Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά του λαού του Ιράκ των ΑμερικανοΕγγλέζων και όσων τους συνδράμουν συνεχίζεται, δημιουργώντας καθημερινά εκατόμβες αθώων θυμάτων και συντρίμμια. Οι κτηνωδίες, που διαπράττονται με σκοπό την εδραίωση συμφερόντων των μονοπωλίων, συνοδεύονται, παράλληλα, με την αγωνιώδη προσπάθεια της προπαγάνδας να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του Μπους, του Μπλερ, του Αθνάρ και όσων συμμετέχουν, άμεσα ή έμμεσα. Ομως, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των βιομηχανιών πολεμικού υλικού και πετρελαίου, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα, δεν μπορούν να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Ολο και περισσότεροι στον πλανήτη κατανοούν τις πραγματικές αιτίες της σφαγής και ξεσηκώνονται. Αντιτάσσονται στη λογική «όσο γίνονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πωλήσεις όπλων και ο έλεγχος των αγορών». Γιατί υπάρχουν και τα θύματα, που είναι οι λαοί.

Από το παγκόσμιο φιλειρηνικό κίνημα και τις εκδηλώσεις, που απαιτούν να σταματήσει τώρα ο πόλεμος, δε θα μπορούσε να λείπει ο κόσμος του αθλητισμού. Σ' αντίθεση με τους επιχειρηματίες ηγήτορές του, που φαίνεται ότι «ποιούν τη νήσσα», αλλά, από τη σκοπιά των συμφερόντων τους, εφαρμόζουν ως στάση ζωής το να συντάσσονται με τον ισχυρό, να διαπλέκονται και να εξασφαλίζουν οφίτσια και κυρίως κέρδη, μεγάλα κέρδη. Ετσι, την 11η Σεπτέμβρη, τα θύματα είχαν ψυχή και δικαιούνταν ένδειξη πένθους (αναβολή αγωνιστικών δραστηριοτήτων), χωρίς να υπολογιστούν οι επενδύσεις (σπόνσορες, τηλεοπτικά δικαιώματα κλπ.). Ετσι το 'θελε η αμερικάνικη πολιτική ηγεσία και οι όμοιοί τους επιχειρηματίες και αυτό έκαναν τότε. Τώρα, οι σφαγές του ιρακινού λαού από τους πολεμοχαρείς ιμπεριαλιστές είναι ήσσονος σημασίας γι' αυτούς. Τώρα, τα δρώμενα «δεν μπορούν να σταματήσουν τη ζωή»...

Ευτυχώς, όμως, και στο χώρο του αθλητισμού, δεν είναι ξεπουλημένες όλες οι συνειδήσεις. Την Τρίτη, σας παρουσιάσαμε αντιπολεμικές δηλώσεις αναγνωρίσιμων στελεχών του αθλητισμού. Σήμερα, θα σας δείξουμε τις αντιδράσεις των «αγνώστων», που κάθονται στην κερκίδα. Οι οποίοι, όμως, αποφάσισαν να εκδηλώσουν την αντιπολεμική τους διάθεση, να το εκφράσουν με το δικό τους τρόπο, συναισθανόμενοι ότι «αθλητισμός = πολιτισμός» και να βροντοφωνάξουν ότι δεν είναι τα άβουλα όντα που κάποιοι θέλουν. Και επειδή, σύμφωνα με το κινέζικο γνωμικό, «μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις», δείτε μόνοι σας τη λαϊκή απαίτηση αυτών, που τους θέλουν να είναι μόνο «κερκίδα», αλλά οι ίδιοι έχουν διαφορετική γνώμη. Στο ζήτημα του άδικου πολέμου έχουν άποψη. Δεν είναι με τους λίγους βάρβαρους, αλλά με τους πολλούς που έχουν το δίκιο.

Σαββατοκύριακο και στα γήπεδα η Ελλάδα δεν αναστενάζει, αλλά αντιδράει στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ισχυρών. Στο γήπεδο «Ζωσιμάδες» στα Γιάννενα βρέθηκαν φίλαθλοι (της τοπικής ομάδας και του Παναθηναϊκού) και, προς απογοήτευση των διαφόρων ηγετίσκων, σήκωσαν πανό και το ...υπέγραψαν: «Οσο οι μηχανές καίνε πετρέλαιο, το Ιράκ θα είναι τρομοκράτης». Δεν ταυτίζουν το εθνικό συμφέρον με τη συνενοχή και αρνούνται τη ματοβαμμένη «ευημερία». Ξέρουν ότι στην πραγματικότητα η «μη συμμετοχή, αλλά τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων» σημαίνει, τελικά, συμμετοχή. Πως τ' αεροπλάνα και τα πλοία, που σκοτώνουν ή σακατεύουν παιδιά, έχουν υποστηριχτεί από τη Σούδα. Γι' αυτό απαιτούν: «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο τώρα!». Στην Τούμπα μαζί με τους παίκτες παρατάσσεται πανό που γράφει: «Οχι στον πόλεμο, μη σκοτώνετε παιδιά. Ο λαός του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ». Στο παιχνίδι της Χαλκηδόνας με τον Αθηναϊκό, απαιτούσαν «Οχι στον πόλεμο, ναι στην ειρήνη», ενώ στη Ν. Σμύρνη, όπου ο Πανιώνιος υποδέχτηκε την Καλλιθέα, καλούσαν τον καθένα μας: «Αντισταθείτε στον παράνομο πόλεμο των Αμερικανών». Ιδια ή ανάλογα συνθήματα υπήρξαν σχεδόν σ' όλα τα ελληνικά γήπεδα, αλλά και σε πάρα πολλά στον υπόλοιπο κόσμο.