Οκτώ παραγωγές περιλαμβάνουν τα φετινά Επιδαύρια, ενώ το Μουσείο των Επιδαυρίων θα εμπλουτιστεί με νέες δωρεές ενδυματολόγων, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Περικλής Κούκος. Αναλυτικά, την αυλαία των Επιδαυρίων θα σηκώσει το Θέατρο Τέχνης στις 4 και 5 Ιούλη με την τραγωδία «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή. Πρόκειται για την παράσταση που ετοίμασε πέρυσι το θέατρο, αλλά δεν παίχτηκε λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Τη μετάφραση υπογράφει ο Δημήτρης Μαρωνίτης και τη σκηνοθεσία ο Μίμης Κουγιουμτζής. Τα σκηνικά είναι του Διονύση Φωτόπουλου και η χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου. Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει ο Γιάννης Βόγλης και στους άλλους ρόλους η Κάτια Γέρου, η Δήμητρα Χατούπη, ο Γιάννης Καρατζογιάννης, ο Θόδωρος Γράμψας, ο Γιάννης Φέρτης κ.ά.
Ακολουθούν στις 11 και 12 Ιούλη οι «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη από το θίασο «Διαδρομή» σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, σκηνικά Αντώνη Χαλκιά, μουσική Μιχάλη Χριστοδουλίδη, χορογραφίες Φωκά Ευαγγελινού. Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Γιάννης Βούρος, Γιώργος Γαλίτης, Γιάννης Σαμσιάρης κ.ά.
Στις 18 και 19 Ιούλη το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας θα ανεβάσει την «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, σκηνικά - κοστούμια Γιώργου Πάτσα, μουσική Γιώργου Ανδρέου, κίνηση Αλίκης Καζούρη. Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μάγια Λυμπεροπούλου, Δημήτρης Αλεξανδρής, Παναγιώτης Τσεβάς, Αρτώ Απαρτιάν, Γιάννης Νταλιάνης κ.ά.
Την «Εκάβη» του Ευριπίδη παρουσιάζει το «Αμφι-θέατρο», στις 25 και 26 Ιούλη, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, σκηνικά - κοστούμια Αγνής Ντούτση και μουσική Γιώργου Κουρουπού. Το ρόλο της Εκάβης ερμηνεύει η Αννα Συνοδινού, η οποία επιστρέφει στην Επίδαυρο, ενώ την Πολυξένη θα ερμηνεύσει η Λήδα Τασοπούλου. Παίζουν επίσης: Σπύρος Μαρκόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιάννης Ροζάκης, Γιώργος Κροντήρης, Κώστας Αθανασόπουλος κ.ά.
Ο Αύγουστος στην Επίδαυρο
«Ιων» από το Εθνικό Θέατρο
Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου κατεβαίνει στην Επίδαυρο με τους «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου την 1η και στις 2 Αυγούστου σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, μετάφραση και στίχους χορικών Γιάννη Βαρβέρη, σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, μουσική Μιχάλη Χριστοδουλίδη και χορογραφίες Ξεννή και Τζίλιαν Βαττή. Παίζουν: Δημήτρης Πιατάς, Σταύρος Λούρας, Νίκος Χαραλάμπους, Βαρνάβας Κυριαζής, Στέλλα Φυρογένη, Ανδρέας Βασιλείου, κ.ά.
Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει το Εθνικό Θέατρο με τις δύο παραγωγές του. Στις 8 και 9 Αυγούστου το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τη «Μήδεια» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, σκηνικά - κοστούμια Ελένης Μανωλοπούλου, μουσική Θοδωρή Αμπαζή, χορογραφία Μαριέλας Νέστορα. Παίζουν: Ταμίλα Κουλίεβα, Γιάννης Μαυριτσάκης, Δημήτρης Ημελος, Βασίλης Ανδρέου, Γιώργος Δάμπασης, Αρης Τρουπάκης, Μαρία Σαββίδου, κ.ά.
Ενώ, στις 15 και 16 Αυγούστου το Εθνικό παρουσιάζει τον «Ιωνα» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Νικολέτας Φριντζίλα, σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, σκηνικά - κοστούμια Διονύση Φωτόπουλου, μουσική Τάκη Φαραζή και χορογραφίες Αποστολίας Παπαδαμάκη. Παίζουν: Χρήστος Λούλης, Λυδία Κονιόρδου, Δημήτρης Οικονόμου, Νίκος Καραθάνος, Κοσμάς Φοντούκης, Μαρία Καντιφέ, Ανέζα Παπαδοπούλου, Ναταλία Στεφάνου, Μαρία Ναυπλιώτου κ.ά.
«Θεσμοφοριάζουσες» από τη «Διαδρομή»
Η αυλαία των Επιδαυρίων θα κλείσει με τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη από το ΚΘΒΕ στις 22 και 23 Αυγούστου, σε μετάφραση Κώστα Ταχτσή, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, σκηνικά Ερσης Δρίνη, κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ, μουσική Ελίζαμπεθ Σουέντος, μουσική διεύθυνση Κρις Κούκελ, χορογραφίες Κωνσταντίνος Ρήγος. Παίζουν: Κώστας Σαντάς και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.
Μουσική στο «Μικρό» της Επιδαύρου
Στο πλαίσιο του «Μουσικού Ιουλίου» στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου θα φιλοξενηθούν:
4,5/7: Συναυλία της «Καμεράτα», με τίτλο «Υπό τους ήχους της μουσικής του Μότσαρτ». Διεύθυνση: Αλέξανδρος Μυράτ, σολίστ: Σπύρος Μουρίκης, Κουρτ Νίκανεν.
