Οι νέες χώρες που εντάσσονται στην ΕΕ μπαίνουν σ' αυτήν με συνθήκες και όρους (οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς) ιδιαίτερα δυσμενείς για τους λαούς τους και βέβαια χειρότερους από αυτούς που ίσχυαν στο παρελθόν. Το λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο λειτουργεί και ισχύει μόνο όταν στρέφεται σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος των λαών, των κοινωνικών τους κατακτήσεων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στην κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται πως εφαρμόζεται το αντιδραστικότερο κι αντιλαϊκότερο. Οι μόνες ελευθερίες που μπορούν να αναγνωρίζονται στην ΕΕ είναι οι 4 ελευθερίες του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ (κίνησης των κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού), που καμία σχέση δεν έχουν βέβαια με την έννοια της «ελευθερίας» όπως την καταλαβαίνουν τα δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων της Ευρώπης.

Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στη διάρκεια της ομιλίας της στην Ημερίδα που διοργάνωσε χτες το ΚΚΕ στο Ζάππειο Μέγαρο με θέμα: «Με τους κομμουνιστές για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων στην ΕΕ». Ολόκληρη η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα έχει ως εξής:

Πριν από περίπου δέκα μέρες ολοκληρώθηκαν στην Αθήνα οι εργασίες της Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που φιλοξένησε το Κόμμα μας. Οχι τυχαία, μεγάλο μέρος των συζητήσεων, αλλά και κοινός τόπος ήταν, μεταξύ των άλλων, κι η ανάγκη να δυναμώσει η αλληλεγγύη μας προς τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα, αλλά και μεμονωμένους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν διώξεις, περιορισμούς και διακρίσεις στον αγώνα τους για την κοινωνική δικαιοσύνη και το σοσιαλισμό. Θα γνωρίζετε, ίσως, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στην 85χρονη δράση του χρειάστηκε πολλές φορές να περάσει μέσα σε σκληρές συνθήκες και να δεχτεί τη διεθνιστική βοήθεια άλλων λαών και ΚΚ, να νιώσει από πρώτο χέρι την αναγκαιότητα της διεθνούς αλληλεγγύης και την ίδια ώρα να συνεισφέρει και αυτό, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, στην υπόθεση αυτή με όσα μέσα και δυνάμεις διέθετε. Κάθε επαναστατικό κόμμα και κίνημα, σε κάθε χώρα, έχει σίγουρα να επιδείξει αντίστοιχες σελίδες από την ιστορία του.

