Οπως γράφει σε άρθρο της η εβδομαδιαία ιστο-εφημερίδα communist.ru, σοβαρή εργατική κινητοποίηση, και μάλιστα με θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους, πραγματοποιήθηκε στο μεγάλο εργοστάσιο της ρωσικής αυτοκινητοβιομηχανίας «ΑΥΤΟΒΑΖ», στην πόλη Τολιάτι. Το εργοστάσιο χτίστηκε το 1967-'71 και κατασκευάζει τα γνωστά αυτοκίνητα «LADA».

Οι εργαζόμενοι της βασικής αλυσίδας του τμήματος συναρμολόγησης πραγματοποίησαν οργανωμένη αποχή από την εργασία, ανατρέποντας τις προσπάθειες της διεύθυνσης του εργοστασίου, αυθαιρέτως, να εφαρμόσει την 9ωρη εργάσιμη μέρα, καταργώντας το 8ωρο.

Οπως γράφει το communist.ru: «Η αύξηση της εργάσιμης μέρας για μια ώρα θα έδινε τη δυνατότητα στους εκμεταλλευτές να στύψουν από τους εργαζομένους επιπρόσθετο κέρδος μέχρι και 25 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Γι' αυτό το λόγο η διεύθυνση, χρησιμοποιώντας τους πιο άγριους τρόπους, προσπάθησε να υποχρεώσει τους εργαζομένους να δουλεύουν 9 ώρες την ημέρα. Χρησιμοποιώντας το άρθρο 99 του νέου εργατικού κώδικα, που επιτρέπει αύξηση της εργάσιμης μέρας με τη θέληση του εργαζόμενου, η διεύθυνση εξέδωσε εντολή για την εφαρμογή 9ωρης βάρδιας για τους εργαζομένους. Αλλά εμφανίστηκε ένα προβληματάκι: Οι εργαζόμενοι θα έπρεπε εθελοντικά να απαρνηθούν το 8ωρο τους».

Οπως σημειώνεται στο άρθρο, προς βοήθεια των εκμεταλλευτών, όπως συνήθως, ήρθαν τα αστικά συνδικάτα, που εντάσσονται στη λεγόμενη «Ομοσπονδία των Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ρωσίας» (ΟΑΣΡ). Στο εργοστάσιο, αυτήν την Ομοσπονδία την εκπροσωπεί το συνδικάτο «Αυτοκίνητο-Γεωργική Μηχανουργία» (ΑΓΜ). Η ηγεσία του ΑΓΜ, τάχα εξ ονόματος της πλειοψηφίας των εργαζομένων, «επικύρωσε» τη διαταγή της διεύθυνσης για την αύξηση βάρδιας κατά μια ώρα, βάζοντας την υπογραφή της φαρδιά - πλατιά κάτω από την απόφαση της διεύθυνσης.

Ομως, τα σχέδια αυτά τα κατεδάφισε το εργατικό συνδικάτο του εργοστασίου με την επωνυμία «Ενότητα». Η διαφορά των εργατικών συνδικάτων, που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται από το 1992 στη Ρωσία, από αυτά που εντάσσονται στη δύναμη της ΟΑΣΡ, είναι μόνο μια: Στις γραμμές του συνδικάτου μπορούν να ενταχθούν μόνο μισθωτοί εργαζόμενοι κι όχι το διευθυντικό και στελεχικό δυναμικό της επιχείρησης. Το τελευταίο διάστημα, αυτά τα εργατικά συνδικάτα, που είτε ανήκουν στη Συνομοσπονδία «ΖΑΣΙΤΑ» (δηλαδή «Υπεράσπιση»), είτε στη λεγόμενη «Συνομοσπονδία των Κοινωνικών Συνδικάτων», παρά ακόμη το μικρό τους μέγεθος σε σχέση με τα εκατομμύρια μέλη των «επίσημων» συνδικάτων, κάνουν αισθητή τη διαφορά και δράση τους. Κοινό χαρακτηριστικό τους: Η αναγνώριση ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα με το διευθυντικό προσωπικό και τους νέους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων!

Οι εργαζόμενοι του «ΑΥΤΟΒΑΖ» είναι από τις πρώτες εργατικές κολεκτίβες στη Ρωσία, όπου βρέθηκαν αρκετοί εργάτες έτοιμοι να αναγνωρίσουν πως μπορούν να έχουν αποτελέσματα στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και συμφερόντων τους μόνο μέσα από τον οργανωμένο και πεισματώδη αγώνα τους. Γι' αυτό ήδη εδώ και χρόνια με πρωτοβουλία των εργαζομένων στο εργοστάσιο δημιουργήθηκε το εργατικό συνδικάτο «Ενότητα».

