«Ναι, ο χειρισμός του όλου ζητήματος έχει και το στοιχείο του παιχνιδιού, μόνο που πρόκειται για τραγικό παιχνίδι, δεν είναι, ξέρεις, το παιχνίδι της παρέας. Να σας πω μια πλευρά αυτού του λεγόμενου παιχνιδιού. Υπάρχουν οι επιχειρηματίες, αυτό που λέμε οι οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι δεν επηρεάζονται από τρέχουσες πολιτικές επιλογές. Αδιαφορούν αν έχουμε περίοδο εκλογών, αν στις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία είναι 9 μονάδες μπροστά από το ΠΑΣΟΚ. Αδιαφορούν και λένε στον πρωθυπουργό: προχώρα ακάθεκτος. Δε μ' ενδιαφέρει αν έχεις εσύ εσωκομματική αντιπολίτευση, εάν παίζονται παιχνίδια αρχηγών, υπαρχηγών και άλλα παιχνίδια, εμείς θέλουμε να προχωρήσεις. Και πάντα αυτή η αντίθεση ανάμεσα στους οικονομικούς παράγοντες και τους πολιτικούς εκφραστές υπάρχει.

Υπάρχει όμως και ο πολιτικός παράγοντας. Υστερα ο πολιτικός παράγοντας δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση του προβλήματος και πάνω σ' αυτή τη λογική γίνονται και διάφορα παιχνίδια. Πιστεύω, ένα στοιχείο του παιχνιδιού είναι αυτό.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο παιχνίδι στο πολιτικό επίπεδο. Γίνεται μία προσπάθεια να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα. Δηλαδή καταλαβαίνουν από τη μια μεριά - αυτό το καταλαβαίνουν και οι βιομήχανοι - ότι εάν υποσκαφτεί πέρα από ένα όριο η αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων, δε θα μπορούν να πουλάνε τα προϊόντα τους. Παραδείγματος χάρη τα τελευταία χρόνια είναι η αυτοκινητοβιομηχανία η οποία έχει βγάλει τις πιστωτικές κάρτες στο δρόμο. Δεν ξέρω με πόσα ευρώ το μήνα αγοράζεις ένα αυτοκίνητο. Αν, λοιπόν, υποσκαφτεί η αγοραστική ικανότητα, καταλαβαίνουν ότι η κρίση θα βαθύνει και το σύστημα θα τρανταχτεί και οικονομικά, αλλά θα υπάρχουν και πολιτικοί τρανταγμοί.

Πάρτε το θέμα των κατασκευών. Ξέρουν ότι το 2004 τελειώνουν τα μεγάλα έργα. Θέλουν να δώσουν τόνωση στις κατασκευές. Ρίχνουν δάνεια στεγαστικά, κάπως προσιτά, που ο άλλος φιλοδοξεί να τα πάρει. Ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έλεγε ότι θα μπουν πλαίσια - μάλλον γινόταν προβληματισμός - θα μπουν περιορισμοί στους όρους για τα καταναλωτικά και τα στεγαστικά δάνεια. Γινόταν ένας προβληματισμός στη βάση να μη σκάσει κανένα μεγάλο κανόνι. Και εκεί που γινόταν αυτός ο προβληματισμός, ήρθε το αντίθετο: Αυξάνεται το όριο! Ηταν, ξέρω εγώ, 2.500 σε κάποιο στάδιο, γίνεται τώρα 3.300 ευρώ το να πάρεις δάνειο.

Δηλαδή παλεύουν κι αυτοί από το μετερίζι της υπηρέτησης του κεφαλαίου, από τη μια μεριά να μην απειλείται αυτό το ποσοστό του κέρδους τους, αλλά και από την άλλη μεριά καταλαβαίνουν ότι πρέπει να βάλουν και ορισμένα όρια και φραγμούς, διότι θα έχουμε οξυμένη κρίση. Και αυτό είναι ένα παιχνίδι, αλλά μην το υποτιμάμε, είναι επικίνδυνο παιχνίδι. Το θέμα είναι τον κίνδυνο να τον περάσουν οι υπεύθυνοι και τους κινδύνους να μην τους δέχονται μονίμως οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Επίσης κυνηγούν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ποιος θα έχει τη βούλα των επιχειρηματιών στις επόμενες εκλογές. Αλλά κοιτάξτε τώρα να δείτε, εάν περιμένουμε πού θα γείρει η πλάστιγγα των επιχειρηματιών, στο ΠΑΣΟΚ ή στη Νέα Δημοκρατία, κάπου θα γείρει η πλάστιγγα, αλλά αυτοί είναι μειοψηφία στην Ελλάδα.