Σήμερα που τόσα πολλά λέγονται και γράφονται για την «Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας», την «παλιά» και «πολιτισμένη» Ευρώπη, σε σύγκριση με τον άλλο «βάρβαρο» ιμπεριαλιστικό «πόλο», τις ΗΠΑ, βλέπουμε στοιχειώδη δικαιώματα και ελευθερίες να καταπατούνται, χωρίς στο παραμικρό να «ιδρώνουν» οι κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί κυβερνώντες των χωρών της ΕΕ. Ολοι τους πανηγύριζαν και χειροκροτούσαν τη διάλυση της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και υπόσχονταν στους λαούς ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη. Μέσα σε δώδεκα χρόνια ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ξέσπασαν σε πολλές γωνιές του πλανήτη και στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια. Υποσχέθηκαν δημοκρατία κι ελευθερία και την ίδια ώρα με το «τσουβάλι» νομοθέτησαν αντιδημοκρατικές διατάξεις και νόμους σε εθνικό κι ευρωπαϊκό επίπεδο, αρχίζοντας από τη συμφωνία «φακελώματος» κι αστυνομοκρατίας - τη Σένγκεν, για να περάσουν στη συνέχεια στους «τρομονόμους», στην ευρωαστυνομία και το ευρωένταλμα και πρόσφατα στην κοινή συμφωνία ΕΕ - ΗΠΑ «σχετικά με την έκδοση και την αμοιβαία δικαστική συνδρομή», που κατάφωρα παραβιάζει και καταργεί δημοκρατικά δικαιώματα κι ελευθερίες, με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα στέλνουν τελεσίγραφο απειλών στη σοσιαλιστική Κούβα για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Είναι αλήθεια πως στις χώρες της ΕΕ και βέβαια και στη δική μας χώρα, κάθε άλλο παρά ιδανική είναι η εικόνα των δημοκρατικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών. Αυτό το βιώνει ο κάθε εργαζόμενος στο χώρο της εργασίας του, χιλιάδες διαδηλωτές που μόλις μέσα στον τελευταίο μήνα χρειάστηκε να δεχτούν τόνους χημικών ουσιών από τις δυνάμεις καταστολής. Το γνωρίζουν χιλιάδες Ελληνες αγρότες που μέσα στα τελευταία χρόνια δικάστηκαν για παλιότερες κινητοποιήσεις τους. Θα σας το πουν και δεκάδες συνδικαλιστές, που βλέπουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις να χαρακτηρίζονται από δικαστήρια ως «παράνομες και καταχρηστικές». Θα σας το ομολογήσουν οι ναυτεργάτες κι όλοι οι εργάτες που προσπάθησαν να περιφρουρήσουν το δικαίωμά τους στην απεργία και δέχτηκαν τη λυσσαλέα επίθεση κράτους -εργοδοσίας.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν όμως, κατά τη γνώμη μας, οι διώξεις, οι περιορισμοί δράσης, οι διακρίσεις σε βάρος του Κομμουνιστικού Κόμματος, του οργανωτή της πάλης των εργαζομένων, της πρωτοπορίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Από την πείρα μας, βέβαια, γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει περίοδος στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας στη χώρα μας, όπου οι κυρίαρχες κοινωνικο-πολιτικές δυνάμεις, αλλά και οι ξένοι ιμπεριαλιστικοί παράγοντες να μην έχουν στο στόχαστρό τους το ΚΚΕ και κάθε άλλη ριζοσπαστική κίνηση ή δράση. Ετσι πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας και πληροφορίες που δείχνουν με τι «άγχος» αντιμετωπίζει η αμερικανική πρεσβεία των ΗΠΑ την ενίσχυση του ΚΚΕ. Την ίδια ώρα στη χώρα μας ισχύει, για παράδειγμα, ο ληστρικός εκλογικός νόμος, ενώ διάφοροι κύκλοι απεργάζονται ληστρικότερα σενάριά του. Υπάρχουν, επίσης, οι νόμοι για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, τον περιορισμό της πολιτικής αφισοκόλλησης.

Σε σχέση και με το συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται στο εσωτερικό κάθε χώρας, αυτό το ζήτημα μπορεί να πάρει ακόμη πιο επικίνδυνες διαστάσεις. Θεωρούμε πως είναι ένας ακόμη σοβαρός παράγοντας που θα πρέπει να λάβει υπόψη του και ο ελληνικός λαός. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, του ταξικού συνδικαλιστικού ρεύματος και του μαζικού κινήματος, είναι αναντικατάστατοι παράγοντες στον αγώνα για την αποτροπή του περιορισμού και της καταστολής των δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού.

Εκείνο που βέβαια μας προβληματίζει, ιδιαίτερα σήμερα, είναι η κατάσταση που επικρατεί και σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, στις οποίες διευρύνεται η ΕΕ.

Σήμερα σε μια σειρά από τις υπό διεύρυνση χώρες εμφανίζονται σοβαρά αντιδημοκρατικά νομοθετικά και δικαστικά μέσα σε βάρος των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Ετσι:

• Σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Τουρκία η νομοθεσία απαγορεύει τη δράση των ΚΚ. Στη φυλακή βρίσκεται ακόμη ο ηγέτης του ΚΚ Λιθουανίας σ. Μικόλας Μπουρακιάβιτσιους, ενώ και στη γειτονική Λετονία απαγορεύεται στον κομμουνιστή ηγέτη Αλφρεντ Ρούμπιξ, που είναι σήμερα πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, να συμμετάσχει στις εκλογές, παρά το γεγονός πως το κόμμα του έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
• Στην Πολωνία εξακολουθεί να ισχύει το απαράδεκτο άρθρο 13 που ταυτίζει τον κομμουνισμό με το φασισμό.
• Στην Ουγγαρία απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των σοσιαλιστικών συμβόλων, ενώ στα δικαστήρια σύρεται ο αντιπρόεδρος του Εργατικού Κόμματος Ουγγαρίας Ατίλα Βαϊνάι, επειδή δημόσια καρφίτσωσε στο πέτο του το Κόκκινο Αστέρι.
• Στη Σλοβακία εκκρεμεί η δίκη σε βάρος του Βασίλ Μπίλακ, πρώην στελέχους του ΚΚ, ενώ πριν τις βουλευτικές εκλογές εκδηλώθηκε και προσπάθεια απαγόρευσης του ΚΚ Σλοβακίας.
• Αντίστοιχες διώξεις για τη διατήρηση του αντικομμουνιστικού - αντισοσιαλιστικού κλίματος έγιναν στη Γερμανία. Στη φυλακή είναι ο Εγκον Κρεντς, ενώ σε δεκάδες χιλιάδες υπολογίζονται οι διώξεις σε βάρος στελεχών του σοσιαλιστικού καθεστώτος της ΓΛΔ. Την ίδια ώρα στην «πολιτισμένη» Γερμανία εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση εργασίας για τους κομμουνιστές.
• Αντίστοιχες προσπάθειες έγιναν και σε άλλες χώρες, όπως στην Τσεχία, όπου, να σημειωθεί, εφαρμόζεται ο νόμος «περί κάθαρσης» του κρατικού μηχανισμού.
• Διώξεις και καταδίκες για τη διεθνιστική βοήθεια υπέρ άλλων λαών και κινημάτων υπήρξαν και στη γειτονική μας Βουλγαρία, με στόχο την αναθέρμανση του αντικομμουνιστικού κλίματος.

