Το πανό που δέσποζε στο 4ο Ενιαίο Λύκειο Αγ. Παρασκευής έδινε το στίγμα για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Παρασκευής

Μαζική ήταν η παρουσία της νεολαίας, με τους μαθητές συντεταγμένους πίσω από το πανό του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, τους νυχτερινούς μαθητές, τους σπουδαστές ιδιωτικών σχολών, τους φοιτητές που έφτασαν στην Αθήνα για να διαδηλώσουν με κάθε μέσο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα 48 φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων από όλη τη χώρα. Από Σέρρες, Κοζάνη, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Πρέβεζα, Λάρισα, Βόλο, Χαλκίδα, από πολλά νησιά του Αιγαίου, Κρήτη έως και Μυτιλήνη, αλλά και από την Πελοπόννησο, την Πάτρα, την Αμαλιάδα, τα μπλοκ των φοιτητών και σπουδαστών συνέθεταν ένα πολύχρωμο ποτάμι, στον κύριο όγκο της πορείας.

Δε θα μπορούσαν βέβαια να λείπουν και οι εργαζόμενοι, στο φάρμακο, στις οικοδομές, στην κλωστοϋφαντουργία και αλλού, αλλά και οι αγωνιστές της ειρήνης, από επιτροπές της ΠΕΔΥΕ και της Νεανικής Δράσης, από διάφορες γωνιές της Αθήνας. Παραβρέθηκαν επίσης αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του Πολιτικού Γραφείου, αντιπροσωπείες του ΔΗΚΚΙ και της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, κι ανάμεσα σε άλλους, ο Θανάσης Παφίλης, γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, ο Στέλιος Μπενετάτος, δήμαρχος Νίκαιας.

Ευρηματικά θεατρικά σκέτς έδωσαν τον τόνο στις προσυγκεντρώσεις

Τη λαϊκή απαίτηση, να διακοπεί αμέσως κάθε παρεχόμενη από την κυβέρνηση διευκόλυνση στην προετοιμασία του πολέμου, υπογράμμισε ο Ιωάννης Βαβούρας, πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, μιλώντας στη χτεσινή συγκέντρωση στα Προπύλαια.

Στο βήμα, η Βάσω Μπουκάνου, μέλος της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, αναφέρθηκε στα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, έτσι όπως τα βιώνουν οι νέοι εργαζόμενοι, το μοντέλο δηλαδή, του απασχολήσιμου, του διαρκώς καταρτιζόμενου, και κατέδειξε τους υπεύθυνους γι' αυτή την κατάσταση. Μιλώντας επίσης για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, επέμεινε στην πρόταση του ΠΑΜΕ για πανεργατική απεργία την πρώτη μέρα του πολέμου.

Την απαίτηση των μαθητών για ένα σχολείο που θα διαπλάθει ολοκληρωμένους ανθρώπους, θα διαπαιδαγωγεί με τις αξίες της συλλογικότητας και θα καλύπτει τις ανάγκες των μαθητών για πολιτισμό, αθλητισμό, δημιουργικότητα, παρουσίασε στο βήμα της χτεσινής συγκέντρωσης η Μαρία Στουραΐτη, εκ μέρους του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας.

Χτες, πραγματοποιήθηκε, επίσης, πορεία εκπαιδευτικών και μαθητών στο ξενοδοχείο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης - όπου διεξαγόταν η διήμερη σύνοδος των υπουργών Παιδείας της ΕΕ - από το Φόρουμ και άλλες οργανώσεις.

Χιλιάδες ήταν οι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, που πορεύτηκαν χθες, διαδηλώνοντας εναντια στον πόλεμο και απαιτώντας μόρφωση, ειρήνη και δουλειά.

Μαζικότητα και παλμός χαρακτήρισαν το χθεσινό συλλαλητήριο και πορεία στην Αθήνα.

Τη δυναμική που αναπτύσσεται, όταν το ταξικό εργατικό κίνημα συναντά το εκπαιδευτικό ανέδειξε, για μια ακόμα φορά, οι παλλαϊκή πανεκπαιδευτική κινητοποίηση των δύο τελευταίων ημερών που έφεραν στο προσκήνιο το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση για όλους. Η άτυπη Σύνοδος των υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα, αποτέλεσε την αφορμή, ώστε η αγανάκτηση που νιώθουν οι εργαζόμενοι, βλέποντας να πληρώνουν όλο και περισσότερο μια Παιδεία όλο και χειρότερη, να βγει στους δρόμους. Για να απαντήσουν αγωνιστικά στα σχέδια για ακόμα μεγαλύτερη υπαγωγή της Παιδείας στους νόμους της αγοράς, τόσο με την εμπορευματοποίηση όσο και με την υπαγωγή της μορφής και του περιεχομένου της στο νέο εργασιακό μοντέλο.

