Το μοντέλο της λεγόμενης ισχυρής οικονομίας, των σχετικά αυξημένων ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ, από τους οποίους κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο, έχει ημερομηνία λήξης. Αυτό προκύπτει από την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομίας. Σύμφωνα με τους θεματοφύλακες της διεθνούς ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, οι ρυθμοί ανάπτυξης μετά το 2005 θα υποχωρούν σταδιακά. Προβλέπουν συγκεκριμένα ρυθμούς αύξησης 2,5% για το 2005, 2,4% για το 2006 όπως και για το 2007 και 2,5% για το 2008.

Για φέτος προβλέπουν τη διατήρηση του πληθωρισμού και της ανεργίας σε πολύ υψηλά επίπεδα, διαψεύδοντας έτσι τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης. Η ανεργία, παρά τη σημαντική για φέτος αύξηση του ΑΕΠ σε ποσοστό 3,6%, θα παραμείνει στο επίπεδο του 9,8% (από 9,9% το 2002). Ο πληθωρισμός εκτιμάται να διαμορφωθεί στο 3,8%. Είναι δηλαδή φανερό ότι οι αυξήσεις 2,5% που δόθηκαν στους μισθούς θα είναι μικρότερες από τον επίσημο τιμάριθμο.

Οι υπεύθυνοι του ΔΝΤ για μια ακόμη φορά «υποδείχνουν» ποια πολιτική «πρέπει» να ακολουθήσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Συγχαίρουν κατ' αρχήν τους κυβερνώντες για τις «διαρθρωτικές αλλαγές και τις ιδιωτικοποιήσεις». Στη συνέχεια επανέρχονται στο μονότονο τροπάρι για την αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό, λέγοντας ότι οι «αλλαγές είναι περιορισμένες» και ότι η «επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια».

Τις προθέσεις της κυβέρνησης να «καθαρίσει» το τοπίο των πρόωρων συντάξεων, προδίδουν οι συντάκτες της Μελέτης «Το ελληνικό σύστημα συντάξεων» Πλάτωνας Τήνιος (σύμβουλος του πρωθυπουργού για θέματα κοινωνικής ασφάλισης) και Axel Borsch Supan. Η συγκεκριμένη Μελέτη, αποτελεί ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου «Οικονομικές επιδόσεις και προοπτικές της Ελλάδας» που παρουσιάστηκε χτες, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, στην Τράπεζα της Ελλάδας. Εκ των συντακτών της Μελέτης και ο σημερινός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνας.

Σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο για τις συντάξεις, η λογική των δύο συγγραφέων είναι ότι, όσο περισσότερο εργαζόμαστε, όσο αργότερα βγαίνουν οι εργαζόμενοι στη σύνταξη, τόσο το καλύτερο για το ασφαλιστικό σύστημα. Αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η ηλικία συνταξιοδότησης είναι μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους σε ένα σύστημα συντάξεων. Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνει τον αριθμό των ασφαλισμένων που καταβάλλουν εισφορές και ταυτόχρονα μειώνει τον αριθμό των δικαιούχων, και έτσι επηρεάζει διττώς τα οικονομικά του συστήματος συντάξεων». Η προσοχή τους στρέφεται στις περιοχές της πρόωρης συνταξιοδότησης, των βαρέων και ανθυγιεινών και των αναπηρικών συντάξεων. Αν και τα στοιχεία της Μελέτης χρονικά φτάνουν μέχρι το 2000, και με το δεδομένο ότι οι δύο συντάκτες ταυτίζονται, σε ακραία μάλιστα μορφή, με τις κυβερνητικές λογικές, αποτελεί και αυτό ένδειξη των προθέσεων της κυβέρνησης, να καταργήσει το καθεστώς των πρόωρων συντάξεων. Με αφορμή αυτό να υπενθυμίσουμε ότι σε ημερίδα για την κοινωνική ασφάλιση που διοργάνωσε το υπουργείο Εργασίας, παρουσιάστηκε Μελέτη, την οποία είχε παραγγείλει το υπουργείο, η οποία κατέληγε και αυτή στα ίδια συμπεράσματα. Οτι ο πραγματικός συντάξιμος χρόνος είναι μικρότερος από τον θεσμοθετημένο των 65 ετών για τους άνδρες και των 60 για τις γυναίκες, ενώ παράλληλα ζητούσαν την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, σαν μέτρο επιμήκυνσης του εργάσιμου βίου.