To βράδυ της 16ης Νοέμβρη του 1993, παραμονή της επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι κάτοικοι της οδού Μηθύμνης στην Κυψέλη παρατηρούν τις περίεργες κινήσεις δύο ατόμων που μπαινοβγαίνουν σε ένα φορτηγάκι «Φολκσβάγκεν», το οποίο ήταν σταθμευμένο εκεί για αρκετές μέρες. Κάποιοι περίοικοι, ειδοποιούν το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και σε λίγο καταφθάνει ένα περιπολικό της Αμεσης Δράσης.

Οι αστυνομικοί ερευνούν το φορτηγάκι όπου έκπληκτοι ανακαλύπτουν ασυρμάτους, φωτογραφικές, μηχανές, υλικό για μεταμφιέσεις, ακόμη και δύο κρεβάτια. Στη συνέχεια, οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν τα δύο άτομα, τα οποία αποδεικνύεται ότι ήταν μεταμφιεσμένα και οπλοφορούσαν. Τους μεταφέρουν στην Ασφάλεια, όπου οι ίδιοι αποκαλύπτουν στους εμβρόντητους αστυνομικούς τις ταυτότητες τους. Δηλώνουν ότι είναι υπάλληλοι της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και επικαλούνται τη διπλωματική τους ιδιότητα και την κάλυψη τους απ' αυτήν. Ο ένας απ' αυτούς ήταν ο Τζον Φάντις Β' Γραμματέας της πρεσβείας και ο άλλος είναι διοικητικός υπάλληλος. Και οι δύο είναι πράκτορες της CIA.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά τα γεγονότα εξελίσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα. Ενημερώνονται το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και η πρεσβεία των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί απαιτούν να μην γίνει ανάκριση των δυο πρακτόρων από τις αστυνομικές αρχές ενώ ζητούν να μην γίνει άλλη έρευνα στο φορτηγάκι. Σε λίγο ένα αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης σταθμεύει έξω από το αστυνομικό τμήμα και παραλαμβάνει τους δυο συλληφθέντες, τους οποίους μεταφέρει στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Την ίδια ώρα ένα γερανοφόρο όχημα παίρνει το φορτηγάκι από την οδό Μηθύμνης το οποίο μεταφέρει στο γκαράζ της πρεσβείας. Το άλλο πρωί οι δύο πράκτορες της CIA επιβιβάζονται σε αμερικανικό στρατιωτικό αεροπλάνο με προορισμό την... Τζαμάικα. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι η υπόθεση τέθηκε οριστικά και αμετάκλητα στο αρχείο...

Τι γύρευαν οι δύο πράκτορες της CIA το βράδυ της 16ης Νοέμβρη του 1993 στην οδό Μηθύμνης; «Ο,τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι...», ήταν η απάντηση που έδωσε λίγες μέρες αργότερα ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Στέλιος Παπαθεμελής. Ο υπαινιγμός για τις σχέσεις της CIA με την τρομοκρατία στην Ελλάδα, από τον καθ' ύλην αρμόδιο υπουργό, ήταν σαφής. Αντιμετωπίζοντας καταιγισμό ερωτήσεων ο κ. Παπαθεμελής δηλώνει ότι για την «υπόθεση Μηθύμνης» θα γράψει κάποτε... ένα ολόκληρο βιβλίο. Το περιμένουμε ακόμη.

Σήμερα, παραμονή της δίκης των κατηγορούμενων για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη» και ενώ προηγήθηκε ένα οκτάμηνο ατέρμονων συζητήσεων από τα «παράθυρα» της τηλεόρασης, ακούμε πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να απορρίπτουν «μετά βδελυγμίας» ακόμη και τη σκέψη για τη διασύνδεση αυτής της οργάνωσης με τις μυστικές υπηρεσίες και ειδικώς με τη CIA.

Ομως για τις σχέσεις της «17 Νοέμβρη» με μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες, ειδικότερα με τις αμερικανικές, δε μίλησε μόνο ο κ. Παπαθεμελής, αλλά και δύο ακόμη πρώην υπουργοί Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Σκουλαρίκης και ο Σήφης Βαλυράκης. Οι απόψεις τους έχουν, βεβαίως, ξεχωριστή σημασία γιατί από τη θέση τους διαχειρίστηκαν την υπόθεση αντιμετώπισης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.

Περισσότερο αποκαλυπτικός ήταν ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Σκουλαρίκης, σε συνέντευξή του στην «Απογευματινή» το Νοέμβρη του 1999.