Κατά τη γνώμη μας, τα παραπάνω σημεία επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά τρία τουλάχιστον πράγματα:

1. Οτι οι νέες χώρες που εντάσσονται στην ΕΕ μπαίνουν σ' αυτήν με συνθήκες και όρους (οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς) ιδιαίτερα δυσμενείς για τους λαούς τους και βέβαια χειρότερους από αυτούς που ίσχυαν στο παρελθόν.

2. Πως το λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο λειτουργεί και ισχύει μόνο όταν στρέφεται σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος των λαών, των κοινωνικών τους κατακτήσεων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στην κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται πως εφαρμόζεται το αντιδραστικότερο κι αντιλαϊκότερο.

3. Οι μόνες ελευθερίες που μπορούν να αναγνωρίζονται στην ΕΕ είναι οι 4 ελευθερίες του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ (κίνησης των κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού), που καμία σχέση δεν έχουν βέβαια με την έννοια της «ελευθερίας» όπως την καταλαβαίνουν τα δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων της Ευρώπης.

Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει θέσει το ζήτημα των διώξεων ή περιορισμών και διακρίσεων σε βάρος των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων στις υπό διεύρυνση χώρες, τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Πέρσι, μάλιστα, είχαμε την ευκαιρία να θέσουμε το παραπάνω ζήτημα της απαγόρευσης της δράσης των ΚΚ και στις κατ' ιδίαν συναντήσεις μας με τους Προέδρους της Λετονίας Βάιρα Βίκε -Φρέιμπεργκα και της Λιθουανίας Βάλντας Αντάμκους, που πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας.

Η άρνησή τους να κάνουν και το παραμικρό βήμα χαλάρωσης του αντικομμουνιστικού κλίματος στις χώρες τους δε μας κλονίζει. Θα συνεχίσουμε με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη τον αγώνα. Πρόκειται για έναν αγώνα που δεν αφορά βέβαια μόνο τους κομμουνιστές, αλλά και κάθε δημοκράτη σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Βέβαια, δεν προσδοκούμε να αλλάξει η ουσία της ΕΕ μέσω «δημοκρατικών θεσμών» και μέτρων, όπως προπαγανδίζουν. Η αντίληψή μας για την ΕΕ πηγάζει από την εκτίμηση του χαρακτήρα της ΕΕ, ως καπιταλιστικής διακρατικής συμφωνίας, που υπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος, την ακόμα μεγαλύτερη καπιταλιστική συγκέντρωση. Η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση δεν είναι μονόδρομος, γιατί μονόδρομος για το λαό δεν είναι ο καπιταλισμός. Δε θα «ζήσει» αιώνια. Στην καπιταλιστικής μορφής κοινωνικοποίηση αντιπαραθέτουμε τη σοσιαλιστική. Η Ευρώπη ή θα είναι καπιταλιστικά ενωμένη ή σοσιαλιστικά. Δεν υπάρχει τρίτος ή ενδιάμεσος δρόμος.

