονομικά προβλήματα του ΚΟΔΒ έθεσαν με Ερώτησή τους προς τον υπουργό Πολιτισμού οι βουλευτές του ΚΚΕ, Νίκος Γκατζής και Τάκης Τσιόγκας, οι οποίοι σημειώνουν ότι ο οργανισμός «απασχολεί 230 εργαζόμενους, κυρίως διδακτικό προσωπικό και συμμετέχουν στις δραστηριότητές του πάνω από 4.500 παιδιά και νέοι της πόλης και όχι μόνο. Διαχειρίζεται 14 κτίρια, όπου στεγάζονται οι πολύπλευρες δραστηριότητές του, εκπαιδευτικές και καλλιτεχνικές». Προσθέτουν, ότι ο οργανισμός και το ΥΠΠΟ έχουν συνάψει προγραμματική σύμβαση, με τις υποχρεώσεις του υπουργείου για το 2003 να ανέρχονται στα 205.430 ευρώ και 88.040 ευρώ, ειδικά για τη Συμφωνική Ορχήστρα. Ο συνολικός προϋπολογισμός του ΚΟΔΒ ανέρχεται στα 2,2 εκ. ευρώ, ο Δήμος Βόλου συμμετέχει με 954 εκ. ευρώ και τα άλλα μισά προέρχονται από έσοδα.
Παρότι οι ανάγκες του οργανισμού αυξάνονται, το ΥΠΠΟ έχει «παγώσει» τη συμμετοχή του από το 1977 στα 293.470 ευρώ, ενώ και αυτά τα χρήματα δίνονται με καθυστερήσεις. Συγκεκριμένα: 23.470 ευρώ από 1/9/2001 - 31/8/2002, 146.753 από 1/9/2002 - 31/8/2003, 24.945 για τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Βόλου στο Μιλάνο στο πλαίσιο της βδομάδας ελληνικού πολιτισμού, 24.945 από τη ΓΓ Νέας Γενιάς. Σύνολο, 220.095 ευρώ.
Οι βουλευτές ρωτούν τον υπουργό τι μέτρα θα πάρει, για να αναπροσαρμόσει το ποσό της σύμβασης, τουλάχιστον στο ύψος του ετήσιου τρέχοντος πληθωρισμού και για την καταβολή των οφειλών του προς τον ΚΟΔΒ.
Αφιερωμένη στη μουσική και στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο ήταν η Λούση Βιτσεντζάτου, που κηδεύτηκε προχτές από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Η πιανίστα υπήρξε μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, και αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή για τα ιδανικά του λαού μας και του κομμουνισμού.
Γεννημένη το 1910 -καταγόταν από τη Ζάκυνθο-, όπως αναφέρει ο Τάκης Καλογερόπουλος στο 7τομο Λεξικό Ελληνικής Μουσικής, η Λ. Βιτσεντζάτου υπήρξε ένας «πνεύμονας» του Ωδείου Αθηνών, στο οποίο δίδαξε πάνω από 50 χρόνια, συνοδεύοντας παράλληλα στις συναυλίες του ωδείου τούς μαθητές όλων των τάξεων και των οργανικών σχολών του Ιδρύματος. Με δάσκαλο τον Αντώνη Σκόκο, αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών το 1936 με άριστα και τιμητική διάκριση και αμέσως διορίστηκε στο ίδιο ωδείο, το οποίο υπηρέτησε μέχρι το 1986. Στην 60χρονη σταδιοδρομία της ήταν αμέτρητες οι εμφανίσεις και οι ηχογραφήσεις της στη Ραδιοφωνία. Το 1938 συμμετείχε στο 1ο ρεσιτάλ του ΕΙΡ, συμπράττοντας με τον συμμαθητή της, γνωστό πιανίστα, Μάριο Λάσκαρι. Για πολλά χρόνια υπήρξε και μουσική προγυμνάστρια της ΕΛΣ, ενώ μέχρι πρόσφατα δίδασκε και «εκ πρώτης όψεως» ανάγνωση (πρίμα βίστα) στο Εθνικό Ωδείο.
Εργο του Γ. Στεφανάκι |
«Τεχνοπαίγνιον» ονομάζεται η έκθεση έργων του Γιάννη Στεφανάκι που εγκαινιάζεται στις 9/4 (8.30μ.μ.) στον «Παρατηρητή», στη Θεσσαλονίκη. Πολλά έργα αυτής της ενότητας είναι απ' ευθείας ζωγραφισμένα πάνω σε παλιά ξύλα, ενώ άλλα αναπαράγουν ψευδαισθησιακά την ξύλινη υφή, μέσα από τυπωμένες εικόνες κακοποιημένων θρανίων, που έχουν επικολληθεί σε χαρτιά ή στον καμβά».
Η Μαρίζα Βεντούρα, μια νεαρή ανύπαντρη μητέρα από το Μπρονξ, δουλεύει σκληρά ως καμαριέρα σ' ένα πολυτελές ξενοδοχείο του Μανχάταν, προσπαθώντας να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για κείνη και το γιο της. Εξ αιτίας μιας παρεξήγησης, ένας ανερχόμενος πολιτικός, ένοικος του ξενοδοχείου την ερωτεύεται, θεωρώντας τη μέλος της υψηλής κοινωνίας. Οταν η αλήθεια αποκαλυφθεί ο αμοιβαίος τους έρωτας θα πρέπει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια...
