ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ... ουσία του αγώνα

Ηταν η πρώτη φορά που η χτεσινή Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών περιορίστηκε μόνο σε ένα φτωχό μήνυμα του υπουργού Υγείας, Κ. Στεφανή. Και το μήνυμα αυτό αποκάλυπτε τη γύμνια και ταυτόχρονα την «υποτροπή» της κυβερνητικής πολιτικής: Επικεντρώνεται πλέον στο λεγόμενο περιορισμό της βλάβης, με τη χορήγηση υποκατάστατων. Η πρόληψη εγκαταλείπεται. Ακόμα και τα κέντρα πρόληψης που έστησε - με λάθος τρόπο - η κυβέρνηση βαράνε διάλυση.

Η κατάληξη αυτή δεν είναι τυχαία, ούτε μοιραία. Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν αντιμετωπίστηκε πρωτίστως ως κοινωνικό πρόβλημα. Είναι αλήθεια πως αυτή η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ναρκωτικών στις πραγματικές του διαστάσεις, καθώς η πολιτική της προκαλεί και προάγει τις αιτίες που οδηγούν τους νέους στους λαβύρινθους των παραισθήσεων. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι αυτή που αφαιρεί ή μοιράζει σε τετράωρα απασχολήσιμων το δικαίωμα στη δουλιά. Γι' αυτό οι εφτά στους δέκα χρήστες είναι άνεργοι. Η πολιτική της κυβέρνησης ορθώνει τους μεγάλους φραγμούς στην Παιδεία. Μόλις αρχίσουν τα ναρκωτικά τα παιδιά εγκαταλείπουν και το σχολείο στα δεκαπέντε τους χρόνια.

Ετσι, λοιπόν, η κυβέρνηση συμβιβάστηκε με το πρόβλημα και ιδεολογικοποίησε τη διαχείρισή του με τη «μείωση της βλάβης». Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση πρωταγωνίστησε στα πλαίσια της προεδρίας ώστε η θέση αυτή να παρουσιαστεί ως ενιαία στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον ΟΗΕ. Προέκταση αυτής της πολιτικής αποτελεί και η «ελπίδα» που δίνει η υφυπουργός Υγείας με τις χτεσινές δηλώσεις της: «Ωρα για πλήρη αποποινικοποίηση της χρήσης». Ενα σαπισμένο σύστημα, λοιπόν, παρέχει στο νέο ένα και μοναδικό προνόμιο: Της ανεμπόδιστης χρήσης των ουσιών. Του προσφέρει δήθεν την ελευθερία της επιλογής, ενώ στην ουσία τον υποδουλώνει στην ουσία.

Ευτυχώς όμως που απέναντι σε αυτό το θλιβερό απολογισμό της κυβέρνησης υπάρχει και το αντίβαρο των θεραπευτικών κοινοτήτων και των μαζικών φορέων. Εκεί που όλοι λένε ότι «δε γίνεται τίποτε», ήρθαν οι θεραπευτικές κοινότητες και έδειξαν πώς μπορεί ν' αλλάξει η ρότα. Το 77% όσων τελείωσαν τα «στεγνά» προγράμματα απεξαρτήθηκαν πλήρως και ξαναβγαίνουν άνθρωποι στην κοινωνία. Μάλιστα, φέτος οι εκδηλώσεις των θεραπευτικών κοινοτήτων μετατράπηκαν σε βήματα καταδίκης των επιδιώξεων της κυβέρνησης για την κατάργηση της αυτοτέλειας και της αυτοδιοίκησης του ΚΕΘΕΑ ώστε να το φέρει στο επίπεδο των χαμηλών αξιώσεων, που θα οδηγεί στο συμβιβασμό με το πρόβλημα.

Μέσα από όλες αυτές τις δραστηριότητες προκύπτει η ανάγκη της καθημερινής δράσης ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Είναι ο μόνος δρόμος που θα κρατήσει τους νέους μακριά απ' τις εξαρτήσεις και την εξαθλίωση και θα τους επιτρέψει να πραγματώσουν τα όνειρα για ζωή με δικαιώματα, χωρίς ουσίες και υποκατάστατα.

Η ... αγωνία του Τζ. Μπους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι πάντες σήμερα στον πλανήτη γνωρίζουν πώς εκφράστηκε πρακτικά η ...ανησυχία των Αμερικανικών ηγεσιών -τόσο του προηγούμενου ενοίκου του Λευκού Οίκου, όσο και του νυν- για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Με ωμές επεμβάσεις σε βάρος ανεξαρτήτων κρατών, πολεμικές επιδρομές, τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία και τους πολέμους ενάντια στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Τώρα, δίπλα στη δήθεν ανησυχία για την ειρήνη, έχουμε και την ...αγωνία του Τζ. Μπους για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πεινασμένων, κυρίως στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Μια ...αγωνία, που εκφράζεται πρακτικά με την προώθηση των γενετικώς μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων, που παράγει η αμερικανική γη, υπό το άγρυπνο βλέμμα των -κράτος εν κράτει- βιοτεχνολογικών κολοσσών τύπου Μοσάντο...

Εχει, βέβαια, μια ...λογική η «αγωνία» του Τζ. Μπους. Είτε πεθάνουν από πείνα τα εκατομμύρια αυτών των ανθρώπων, είτε από αρρώστιες και τις άγνωστες ακόμη παρενέργειες των γενετικώς μεταλλαγμένων προϊόντων, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, σε τελευταία ανάλυση. Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, ο θάνατός τους θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, αφού θα συμβάλλει στην ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των αντίστοιχων αμερικανικών πολυεθνικών...