Η θέση μας, ότι δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να «εξανθρωπιστεί», όπως άλλωστε δεν μπορεί να «εξανθρωπιστεί» το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, κάθε άλλο παρά μας εμποδίζει να αναπτύσσουμε μέτωπα αγώνων και διεκδικήσεων, σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους, αγρότες, διανοούμενους, που συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα της σύγκρουσης με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των ξένων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ισα ίσα η στάση μας αυτή, από θέσεις αρχών απέναντι στην ΕΕ, η προοπτική της αποδέσμευσης που διακηρύσσουμε στην κατεύθυνση για μια Ελλάδα της Λαϊκής Οικονομίας και Εξουσίας, νομίζουμε πως βοηθά πλατιά λαϊκά στρώματα να απεγκλωβίζονται από την πολιτική των αυταπατών, της διαχείρισης του συστήματος, που προωθούν τόσο τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα της χώρας μας, όσο και άλλες δυνάμεις του συμβιβασμού. Για μας ένα από αυτά τα σημαντικά μέτωπα των σύγχρονων διεκδικήσεων είναι και αυτό για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες στη χώρα μας και στην ΕΕ. Και για μας δεν μπορεί να νοηθεί οποιοσδήποτε αγώνας για δημοκρατικές ελευθερίες στην ΕΕ, τη στιγμή που στο έδαφος της ΕΕ παραμένουν εκτός νόμου ΚΚ, τη στιγμή που επίσημα γίνεται η χονδροειδέστατη και αντι-ιστορική προσπάθεια ταύτισης του κομμουνισμού και του φασισμού, τη στιγμή που η χρησιμοποίηση σοσιαλιστικών συμβόλων, όπως του σφυροδρέπανου και του κόκκινου αστεριού, επισύρουν νομικές διώξεις.

Το τελευταίο διάστημα ήρθε πιο άμεσα στην επικαιρότητα μια συζήτηση που ξεκίνησε προγραμματισμένα και σχεδιασμένα στους κόλπους της ΕΕ για τη δημιουργία ευρωπαϊκών κομμάτων εντός και εκτός Κοινοβουλίου, που θα έχουν τη σφραγίδα της νομιμοποίησης ως κόμματα που ηγούνται των λαών στην προσπάθεια για να περάσει η πολιτική του κεφαλαίου. Το θεσμικό πλαίσιο που σχηματίζεται χρησιμοποιεί πολλά δολώματα, για να επιβάλει ευρωπαϊκά κόμματα με όλα τα χαρακτηριστικά ενός γραφειοκρατικού οργανισμού, με επικεφαλής την ηγετική ελίτ, που θα έχει λυμένα τα χέρια να κάνει ό,τι θέλει, για την ακρίβεια να κάνει ό,τι θέλει το σύστημα. Χρησιμοποιείται το όπλο των διευκολύνσεων στο Ευρωκοινοβούλιο, η οικονομική επιχορήγηση, προκειμένου να δημιουργηθούν ομοιόμορφα κόμματα, εντός του καπιταλιστικού κλωβού. Κόμματα που η αντιπολίτευσή τους θα είναι αρκούντως ανώδυνη, με την έννοια ότι δεν αρνείται τα ιερά και τα όσια της ΕΕ και των συμμαχικών της ενώσεων. Καλείται, μάλιστα, να υπηρετήσει την ψευδεπίγραφη εικόνα του δημοκρατικού πλουραλισμού, στάχτη στα μάτια των λαών.

Βεβαίως, το θέμα της πανευρωπαϊκής κοινής δράσης, του συντονισμού, της στενότερης διεθνιστικής σχέσης είναι ανάγκη και για τα κομμουνιστικά, αντιιμπεριαλιστικά, ριζοσπαστικά κόμματα που δε βολεύονται στην ενσωμάτωση, που δε θέλουν να απεμπολήσουν αξίες και ιδανικά που ενέπνευσαν λαούς και κινήματα στην ήπειρο και παγκόσμια. Αν για τους οπαδούς της ΕΕ είναι μια φορά ανάγκη να αξιοποιήσουν ή να κατασκευάσουν κόμματα της επιρροής της, για το λαϊκό κίνημα είναι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να διαμορφώσει προϋποθέσεις για διακριτή κοινή πανευρωπαϊκή δράση, κοινή ταξική πάλη.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τις παρεμβάσεις της ΕΕ στο πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας, είναι ανάγκη να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση για το πώς θα συντονιστούν οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και πώς θα αντιμετωπίσουν τη νέα βαθμίδα πολιτικού και κρατικού υπερσυγκεντρωτικού αυταρχισμού της ΕΕ, που εκδηλώνεται και μέσα από τη θεσμοθέτηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων.