Το εργατικό συνδικάτο «Ενότητα» είχε οργανώσει για το παραπάνω ζήτημα των σχεδίων κατάργησης του 8ωρου μια πλατιά εκστρατεία ενημέρωσης των εργαζομένων στα τμήματα του εργοστασίου, διεξάγοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα γενικές συνελεύσεις στα 92 συνεργεία. Στις συνελεύσεις αυτές πήραν μέρος περίπου 3.000 εργάτες. Στις συνελεύσεις, οι εργαζόμενοι πήραν απόφαση να απαιτήσουν από τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία να αποσύρει την υπογραφή της από την εντολή της διεύθυνσης, με την οποία καταργούνταν το 8ωρο. Ακόμη και κάποια απλά μέλη του συνδικάτου ΑΓΜ υποστήριξαν τα αιτήματα του εργατικού συνδικάτου «Ενότητα». Παρ' όλα αυτά, η ηγεσία του ΑΓΜ επίμονα στεκόταν στο πλευρό των εκμεταλλευτών, χειροπιαστά επιβεβαιώνοντας την προδοσία των συμφερόντων των εργαζομένων. Σαν αποτέλεσμα, άρχισε η μαζική έξοδος των εργατών από το ΑΓΜ. Μερικοί από αυτούς με κάθε επισημότητα εντάχθηκαν στο συνδικάτο «Ενότητα».

Στη συνέχεια, το εργατικό συνδικάτο εξέδωσε μεγάλο αριθμό προκηρύξεων, εξηγώντας την ουσία της αντεργατικής εντολής της διεύθυνσης, αλλά και του προδοτικού ρόλου του αστικού συνδικάτου ΑΓΜ, όπως και την τακτική που θα πρέπει να χαράξουν οι εργαζόμενοι στην κατάσταση που επικρατεί. Κυριολεκτικά, όλοι οι τοίχοι του εργοστασίου γέμισαν με αυτοκόλλητα με τη φράση: «ΕΓΩ ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΩ ΤΗΝ 9η ΩΡΑ!». Τα ίδια αυτοκόλλητα κολλήθηκαν και στις φόρμες εργασίας.

Την ημέρα που η εντολή κατάργησης του 8ωρου άρχισε να ισχύει, πριν τελειώσει η συνηθισμένη βάρδια, στο εργοστάσιο κατέφθασαν ξαφνικά διευθυντικά στελέχη διάφορων επιπέδων. Ολοι τους προσπάθησαν να πείσουν τους εργαζόμενους να μείνουν και να δουλέψουν και την 9η ώρα. Οταν όμως όλες οι προσπάθειές τους απέτυχαν, τότε ήρθε η ώρα των απειλών: «Οποιος δε μείνει την 9η ώρα, θα απολυθεί!», ήταν ο εκβιασμός τους. Τα μέλη του εργατικού συνδικάτου «Ενότητα» έκαναν αντιπροπαγάνδα, προσπαθώντας να εμψυχώσουν ηθικά τους εργάτες. Η διεύθυνση, τελικά, κατέφυγε στη βοήθεια της ιδιωτικής αστυνομίας του εργοστασίου. Μερικά μέλη του συνδικάτου συλλήφθηκαν.

Οπως σημειώνεται στο άρθρο του communist.ru: «Αυτά τα μέτρα καταπίεσης από τη μεριά των εκμεταλλευτών το μόνο που κατάφεραν ήταν να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο την αποφασιστικότητα των εργατών στην υπεράσπιση του δικαιώματός τους για 8ωρη εργάσιμη μέρα. Ετσι, όταν τελείωσε η κανονική βάρδια, στο τμήμα συναρμολόγησης του εργοστασίου δεν έμεινε κανένας εργαζόμενος. Η πράξη διαμαρτυρίας που οργάνωσε το εργατικό συνδικάτο "Ενότητα" τελείωσε με την πραγματική νίκη των εργαζομένων».

«Η αναπόφευκτη άνοδος της ταξικής πάλης αναδεικνύει νέους εργατικούς ηγέτες», σημειώνει η εφημερίδα «Τρουντοβάγια Ρωσία». Απαραίτητο στοιχείο είναι, σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες, η επιμόρφωσή τους και η ανταλλαγή εμπειριών, ο συντονισμός τους.

