Associated Press

Ρουμάνοι στρατιώτες ειδικών δυνάμεων στην προετοιμασία τους πριν τη συμμετοχή στο Ιράκ

Παράλληλα, μέσα στις επόμενες βδομάδες ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, στρατηγός Τζέιμς Λ. Τζόουνς, αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα την έκθεσή του για την κατάσταση των αμερικανικών βάσεων στη «Γηραιά Ηπειρο» και για τις παράλληλες υποχρεώσεις των αμερικανικών δυνάμεων. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η έκθεση θα σηματοδοτεί την «ανάγκη» μεταφοράς αμερικανικών βάσεων και δυνάμεων από τη Δυτική Ευρώπη -και ειδικότερα τη Γερμανία- στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Η ύπαρξη αυτής της «ανάγκης» είχε, άλλωστε, δημοσιοποιηθεί και νωρίτερα φέτος. Χαρακτηριστικά, ο υπαρχηγός του Τζόουνς, στρατηγός Τσαρλς Γουόλντ είχε δηλώσει πριν από λίγους μήνες, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Βουλγαρία, «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καθώς το ΝΑΤΟ επεκτείνεται, οι δυνάμεις μας πρέπει να είναι εκεί όπου βρισκόμαστε. Είναι αναγνωρισμένο ότι αυτές οι περιοχές είναι στρατηγικής σημασίας για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ».

Επισήμως, ο Αμερικανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι η μετακίνηση αυτή των βάσεων εντάσσεται στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων, ενόψει αυτού που ονομάζουν «νέες προκλήσεις για την ασφάλεια» (τέλος Ψυχρού Πολέμου, μετατόπιση ενδιαφέροντος στην Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή, ασύμμετρες απειλές). Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, οι ΗΠΑ ψάχνουν τρόπους να αναδιαρθρώσουν τις βάσεις τους στην Ευρώπη, με στόχο να κάνουν πιο γρήγορη και ευέλικτη την ανάπτυξή τους. Το νέο σχέδιο απομακρύνεται από τη μέχρι τώρα έμφαση στις μεγάλες και ακριβές βάσεις στη Δυτική Ευρώπη, και περνάει στη δημιουργία μικρότερων και στρατηγικότερων βάσεων στην Ανατολική και στη Νότια Ευρώπη, όπου τα στρατεύματα θα εναλλάσσονται ανά μερικούς μήνες και από τις οποίες θα αναπτύσσονται με μεγαλύτερη ταχύτητα. Οι υπεύθυνοι θέλουν να έχουν τα σχέδια έτοιμα μέσα σε ένα χρόνο και μετά να ακολουθήσει η εφαρμογή τους.

Κύριοι υποψήφιοι, για να δεχτούν αμερικανικές βάσεις είναι διάφορες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία να ξεχωρίζουν. Στην περίπτωση της Πολωνίας βέβαια υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις από την πλευρά της Ρωσίας, αλλά για τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία δεν αναμένονται προβλήματα. Αλλωστε, και στις δύο χώρες οι ΗΠΑ διαθέτουν ήδη «ντε φάκτο» βάσεις, παρακαταθήκη του πολέμου στο Ιράκ. Στη Ρουμανία ήδη φιλοξενούνται εκατοντάδες Αμερικανοί στρατιώτες στο λιμάνι της Κοστάντζας στη Μαύρη Θάλασσα, όπου τους έχει παραχωρηθεί η χρήση του στρατιωτικού αεροδρομίου. Ενώ στη Βουλγαρία οι Αμερικανοί διαθέτουν την αεροπορική βάση στο Σαράφοβο, την οποία χρησιμοποίησαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στο Ιράκ.

Αλλωστε, είναι δεδομένη η επιθυμία τόσο των σοσιαλδημοκρατών της κυβέρνησης Αντριάν Ναστάσε στη Ρουμανία, όσο και των λαϊκιστών δεξιών του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι στη Βουλγαρία, να δημιουργηθούν μόνιμες αμερικανικές βάσεις στα εδάφη τους. Ο Ρουμάνος υπουργός Αμυνας, Μιρτσέα Πάσκου, το είχε κάνει νωρίτερα φέτος σαφές όταν δήλωσε ότι οι Αμερικανοί θα χρησιμοποιούσαν το αεροδρόμιο στην Κοστάντζα και μετά το τέλος του πολέμου στο Ιράκ, ενώ επίσης δεν έχει κρύψει ότι η κυβέρνησή του θα καλωσόριζε την εγκατάσταση βάσεων στο έδαφος της χώρας.

Το ίδιο ισχύει και στη Βουλγαρία. Μόλις την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, ο Βούλγαρος ΥΠΕΞ, Σάλομον Πασί, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον για την επικύρωση της συμφωνίας ένταξης των 7 νέων χωρών στο ΝΑΤΟ από την αμερικανική Γερουσία, δε δίστασε να δηλώσει: «Η κυβέρνηση δεν έχει πάψει να θέτει υπόψη των ΗΠΑ το θέμα για την προσέλκυση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Βουλγαρία. Η μόνιμη εγκατάστασή τους στην επικράτειά μας θα έχει εξαιρετικά ευεργετικές συνέπειες για την ασφάλεια και την οικονομία της χώρας μας». Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με τον υπουργό Πασί, το Γενικό Επιτελείο της Βουλγαρίας ήδη έχει προτείνει στην αμερικανική πλευρά «μερικά πολύ καλά σημεία για αμερικάνικες βάσεις».

Ουσιαστικές αλλαγές δεν αναμένονται πριν από τη Συνάντηση Κορυφής του ΝΑΤΟ σε ένα χρόνο από τώρα, αλλά είναι σαφές ότι εν μέσω και των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων οι Αμερικανοί έχουν ήδη αρχίσει να μεθοδεύουν τις εξελίξεις που θα τους επιτρέψουν να διατηρήσουν ακέραιη την ισχύ τους και στο Ευρωπαϊκό σκηνικό. Πολλές από τις λεπτομέρειες μάλλον καθορίστηκαν στις 15 Μαΐου.