Το ΚΚΕ, από τη φύση και το χαρακτήρα του, ήταν και είναι πάντα ανοιχτό σε προβληματισμούς και αναζητήσεις για πανευρωπαϊκό συντονισμό και κοινή δράση, για αναζήτηση των κατάλληλων μορφών που πατάνε στη σημερινή πραγματικότητα και, βεβαίως, δεν αναιρούν την αυτοτελή ευθύνη των κομμάτων και των κινημάτων στις χώρες τους. Είμαστε υπέρ της συγκρότησης ενός διακριτού κομμουνιστικού πόλου, που ταυτόχρονα και παράλληλα θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας ευρύτερης αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Αυτή η προσπάθεια θα γίνει από την πλευρά μας και είμαστε βέβαιοι και από την πλευρά άλλων κομμάτων και ομάδων. Αποτελεί μάλιστα πρόσθετο λόγο, πέρα από τους λόγους αρχής, για να θέσουμε καίρια το ζήτημα ότι σε 5 υπό διεύρυνση χώρες απαγορεύεται η δράση των ΚΚ (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Τουρκία), ενώ τουλάχιστον σε άλλες 5 χώρες (Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία), έχουμε σοβαρά εμπόδια και διακρίσεις σε βάρος των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, με σκοπό τη διατήρηση και τη συνεχή καλλιέργεια έντονου αντικομμουνιστικού κλίματος, ιδιαίτερα με στόχο τις συνειδήσεις της νεολαίας. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη απόδειξη της υποκρισίας τους, διανθισμένη με διακηρύξεις περί «δικαιωμάτων» και Ευρωσυνταγμάτων, που σε τελική ανάλυση το μόνο που διαφυλάσσουν είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων;

Η απαράδεκτη κατάσταση που ισχύει σήμερα σε μια σειρά χώρες σε βάρος των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, με τη συνδρομή είτε την ανοχή και σιωπή όλων αυτών των «Ευρωπαίων» (συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών, «νεοαριστερών»), που σήμερα βιάζονται να πάρουν θέση στην πρώτη γραμμή της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας ενάντια στη σοσιαλιστική Κούβα, για δήθεν παραβιάσεις των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δείχνει, μεταξύ των άλλων, πως αυτή η κατάσταση κάθε άλλο παρά τυχαία έχει διαμορφωθεί. Είναι κομμάτι του «παζλ» της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη σε βάρος της πρωτοπορίας των λαϊκών κινημάτων στον κόσμο και στην Ευρώπη.

Η πολύχρονη εμπειρία του Κόμματός μας δείχνει ότι μόνο η λαϊκή πάλη, στηριγμένη και στο κύμα της διεθνούς λαϊκής αλληλεγγύης, είναι σε θέση να κατακτήσει, να διασφαλίσει και να διευρύνει τα όποια δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Το Κόμμα μας πιστεύει πως πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε ώστε αυτά τα ζητήματα όχι μόνο να γίνουν γνωστά στους λαούς της ΕΕ, αλλά και να διαμορφωθούν οι συνθήκες συγκρότησης ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης για την κατάργηση αυτών των διώξεων.

Νομίζουμε ότι σε αυτό το δρόμο μπορούμε να βρούμε πολλούς ακόμη συμπαραστάτες, άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης, μαζικά κινήματα κι οργανώσεις, προσωπικότητες των γραμμάτων και του πολιτισμού, ώστε από κοινού να παλέψουμε για την κατάργηση των όποιων διακρίσεων σε βάρος των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην ΕΕ.

Το Κόμμα μας θεωρεί ότι μια μορφή πρωτοβουλίας θα ήταν η επίσκεψη αντιπροσωπειών ΚΚ, άλλων γνωστών προσωπικοτήτων στις χώρες όπου απαγορεύεται η δράση των ΚΚ ή μπαίνουν εμπόδια στη δράση και διακίνηση των ιδεών τους. Πιστεύουμε ότι στη διάρκεια της σημερινής συνάντησης θα έχουμε την ευκαιρία αναλυτικότερα να κουβεντιάσουμε για τέτοιες κοινές πρωτοβουλίες.

Το ζήτημα της πάλης για την κατάργηση των αντικομμουνιστικών διακρίσεων και διώξεων στην ΕΕ όχι μόνο δεν είναι ξεκομμένο από το σύνολο του αγώνα για τη διαφύλαξη και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών κατακτήσεων στην Ευρώπη, αλλά αποτελεί ζήτημα αιχμής του αγώνα για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, για μια Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού.