ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Αμερικανική χούντα

Η πολυσυζητημένη επικοινωνιακή πλευρά αυτού του βρώμικου πολέμου στο Ιράκ ενέχει σύντροφοι, έναν τεράστιο πολιτικό κίνδυνο μόλυνσης των πολιτών - τηλεθεατών όλης της γης και κυρίως των νέων με πενιχρές εμπειρίες ζωής και δράσης. Κίνδυνος ύπουλος σα σαράκι που οι πληγές του θα φανούν πολύ αργότερα.

Το ενδεχόμενο της επιβολής και μάλιστα μετά από σφαγή, μιας στρατιωτικής δικτατορικής κυβέρνησης στο λαό του Ιράκ ως λύση ανθρωπιστική, δημοκρατική με μερική έστω διεθνή στήριξη, συζητιέται χωρίς ντροπή από πολιτικούς, δημοσιογράφους, αναλυτές με περγαμηνές, διανοούμενους, καθηγητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σα να πρόκειται για φυσική μετεξέλιξη του πολιτισμένου δυτικού κόσμου... Με λίγα λόγια το πολιτικό μοντέλο χούντας εξαγώγιμης - 23 στρατηγοί υπουργοί Αμερικανοί με 4 ντόπιους λακέδες - κουβεντιάζεται ως λογική διακυβέρνηση όλων των χωρών που δεν αναγνωρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ.

Δεν είναι βεβαίως περίεργο που στη συζήτηση αυτή πρωτοστατούν οι σύγχρονοι «βασάλες», δηλαδή οι τοπικοί άρχοντες του μεσαίωνα στους οποίους ο φεουδάρχης παραχωρούσε μερικά προνόμια εξουσίας με το αζημίωτο. Στο μεσαίωνα της παγκοσμιοποίησης, η ΕΕ και χώρες που δοκίμασαν ήδη τη σφαγή σαν τη Ρουάντα ή τον εκδημοκρατισμό τύπου Βαλέσα, έγιναν τα μεταμοντέρνα τσιράκια της Ουάσιγκτον στο ζοφερό νεοαποικιακό τοπίο του ιμπεριαλισμού του 21ου αιώνα.

Προσοχή! Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να επιτρέψει τη συνέχιση τέτοιας δημόσιας συζήτησης σε ένα δήθεν δημοκρατικό διαλεκτικό τοπίο, θεωρώντας ότι είναι πρόοδος οι χούντες τύπου Παπαδόπουλου να αντικατασταθούν με «ορίτζιναλ» συνταγματάρχες του αμερικανικού ιππικού από το Κεντάκι...

Θα τρίζουν τα κόκαλα των αγωνιστών που έδωσαν το αίμα τους και θα τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα των ζωντανών που γνώρισαν στο πετσί τους τις αμερικανοκίνητες μεθόδους επιβολής της πάντα Νέας Τάξης κι από τότε ξέρουν το τώρα του κάθε Ιράκ. Για αύριο λαών και χωρών δεν μπορεί να γίνεται ούτε καν λόγος στο παγκόσμιο χωριό της αμερικανικής χούντας. Δε θα το επιτρέψουμε.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Κηρύγματα ραγιαδισμού από τις ύαινες της «ανοικοδόμησης»

«Λογική και αυθόρμητη, μπορεί να πει κανείς, αυτή η αντίδραση (του ελληνικού λαού) τις πρώτες μέρες του πολέμου, έφτασε από ένα σημείο και πέρα στην υπερβολή (...). Εξελισσόμενος δε ο πόλεμος και με εμφανή πια την έκβασή του, θέτει και ένα όριο στις αντιδράσεις, επιβάλλοντας τον έλεγχο του ελληνικού αυθορμητισμού. Από εδώ και πέρα άπαντες οφείλουν να προσεγγίσουν την επόμενη ημέρα και να κινηθούν περισσότερο με γνώμονα τη σκληρή πραγματικότητα, παρά με οτιδήποτε άλλο. Ο πόλεμος κατά τα φαινόμενα έχει κριθεί (...). Δεδομένων των παραπάνω, η χώρα δεν μπορεί να κινείται βάσει αγαθών συναισθημάτων, αλλά οφείλει να ενσωματώσει στην κρίση της το ευρύτερο και μακροπρόθεσμο συμφέρον»!

