Στη μάχη για το κέρδισμα της νέας γενιάς στην προοπτική του Μετώπου, στη μάχη για το δυνάμωμα της ΚΝΕ, καθοριστικό ρόλο παίζει και θα παίξει η αντιπαράθεση με τις ιδέες που επιβάλλει στη νεολαία η κυρίαρχη τάξη. Ο προσανατολισμός μας πρέπει να ανοίγει σ' όλο το φάσμα της κοινωνίας, σε κάθε χώρο, όπου παράγονται και αναπαράγονται ιδέες και αντιλήψεις.

Ο χώρος του αθλητισμού αποτελεί ένα χώρο ιδεών, εντάσσεται στη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου όπου επενδύονται όχι μόνο τρισεκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, αλλά και μεγάλες πολιτικές προσδοκίες σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαζών.

Ο χώρος του Αθλητισμού αξιοποιείται πολύπλευρα από το σύστημα και από τους μεγαλοβιομηχάνους. Γίνεται πλυντήριο βρώμικων υποθέσεων, βρώμικων παραγόντων, π.χ. πρόεδροι Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιριών έχει γίνει όλο το «ανφάν γκατέ» του κόσμου που έχει σχέσεις με τη Δικαιοσύνη και τη φυλακή (υπόδικοι, κατάδικοι, διαπλεκόμενοι, οφειλέτες του δημοσίου κλπ.) και πάντα μετά από συνεννόηση με την εξουσία (θεατή και αθέατη), η οποία δεν παραχωρεί στον οποιοδήποτε ένα μεγάλο λαϊκό σωματείο με μεγάλη κοινωνική εμβέλεια.

Οι συγκεκριμένοι παράγοντες πολύ συχνά στον ανταγωνισμό μεταξύ τους χρησιμοποιούν την ομάδα ως καταφύγιο και ως ασπίδα των συγκεκριμένων συμφερόντων τους. Οταν διώκονται για προσωπικές τους υποθέσεις βάζουν ως ασπίδα την ομάδα. Διώκεται στο πρόσωπό μου η ομάδα, λένε.

Ο χώρος του αθλητισμού, ακριβώς επειδή διακινούνται τεράστια ποσά, γίνεται χώρος γρήγορου πλουτισμού, εκμαυλισμού συνειδήσεων. Ενα τεράστιο κύκλωμα αθλητικής βιομηχανίας απλώνεται απ' άκρη σε άκρη, το οποίο είναι δικτυωμένο με τη συντριπτική πλειοψηφία των χώρων, παρέχοντας «άρτο και θέαμα». Πράγματα τόσο παλιά αλλά τόσο περιζήτητα και σήμερα για την εξουσία.

Ο προϋπολογισμός των Ολυμπιακών Αγώνων, για παράδειγμα, ξεκίνησε με 500 δισ. περίπου και τώρα έχει υπερβεί τα 2 τρισ. και βλέπουμε.

Ετσι λοιπόν μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων, μέσα σε όλες τις κατευθύνσεις για συσπειρώσεις στα μέτωπα που αναδεικνύουν τα ντοκουμέντα του Κόμματος, πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο και στο χώρο του αθλητισμού και αυτό γιατί, ξαναλέμε, ο χώρος παράγει ιδέες, εμπεδώνει αντιλήψεις και αντικειμενικά δυσκολεύει στη συσπείρωση στα μέτωπα που όλοι μας παλεύουμε.

Για παράδειγμα, οι μαθητές δέχονται μια γενική επίθεση ιδεολογική καθημερινά για έναν αθλητισμό που το κέρδος και μόνο αυτό μπορεί να δημιουργήσει και να στεριώσει αθλητισμό. Οτι τα στημένα παιχνίδια είναι το αναγκαίο... καλό και ότι χωρίς τους μεγαλοπαράγοντες αθλητισμός υψηλού επιπέδου δεν μπορεί να υπάρξει.

