Τέλειωσε το Συνέδριο, δίχως να αφήσει κόκκο θετικής προσφοράς. Το μόνο νέο στοιχείο είναι μια αυξημένη «ριζοσπαστική» φρασεολογία, με την οποία ο ΣΥΝ προσπαθεί να υπενθυμίσει ότι έχει στόχο του «το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία»(!), ότι διαχωρίζεται από την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία (τι κόμμα είναι; το «Αριστερά» δε λέει τίποτα) και ότι ενδιαφέρεται για μια Ευρώπη που «θα υπερασπίζεται την ειρήνη ως κόρη οφθαλμού»...

Αντικαπιταλιστική δύναμη, λοιπόν, ο ΣΥΝ, κατά τον ίδιο! Το θέμα είναι ότι για τις ταμπακέρες δε λέει λέξη (σκοπίμως), ενώ η πληθώρα των «αντικαπιταλιστικών» αναφορών του μόνο στη δημιουργία σύγχυσης αποσκοπεί και στη συγκάλυψη ενός γεγονότος που βγάζει μάτι: Οτι η πολιτική του είναι πολιτική διαχείρισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, γιατί ο ΣΥΝ είναι σύμφωνος με τις στρατηγικές επιλογές της, όπως η ΟΝΕ. Και σε τίποτα δεν τον διαφοροποιεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το σύνθημα «και ΟΝΕ και φιλολαϊκή πολιτική». Εξάλλου αυτό το σύνθημα το φωνάζει και η ΝΔ...

Οπως έχει σημειωθεί, το ζήτημα είναι ότι ο ΣΥΝ έχει ως στρατηγική του την κεντροαριστερά, αλλά το κρύβει. Το κρύβει, ιδιαίτερα τούτη την περίοδο, επειδή, αν το ομολογήσει, φοβάται ότι θα χάσει ψήφους ή και ότι δε θα μπορεί να ψαρεύει σε θολά νερά. Η κεντροαριστερά έχει δώσει τις εξετάσεις της διεθνώς και στην Ελλάδα. Και επιβεβαίωσε ότι αποτελεί την «αριστερή» κυβερνητική εκδοχή της εξουσίας των μονοπωλίων. Τα πιο ...λαμπρά παραδείγματα είναι εκείνα της Γαλλίας και της Ιταλίας.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει τη λαϊκή οικονομία. Που σημαίνει ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα περάσουν στην υπηρεσία της ανάπτυξης εκείνης, που βασικό κίνητρο θα είναι η ευημερία του λαού, σε αντίθεση με τη σημερινή οικονομία, όπου απόλυτο κίνητρο είναι τα κέρδη. Υποστηρίζει το ΚΚΕ ότι ο παραγόμενος πλούτος είναι τόσος που μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Για παράδειγμα, είναι δυνατό ο χρόνος συνταξιοδότησης να μειωθεί στα 55 χρόνια για τους άντρες και στα 50 για τις γυναίκες. Δίνει τέτοιες δυνατότητες η ταχύτατη ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών. Οπως δίνει δυνατότητες να υπάρχει πλήρης απασχόληση για όλους με 35ωρο - 5ημερο - 7ωρο και μισθούς - μεροκάματα - συντάξεις αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Το ότι αυτά δε γίνονται, έχει να κάνει με το γεγονός ότι τον παραγόμενο πλούτο δεν τον καρπώνονται οι παραγωγοί του (εργατική τάξη), αλλά τον ιδιοποιείται η αστική τάξη, που έχει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής.

Αυτή η ανάγκη, να γίνουν λαϊκή περιουσία τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ξεπηδάει από την ίδια την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ποια πρέπει να είναι η πολιτική απάντηση στις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων; Πρόσφατα έγινε η συγχώνευση ΕΛΠΕ - ΠΕΤΡΟΛΑ. Η μόνη φιλολαϊκή απάντηση, αναγκαία και δυνατή, είναι να γίνουν τα πετρέλαια λαϊκή περιουσία. Αυτό, βεβαίως, προϋποθέτει την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Ο ΣΥΝ απορρίπτει τέτοιες εξελίξεις. Τι λέει; Δήλωσε ο πρόεδρός του για τη συγχώνευση ΕΛΠΕ - ΠΕΤΡΟΛΑ: «...παρακολουθούμε μια πρωτοφανή και αδιαφανή διαδικασία. Κυβέρνηση και ΝΔ αλληλοκατηγορούνται ευθέως για διαπλοκή. Αυτή η σύγκρουση αποδεικνύει και κάτι άλλο. Γιατί απέρριψαν όλες τις προτάσεις που κατέθεσε ο ΣΥΝ για τη θεσμική κατοχύρωση του κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου και των όρων του υγιούς ανταγωνισμού, ώστε να μη διαμορφώνονται φαινόμενα ολιγοπωλιακού και μονοπωλιακού χαρακτήρα»!

Αυτή είναι η θέση του ΣΥΝ: Διαφάνεια και θεσμοί ελέγχου, ώστε να διασφαλίζεται ο υγιής ανταγωνισμός! Και να πει κανείς ότι λίγα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί σε βάρος των λαών λόγω του ανταγωνισμού; Κι όμως ο ΣΥΝ θεωρεί ότι ο ανταγωνισμός μπορεί να γίνει υγιής! Κι έτσι θα εξυπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον! Υγιής ανταγωνισμός σημαίνει, βεβαίως, τα μέσα παραγωγής να μείνουν εκεί που είναι: Στο κράτος της πλουτοκρατίας και στην πλουτοκρατία. Οπου το ένα χέρι (κράτος) νίβει το άλλο (ιδιώτες) και τα δύο το πρόσωπο (σύστημα). Και όπου το κράτος παρεμβαίνει υπέρ της, άλλοτε με κρατικοποιήσεις, τώρα μέσω της απελευθέρωσης των αγορών, δίχως ν' αποκλείει κανείς ότι αύριο ενδεχομένως να υπάρξει και ρύθμιση κρατικοποίησης κάποιων επιχειρήσεων, οι οποίες θα κριθεί ασύμφορο να παραμένουν στα χέρια των ιδιωτών καπιταλιστών. Αυτά υποστηρίζει ο ΣΥΝ, γι' αυτό υπερψήφισε το Μάαστριχτ, γι' αυτό υπονομεύει το ταξικό εργατικό κίνημα, γι' αυτό καταγγέλλει το ΚΚΕ για μαξιμαλισμό!