Ο λαός είναι που θα αποφασίσει αν η πλάστιγγα θα γείρει σε βάρος και των δυο. Οι επιχειρηματίες κάνουν τη δουλιά τους, ο ξένος παράγοντας επίσης τη δική του. Αλλά αλίμονο εάν θα ρυθμιστεί ο πολιτικός συσχετισμός από το πού θα ρίξει την "άγκυρα" ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και το CITY του Λονδίνου».

Κληθείσα να σχολιάσει τις γνωστές εξαγγελίες περί δημιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Αν δεν κάνω λάθος είπε για 300.000. Βγήκε ο κ. Πρωτόπαππας και ανακάλυψε ότι έγιναν 297.000 θέσεις εργασίας.

Είπε ότι έγιναν ήδη 297.000 θέσεις εργασίας. Δηλαδή κατά 3.000 υπολείπεται, δεν πειράζει, μέχρι να γίνουν οι εκλογές, θα γίνουν και αυτές.

Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι δε θα γίνουν νέες θέσεις εργασίας. Μα δεν μπορεί ο καπιταλισμός να λειτουργήσει χωρίς να επενδύει και να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά.

Αλλά οι θέσεις ανεργίας μεγάλωσαν, ύστερα μεγάλωσε η άτακτη απασχόληση, η ελαστική απασχόληση, η μερική απασχόληση. Τώρα η κυβέρνηση προεκλογικά ετοιμάζει 90.000 προσλήψεις.

Απ' αυτές, 50.000 είναι στο Δημόσιο, που είναι μερικής απασχόλησης, 4ωρης απασχόλησης και συγκεκριμένου χρόνου, χωρίς δυνατότητα διεκδίκησης μονιμότητας και μάλιστα οι ίδιοι άνεργοι ή αυτοί που ζητούν δουλιά θα έρχονται σε σχέση με το Δημόσιο μέσω... εταιρίας.

Λοιπόν 50.000 θέσεις που λέει ότι είναι για νοσοκομεία, σχολεία, κτίρια κλπ. και άλλες 40.000 θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί επιδοτεί την εργοδοσία για 8 μήνες, με δυνατότητα να επιμηκυνθεί η δουλιά για 4 μήνες και μετά τέλειωσε. Είναι 90.000 θέσεις εργασίας, το υπολογίζει και λέει μέχρι τις εκλογές, εντάξει. Ετσι ικανοποιούνται οι ανάγκες τις κυβέρνησης.

Οταν λέω ανάγκες, εννοώ ψήφους. Σου λέει, 90.000 θέσεις είναι 90.000 οικογένειες. Βάλε μέσο όρο τρεις ψήφους, βάλε και το φίλο και τη φίλη κλπ, σου λέει δε θα πάρω 300.000 ή 400.000 ψήφους από αυτούς; Πόσες μου λείπουν από τη Νέα Δημοκρατία;

Φυσικά, είναι και η ίδια η εξέλιξη της οικονομίας, που απαιτεί τέτοιου τύπου θέσεις εργασίας. Δεν είναι μόνο τα προεκλογικά. Απλώς η ρύθμιση αυτού του θέματος γίνεται την κατάλληλη χρονική στιγμή. Και η Νέα Δημοκρατία ωρύεται. Αδιαφάνεια κλπ. Τι να πει; Το ίδιο θα έκανε κι αυτή.

Μετά, είναι οι Δήμοι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο μεγαλύτερος δείκτης πελατειακών σχέσεων είναι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και εκλογικών. Ο βουλευτής δεν κάνει τίποτα τώρα, το πολύ - πολύ να βρει σε κανένα συγγενή του καμιά δουλιά. Είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση ένας μηχανισμός εξαγοράς, ρουσφετιού, χειραγώγησης και τίποτα άλλο. Και δεν ξέρω πόσοι δήμαρχοι μπορούν να αντισταθούν. Αντιστέκονται ορισμένοι, αλλά τους κάνουν απεργία αυτών που αντιστέκονται. Οπως στην Κοκκινιά.