«Προσωπικά πιστεύω ότι κλιμάκιο της CIA έχει εισδύσει στους κόλπους της "17Ν"», έλεγε ο κ. Σκουλαρίκης, προσθέτοντας: «Βέβαια, δε μου προξενεί καμιά εντύπωση το γεγονός ότι μπορεί να κατευθύνει ή να συμμετέχει σε δολοφονίες δικών της ανθρώπων. Αυτά είναι γνωστά από διεθνείς καταγραφές και βιβλία. Ωστόσο, υπάρχουν και σοβαρά περιστατικά που συνηγορούν με τον ισχυρισμό μου».

Ο κ. Σκουλαρίκης ανέφερε, μάλιστα, ένα τέτοιο χαρακτηριστικό περιστατικό. «Το 1983, όταν δολοφονήθηκε ο Τσάντες, εντοπίσαμε μία συγγενή του που έκανε παρέα με τη σύζυγο του Χρήστου Κασίμη, του ανθρώπου που έβαλε τη βόμβα στις εγκαταστάσεις της "AEG". Θελήσαμε να την ανακρίνουμε, αλλά κάποιοι, πιθανότερο οι Αμερικανοί, τη φυγάδευσαν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ. Την εντοπίσαμε και πάλι στη Νέα Υόρκη και της τηλεφωνήσαμε. Μόλις κατάλαβε ποιοι είμαστε, μας έκλεισε το τηλέφωνο και έκτοτε εξαφανίστηκε και από εκεί!». Ο κ. Σκουλαρίκης δήλωνε ακόμη ότι ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε διαπιστώσει ότι πολλοί άνθρωποι μέσα από την ΕΥΠ και την αστυνομία έδιναν διαρκώς πληροφορίες στους Αμερικανούς.

Τέλος, ο Σήφης Βαλυράκης υπουργός Δημόσιας Τάξης το 1995, σε άρθρο του στα «Νέα», στις 13 Νοέμβρη του 2001, αναφερόμενος στην τρομοκρατία και τη δράση της «17 Νοέμβρη», τονίζει: «Είναι σαφές πως οι ΗΠΑ αξιοποίησαν την τρομοκρατία ως μέσον άσκησης της διεθνούς τους πολιτικής». Στο ίδιο άρθρο ο κ. Βαλυράκης για να ισχυροποιήσει την άποψή του επικαλείται και τις υποθέσεις της «Κόκκινης Προβιάς» στην Ελλάδα και «Γκλάντιο» στην Ιταλία. Στις υποθέσεις εκείνες αποδείχτηκε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ είχαν δημιουργήσει τρομοκρατικές οργανώσεις κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970, στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με στόχο τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων και την αποτροπή μιας ενδεχόμενης ανόδου της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία.

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ κατά το παρελθόν. Πρόκειται, όπως διαβάσατε, για κάτι παραπάνω από υπαινιγμούς για τις σχέσεις της τρομοκρατίας και της «17 Νοέμβρη» με τις αμερικανικές υπηρεσίες. Τώρα, βεβαίως, τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος δε θέλουν ούτε να ακούσουν για τις σχέσεις αυτές.

Με αφορμή την έναρξη της δίκης, ας υπενθυμίσουμε ορισμένες βασικές εκτιμήσεις του ΚΚΕ για την υπόθεση, όπως αυτές είχαν αναπτυχθεί από την Αλ. Παπαρήγα σε συνέντευξή Τύπου στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη.

Το διάστημα που μεσολάβησε, επιβεβαίωσε πλήρως τα παραπάνω, όπως επίσης και την εκτίμηση πως ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας - με το περιεχόμενο που δίνεται σ' αυτόν από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ κλπ.- και η αναγόρευσή της ως την υπέρτατη «κοινή απειλή», ένα αποτέλεσμα και μόνον μπορεί να έχει: Νέους γύρους πολέμων και αντιθέσεων, περισσότερη στρατιωτικοποίηση και καταστολή, νέες εστίες ιμπεριαλιστικών επιθέσεων, νέο κύμα επιθέσεων κατά των κοινωνικών δικαιωμάτων των λαών.

