Αλλά, εκεί που το πρόβλημα προβάλλει με δραματικό τρόπο είναι ο χώρος των δημοτικών επιχειρήσεων, που για λογαριασμό του κράτους, χωρίς όμως τις απαιτούμενες χρηματοδοτήσεις, έχουν αναλάβει την παροχή διαφόρων κοινωνικών υπηρεσιών. Επιγραμματικά καταγράφουμε: Στα Λιόσια 600 εργαζόμενοι βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Στο Περιστέρι 200 εργάτες είναι απλήρωτοι και το μέλλον τους αβέβαιο, προς δόξαν των περίφημων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ). Στο δήμο Αθήνας, 200 μουσικούς, τους πετούν στα αζήτητα. Το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» έχει μείνει αβοήθητο και 300 εργαζόμενοι κινδυνεύουν άμεσα. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να προβάλλει διαφημίσεις παραδεισένιες στην τηλεόραση (αλήθεια πόσο στοίχισε η σχετική προπαγάνδα;). Επιπλέον, η εργασία για 1.500 σχολικούς φύλακες και αυτών κινδυνεύει καθώς τελειώνει το σχετικό πρόγραμμα.

Το σαράκι της ανεργίας θα συνεχίσει να τρώει τα σωθικά της κοινωνίας. Να καταδικάζει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανέχεια και στην απόγνωση. Στον αντίποδα δε αυτής της εικόνας να συσσωρεύει πλούτη και κέρδη για τους λίγους. Μόλις προχτές ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» μετρούσε τα κέρδη των 500 πρώτων βιομηχανιών σε 1.625 δισεκατομμύρια δραχμές ή σε 33,14 δισ. ευρώ!

Δεν πρωτοτυπούμε αν υποστηρίξουμε ότι αυτή η κοινωνία είναι καταδικασμένη να σέρνει μαζί της την ανεργία, όπως η καμήλα την καμπούρα της. Και όμως αυτή η χιλιοειπωμένη διαπίστωση χρειάζεται σήμερα να ποτίσει τη συνείδηση και το είναι ολόκληρης της εργατικής τάξης. Εχει δε, ιδιαίτερη αξία, αυτό να το κατανοήσουν μια και έξω οι εργαζόμενοι που βρίσκονται με ένα χαρτί απόλυσης στο χέρι και πολλοί απ' αυτούς με τα σωματεία τους να βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.

Γιατί ακριβώς, οι ταξικοί αγώνες, η πάλη ενάντια στους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, η αντιπαράθεση με τα μυθεύματα της ανταγωνιστικότητας και της «ανάπτυξης», σύμφωνα με το μοντέλο της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, είναι σήμερα η μόνη επιλογή για τους ανέργους. Οι Σειρήνες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τα κόμματα του ευρω-μονόδρομου, το μόνο που μπορούν να εξασφαλίσουν είναι τα 1.625 δισεκατομμύρια κέρδη για τις 500 «αγίες» οικογένειες της Εκάλης. Αλλά αυτά τα κέρδη για τους 500 «αγίους» του συστήματος, προϋποθέτουν 500.000 «Αγιάννηδες» στο δρόμο.

Οι εργαζόμενοι του Δήμου Περιστερίου αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια ανάλγητη πολιτική που ασκείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τις κατά καιρούς διοικήσεις του δήμου, σημειώνει η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα με ανακοίνωσή της προς τους 181 εργαζόμενους του Δήμου Περιστερίου που προσλήφθηκαν μέσω των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ) και οι οποίοι για τρεις μήνες τώρα είναι απλήρωτοι.

Παράλληλα, προτείνει να καταρτιστεί πλαίσιο αιτημάτων για άμεση χρηματοδότηση του δήμου από το υπουργείο Εσωτερικών βάσει αυτών που οφείλει από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους, προκήρυξη διαγωνισμού για πρόσληψη μονίμου προσωπικού με μοριοδότηση σύμφωνα με τον Ν. 3051/2002 για κάλυψη των κενών που ξεπερνούν τις 300 οργανικές θέσεις και άμεση καταβολή των οφειλομένων στους εργαζόμενους των ΤΣΑ.

Οπως σημειώνει η Εργατοϋπαλληλική Ενότητα, «η μη καταβολή των δεδουλευμένων στα ΤΣΑ έχει ως αφετηρία την κατάργηση της σταθερής και μόνιμης εργασίας και ταυτίζεται με τα προβλήματα όλων των εργαζομένων στην ΤΑ για την προώθηση της μερικής εργασίας, μερικής ασφάλισης, μερικής ζωής». Και συμπληρώνει: «Αρα, μια απόφαση για συμπαράσταση καταβολής δεδουλευμένων και μάλιστα με προσυνεννοημένη συνάντηση δημάρχου και υπουργού Εσωτερικών όχι μόνο δε δίνει διέξοδο στο πρόβλημα, αλλά διαιωνίζει την ανασφάλεια εργαζομένων με ημερομηνία λήξης».

Κάλεσμα συσπείρωσης γύρω από τις ταξικές δυνάμεις, απευθύνει στους συμβασιούχους του Δήμου Νίκαιας, η αγωνιστική παράταξη της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας -Συνεργαζόμενοι», που μετέχει στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ).

Παράλληλα, καταγγέλλει την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νίκαιας, γιατί εμπαίζει τους εργαζόμενους, πατώντας στην αγωνία τους για το δικαίωμα στη δουλιά και την αμοιβή τους σε τακτά χρονικά διαστήματα.

«Οι μάσκες πέσανε», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η παράταξη και τονίζει: «Αυτοί που για οκτώ χρόνια στήριζαν τις επιλογές της κυβέρνησης και του εκλεκτού της, κ. Τράπαλη. Αυτοί, οι οποίοι, στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, χειροκροτούσαν τον υπουργό Εσωτερικών και τις μορφές ομηρίας των εργαζομένων που ανακοίνωσε, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα.

Αυτοί που χρόνια ταλαιπώρησαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των συμβασιούχων, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία τους, με προσλήψεις τριτοκοσμικού χαρακτήρα (π.χ. Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης), εξακολουθούν και σήμερα να κάνουν το ίδιο. Αυτοί που επί οχτώ χρόνια με την αλαζονεία της εξουσίας απείχαν από μικρούς και μεγάλους αγώνες για τη λύση των προβλημάτων μας, σήμερα λένε μεγάλα λόγια, τα οποία αρκετές φορές είναι δυσανάλογα με τις πράξεις τους».

Είναι δυνατόν, επισημαίνεται στην ανακοίνωση, να τους πιστέψει πια κανείς, ύστερα από το ξεπούλημα της κινητοποίησης που οι ίδιοι πρότειναν και αποφασίστηκε ομόφωνα από το ΔΣ του Σωματείου;

«Ενώ αποφασίστηκε, τονίζεται στην ανακοίνωση, κινητοποίηση στο υπουργείο Εσωτερικών και ανακοινώθηκε, μετά από δυο ώρες, το πήρανε πίσω (προφανώς μετά από παρέμβαση των κομματικών τους οργάνων), βλέποντας την έμπρακτη συμπαράσταση της Δημοτικής Αρχής, που καλούσε τους εργαζομένους από κοινού να απαιτήσουν, από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, αυτά που δικαιούνται».

Και η ανακοίνωση της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας», απευθυνόμενη στους εργαζόμενους, τους καλεί: «Μη δέχεστε να γίνεστε παιχνίδι στα χέρια των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού στο Δήμο Νίκαιας».