Σοφία Λιβανού: Χωρίς τίτλο

Στο εικαστικό Κέντρο Τεχνών «Γ. Καρύδης» εκτίθενται έργα των οκτώ αριστούχων από ισάριθμα Εργαστήρια της Σχολής. Το Κέντρο είναι δωρεά του φιλότεχνου Γ. Καρύδη, ο οποίος έθεσε στόχο την ιδιαίτερη φροντίδα στο έργο νέων καλλιτεχνών. Σημαντικό αυτό, δεδομένης της έντονης εμπορευματοποίησης της Τέχνης και των δυσχερειών να επιπλεύσει ένας νέος μέσα από τα κυκλώματα και τις συμπληγάδες των επενδυτών, εμπόρων και γκαλερί.

Συμπτωματικά ασχοληθήκαμε ξανά με νέους καλλιτέχνες («Ριζοσπάστης» 15.3.03) και η Εκθεση Αριστούχων επιβεβαιώνει τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Παλιότερα, οι απόφοιτοι της ΑΣΚΤ εξέφραζαν με πολλή ταύτιση το Εργαστήριο από το οποίο προέρχονταν και χρειαζόταν πολύς καιρός μέχρι να «απογαλακτιστούν». Τελευταία, όμως, το φαινόμενο έχει μάλλον ατονήσει, δεν ξέρω αν οφείλεται στην προσωπικότητα των τωρινών επικεφαλής των Εργαστηρίων που επιτρέπουν στους μαθητές τους να ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους ή και στη γενικότερη στροφή που ακολούθησε το αδιέξοδο της λάθος πορείας της σύγχρονης τέχνης, η οποία ανήγαγε την έρευνα των μορφών σε αυτοτελές έργο τέχνης. Και στα παιδιά των «Χαρταετών» και στους «Αριστούχους», διακρίνεις προσωπικές εκφράσεις, και είναι θετικό για τα Εργαστήρια που πέτυχαν να τις αναπτύξουν αντί να τις καθυποτάξουν. Τα έργα είναι εντελώς διαφορετικά, άλλα προξενούν ισχυρές - δραματικές θα έλεγε κανείς- εντυπώσεις, όπως της Σοφίας Λιβανού και της Ελένης Λεπτοκαρύδη, άλλα λυρικά και ποιητικά μεταφέρουν τη δροσιά του θέματός τους, όπως της Παρασκευής Λαπαναΐτη, άλλα κινούνται σε πλαίσια εξπρεσιονιστικών συνθέσεων, όπως της Αλεξάνδρας Νασιούλα, υπάρχουν και χρωματικές συνθέσεις σε νατουραλιστικά θέματα, όπως του Ευάγγελου Ραυτογιάννη και άλλα είναι τρισδιάστατες αλληγορίες, όπως της Μαρίας Νεμπεγλέρη.

Εργο του Δημήτρη Σκουρογιάννη

Το άλλο είναι το έργο του Δημήτρη Σκουρογιάννη, ο οποίος έχει μια σταθερή εξέλιξη, ερευνά και προχωρά με μεθοδικότητα, σταθερότητα και ιδιαίτερη ποιητική ευαισθησία. Ισως το γεγονός ότι έχει εργαστεί με επιτυχία και στη σκηνογραφία, του άνοιξε το δρόμο για μια τρισδιάστατη αντίληψη του πίνακα. Επιφάνειες από λεπτό πλέγμα, επάνω στο οποίο κεντιέται μια ολόκληρη σειρά σχεδίων, τα οποία ανταποκρίνονται σε εκείνα που είναι στο βάθος του πίνακα και αποτελούν μια ενότητα που δεν έχει κανένα προηγούμενο. Παράλληλα, όλο το έργο διαπνέεται από ευαισθησία, λυρισμό και λεπτότητα, στη σύλληψη, στις γραμμές, στα χρώματα. Ονειρική, τελικά, η εντύπωση, σε καθηλώνει.

Η Εκθεση (Αριάδνης και Νιόβης, Φιλοθέη) θα λειτουργεί έως τις 30 Απριλίου και το Μάιο θα εκθέσουν οι αριστούχοι των Εργαστηρίων Γλυπτικής.