Οσοι υποτιμούν το πρόβλημα αυτό - είχε πει τότε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - ή δεν τολμούν να αναγνωρίσουν την πραγματική φύση και το χαρακτήρα του, αφήνουν ελεύθερο το έδαφος να πούμε αντίο και στις εναπομείνασες αναγνωρισμένες, έστω και τυπικά, συλλογικές και ατομικές ελευθερίες. Και αυτό επιβεβαιώθηκε, τόσο από τους νέους «τρομονόμους», όσο και από άλλα νομοθετήματα αντιδραστικοποίησης της Δικαιοσύνης.

Τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΝΔ, μέσα από την υπόθεση της «17Ν», σκοπό έχουν να στηθεί ένας πιο σύγχρονος μηχανισμός καταστολής, αποκεντρωμένος μάλιστα στους τόπους εργασίας και κατοικίας, να κατοχυρωθεί μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση διαρκείας, ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Αφήνοντας ταυτόχρονα στο απυρόβλητο μια σειρά παράγοντες που ενδεχομένως σχετίζονται με την υπόθεση «17Ν», όπως το θέμα της «Κόκκινης Προβιάς» και γενικότερα των μυστικών άρθρων της συμφωνίας ίδρυσης του ΝΑΤΟ, που σαφώς κάνει λόγο για κτίσιμο παρακρατικών τρομοκρατικών οργανώσεων σε κάθε χώρα - μέλος.

Η εκτίμηση αυτή εξάλλου εδράζεται και στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η «17Ν» προσέφερε υπηρεσίες στην επιχείρηση συκοφάντησης του λαϊκού κινήματος. Είναι άλλωστε κοινό κτήμα πως η «17Ν» δεν μπόρεσε να αποκτήσει μαζική κοινωνική βάση, να υπηρετήσει το σύνολο των σχεδίων κατά του κινήματος, γιατί στη χώρα μας από το 1974 και μετά αναπτύχθηκε ένα σχετικά ρωμαλέο κίνημα με αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους και με ρίζες στους μεγάλους αγώνες του λαού μας που προηγήθηκαν.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ακόμα εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο θα υπάρξει πλήρης αποκάλυψη του φαινομένου «17Ν», με δεδομένο πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, όταν ο λύκος φυλάει τα πρόβατα, δηλαδή η CIA και οι άλλες επώνυμες ίσως και ανώνυμες ξένες υπηρεσίες και μηχανισμοί. Οταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση να αναδειχτούν οι πραγματικοί παράγοντες που οδήγησαν στην εμφάνιση της «17Ν» και στην αξιοποίησή της.

• Το ΕΣΕΛΟΝ και τα άλλα συστήματα παρακολούθησης.
• Τους αμερικανοευρωπαϊκούς «τρομονόμους» ως τη συγκεκριμένη έκφρασή τους στην Ελλάδα, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Μηχανισμοί που έχουν σαφή αποστολή να αντιμετωπίσουν τον «εσωτερικό» για το σύστημα εχθρό, δηλαδή το λαό, το ριζοσπαστικό ρεύμα της κοινωνίας. Εχουν χαρακτήρα πρόληψης, να αποτρέψουν και να καταστείλουν ό,τι κινείται και αναπτύσσεται, ει δυνατόν εν τη γενέσει του.

«Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί - σημείωνε τότε η Αλέκα Παπαρήγα - πέρα από τους λόγους που επίσημα χρησιμοποιούνται για να δικαιολογηθεί η δημιουργία τους, έχουν σαφή αποστολή να αντιμετωπίσουν τον "εσωτερικό" για το σύστημα εχθρό, δηλαδή το λαό, το ριζοσπαστικό ρεύμα της κοινωνίας. Εχουν χαρακτήρα πρόληψης, να αποτρέψουν και να καταστείλουν ό,τι κινείται και αναπτύσσεται, ει δυνατόν εν τη γενέσει του».

Αλλωστε τον ίδιο σκοπό υπηρετεί η ΕΥΡΩΠΟΛ, η νέα ευρωπαϊκή ΚΥΠ, ο ευρωστρατός, η δημοτική αστυνομία, οι λεγόμενες λαϊκές επιτροπές για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας.

Αναδεικνύεται έτσι σε επιτακτική ανάγκη ο αγώνας για τις συνδικαλιστικές, δημοκρατικές, γενικότερα πολιτικές ελευθερίες, να διαπερνά τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τα κινήματα για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα.

Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερος θώρακας για να μη χρησιμοποιείται η τρομοκρατία ως άλλοθι για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος από την άνοδο της οργάνωσης και της πολιτικής πάλης του λαού, στην κατεύθυνση ανατροπής της σημερινής τάξης πραγμάτων.