Αυτό υπογραμμίστηκε από την εισήγηση της Οργανωτικής Επιτροπής της πετυχημένης ημερίδας που διοργάνωσε χτες το ΤΕΕ με θέμα «Ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις στερεών αποβλήτων». Οπως επισημαίνεται στην ίδια εισήγηση, που παρουσιάστηκε από το μέλος της ΔΕ του ΤΕΕ Ρ. Ξαρχάκου, με την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση διατηρούνται τα δύο αρνητικά και πολύ ουσιώδη στοιχεία του εγκεκριμένου Πλαισίου Σχεδιασμού Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων της Αττικής: α) Διαιωνίζεται η άνιση χωροταξική κατανομή των στερεών αποβλήτων σε βάρος της Δυτικής Αττικής, φορτισμένης ήδη με ιδιαίτερα οχλούσες υπερτοπικές δραστηριότητες, προς την οποία κατευθύνεται το 75% των μη επικίνδυνων απορριμμάτων. β) Επιβεβαιώνεται η απαγόρευση της αναζήτησης πρόσφορων θέσεων και εκτός Αττικής για τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων υποδοχής ενός μέρους των απορριμμάτων της, από κοινού με τα απορρίμματα των όμορων νομών, με σύμφωνη γνώμη αυτών των όμορων νομών.

Το ΤΕΕ επισήμανε, επίσης, τους κινδύνους που εγκυμονεί η πρόβλεψη της τροπολογίας να κόβει και να ράβει ο περιφερειάρχης τον φορέα διαχείρισης στα μέτρα των όποιων συγκυριακών σκοπιμοτήτων. Εγινε ακόμη παρουσίαση των επιμέρους μεθόδων και τεχνολογιών διαχείρισης και διάθεσης των στερεών αποβλήτων. Ειδικότερα για την καύση των σύμμεικτων απορριμμάτων τονίστηκε ότι τα όποια πλεονεκτήματά της έναντι της υγειονομικής ταφής υποσκελίζονται από τα βασικά της μειονεκτήματα, όπως το υψηλό κόστος επένδυσης και λειτουργίας, το μεγάλο πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί από μια αστοχία στη λειτουργία της σε περιοχές με πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, όπως η Αττική, και επιπλέον ότι απαιτεί χώρο εναπόθεσης επικίνδυνων αποβλήτων, ότι επηρεάζεται άμεσα και έντονα από την εποχική διακύμανση της ποσότητας και σύνθεσης των αποβλήτων, ότι προϋποθέτει πλήρη τεχνική εξάρτηση από την εταιρία κατασκευής κλπ. Σύμφωνα μάλιστα με τα πρόσφατα στοιχεία που παρατέθηκαν, η μέθοδος αυτή σημειώνει παντού μείωση, όπως: Στην Ιταλία από το 34% που καταλάμβανε το 1985, μειώθηκε στο 5,5% το 1999, στη Γαλλία από 42% έφτασε στο 18,5%, στην Αυστρία από 16% μειώθηκε στο 11,5% κλπ.

Σύμφωνα με την ίδια εισήγηση, το διαχειριστικό σχέδιο για την Αττική προβλέπει ότι προς υγειονομική ταφή θα οδηγείται μόνον το 27% των πρωτογενών μη επικίνδυνων στερεών αποβλήτων, ενώ το υπόλοιπο θα οδηγείται μέσω διαλογής στην πηγή σε μονάδες μηχανικής ανακύκλωσης, κομποστοποίησης, κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών και μονάδες βιοσταθεροποίησης οργανικού κλάσματος. Ομως, προστέθηκε, το πρόγραμμα αυτό κινδυνεύει κυρίως από τη μη επίτευξη του στόχου της ανακύκλωσης.

Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η απουσία εκπροσώπου της κυβέρνησης από την ημερίδα. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Τρυφωνίδης, πέρα από τις αντιπολιτευτικές κορόνες, έκανε φανερό τη συμπόρευση με την κυβέρνηση στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του τομέα διαχείρισης απορριμμάτων, αλλά και της πριμοδότησης της καύσης. Τη διαχείριση των απορριμμάτων στη βάση της έωλης κοινοτικής αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» ζήτησε η βουλευτής του ΣΥΝ Α. Ξηροτύρη, ενώ και αυτή - συμπλέοντας με τα άλλα δύο κόμματα - δε δίστασε να κρίνει σκόπιμο την ανάληψη μέρους της διαχείρισης των απορριμμάτων από ιδιώτες, αλλά και τη διάσπαση του ΕΣΔΚΝΑ και τη διαχείριση με νέες μεθόδους, όπως η καύση...

Τις σημαντικές ευθύνες, τόσο της κυβέρνησης, όσο και των κομμάτων της ΝΔ και του ΣΥΝ για το τραγικό αδιέξοδο, στο οποίο περιήλθε το πρόβλημα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων στην Αττική, επισήμανε στην ομιλία του, στη χτεσινή ημερίδα του ΤΕΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία γύρω από την αλλοπρόσαλλη και επικίνδυνη πολιτική που ακολούθησαν και ακολουθούν.

«Το πρόβλημα - τόνισε - δεν ήταν, ούτε είναι τεχνικό. Είναι πολιτικό. Και μόνο σ' αυτήν τη βάση, αν το τοποθετήσουμε, θα μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις, σε αντιφατικές μεταξύ τους στάσεις και συμπεριφορές, όπως: Η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ακυρώνει το προηγούμενο έργο της, που προώθησε ο προηγούμενος υπουργός. Να συμφωνούν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και να συνεργάζονται πλήρως, στη διοίκηση του ΕΣΔΚΝΑ και μετά να βγαίνουν δημόσια εκπρόσωποί τους με επιθέσεις κατά του μηχανισμού, τον οποίο διαχειρίζονται, δηλαδή του ΕΣΔΚΝΑ. Να συμφωνούν, τα ίδια αυτά κόμματα, στο διαχειριστικό σχέδιο των απορριμμάτων Αττικής και να ψηφίζουν στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (2001) και στην ΤΕΔΚΝΑ (2002) και στη συνέχεια να καταγγέλλουν αυτό που ψήφισαν. Δηλαδή, ότι ο σχεδιασμός αυτός υπηρετεί την υγειονομική ταφή και αποκλείει τις σύγχρονες μεθόδους επεξεργασίας, όπως θεωρούν τις διάφορες μορφές καύσης».

Η διοίκηση της ΤΕΔΚΝΑ - είπε ο Σπ. Χαλβατζής - ανατρέπει τις προηγούμενες αποφάσεις της, επιτρέποντας στους Δήμους της Αττικής να συνιστούν Φορείς Διαχείρισης για τα δικά τους μόνον απορρίμματα, αφήνοντας στην τύχη τους, τους δήμους, που λόγω των πολεοδομικών τους συνθηκών δε διαθέτουν, αντικειμενικά, χώρους για εγκατάσταση μονάδων διάθεσης απορριμμάτων (Αθήνα, Πειραιάς, Κεντρικοί Δήμοι του Λεκανοπεδίου). Αντίστοιχα, η διοίκηση της ΚΕΔΚΕ ομόφωνα συντάχθηκε υπέρ του συστήματος εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών που πρότεινε ο ΣΕΒ και εναντίον αυτού που πρότειναν οι φορείς της ΤΑ.

«Αυτά τα όργανα διοικούνται από εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ», τόνισε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ και συνέχισε: Εχουμε το φαινόμενο να καταψηφίζεται η γνωστή τροπολογία στη Βουλή από τη ΝΔ, αλλά η κ. Μπακογιάννη (23/6/03 - Ημερίδα ΚΕΔΚΕ - ΥΠΕΧΩΔΕ) να πλέκει το εγκώμιο της κ. Παπανδρέου, επειδή είχε την πολιτική βούληση να «χωροθετήσει» με αυτήν την τροπολογία! Να παρουσιάζεται από την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, την δήμαρχο Αθηναίων και τον πρόεδρο της ΤΕΔΚΝΑ η καύση, ως μια σύγχρονη και δοκιμασμένη μέθοδος διάθεσης των σύμμεικτων απορριμμάτων (τη στιγμή, μάλιστα, που έχει πάρει διεθνώς και προ πολλού την κατιούσα) και, από την άλλη, να δίνονται όρκοι πίστης από άλλα στελέχη για την ανακύκλωση.