Για όσους δεν κατάλαβαν, να το «μεταφράσουμε»: Οσο διαδηλώσατε - διαδηλώσατε! Οσο φωνάξατε - φωνάξατε! Οσο διαμαρτυρηθήκατε - διαμαρτυρηθήκατε! Τώρα, το ...«εθνικό συμφέρον» επιτάσσει να γίνετε ραγιάδες! Τώρα, το ...«εθνικό συμφέρον» επιτάσσει να στρατευτείτε με τους νικητές! Και γιατί; Μα, ακριβώς, επειδή θα είναι οι νικητές! Και τους νικητές τους προσκυνάμε!

***

Η παραπάνω είναι η «συμβουλή», που διατυπώνει η εφημερίδα «Καθημερινή». Αυτή είναι η προτροπή της, με το προχτεσινό κύριο άρθρο της, προς τους Ελληνες! «Αγαθή» η πρόθεση της εφημερίδας. Πασχίζει, όπως βλέπετε, να μας συνετίσει, καθώς έχουμε υποπέσει στην «υπερβολή» των αντιπολεμικών διαδηλώσεων!

Από δω και πέρα - λέει η «Καθημερινή» - τέρμα η οργή για τα δολοφονημένα παιδιά του Ιράκ. Από δω και πέρα - λέει η «Καθημερινή» - ήρθε η ώρα της συνεργασίας με τον κατακτητή. «Βασίλη κάτσε φρόνιμα - λέει η «Καθημερινή» - να γίνεις νοικοκύρης»!

***

Η ιστορία γράφεται ως τραγωδία και επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Αλλά οι πρωταγωνιστές αυτής της γελοίας φάρσας δε διδάσκονται από τίποτα. Ούτε καν από την ίδια την ιστορία τους, την κηλιδωμένη ιστορία τους.

Η «Καθημερινή», λοιπόν, στις 16 Μάη 1941, και ενώ η Ελλάδα είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς, έγραφε:

«Ως τίμιον κράτος η Ελλάς καλείται, ήδη, να ζήση εις μιαν Νέαν Τάξιν πραγμάτων, προς την οποίαν η προσαρμογή και η συμμόρφωσις αποτελεί την κυρίαν προϋπόθεσιν της ζωής και της σταδιοδρομίας του. Ενώπιον του έθνους δεν υπάρχουν δύο δρόμοι - ή τουλάχιστον δεν υπάρχουν δύο δρόμοι, οδηγούντες και οι δύο προς τη ζωήν. Υπάρχει μόνον εις. Ο άλλος οδηγεί προς την αυτοχειρίαν (εννοεί την Εθνική Αντίσταση) διότι διέρχεται από το χείλος βαθυτάτου κρημνού... Ποίος είναι ο δρόμος ο βατός σήμερον, ο οποίος ανοίγεται ως λεωφόρος εμπρός εις τα βήματα του Εθνους, τον γνωρίζουν οι πάντες: Είναι ο δρόμος της τιμίας συνεργασίας με τους νικητάς, αφού οι νικηταί αφήρεσαν ήδη από του μέσου παν διάφραγμα, κάθε κώλυμα, το οποίον θα ημπόδιζε τη συνεργασίαν αυτήν...».

Οπως βλέπετε, αυτοί που τότε καλούσαν τον ελληνικό λαό να «συνεργαστεί» και μάλιστα ...«τίμια» (!) με τα Ες-Ες του Χίτλερ, είναι οι ίδιοι που σήμερα τον καλούν να «συνεργαστεί» με τα «Ες-Ες» του Μπους...

Τέτοια «συνέπεια»!

***

Η πολιτική της άρχουσας τάξης, πράγματι, ήταν και παραμένει «συνεπής». Πριν από 60 χρόνια, ο «ρεαλισμός» απέναντι στη «νέα τάξη» οδηγούσε τους «συνετούς» σε κηρύγματα συνεργασίας με τις δυνάμεις κατοχής του 3ου Ράιχ. Το «εθνικό συμφέρον», και τότε, υπαγόρευε να είμαστε παρά τω πλευρώ των νικητών.

Σήμερα, οι κήρυκες του ραγιαδισμού διεκδικούν ρόλο ευρύτερο του ...Κουίσλινγκ. Εκτός από το ξεροκόμματο των κατακτητών, θέλουν να διασφαλίσουν και ένα ατόφιο κομμάτι - έστω και μικρό - από την πίτα των πετρελαίων και της «ανοικοδόμησης». Θέλουν να συμμετάσχουν στο διαμελισμό της σάρκας του ιρακινού λαού, όχι περιμένοντας τα τρίμματα που θα πέσουν από το τραπέζι των εισβολέων, αλλά συμμετέχοντας στο φαγοπότι και συνεργαζόμενοι μαζί τους...