Στις 17 με 20 Απρίλη 2003, στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ, με απόφαση της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας - Κόμματος των Κομμουνιστών της Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), πραγματοποιήθηκε σεμινάριο για εργατικά στελέχη του Κόμματος, με κύριο προσανατολισμό τη δράση των κομμουνιστών στα συνδικάτα. Οπως γράφει η εφημερίδα του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ «Τρουντοβάγια Ρωσία», στα σεμινάρια πήραν μέρος εργατικά στελέχη από τη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Τβερ, την Ουφά, το Σβερντλόφσκ, το Γκόρκι, την Τιουμέν, την Τούλα, το Κίροφ, τη Σαμάρα κ.ά. Μεγάλη προσοχή δόθηκε στη συγκρότηση των νέων εργατικών συνδικάτων «ΖΑΣΙΤΑ», στις σχέσεις συνεργασίας τους με την οργάνωση «Κοινωνικά συνδικάτα», αλλά και την αντιπαράθεσή τους με τα «επίσημα» συνδικάτα της ΟΑΣΡ.

Οπως σημειώνει η εφημερίδα, οι συμμετέχοντες στη διάρκεια 4 ημερών είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν γνώμες και εμπειρίες από τους αγώνες του εργατικού κινήματος στη Ρωσία, αλλά και να πάρουν ο καθένας από ένα «πακέτο» έντυπων υλικών και CD, με στόχο στις περιοχές τους να μπορέσουν να οργανώσουν αντίστοιχα σεμινάρια.

«Μόνον όταν οι κομμουνιστές θα δρουν μέσα στις εργατικές κολεκτίβες, μαζί με τους εργάτες, στους αγώνες, θα καταφέρουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων και να αυξήσουν το κύρος των κομμουνιστών, εξασφαλίζοντας και τον ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων και του εργατικού κινήματος», σημειώνει η εφημερίδα.

Associated Press

...ενώ όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού κατατρύχονται από τη φτώχεια και την εξαθλίωση...

Αρκετοί ισχυρίζονται ότι η πρόσφατη επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για την Ασία, Ρίτσαρντ Αρμιτέιτζ, σε Ινδία και Πακιστάν, με υποτιθέμενο σκοπό την έναρξη ενός διμερούς «διαλόγου» που συνέπεσε με την επίσκεψη του Ινδού συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Μπράτζες Μίσρα, όπου συναντήθηκε με την ομόλογό του Κοντολίζα Ράις, είναι «θετικές» κινήσεις, από την άποψη πως βοηθούν στην αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες, η οποία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύρραξη, που τα επιτελεία των δύο χωρών έχουν «εγγυηθεί» ότι θα είναι πυρηνική. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: Η «προσπάθεια αποκλιμάκωσης» στις σχέσεις Ινδίας - Πακιστάν αφορά, στην πραγματικότητα, τη συγκέντρωση της αμερικανικής και ινδικής προσοχής σε έναν άλλον «εχθρό». Και, σ' αυτό το νέο παιγνίδι, το Πακιστάν και η καταπολέμηση της ισλαμικής αυτονομιστικής (ή εθνικοαπελευθερωτικής - εξαρτάται απ' τον ποιον ρωτά κανείς) «τρομοκρατίας» περνά μάλλον σε δευτερεύουσα μοίρα, όσο κι αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ δηλώνει ότι «ανησυχεί» γι' αυτήν.

Associated Press

Η κυβέρνηση Βάτζπαϊ ξοδεύει δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς, για να «περιορίσει», από κοινού με τις ΗΠΑ, την Κίνα...

Ηδη το Μάη του 2002, ο Ντάγκλας Φέιθ, υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ αρμόδιος για θέματα πολιτικής - ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο «σκληροπυρηνικά» μέλη του στενού κύκλου του Ντόναλντ Ράμσφελντ -, πραγματοποίησε συνάντηση με το νεοσύστατο U.S. - India Defense Policy Group, με αντικείμενο τον καθορισμό «κοινής αμυντικής στρατηγικής». Θέματα συζήτησης, οι κοινές ναυτικές περιπολίες, η αντιπυραυλική άμυνα και η συνεργασία σε θέματα τεχνολογίας. Υποτίθεται ότι στόχος ήταν να μελετηθούν τρόποι να βελτιωθεί «η σταθερότητα και η ασφάλεια στην Ασία και παραπέρα». Στην πραγματικότητα, σχολίασε ένας ειδικός του ινδικού Institute of Peace and Conflict Studies, το θέμα ήταν η Κίνα.

