Κατήγγειλε το γεγονός ότι ενώ οι γυναίκες καλύπτουν τουλάχιστον το 1/3 του δημοσιογραφικού πληθυσμού, μόνο το 3% καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Ποια; Η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Βάσω Παπανδρέου, που παρότρυνε μάλιστα τις δημοσιογράφους να εκπαιδευτούν συστηματικά στις νέες τεχνολογίες και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους πιο αποφασιστικά, χωρίς να υποτάσσονται σε αναχρονιστικά στερεότυπα!

Η υπουργός λοιπόν ενοχοποιεί τις νέες δημοσιογράφους γι' αυτή την πραγματικότητα, όταν η κυβέρνησή της πρωτοστατεί, ώστε να καταργούνται οι ευθύνες του ίδιου του κράτους στην παροχή δημόσιων δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών στις γυναίκες, τα παιδιά και την τρίτη ηλικία, αναγκαίες ώστε να μπορέσουν (όχι μόνο οι γυναίκες δημοσιογράφοι, αλλά και όλες οι εργαζόμενες) να συνδυάσουν τις επαγγελματικές και οικογενειακές ευθύνες τους. Τα στοιχεία που ακούστηκαν πρόσφατα στο ίδιο το συνέδριο, όπου έκανε τις «συστάσεις» η Βάσω Παπανδρέου, δίνουν την απάντηση στην υπουργό: «Η επίδραση του Μοντέλου της παγκοσμιοποίησης στη δομή και τη λειτουργία των ΜΜΕ - Ζητήματα Ισότητας και πώς αντιμετωπίζονται μέσω του Τύπου», ήταν τα θέματα του συνεδρίου που οργάνωσε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ελληνίδων Δημοσιογράφων. Στη διάρκεια των εργασιών του τονίστηκε ότι η παγκοσμιοποίηση πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, αφού αλλάζουν οι εργασιακές σχέσεις που κατευθύνονται σε «επικίνδυνα μοντέλα» όπως: Ατυπη εργασία, κατακερματισμένο ωράριο, εργασία στο σπίτι, δελτίο παροχής υπηρεσιών (που κάνει θραύση ανάμεσα στις νέες δημοσιογράφους). Η ευελιξία δεν προϋποθέτει την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, οι νέοι διστάζουν, να δημιουργήσουν οικογένεια χωρίς σταθερή θέση εργασίας και δεν εξελίσσονται όπως θα μπορούσαν στη δουλιά τους, ιδιαίτερα οι γυναίκες.

Στο ίδιο συνέδριο υπογραμμίστηκε ότι 880.000 είναι τα Ελληνόπουλα προσχολικής ηλικίας, αλλά μόνο 135.000 οι θέσεις σε παιδικούς σταθμούς (δημοσίους και ιδιωτικούς). Και οι περισσότερες εργαζόμενες (δημοσιογράφοι και μη) δεν είναι προνομιούχες, ώστε να έχουν άνθρωπο στο σπίτι για το παιδί!

Ακόμα: Οι γυναίκες πτυχιούχοι Πανεπιστημίων πλήττονται από την ανεργία κατά 79% περισσότερο από τους άντρες με τα ίδια προσόντα, ενώ οι απόφοιτες ανωτέρων σχολών πλήττονται κατά 129% περισσότερο από τους άντρες με το ίδιο επίπεδο. Ειδικότερα, νέες δημοσιογράφοι (με ειδίκευση και πτυχία πολύ συχνά) καλούνται να κάνουν τη λάντζα στα κανάλια με εξευτελιστικές αμοιβές και χωρίς καμιά επαγγελματική σιγουριά. Η υπουργός κάνει πως δεν ξέρει ότι αυτό το τμήμα των εργαζομένων γυναικών (και δεν είναι το μοναδικό), γίνεται «ασύμφορο» για τους εργοδότες αν διεκδικήσει έστω στοιχειώδη δικαιώματα. Πόσοι εργαζόμενοι-ες με δελτίο παροχής υπηρεσιών παίρνουν την -έστω μικρή- αύξηση που δικαιούται κάθε μισθωτός;

Στο συνέδριο αναλύθηκε η εικόνα που δίνουν τα ΜΜΕ για τη γυναίκα και τονίστηκε ότι οι γυναίκες δημοσιογράφοι πρέπει να συμμετέχουν στην παραγωγή των προγραμμάτων, ώστε να διαμορφώνεται η σωστή εικόνα (σ.σ. ναι, αλλά ποιών γυναικών δημοσιογράφων; Ιδού η απορία!). Γιατί, όπως όλοι οι τηλέπαθοι γνωρίζουμε, υπάρχουν ορισμένες που συμβάλλουν τα μέγιστα στην πλύση εγκεφάλου που μας γίνεται - και μάλιστα από γυναίκες για... γυναίκες!

Στη διάρκεια του συνεδρίου έγινε επίσης λόγος για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η εξάσκηση της δημοσιογραφίας από τις γυναίκες, ώστε να είναι λειτούργημα: Ανάμεσα σε άλλα: στηλίτευση της κυρίαρχης κουλτούρας, διάδοση πληροφοριών για τα δικαιώματα των γυναικών, όχι δραματοποίηση μεμονωμένων περιπτώσεων, αλλά να δίνεται ο λόγος στις ίδιες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ενθάρρυνση κινητοποιήσεων για διεκδίκηση και θέση των αρμοδίων μπροστά στις ευθύνες τους...

Καλά όλ' αυτά, αλλά το κύριο είναι η ανάπτυξη αγώνων διεκδικητικών ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και την εργοδοσία, από κοινού με τ' άλλα τμήματα των εργαζομένων, τόσο για τα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα και τα συνολικά του κλάδου, όσο και ενάντια στην εμπορευματοποιημένη ενημέρωση, για να αποκτήσει αυτή περιεχόμενο με βάση τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.