***

Η βδομάδα που πέρασε ήταν χαρακτηριστική για το πώς εννοούν το «εθνικό συμφέρον». Ηταν αποκαλυπτική για το πώς εννοούν τη «διεθνή νομιμότητα».

Ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη Σύνοδο της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου, που συνεδρίασε στην Αθήνα, μετατράπηκε, ανερυθρίαστα, σε εκφραστή των επιδιώξεων των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών για το πλιάτσικο που προετοιμάζεται στο Ιράκ. Κατά την τοποθέτησή του, το «εθνικό συμφέρον», ως υποσύνολο του ευρύτερου «ευρωπαϊκού συμφέροντος», περνά μέσα από την ανάληψη εκ μέρους του ΟΗΕ ρόλου επιδιαιτητή της «ανοικοδόμησης». Οπως είπε, «πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους για τον ευρύτερο δυνατό επιμερισμό της ευθύνης και της συμμετοχής στο έργο της ανασυγκρότησης. Κι εδώ μόνο ένα σημείο αναφοράς μπορεί να υπάρξει, ο ΟΗΕ»!

Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» τους! Να είμαστε «συνετοί» και «συνεργάσιμοι» με τους δολοφόνους, για να μας αφήσουν να βουτήξουμε κι εμείς κάτι από τα συντρίμμια του Ιράκ! Το «εμείς», βέβαια, δεν αφορά τον ελληνικό λαό. Αφορά τους Βαρδινογιάννηδες, τους Λάτσηδες και τους γνωστούς συνεταίρους στις μπίζνες του διεθνούς κεφαλαίου.

Αυτή είναι η «ανθρωπιά» της ευρωοικογένειας! Να διορίσουμε τον ΟΗΕ «τροχονόμο» στο πεδίο που θα κείτεται ο ηρωικός ιρακινός λαός, για να σουλατσάρουν οι ύαινες! Αυτό επιβάλλει η «νέα τάξη» σήμερα...

***

Ανάλογη ήταν η εικόνα του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, προχτές, στις Βρυξέλλες. Με την ιδιότητα του προεδρεύοντος του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε να ...παρακαλέσει τον Πάουελ να δεχτεί να συμμετάσχουν στο φαγοπότι και οι ...«ειρηνιστές» της Ευρώπης! Πιστός στη λογική του κ. Σημίτη (σ.σ.: «Στο πλαίσιο του ΟΗΕ πρέπει να συνεργαστούν και να συμμετάσχουν όλες οι χώρες εκείνες, οι οποίες μπορούν να διαδραματίσουν έναν εποικοδομητικό ρόλο», είχε πει ο πρωθυπουργός μια μέρα πριν), ο κ. Παπανδρέου διέγνωσε «νηφάλια» στάση (!) εκ μέρους του Πάουελ, ο οποίος, εκείνο που είπε στους συνομιλητές του ήταν, λίγο πολύ, ότι, αν είστε καλά παιδιά από δω και πέρα, θα εξετάσω το αίτημά σας!

Αυτό που ρίχνει πλέον τις μάσκες της υποτιθέμενης αντίθεσης της ΕΕ στον πόλεμο είναι ότι, στο όνομα αυτής της αναίσχυντης συμμετοχής στο πλιάτσικο, η ΕΕ παραχωρεί στους εισβολής το άλλοθι μιας ...αναδρομικής «νομιμοποίησης» της θηριωδίας τους! Βάλτε μας στο κόλπο, δεχτείτε μας ως συνεργάτες στο διαμελισμό του Ιράκ, δεχτείτε τον ΟΗΕ ως επιδιαιτητή του εγκλήματος της «επόμενης μέρας» και τότε θα έχει αποκατασταθεί η νομιμότητα! Ιδού το μέτρο της «ανθρωπιάς» τους!

Εξ ου και οι συστάσεις τους, μέσω των φιλικών τους ΜΜΕ, να μπει ένα χαλινάρι στον ελληνικό λαό, ώστε να πάψει να διαδηλώνει κατά του ιμπεριαλισμού. Βλέπετε, υπάρχει κίνδυνος να τους «χαλάσει η δουλιά»!

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