Θεατρικές αφίσες της εποχής με την Κοτοπούλη και την Κυβέλη

Αυτή η σύντομη αναφορά συνοδεύει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, που ήταν η 27η του Μάρτη και όπως κάθε χρόνο κάποια προσωπικότητα του θεάτρου γράφει ένα μήνυμα. Φέτος, λοιπόν, το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, που διαβάστηκε σε όλες της χώρες του κόσμου, έγραψε ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Τάνκρεντ Ντορστ.

«Θέτουμε πάντοτε το ερώτημα: έχει ακόμη επαφή το θέατρο με την εποχή μας; Για δύο χιλιάδες χρόνια το θέατρο αντικατόπτριζε τον κόσμο, υποδεικνύοντας τη θέση του ανθρώπου μέσα σ' αυτόν. Η Τραγωδία - όπως πολύ συχνά και η Κωμωδία - παρουσίαζε τη ζωή να υπόκειται στη Μοίρα. Ο Ανθρωπος δεν είναι τέλειος, κάνει λάθη μοιραία, συγκρούεται με τον περίγυρό του, είναι δυνατός, είναι αδύνατος, είναι κακόβουλος και αφελής, ευτυχισμένος στην άγνοιά του και χτυπημένος από τους Θεούς. Ακούω να λένε ότι η ζωή σήμερα έχει ξεπεράσει τη χρήση των παραδοσιακών μέσων του θεάτρου και της δραματουργίας και συνεπώς δεν είναι πλέον δυνατόν να διηγούμαστε ιστορίες. Εχουμε πια διαφορετικά είδη κειμένων, χωρίς διαλόγους, με δηλώσεις κυρίως. Καθόλου Θέατρο. Ενα νέο είδος ανθρώπου αρχίζει να προβάλλει στον ορίζοντα: άνθρωποι που μπορούν να κλωνοποιηθούν και να χειραγωγηθούν γενετικά βάσει επιθυμιών και προθέσεων. Αυτά τα αψεγάδιαστα νέα πλάσματα, στο μέτρο που είναι δυνατόν να υπάρχουν, δεν έχουν πλέον την ανάγκη του θεάτρου έτσι όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε. Θα είναι ανίκανα να κατανοήσουν τις συγκρούσεις που το διέπουν. Ομως δε γνωρίζουμε το μέλλον. Πιστεύω πως εξαρτάται από εμάς τους ίδιους να αφιερώσουμε όλη μας την ενέργεια και το ταλέντο που μας έχει δοθεί - από ποιον δε γνωρίζουμε - ώστε να προστατέψουμε από αυτό το αβέβαιο μέλλον, το κακό, όμορφο και ατελές παρόν μας, τα παράλογα όνειρά μας και τις μάταιες προσπάθειές μας. Τα μέσα που διαθέτουμε είναι πολλά. Το θέατρο είναι μια ποικίλη τέχνη και σ' αυτό έγκειται η ζωτική του δύναμη. Χωρίς ενδοιασμούς, χρησιμοποιεί ό,τι βρίσκεται στο δρόμο του. Συνέχεια προδίδει τις αρχές του. Αναμφίβολα επηρεάζεται από τα σημεία των καιρών, χρησιμοποιεί εικόνες από άλλα μέσα, άλλες φορές μιλά αργά, άλλες φορές γρήγορα. Τραυλίζει και σιωπά. Είναι εκκεντρικό και κοινότοπο, είναι ασαφές, καταστρέφει ιστορίες και δημιουργεί ταυτόχρονα καινούριες. Είμαι βέβαιος ότι το θέατρο θα είναι πάντοτε γεμάτο ζωή - όσο οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να δείχνουν αυτό που είναι, αυτό που δεν είναι, και τι θα έπρεπε να είναι. Ζήτω το θέατρο. Το θέατρο είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπου, τόσο μεγάλη όσο η ανακάλυψη του τροχού και η χειραγώγηση της φωτιάς».

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μέρες έκφρασης και δημιουργίας 2003» των «Φίλων του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη» γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, στο χώρο της έκθεσης θεατρικής έκφρασης, στο Περίπτερο 2 της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Στην εκδήλωση διαβάστηκε το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, ενώ ακολούθησε παρουσίαση ενός σπάνιου ντοκιμαντέρ για τη δουλιά των Γκροτόσφσκι, Μπρουκ, Μαρσό και Καντόρ, σημαντικών ανθρώπων του παγκόσμιου θεάτρου. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, θέλοντας να τιμήσει την Ημέρα Παγκόσμιου Θεάτρου, πρόσφερε στο θεατρόφιλο κοινό ελεύθερη είσοδο στην παράσταση «Το Κατερινάκι από το Χαϊλμπρόν».

H ζωτική δύναμη του θεάτρου θα παραμένει ισχυρή όσο υπάρχουν άνθρωποι, ζωή, κοινωνία και όσο θα υπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου για ζωή, ειρήνη, δικαιοσύνη.

Κι όλες αυτές οι σκέψεις με βάραιναν, όταν προχτές, βουλευτής για, πήγα να παρακολουθήσω την παρέλαση. Ευθυτενής κι εγώ και υπερήφανος, γεμάτος από μια «ελευθερία» που δεν μπορούσα να τη ζήσω με όλη της την ουσία, γιατί μέσα στ' αυτιά μου και πίσω από τα «υπερήφανα» μάτια μου συνωθούνταν οι κρότοι του πολέμου στο Ιράκ. Οι νεκροί ενός πολέμου που αυτοί που τον προκάλεσαν μας είπαν πως γίνεται για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και την Ειρήνη. Και είπα από μέσα μου: Τέρμα οι παρελάσεις!