Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Ομοψυχία γύρεψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Ομοψυχία εθνική! Δηλαδή ομοψυχία ταξική...

***

Ποιες είναι οι αρχές της Ευρώπης, που επικαλέστηκε ο Πρόεδρος, το έχουμε πάρει είδηση, προτού να γίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση! Είχαν προηγηθεί δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και εκατοντάδες άλλοι μικρότεροι, όπου έχασαν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι...

***

Βλέπετε, ο καπιταλισμός είχε από τότε μπει στο ανώτερο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό! Δηλαδή, την πλήρη βαρβαρότητα... Μπορεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα να έχει ...αρχές; Η μόνη αρχή στην οποία υποκλίνεται είναι αυτή του κέρδους και της εκμετάλλευσης λαών και χωρών!

***

Βέβαια, ένα φρένο κατάφερνε να του βάζει η ύπαρξη του σοσιαλιστικού συστήματος και της Σοβιετικής Ενωσης, ο καλύτερος συσχετισμός δυνάμεων υπέρ των λαών, περίοδος, όμως, που ανακόπηκε προσωρινά το 1989-1991. Με τις ανατροπές και επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού και με συμμάχους την πέμπτη φάλαγγα μέσα στις χώρες, στο όνομα της «ανασυγκρότησης», της «διαφάνειας», της «ανανέωσης» και των «ανθρωπιστικών αξιών»...

***

Νάτες πάλι οι ...αξίες! Αλήθεια, σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά, κύριοι απολογητές της θηριωδίας και της βαρβαρότητας, καλυμμένης με τα κούφια λόγια για τις ...αξίες;

***

Και για να μην ξεχνιόμαστε! Μαζί με τον Μπους προσευχήθηκαν (!!!) οι αιχμάλωτοι, που γύρισαν από το Ιράκ, όπου πήγαν να σκοτώσουν στη βάση των «ανθρωπιστικών αξιών»! Γύρω τους σημαιούλες και ουρλιαχτά επιθυμίας! Των θρυλικών ηρώων, της δοξασμένης Αμερικής των δολοφόνων....

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωραίος ο Μητσικώστας! Ενώ παρίστανε τον Παπαχελά, στην οθόνη είχε αναγράψει: ALEXIS Παπαχελάς!.. Και για Μπλερ, επίσης πολύ ωραίος! Μητσι-χώστα...

***

Υμνοι των Παθών στη ΝΕΤ (Λοβέρδου) και αμέσως μετά η συζήτηση για το Κυπριακό, που μπήκε στο δρόμο του! Ταιριαστά και τα δύο...

***

Οτι ο Λάτσης υπήρξε και φίλος των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, καμιά TV δε μας το είπε....

***

«Ο αιώνιος Ελληνας» είναι ο Λάτσης, κατά τον Πολύδωρα! Σκεφτείτε, πού κατατάσσει εμάς που δεν ανήκουμε στους αιώνιους Ελληνες...

***

Μεγάλη εκτίμηση έτρεφε ο Λάτσης για τον Γκορμπατσόφ! Σιγά την είδηση! Τι άλλο θα έτρεφε;

***

Και ο Νεονάκης επενδυτής στο ΧΑΑ! Επενδυτής... Με τη διαφορά, κύριε Νεονάκη, ότι δεν έπαιζαν στο ΧΑΑ όλοι οι βουλευτές! Υπάρχουν και κάποιοι που δεν παίζουν...

***

Και μια επανόρθωση, του Τηλέπαθου, οφειλόμενη: Τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα ο «ΑΛΦΑ» την έπαιξε! Αρα, δε συγκαταλέγεται «σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια», που τα καταγγείλαμε για τη στάση τους την περασμένη Τετάρτη!.. Στο γενικό, οι εξαιρέσεις χάνονται καμιά φορά...

