Ακόμα και ο αστικός Τύπος αναγκάστηκε να ομολογήσει -παρά τη χολή του και την υποκρισία του για την «ενότητα»- ότι οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ υπερείχαν κατά πολύ από τις μαζώξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οπου βέβαια, αυτή η σύγκριση ήταν δυνατή. Και αυτό γιατί, σε δεκάδες πόλεις της χώρας, οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε καν αυτές τις ολιγάνθρωπες μαζώξεις, και -κατά τα ειωθότα- προτίμησαν και σε αυτή την απεργία... «να πιάσουν το Μάη!» Τι σηματοδοτούν όμως αυτά τα μεγέθη; Ποιους εμπιστεύτηκαν και ποιους απέρριψαν οι εργαζόμενοι και γιατί;

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι εργαζόμενοι απέρριψαν εκείνες τις ηγεσίες, που ενώ 365 μέρες το χρόνο τούς καλούν να υποταχτούν στο κεφάλαιο, την Πρωτομαγιά, ανακαλύπτουν τους αγώνες, ξιφουλκούν με άδεια λόγια και σε άδειες πλατείες για τα δικαιώματά τους. Την 1η Μάη, εργάτες και εργάτριες, αρνήθηκαν να γίνουν χειροκροτητές και κλακαδόροι, μιας δράκας κυβερνητικών και κομματικών στελεχών, που με τις δικές τους πλάτες, μέσα στα εργοστάσια οι βιομήχανοι ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους. Γύρισαν την πλάτη σε εκείνους που, από τα υψηλά τους οφίτσια σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, έχουν γίνει οι πιο ακριβοπληρωμένοι πλασιέ της «ευελιξίας» και ένθερμοι προπαγανδιστές της «ανταγωνιστικότητας» και της υπερεκμετάλλευσης. Σε όλους, όσοι, με τις σημαίες της ευρω-υποταγής, γίνανε τελάληδες της ταξικής συνεργασίας, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι πολυεθνικές της ΕΕ.

Ναι! Η 1η Μάη του 2003 ήταν μια Πρωτομαγιά ταξική. Αλλά ακριβώς γι' αυτό, προσθέτει στο ΠΑΜΕ, σε όλες τις δυνάμεις του, στα συνδικάτα και στους συνδικαλιστές που συσπειρώνονται σε αυτό και νέες ευθύνες. Ευθύνες και καθήκοντα ώστε το ΠΑΜΕ να γίνει πιο ισχυρός εκπρόσωπος των εργατικών συμφερόντων, που θα υπερασπίζεται πιο αποτελεσματικά τα δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου. Να μπορεί να μπολιάζει με την ταξική του γραμμή ευρύτερες εργατικές μάζες. Να είναι πρωταγωνιστής, που θα καθορίζει τις εξελίξεις, στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Ακριβώς γι' αυτό οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και μετά την Πρωτομαγιά, μαζί με τους ανθρώπους της δουλιάς, συνεχίζουν στην ίδια ταξική ρότα. Τώρα, πιο αποφασιστικά απαιτείται να ενισχυθεί η συσπείρωση στις γραμμές του αγώνα. Να δυναμώσουν τα σωματεία. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ανατραπεί η γραμμή της συναίνεσης, που παραλύει το πνεύμα και το σώμα της εργατικής τάξης. Η γραμμή που απογοητεύει και αποθαρρύνει χιλιάδες και χιλιάδες να μπούνε στη μαζική δράση και την ταξική πάλη.

Αυτή είναι η επιταγή της φετινής Πρωτομαγιάς. Και οι ΠΑΜίτες καλούνται να τη φέρουν σε πέρας. Με υπομονή και επιμονή. Με εμπιστοσύνη στην ιστορική πείρα του κινήματος και των αρχών που εκπροσωπούν. Να ξανοιχτούν στους εργάτες και στις εργάτριες. Στα εργοστάσια και στις γειτονιές. Να κάνουν καθημερινή πράξη το χρέος τους απέναντι στη μεγάλη και ιστορική αυτή μέρα.