Ομως στον «αντικαπιταλισμό» του ΣΥΝ προστίθεται κι ένα ακόμη ανιστόρητο: Η διαπίστωσή του ότι «η ιστορική πείρα διδάσκει πως σοσιαλισμός δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί σε μια μόνη χώρα...»!

Η ιστορική πείρα, βεβαίως, διδάσκει ακριβώς το αντίθετο: Πως ο σοσιαλισμός μπορεί να οικοδομηθεί σε μια μόνο χώρα! Αυτό αποδείχτηκε (ΕΣΣΔ) και όχι τα όσα φαντάζονται στον ΣΥΝ.

Ομως, γιατί έχει αξία να το επισημάνουμε αυτό; Επειδή η παραπάνω διαπίστωση του ΣΥΝ σημαίνει ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί πουθενά!! Αυτό είναι το συμπέρασμα, από τη στιγμή που ισχύει ο νόμος ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού και ο ΣΥΝ λέει ότι «το πεδίο ταξικών αγώνων, που ανοίγει η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνιστά το πραγματικό έδαφος όπου ο σοσιαλιστικός στόχος μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός»!

Ωστόσο, τίθεται και το εξής ζήτημα: Πώς είναι δυνατό ένα κόμμα να τάσσεται υπέρ της Ευρώπης της φιλίας και της ειρήνης και την ίδια στιγμή να υποστηρίζει τη δημιουργία του ευρωστρατού; Είναι φιλειρηνική η αποστολή του ευρωστρατού; Κατά τον ΣΥΝ, είναι.

Δεύτερο: Ο ΣΥΝ υποστηρίζει θερμά την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ. Μάλιστα, η κύρια κριτική του στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα γίνεται στη βάση ότι απέτυχαν να προωθήσουν την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ! Ομως, προώθηση της πολιτικής ενοποίησης σημαίνει και κοινή στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, που οι θιασώτες της ονομάζουν άμυνα!

Και τίθεται το ερώτημα: Αρκεί ένα κόμμα να αντιτίθεται στην πολιτική του ενός ιμπεριαλιστικού πόλου (των ΗΠΑ), για να υποστηρίζει ότι όντως αγωνίζεται υπέρ της ειρήνης; Οχι, αφού ο ιμπεριαλισμός δε διακρίνεται σε καλό και κακό. Αλλά, ακριβώς επειδή ο ΣΥΝ έχει απορρίψει την ουσία της έννοιας ιμπεριαλισμός, στην πραγματικότητα δεν κάνει ούτε συνεπή αντιαμερικανικό αγώνα. Ερμηνεύει την επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ως εκδήλωση ακροδεξιών και θρησκόληπτων, ως εκδήλωση «αλαζονείας της μόνης υπερδύναμης»! Οχι ως στοιχείο σύμφυτο του χαρακτήρα των μονοπωλίων για κυριαρχία... Και έτσι παίρνει το μέρος του ενός ιμπεριαλιστικού πόλου, καλώντας το λαό να τον ενισχύσει (τον ΣΥΝ), για να ενισχυθεί και η τάση δημιουργίας του γαλλογερμανικού άξονα.

Κατ' αρχήν όλα τα προηγούμενα το επιβεβαιώνουν. Γιατί εμφανίζεται με αντικαπιταλιστικό προσωπείο, τη στιγμή που όλη η πρακτική του συμβάλλει στη δημιουργία αυταπατών. Ποιων; Οτι είναι ρεαλιστικό (!) να οικοδομηθεί ένας «καλός καπιταλισμός» ή, αλλιώς, ένας «σοσιαλιστικός καπιταλισμός» με σημαία πάλης τον ...αντικαπιταλισμό!! Γι' αυτό και ο σοσιαλισμός του ΣΥΝ, με δημοκρατία και ελευθερία, σημαίνει δημοκρατία του κεφαλαίου και ελευθερία δράσης του.

Επειτα: Σε όλα τα ντοκουμέντα του και σε δημόσιες τοποθετήσεις των στελεχών του είναι καθαρό ότι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ο ΣΥΝ δε βρίσκει μισό γραμμάριο θετικής προσφοράς στους λαούς! Ακόμη και στο περιβόητο «κοινοτικό κεκτημένο», το οποίο αγιοποιεί (!), δε βλέπει ότι η ύπαρξη της ΕΣΣΔ ήταν ένας από τους λόγους που υποχρέωναν τις αστικές κυβερνήσεις της Ευρώπης να παίρνουν μέτρα υπέρ των εργαζομένων, άσχετα από το γεγονός ότι αυτά εντάσσονταν σε ένα γενικότερο πλαίσιο ενσωμάτωσής τους.

Και εδώ που τα λέμε, δεν είναι λίγο να καταφέρεσαι συκοφαντικά εναντίον της κομμουνιστικής ιδεολογίας και να καθυβρίζεις την ταξική πάλη, κουνώντας τις σημαίες των Διεθνών, όπως κάνει ο ΣΥΝ στα συνεδριακά του ντοκουμέντα! Το εκτιμά αυτό η πλουτοκρατία εξαιρετικά...