Το γνωστό παραμυθάκι της Σταχτοπούτας σε άλλη μια χολιγουντιανή έκδοση, όταν δεν έχουν σενάρια και όταν θέλουν να νομίζουν ότι όλα πηγαίνουν καλά, ρίχνοντας στάχτη «πολέμου» στα μάτια του κόσμου. Η βιομηχανία του κινηματογράφου είναι άλλη μια «έξυπνη» βόμβα. Εχει τη δυνατότητα να σε «τυφλώσει», χωρίς να το καταλάβεις. Αν έχεις έστω και λίγες «ύποπτες» σκέψεις για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, τότε η ιστορία μιας «Σταχτοπούτας» ή ενός «σωτήρα» έρχεται να σε καθησυχάσει και να σου πει ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι πρέπει να έχεις ελπίδα. Πρέπει να φτιάξεις έναν άλλο κόσμο μέσα στο μυαλό σου και να περιμένεις. Στόχος της εικόνας είναι ο αποπροσανατολισμός και η ελπίδα... Είναι αυτά που θα γίνουν στο μέλλον και μας προετοιμάζουν σιγά σιγά να τα δεχτούμε και όταν θα έρθουν να νομίζουμε ότι κάπου τα έχουμε ξαναδεί...
Οταν για πρώτη φορά είχα δει τον «Ράμπο» έλεγα ότι είναι αδύνατον να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο ή να υπάρχουν τέτοια κτήνη. Τώρα τα βλέπω καθημερινά και είναι έτσι σκηνοθετημένα που νομίζω ότι κάπου τα έχω ξαναδεί, δηλαδή μου την έφεραν με το μαλακό.
«Η καμαριέρα» δεν είναι μια από αυτές απλά είναι μια αδιάφορη ταινία.
«Maid in Manhattan»
Ρομαντική κομεντί, αμερικανικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Γουέιν Γουάνγκ. Με τους: Τζένιφερ Λόπεζ, Ρέιφ Φάινς.
Ο Μπάρι Ιγκαν είναι κυκλοθυμικός, δυσλειτουργικός, αντικοινωνικός, καταπιεσμένος από τις επτά αδελφές του αλλά παραμένει ήρεμος... Είναι τόσο αφελής, ώστε αποκαλύπτει τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας με αποτέλεσμα να μπει στο στόχαστρο αδίστακτων εκβιαστών. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η προοπτική να φύγει κάποια στιγμή μακριά...
Ομως ο έρωτας που δε ρωτάει χτυπάει και τον Μπάρι Ιγκαν. Κινδυνεύοντας να χάσει τη γυναίκα της ζωής του, θα ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό και θα αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες.
Οταν δεν μπορείς να προσαρμοστείς σε κάποιες συνθήκες που σου επιβάλλονται ή όταν δε σου ταιριάζουν κάποια κοινωνικά κλισέ μιας «μάρκετινγκ κοινωνίας», που θέτει συγκεκριμένους κανόνες επιβίωσης, τότε αυτόματα κινδυνεύεις να σου κολλήσουν ετικέτες αντικοινωνικού κυκλοθυμικού ή στην καλύτερη περίπτωση καταπιεσμένου...
... Αυτό ακριβώς μυρίζεται ο ευφυέστατος Πολ Τόμας Αντερσον και φτιάχνει έναν ήρωα βγαλμένο μέσα από τη ζωή. Εχει όλα εκείνα που κανείς δε θα ήθελε να έχει και αν τον γνώριζε θα τον χαρακτήριζε «κακομοίρη». Εκεί είναι και η αλήθεια της ταινίας, γιατί οι περισσότεροι που ζούμε σε τέτοιους ρυθμούς ζωής, χωρίς καμιά ποιότητα και εσωτερικό προβληματισμό υποστηρίζουμε ότι είμαστε μια χαρά! Παίζουμε με κανόνες που μας έχουν θέσει. Είναι φυσιολογικό να έχεις κατάθλιψη και να είσαι αντικοινωνικός, όταν δεν μπορείς και δε θέλεις να προσαρμοστείς, να συμβιβαστείς, να σε φέρουν στα μέτρα τους...
Το «Χτυπημένος από έρωτα» είναι ορισμός της μαύρης κωμωδίας, διαθέτει όλα εκείνα που την κάνουν μια έξυπνη ταινία, αβίαστες ερμηνείες, καλοδουλεμένο σενάριο και ένα βραβείο σκηνοθεσίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών.
«Punch - Drunk love»
Ρομαντική κομεντί αμερικανικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Αντερσον. Με τους: Ανταμ Σάντλερ, Εμιλι Γουότσον, Φίλιπ Σιμούρ Χόφμαν, Λουίς Γκάσμαν.
Σήμερα (7.45 μ.μ.) θα πραγματοποιηθεί στα Νεώρια Χανίων, στα πλαίσια του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Τέχνης «Χανιά 2003», που οργάνωσε το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ομμα, το αντιπολεμικό δρώμενο του Γιάννη Μαρκαντωνάκη με τίτλο «Ωδινώμαι, Λωτρεαμόν ή ο απόηχος λιώνει το μιλιταριστή». Το δρώμενο στηρίζεται σε ποίηση του Γάλλου «πατριάρχη» των σουρεαλιστών Λωτρεαμόν - αποσπάσματα από το «Μαλ ντ' ορόρ» - και σε ποιήματα της Αιγυπτιογαλλίδας ποιήτριας Τζόις Μανσούρ, από τη συλλογή «Κραυγές, Σπαράγματα, Ορνεα». Συμμετέχει η ηθοποιός Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη.
Το συμβολικό, σαρκαστικό δρώμενο, με μορφή χάπενινγκ, είναι ένα σχόλιο για τη στάση των διανοουμένων της Δύσης στον πόλεμο του Ιράκ, σε αντιδιαστολή με τη δύναμη της απήχησης των λαϊκών αντιδράσεων που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη απέναντι στους σχεδιασμούς και τις αποτρόπαιες πράξεις του ιμπεριαλισμού.