Μου έλεγαν, ότι υπάρχουν προσλήψεις στους Δήμους. Αυτά τα ξέρουν οι δήμαρχοι, δίνουν θέσεις εργασίας σε έναν κύριο ή μια κυρία. Ο κύριος ή η κυρία αν δε θέλει να κάνει τη δουλιά του σκουπιδιάρη - δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά - ή στο νεκροταφείο, παίρνει έναν Αλβανό ή μια Αλβανή τους δίνει τα μισά λεφτά και κρατάει τα υπόλοιπα! Γίνονται τέτοια.

Υστερα λένε, γιατί το ΚΚΕ δεν αυξάνεται γρήγορα; Οσο ο κόσμος αναζητεί να λύσει τα προβλήματά του έτσι, και δε βλέπει τον εαυτό του μέσα στην πάλη για την αλλαγή. Αλλά δε θα πάει μακριά η βαλίτσα, θα έχουμε σημαντικές αλλαγές. Επιστήμη η ρουσφετολογία και η εξαγορά, επιστήμη! Τους βγάζουμε το καπέλο»...

Σε σχόλιο πως μετά τις δηλώσεις του κ. Γκαργκάνα για μείωση των μισθών και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, αλλά και τις δηλώσεις του κ. Χριστοδουλάκη ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα, μέτρα όπως η επιδότηση 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας και συνταξιοδότηση στα 50 ή τα 55 κατηγορούνται ως μαξιμαλιστικά, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Εξαρτάται τι περιεχόμενο δίνει κανείς στο μαξιμαλισμό. Φτάσαμε δηλαδή στην εποχή μας, το να ζητάς δουλιά, με έναν αξιοπρεπή μισθό, το να έχεις ελεύθερο χρόνο, το να έχεις καλή Παιδεία και Υγεία, να θεωρείται μαξιμαλισμός. Με αυτή την έννοια εμείς προτιμούμε να είμαστε με αυτή τη λογική.

Γιατί είναι μαξιμαλιστικά αυτά; Αν η ανεργία είναι η ασθένεια του συγκεκριμένου συστήματος, τουλάχιστον ο εργαζόμενος να πάρει και κανένα φάρμακο, να ανακουφιστεί από τους πόνους.

Για μας είναι αμυντικά μέτρα, δεν είναι του είδους που θα προτιμούσαμε εμείς, αν π.χ. υπήρχε μια διαφορετική κατάσταση στην Ελλάδα, μια διαφορετική εξουσία. Τότε, βεβαίως δε θα ξεκινούσαμε έτσι.

Αλλά τι να πούμε δηλαδή, τι να προτείνουμε; Κάντε συσσίτια, κάντε λέσχες ανέργων να ερχόμαστε να σας ταΐζουμε, να σας βοηθάμε, δεν έχουμε τίποτα άλλο, να γίνει η Ελλάδα ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα;

Αλλά ποιος μπορεί να κάνει σήμερα και φιλανθρωπικές δραστηριότητες; Ολοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Ας μας πουν πιο ρεαλιστικά μέτρα. Γιατί είναι δηλαδή ρεαλιστικό να δουλεύουμε μέχρι τα 70 και γοητευτικό και σύγχρονο;».

Συμπληρώνοντας την απάντηση η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε: «Αλλά, με την ευκαιρία: Ολοι έχουν πέσει πάνω στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Κατ' αρχήν, υπάρχουν και άλλοι πριν τον πρόεδρο, τα έχουν πει άλλοι. Ο ίδιος ο κ. Ρέππας στη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Ναύπλιο και η Κα Διαμαντοπούλου, μιλούν για την πολιτική της ενεργούς γήρανσης. Ενεργός γήρανση τι είναι; Να δουλεύεις μέχρι τα 70 και 71. Πάνε να πούνε δηλαδή, ότι μένουμε πάντα νέοι. Ε, δε μένουμε πάντα νέοι.

Το θέμα είναι να γεράσουμε καλά, όχι να στραβογεράσουμε. Η ενεργός γήρανση αυτό είναι. Τι λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας; Ο άνθρωπος από την πλευρά του τους θυμίζει, ότι να, αυτά είναι τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε.

Και ας πούμε, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τώρα θυμήθηκε να τα βάλει με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος; Με την κυβερνητική πολιτική να τα βάλει. Να τα βάλει με όλους εκείνους και με τον εαυτό του, που έλεγαν ότι οι λαοί μεγαλουργούν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και μ' αυτή την έννοια, δεν υπερασπίζομαι τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά δε χρειάζονται και αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυτά είναι μέτρα που έτσι κι αλλιώς θα περάσουν, αυτή είναι η πρόθεση και εμείς πρέπει να τους χαλάσουμε τη σούπα».