Εκτοτε, σημειώνει ο Κον Χάλιναν του Foreign Policy In Focus, έγιναν ναυτικά και άλλα κοινά ινδοαμερικανικά στρατιωτικά γυμνάσια, και προωθούνται συμφωνίες συμπαραγωγής οπλικών συστημάτων. Κατά τους Financial Times, στόχος του Ινδού πρωθυπουργού Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ και της κυβέρνησής του είναι η Ινδία να «δημιουργήσει ένα στόλο ικανό να προωθηθεί στη θάλασσα της Νότιας Κίνας», πράγμα για το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει ένα 30ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα. Ο Χάλιναν βλέπει στη «νέα» σχέση των κυβερνήσεων Μπους και Βάτζπαϊ μια «επικίνδυνη συμμαχία», μια σύγκλιση αντικινεζικών διαθέσεων, που θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει σε ένα δεύτερο σινοϊνδικό πόλεμο, μετά από εκείνον του 1962. Λεπτομέρεια: Αυτός θα είναι πυρηνικός.

Η κυβέρνηση Βάτζπαϊ κατηγορεί την Κίνα ότι βρίσκεται «πίσω» από το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν. Η κυβέρνηση Μπους με το που ανέλαβε αντέστρεψε άρδην και με αξιοσημείωτη ταχύτητα τη στρατηγική του Μπιλ Κλίντον περί Κίνας. Τα πράγματα στις σχέσεις ανάμεσα στο Νέο Δελχί και το Πεκίνο δεν πρέπει να αναμένεται ότι θα βελτιωθούν και πολύ, αν η κινεζική ηγεσία δει την Ινδία να καθίσταται ο νέος «στρατηγικός σύμμαχος» της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ο επικεφαλής της οποίας, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, απείλησε με πόλεμο, αν υπάρξει κινεζική κίνηση εναντίον της Ταϊβάν, σε μια προκλητική αλλαγή της αμερικανικής στάσης εδώ και αρκετά χρόνια.

Το ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει άρει τις κυρώσεις που επέβαλε, όταν η Ινδία παραβίασε σκαιά τη Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών (CTBT) και πουλάει ξανά όπλα στην Ινδία, όπως και το ότι πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ινδία έγινε ο Ρόμπερτ Μπλάκγουελ, σύμβουλος του Μπους περί εξωτερικής πολιτικής, που υποστήριζε την κατάργηση της Συνθήκης για τους Αντιβαλλιστικούς Πυραύλους (ΑΒΜ) κι υποστήριξε σθεναρά την Αντιπυραυλική Αμυνα (NMD), που το Πεκίνο θεωρεί, χωρίς να έχει πολύ άδικο, ότι έχει στόχο την Κίνα, αποτελούν σαφείς ενδείξεις των προθέσεων των κυβερνήσεων Μπους και Βάτζπαϊ, που συμφώνησαν για έναν εκτρωματικό γάμο συμφέροντος.

«Συμφέροντος» για ποιον, είναι το ερώτημα. Ηδη, η Ινδία ξοδεύει 14 δισ. το χρόνο σε στρατιωτικές δαπάνες - ο Πραφούλ Βιντουάι υπολόγισε, σε άρθρο του για την εφημερίδα Hindustan Times, ότι πρόκειται για διπλασιασμό του αμυντικού προϋπολογισμού σε πέντε χρόνια -, ενώ τα μισά παιδιά στη χώρα υποσιτίζονται, 350 εκατομμύρια πάνε για ύπνο κάθε βράδυ πεινώντας και το ένα τρίτο των Ινδών είναι αναλφάβητοι. Ποιος είναι χειρότερος εχθρός για τους Ινδούς - το Πακιστάν και η Κίνα ή η φτώχεια κι ο αναλφαβητισμός; Αυτά βεβαίως η κυβέρνηση Βάτζπαϊ τα έχει λυμένα, ωστόσο δεν απέχουν και πολύ οι εκλογές. Ισως γι' αυτό οι κυβερνητικοί «ζεστάθηκαν» στις κρατιδιακές εκλογές στην Τριπούρα, σκοτώνοντας 100 στελέχη των αντιπάλων τους - χωρίς, πάντως, να αποτρέψουν τη νίκη του Αριστερού Μετώπου. Εως τις ομοσπονδιακές εκλογές, βέβαια, η μηχανή προπαγάνδας του BJP θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει την έννοια της πολιτικής για την «ασφάλεια» όλο και περισσότερο. Είναι άλλο ένα «κοινό», που έχουν οι Μπους και Βάτζπαϊ.