Μπλοκ τρόμου

Μέτωπο κάνανε και μπλοκ

η Αμερική και η ΕΟΚ,

μέτωπο τρόμου κι απειλών

κατά των άτυχων λαών

και νέα βλέπω καταχνιά

να πέφτει σ' όλον το ντουνιά!

* * *

Μέτωπο κάναν αρραγές

του κόσμου ετούτου οι πληγές,

από κοινού θα κάνουν «ντου»,

θα επεμβαίνουνε παντού

και θα απαιτούν υποταγή,

αλλιώς θ' αρχίζει η σφαγή!

* * *

Μέτωπο κάνανε οι δυο,

κι όλα θα γίνουν ρημαδιό,

λαοί επάνω τη γροθιά,

σε κρίση μπαίνουμε βαθιά,

πάλη, αντίδραση γερή

στη συμμαχία την αισχρή!

Ο οίστρος

Πράκτορες - γκάνγκστερς

Το οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο στην Αυστραλία έκανε προ ημερών και πάλι το ...χρέος του! Εφτιαξε και ψήφισε, μετά από κοινοβουλευτικές προστριβές ενός χρόνου, το νέο αντιτρομοκρατικό νόμο. Ετσι, με το γράμμα του νόμου, στην Αυστραλία οι μυστικοί πράκτορες (της ASIO) θα είναι ενισχυμένοι με εξουσίες γκάνγκστερ! Θα μπορούν να συλλαμβάνουν, να ανακρίνουν (επί τουλάχιστον τρία οκτάωρα...) και να φυλακίσουν εν κρυπτώ (επί μία βδομάδα...) οποιονδήποτε θεωρήσουν όχι απλώς ύποπτο... «τρομοκράτη», αλλά οποιονδήποτε πολίτη άνω των 16 ετών(!) «αντιληφθούν» πως διαθέτει πληροφορίες «χρήσιμες» για την «αντιμετώπιση» της τρομοκρατίας... Κι όλα αυτά υπό τη συναίνεση ενός συνταξιούχου δικαστή που - μάλλον για τυπικούς λόγους - «θα λύνει» τα χέρια των πρακτόρων...

Στόχος και ο Τύπος...

Εξυπακούεται πως ο νέος τρομονόμος στην Αυστραλία αποσκοπεί - μεταξύ άλλων... - στην τρομοκράτηση εκείνης της ομάδας πολιτών που επαγγελματικά ασχολείται με την ενημέρωση. Ο νέος νόμος στην Αυστραλία απαιτεί (!) σήμερα απ' τον Τύπο να καταστρατηγήσει εκείνον το δεοντολογικό κανόνα που θέλει τον δημοσιογράφο να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο και κόστος τη διαφύλαξη της ανωνυμίας της πηγής, που εμπιστευτικά έδωσε πληροφορίες που καίνε, επί παραδείγματι, διάφορες εκφάνσεις της πολιτικο-οικονομικής εξουσίας... Την εξουσία και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, που και αυτή την περίοδο εξυπηρέτησαν στη Βουλή ο κυβερνών «συντηρητικός» συνασπισμός του πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ και η αξιωματική αντιπολίτευση των «Εργατικών»...

Εχουν κάποια αλλεργία;

Πολύ περίεργα έχουν δει το ρόλο τους τον τελευταίο καιρό συνδικαλιστικές του ΣΥΝ. Και εξηγούμαστε: Στον αγώνα που έδιναν οι εργάτριες της «Σίσσερ Πάλκο» όλο το προηγούμενο διάστημα, οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ έδιναν μάχη για να μην περάσει το κατώφλι του εργοστασίου, η Ομοσπονδία του Κλάδου! Δεν τους πέρασε, βέβαια.

Προχτές και ενώ αναμενόταν να συνεδριάσει το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου των σχολικών φυλάκων, ο γραμματέας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θ. Βασιλόπουλος, μάζεψε τα 8 από τα 9 μέλη της διοίκησης στο γραφείο του, πετώντας έξω το μέλος του ΔΣ Χρ. Πασχαλίδου, για να συζητήσουν δήθεν δικά τους, ενδοπαραταξιακά, θέματα. Μόλις τελείωσε η μάζωξη ανακοινώθηκε στη συνδικαλίστρια ότι η ενδοπαραταξιακή συζήτηση μετατράπηκε σε συνεδρίαση του ΔΣ και αποφασίστηκε απεργία. Ετσι, στην ψύχρα, χωρίς καν να συνεδριάσει το ΔΣ! Χτες, στην επιτροπή των σχολικών φυλάκων που συναντήθηκε με τον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης, Κ. Σκανδαλίδη, πάλι με παρέμβαση του Θ. Βασιλόπουλου, πετάχτηκε έξω η συνδικαλίστρια Χρ. Πασχαλίδου! Τι συμβαίνει κύριοι; Εχετε απλά μπερδέψει το σωματείο με την παράταξη; Νομίζετε πως ξεμπερδεύετε με τους ταξικούς συνδικαλιστές κλείνοντας την πόρτα; `Η, αισθάνεστε τόσο άνετα με την εργοδοσία και την κυβέρνηση που δε θέλετε να σας χαλάει άλλος το κλίμα;