11,12/7: «Νυχτερινά» - Ρεσιτάλ πιάνου της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου.
18,19/7: Μουσική για το αρχαίο δράμα από το Σύνολο «ALEA III», σε διεύθυνση Θόδωρου Αντωνίου.
25,26/7: Συναυλίες της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
Σ. Α.
Summit
Κι αυτό σημαίνει «κορυφή» στα εγγλέζικα. Και «κορυφή» στα ελληνικά σημαίνει το ψηλότερο σημείο ενός βουνού, μιας υπηρεσίας, μιας βαθμολογίας, ενός αθλήματος, μιας επιστήμης και, γιατί όχι, μιας εγκληματικής δραστηριότητας. Θέλω να πω πως η λέξη «κορυφή» δεν έχει από την παραγωγή της ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Και γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο χρήστης αυτής της λέξης τής δίνει και το περιεχόμενο, που αυτός θέλει, για να συνεννοηθεί με αυτόν που την ακούει ή τη διαβάζει. Ετσι και τα τελευταία χρόνια, συμφωνήσαμε όλοι οι «Ευρωπαίοι», παλιοί και νέοι, υποψήφιοι και μη, όταν λέμε «Σύνοδο Κορυφής», να δίνουμε στη λέξη πολιτικό περιεχόμενο. Γιατί στη «σύνοδο» αυτή, που δεν την αποτελούν, φυσικά, μητροπολίτες, όπως συμβαίνει με την «Ιερά Σύνοδο», αλλά οι Πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί των χωρών, που είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (με συγχωρείτε διά τη φράση μου που λέει και ο λαός μας) και οι οποίοι, όταν συνέρχονται, συνέρχονται για να συζητήσουν πολιτικά. Και αυτές οι συζητήσεις και τα συμπεράσματα και οι αποφάσεις, φυσικά, που προκύπτουν από αυτές είναι κορυφαίες, δεν υπάρχει τίποτε πιο πάνω από αυτές. Γιατί καμιά θέληση δεν μπορεί να υπάρξει πάνω από την κορυφή, όπου υπάρχει το χάος, το άπειρο, με άλλα λόγια. Και οι λαοί; Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Πού βρίσκονται οι λαοί; Αφού όλοι αυτοί που συγκροτούν τη «Σύνοδο της Κορυφής», είτε είναι Πρόεδροι είτε πρωθυπουργοί, και όχι μητροπολίτες, είναι τέτοιοι με τη θέληση των λαών.
Αυτοί τούς ανέβασαν στην «κορυφή», για να λύσουν τα δικά τους τα προβλήματα. Να βρούνε δουλιά στους άνεργους, να χτίσουν καλά νοσοκομεία για τους άρρωστους, σωστά σχολειά για τα παιδιά, τίμιες συντάξεις για τους απόμαχους της δουλιάς. Και πρώτα από όλα να σιγουρέψουν και τη δουλιά και τα νοσοκομεία, τα σχολειά και τη σύνταξη με μια στέρεη και μόνιμη Ειρήνη. Αυτοί, όμως, όλοι αυτοί οι κάτοικοι της «κορυφής» (του Summit που λένε οι Αγγλοι), μόλις ανέβηκαν εκεί ψηλά, όπως τα παλιά χρόνια οι θεοί του Ολύμπου, ξέχασαν αυτούς, που με τη δική τους τη θέληση τούς έστειλαν στην κορυφή. Και όχι μόνο τους ξέχασαν, αλλά πάνω απ' όλα ξέχασαν το λόγο που οι λαοί αποφάσισαν να τους στείλουν εκεί!
Και ως εδώ είναι το παραμύθι. Το παραμύθι των «ανθρώπων της κορυφής». Αυτοί στο κάτω κάτω βρίσκονται εκεί εξασφαλισμένοι, μιας και πάνω από αυτούς δεν υπάρχει τίποτε. Δεν υπάρχει άλλη θέληση πιο ισχυρή. Εμείς όμως; Εμείς που βρισκόμαστε από κάτω, και που με τη δική μας τη θέληση τους στείλαμε όλους αυτούς εκεί, θα μείνουμε έτσι, με σταυρωμένα τα χέρια; Επειδή μας ξέχασαν αυτοί θα τους ξεχάσουμε και μεις; Θα τρέχουμε έτσι, άβουλοι και μοιραίοι στις εκκλησιές και στα κοινοβούλια, στα προσκυνήματα και στις χαρτορίχτρες για να τους εξευμενίσουμε; Θα καθόμαστε έτσι, με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στα «σκουπίδια» που μας στέλνουν από την «κορυφή» τους; Δίπλα στους πανάθλιους ΧΥΤΑ τους, όπου σωρεύονται τα αποφάγια τους; Θα περιμένουμε έτσι, άπραγοι και ακάματοι την άλλη φορά που θα μπούμε στο εκλογικό παραβάν, για να τους ξαναανεβάσουμε στην «κορυφή» ή, για να ανεβάσουμε τους άλλους, που θα είναι όμοιοι ίσως και χειρότεροι; Δηλαδή δε θα πάρουμε την απόφαση να ανέβουμε εμείς στην «κορυφή», για να την καθαρίσουμε από τη βρωμιά που σωρεύουν ασταμάτητα όλοι αυτοί οι «κορυφαίοι»; Και τη σωρεύουν όχι γιατί ξέχασαν τους λαούς που τους ανέβασαν εκεί, αλλά γιατί θυμούνται πολύ καλά πως οι λαοί αργούν να πάρουν την απόφαση για να ανέβουν στην Κορυφή. Οταν την πάρουν όμως; Αντε, λοιπόν, να την πάρουμε!
Κυρίως φύλλο 
Feeds
