«Ολα βάφτηκαν βυσσινιά κι έπειτα από κάθε παράθυρο πρόβαλε κι ένα πρόσωπο στρογγυλό, κεφάτο, ξεκαρδισμένο στα γέλια, ένα πρόσωπο φεγγαριού, όχι σαν αυτά που ζωγραφίζουν, μα, όπως είναι αληθινά, μεγάλο σαν ταψί, φεγγοβόλο σα φανάρι, κόκκινο σα παντζάρι και γιορτινό σα διακόσμηση αποκριάτικη». Από το διήγημα της Μαρίας Σωτηροπούλου
ΣΕΛ. 8 - 9