Ολα αυτά εάν γίνουν αποδεκτά σημαίνει ότι απλά η νεολαία έχει αποδεχτεί τον βιομήχανο ως παράγοντα ανάπτυξης, το κέρδος σαν κινητήρια δύναμη και το στημένο παιχνίδι σαν ρεαλιστική πραγματικότητα. Σε αυτή τη νεολαία είναι δύσκολο να πείσεις για εργάτες χωρίς αφεντικά, για τίμια συνείδηση. Ετσι ετοιμάζουν την αυριανή βάρδια των συμβιβασμένων.

Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η επίθεση αυτή θα ενταθεί. Υπάρχουν ήδη αναπληρωτές στα σχολεία με αντικείμενο την Ολυμπιακή Παιδεία, τους οποίους η εξουσία θα αξιοποιήσει για ευρύτερη ιδεολογική παρέμβαση μέσα στα σχολεία, όπως ο εθελοντισμός κλπ. και η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης για την Ολυμπιακή ιδέα.

Ολες αυτές οι αντιλήψεις στην αρχή εμπεδώνονται και στη συνέχεια σταδιακά γίνονται στερεότυπα σκέψης, τρόπος ζωής του αυριανού εργάτη που ανδρώθηκε με τέτοιες αντιλήψεις.

Ενας τρόπος ζωής που τον οδηγεί συχνά πυκνά στην τηλεόραση την ίδια ώρα που το σωματείο του δίνει τη μάχη στους δρόμους. Την ίδια στιγμή που είναι ανάγκη να διαβάζει και να παρακολουθεί την πολιτική, αυτός διαβάζει αθλητικές εφημερίδες 50 σελίδων.

Αυτή την περίοδο μια αντίληψη στρατηγικής σημασίας προωθείται από το σύστημα ο εθελοντισμός. Μας θέλουν εθελοντές να δουλεύουμε όλοι και να κερδίζουν οι λίγοι. Εθελοντές για να υπηρετήσουμε τις δικές τους αποφάσεις, ασχέτως αν αυτές είναι ενάντια στο κοινωνικό συμφέρον, δηλαδή να γίνουμε υπηρέτες της δικής τους πολιτικής.

Με μανδύα το αρχαίο πνεύμα, τον ψεύτικο πατριωτισμό, με την επίκληση συναισθημάτων για την αξιοπρέπεια της χώρας, μας καλούν να ξεχάσουμε:

• Ποιοι κερδίζουν και πώς από τους Ολυμπιακού Αγώνες.
• Πώς βγαίνει το μεροκάματο στα Ολυμπιακά έργα, πόσοι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν.
• Τις συμφωνίες της διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής με τους παγκόσμιους σπόνσορες του αθλητισμού που κατευθύνουν τον αθλητισμό σύμφωνα με το κέρδος.
• Το ντόπινγκ και τους αθλητές που καταντούν άλογα κούρσας.
• Την εγκατάλειψη του σχολικού αθλητισμού, του ερασιτεχνικού σωματείου.
• Τα μέτρα κατασκόπευσης όλης της πρωτεύουσας, μέτρα που θα παραμείνουν και μετά το πέρας των Ολυμπιακών.
• Την προσπάθεια ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας (συνεχές) με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες για τη δήθεν εξυπηρέτηση των τουριστών.

Ο εθελοντισμός δεν προωθείται μόνο στο χώρο του αθλητισμού. Προσπαθούν να μεταφέρουν την αντίληψη και για τα δάση (άσχετα αν οι νόμοι τους τα κάνουν οικόπεδα) και κυρίως στην οικονομία, στην παραγωγή. Ο εθελοντής θα δουλεύει κάτω από άθλιες συνθήκες οικονομικών απολαβών, αλλά θα συγκεντρώνει μονάδες που το άθροισμά τους θα μετράει σε μελλοντική αναζήτηση εργασίας. Εθελοντές για να κερδίσει ο καπιταλισμός, δηλαδή κανονικοί υπηρέτες. Ε, όχι.