Την ίδια στιγμή, οι υπουργοί Παιδείας συζητούσαν για την προώθηση των στόχων της Λισαβόνας στο χώρο της εκπαίδευσης. Στο σημείο αυτό, αξίζει να θυμηθεί κανείς ποιοι ήταν αυτοί οι στόχοι. Ηταν κυρίως η επιτάχυνση της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, ώστε να αυξηθούν, έναντι κυρίως των αμερικανικών και γιαπωνέζικων που κυριαρχούν στον κόσμο, η απελευθέρωση των αγορών με τις ανάλογες επιπτώσεις στους εργαζόμενους, η εισαγωγή υπολογιστών στα σχολεία, κάτι που δεν καταργεί ούτε τη φτώχεια ούτε την ανεργία αλλά εξυπηρετεί τους παραπάνω στόχους κυριαρχίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, η ενίσχυση της κατάρτισης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι αναγκαστικά περιορισμένη η συζήτηση των υπουργών Παιδείας. Μην αφήνοντας περιθώρια για αυταπάτες ακόμα και σε όσους μπορεί να παρασύρονται από τις δηλώσεις της ηγεσίας του ελληνικού υπουργείου για υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας και «δημιουργία ολοκληρωμένου ανθρώπου» μέσα από τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.

Ο προσανατολισμός για την Παιδεία είναι σαφής από την πρώτη στιγμή που στο στόχαστρο μπήκαν τα εργασιακά δικαιώματα και στη συνέχεια προωθήθηκαν οι σχετικές «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία, εισήχθησαν όροι όπως «δεξιότητες», «κατάρτιση» και «διά βίου μάθηση» που καμία σχέση δεν έχουν με την Παιδεία, που απελευθερώνει αλλά αποδεικνύουν την όλο και μεγαλύτερη υποταγή της στην υπηρεσία των αναγκών του κεφαλαίου σε εργατική δύναμη και την πρόθεση της αναπαραγωγής και έντασης των ταξικών φραγμών. Μάλιστα, μόλις πριν λίγες μέρες, οι πιέσεις αυτές παρουσιάστηκαν από τους υπουργούς Παιδείας και Εργασίας κωδικοποιημένες σε σχέδιο νόμου για τη σύνδεση της επαγγελματικής κατάρτισης με την απασχόληση.

Οσο αυτονόητη είναι, λοιπόν, η σύνδεση της εκπαίδευσης με τη δημιουργία των αυριανών εργαζομένων, άλλο τόση είναι η ανάγκη το ταξικό εργατικό κίνημα να θεωρήσει την εκπαίδευση και δική του υπόθεση. Για τον επιπλέον λόγο ότι όσα αντιεκπαιδευτικά απεργάζονται επηρεάζουν πρώτα και κύρια τα δικά τους παιδιά. Και ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια ενός από τους εκπροσώπους των Οικοδόμων στην εκδήλωση για την Παιδεία που διοργάνωσε η Ομοσπονδία τους την περασμένη Τρίτη, ο οποίος ρώτησε «τι θα απαντήσουμε αύριο στα παιδιά μας όταν μας ρωτήσουν τι κάναμε όταν διαπιστώναμε αυτά που εκείνα θα ζουν τότε;». Επηρεάζουν σήμερα τη λαϊκή οικογένεια που βλέπει να γιγαντώνονται τα έξοδα για την εκπαίδευση των παιδιών της και συγχρόνως αυτά να ωθούνται από τα δεκάξι τους σε επαγγελματικές επιλογές πριν καλά καλά ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους.

Μπορεί η άτυπη σύνοδος υπουργών Παιδείας να σηματοδοτεί νέες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που θα σπεύσουν να μεταφραστούν και σε συγκεκριμένα μέτρα. Ωστόσο, οι κινητοποιήσεις των δύο τελευταίων ημερών άνοιξαν άλλους, ελπιδοφόρους δρόμους για τη διεκδίκηση και κατάκτηση μιας Παιδείας προσανατολισμένης στις λαϊκές ανάγκες, αλλά και έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο της ενίσχυση της πάλης για μια άλλη πορεία στην κοινωνία και την οικονομία.