Το ίδιο πρόβλημα, όμως, με το παράθυρο είχε και η πόρτα. Ούτε κι αυτή άνοιξε, ούτε καν μετακινήθηκε λίγο. «Α, στο διάβολο, τι συμβαίνει;», αναρωτήθηκε τώρα έκπληκτος και μια και δυο πήγε προς το λουτρό να πλυθεί και να ξυριστεί. Σε δέκα λεπτά ήταν έτοιμος. Λουσμένος, ντυμένος και με την τσάντα στο χέρι. Ετοιμος να φύγει για τη δουλιά του. Επιασε, λοιπόν, το πόμολο της εξώπορτας και προσπάθησε να το γυρίσει. Αδύνατον. Ξαναδοκίμασε μια, δυο, τρεις. Τίποτε. Η εξώθυρα έμοιαζε σα να ήταν καρφωμένη.

Σάστισε και τον έλουσε κρύος ιδρώτας. «Δεν είμαστε καλά!», μουρμούρισε τρομοκρατημένος. Και μην μπορώντας να βρει κάποια εξήγηση για όσα αλλόκοτα του συνέβαιναν, πήγε προς το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με το διαχειριστή της πολυκατοικίας. Σήκωσε το ακουστικό, αλλά το τηλέφωνο δε λειτουργούσε. Ηταν κομμένο. Η διαπίστωση αυτή τού έφερε ίλιγγο. Επιασε με τα δυο χέρια του το κεφάλι και είπε χωρίς πνοή: «Είναι αδιανόητο. Κάποιοι με αιχμαλώτισαν. Κάποιοι με φυλάκισαν»!

Σύρθηκε ως τον καναπέ του χολ και κάθισε. Απέναντι, το ημερολόγιο στον τοίχο έδειχνε 21 Απρίλη 1967. Σ' αυτήν τη θέση, λοιπόν, άρχισε να σκέφτεται ποιοι μπορεί να ήταν οι δεσμοφύλακές του και γιατί τον έπιασαν.

Με αυτήν τη νοοτροπία δεν είχε «μπλεχτεί», φυσικά, και με τα πολιτικά. Χαλούσε ο κόσμος γύρω του από απεργίες, πορείες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις των ξεσηκωμένων με την αστυνομία, αλλά αυτός δε συμμετείχε σε οτιδήποτε. Η λαϊκή αγανάκτηση, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, είχε φτάσει στο κατακόρυφο με την ωμή επέμβαση των ανακτόρων στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά γι' αυτόν πέρα έβρεχε. «Δε θα σώσω εγώ τον τόπο και τον κόσμο», έλεγε για να δικαιολογήσει τη «λάθρα» πορεία (το καταλάβαινε αυτό κάποιες στιγμές), που ακολουθούσε στη ζωή του.

Αυτά όλα σκεφτόταν και βλέποντας ότι δεν είχε κάνει τίποτα, δεν μπορούσε να εξηγήσει τον εγκλωβισμό του και του ερχόταν να τρελαθεί για ό,τι του είχε συμβεί. Ετσι αλλόφρων πετάχτηκε κάποια στιγμή και έπεσε πάνω στην εξώθυρα, κραυγάζοντας: «Κερατάδες, γιατί με πιάσατε; Εγώ δεν έκανα τίποτα, τίποτα!».

Αυτή η σκέψη, του γέννησε μονομιάς μια τρομακτική δύναμη μέσα του. Επιασε, λοιπόν, την εξώθυρα, την ταρακούνησε και αυτή τη φορά την άνοιξε επιτέλους. Τότε κουτρουβάλησε τις σκάλες και βγήκε ασθμαίνοντας στο δρόμο, όπου εκείνη τη στιγμή περνούσε μία ίλη τεθωρακισμένων. Μόλις είδε τα τανκς, κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί τη νύχτα που κοιμόταν αμέριμνος. «Δικτατορία!», μονολόγησε αναστατωμένος. Επειτα φούσκωσε τα πνευμόνια του και με απίστευτη δύναμη κραύγασε χωρίς να σκεφτεί τίποτε «Κάτω ο φασισμός!». Και με αυτήν την κραυγή πέρασε ΑΠΕΝΑΝΤΙ!