Και μέσα σ' όλα αυτά:

- Παραμένει ακλόνητο το αυθαίρετο κυβερνητικό δόγμα: «Ολα τα σκουπίδια στην Αττική».

- Διατηρείται ο «χωροταξικός ρατσισμός» σε βάρος της Δυτ. Αττικής, στην οποία θα κατευθύνεται το 75% των παραγομένων μη επικίνδυνων στερεών αποβλήτων της Αττικής.

- Παραμένει αδιευκρίνιστο σημείο η πραγματική πηγή χρηματοδότησης των έργων αποκατάστασης των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών.

- Παραμένουν στο απόλυτο μηδέν, τα εθνικής εμβέλειας ζητήματα των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των επικίνδυνων αποβλήτων, καθώς και του νομοθετικού πλαισίου για τη διαχείριση των μολυσματικών στερεών αποβλήτων.

Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; - αναρωτήθηκε ο Σπ. Χαλβατζής. Οτι πολιτική βούληση δεν υπάρχει, να λυθεί το πρόβλημα των στερεών αποβλήτων στην Αττική και, γενικότερα, στη χώρα. Απουσιάζουν βασικοί όροι αντιμετώπισης του προβλήματος, που είναι: Ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας του. Η ουσιαστική προστασία της υγείας του λαού. Η προστασία του περιβάλλοντος. Η μη επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος, από τη διαχείριση των αποβλήτων. Αντίθετα, αξιοποιείται η απειλή των επερχομένων αδιεξόδων, από την εφαρμοζόμενη πολιτική, που διαμόρφωσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, όπως:

- Ιδιωτικοποίηση και του τομέα της καθαριότητας.

- Υψηλότερο «ανταποδοτικό» χαράτσι σε βάρος του λαού.

- Παραπέρα ανατροπές εργασιακών κατακτήσεων των δημοσίων υπαλλήλων με τη μετατροπή των Φορέων Διαχείρισης από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ με συμμετοχή και ιδιωτών.

- Επιβολή αντιπεριβαλλοντικών τεχνολογικών λύσεων, με κορμό την καύση των απορριμμάτων.

Ο Σπ. Χαλβατζής δεν παρέλειψε να αναδείξει και τις σημαντικές ευθύνες των διοικήσεων του ΕΣΔΚΝΑ, ειδικότερα της τελευταίας 8ετίας, τονίζοντας ότι έχει σοβαρές πολιτικές ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα.

Στη συνέχεια, ανέφερε αναλυτικά τις θέσεις του ΚΚΕ, οι οποίες κωδικοποιημένα είναι οι εξής: Παραμένουμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Λέμε ΟΧΙ στην καύση, ΟΧΙ στη διάσπαση της ενιαίας διαχείρισης απορριμμάτων από δημόσιο φορέα. Λέμε ΝΑΙ στη διανομαρχιακή συνεργασία και στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση.

«Καταθέτοντας τις θέσεις μας αυτές - κατέληξε ο Σπ. Χαλβατζής - είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε, για άλλη μια φορά, ότι:

Πρώτον: Οι αντιδράσεις των κατοίκων των περιοχών της Αττικής είναι εύλογες και δικαιολογημένες, αφού η κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα των απορριμμάτων για δεκαετίες και, κυρίως, γιατί δεν υπάρχει αξιοπιστία στις εξαγγελίες και στην πραγματικότητα. Και δεν πρόκειται να λυθεί ουσιαστικά το πρόβλημα, γιατί η πολιτική, που το δημιούργησε, το αναπαράγει και το οξύνει με την εμπορευματοποίηση της γης και των άλλων κοινωνικών αγαθών, την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και την επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, ενισχύεται.

Και, δεύτερον, προκύπτει αβίαστα πως το πρόβλημα δεν είναι η εξεύρεση άλλου διαχειριστή αυτής της πολιτικής, αλλά η συσπείρωση και πάλη για την ανατροπή της, η αντικατάστασή της με μια άλλη πολιτική, που θα έχει στο επίκεντρό της τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες του.