Οι κομμουνιστές είναι εθελοντές. Καθημερινά προσφέρουν τη δράση τους για έναν καλύτερο κόσμο, κάποιοι πρόσφεραν και τη ζωή τους. Είμαστε εθελοντές για το κοινωνικό καλό και όχι για να θησαυρίσουν οι λίγοι. Ο «Σταχανοφισμός» ήταν κίνημα εθελοντισμού της πρωτοπορίας των κομμουνιστών για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας. Το κίνημα εθελοντισμού στο ΚΚΕ έρχεται από μακριά, αλλά το κρίσιμο ερώτημα πάντα θα επανέρχεται: Εθελοντής ναι, αλλά για το συμφέρον τίνος;

Η βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στη μάχη για το κέρδισμα της συνείδησης των εργαζομένων και αυτό αφορά συνολική αντιμετώπιση με όλες τις δυνάμεις του Κόμματος.

Δουλιά στην εργατική τάξη σημαίνει δουλιά για να αλλάξω τις ιδέες της εργατικής τάξης προς το συμφέρον της ίδιας και της κοινωνίας ευρύτερα και αυτές αλλάζουν ή αναπαράγονται εκεί όπου ζει, εργάζεται, επικοινωνεί, ψυχαγωγείται η εργατική τάξη, με την παρέμβαση των αντιλήψεων του συστήματος, είτε με την παρέμβαση των αντιλήψεων του προοδευτικού κινήματος.

Οι νέοι μπορούν να βρουν διέξοδο όταν έχουν μια άλλη πρόταση ζωής για να συζητήσουν και να δημιουργήσουν, όταν διαβάσουν ένα καλό βιβλίο, όταν ο υγιής πολιτισμός αντικαταστήσει τον «άρτο και θέαμα», όταν η πολιτική θα ορίζεται ως καθήκον τους για την επίλυση των προβλημάτων τους. Αρα, σαν κόμμα οφείλουμε συνεχώς να έχουμε μέτωπο ενάντια στη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου που έγινε βιομηχανία εύκολου πλουτισμού και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Να δίνουμε καθημερινά περιεχόμενο αληθινής ζωής στα νέα παιδιά και αυτό θα τα βοηθήσει να επιλέξουν πολύ πιο εύκολα το δρόμο του αγώνα και να συσπειρωθούν στα αντίστοιχα μέτωπα.

Η ενασχόλησή μας με τον αθλητισμό δε σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουμε τα άλλα μέτωπα συσπείρωσης, αλλά παράλληλα και ταυτόχρονα θα ενισχύεται η συνείδηση της νεολαίας ώστε να αποκτά συνολική αντίληψη των πραγμάτων και της κίνησης, να αναγνωρίζει τις παγίδες εγκλωβισμού της και έτσι πιο εύκολα και πιο γρήγορα θα ξεφεύγει από τις κερκίδες και θα γίνεται η ίδια πρωταγωνιστής με μια αγωνιστική στάση ζωής.

Τέλος, υπάρχει ένα προνομιακό πεδίο στην αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό και αυτό είναι ο αθλητισμός των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, εκεί όπου αποδείχτηκε περίτρανα ότι μπορεί να υπάρξει σύστημα εργατών χωρίς αφεντικά, εκεί όπου αποδείχτηκε ότι μπορεί να υπάρξει αθλητισμός υψηλού επιπέδου χωρίς μεγαλοπαράγοντες.

Ο αθλητισμός πρέπει να γίνει υπόθεση καθημερινή στο Δημοτικό Συμβούλιο, στους συλλόγους γονέων, στους γυμναστές, στα Εργατικά Κέντρα, στους χώρους της εκπαίδευσης και της νέας γενιάς. Εκεί να αναδείξουμε την κοινωνική του διάσταση και στη θέση των δικών τους προβαλλόμενων ιδεών για αθλητισμό του κέρδους, να αντιτάξουμε τον αθλητισμό για τον άνθρωπο.