Κι ακόμα καλύτερα, προσαρμόσου! Στην προσφερόμενη από την Ευρωπαϊκή Ενωση λύση:

Που εκτιμά ότι δεν έχει σημασία αν υπάρχουν απολύσεις, σημασία έχει να υπάρχουν Προγράμματα Δράσης για την Απασχόληση. Προγράμματα που μια δεκαετία τώρα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να λειτουργούν ως δεξαμενές υποδοχής των απολυμένων. Κανένας δε βρίσκει δουλιά μέσα από αυτά, οι δείκτες όμως ευημερούν. Αφού έχουν πλέον ονομάσει «πλήρη εργασία», όχι τη σταθερή, καθημερινή πλήρη εργασία με πλήρη δικαιώματα, αλλά την απασχόληση έστω και για μία ώρα. Σημασία, λένε, οι ιθύνοντες της ΕΕ, έχει να μη νιώθει ο άνεργος «αποκλεισμένος». Το «πλήρης» δεν αναφέρεται στο περιεχόμενο της εργασίας ανά άτομο, αλλά είναι δείκτης για το πόσοι περισσότεροι από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό προσφέρονται στην αγορά εργασίας για εκμετάλλευση έστω και μιας ώρας. Η εγγραφή του ανέργου, σε όποιο από τα προγράμματα, τον αφαιρεί από τις λίστες ανέργων, ταυτόχρονα τον προσθέτει στις λίστες απασχόλησης κι ακόμα καλύτερα στις λίστες προσφερόμενου εργατικού δυναμικού. Ετσι και οι δείκτες ευημερίας που ορίστηκαν με τις αποφάσεις της Λισαβόνας πιάνονται και οι άνεργοι, ενώ είναι θύματα ενός συστήματος, διαμορφώνουν μια ενοχοποιημένη συνείδηση που ορίζει ότι είναι δικό τους -ατομικό- το πρόβλημα, δεν έχουν παρά να σπεύσουν να εγγραφούν στις λίστες προσφερομένων.

Η επιδίωξη μεγάλων μερίδων του πληθυσμού να ενταχτούν στην αγορά εργασίας με πλήρη δικαιώματα (νέοι, γυναίκες), η άρνησή τους να ενταχθούν με όρους σύνθλιψης και η προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα με διάφορους τρόπους, αλλά όχι ενταγμένοι οργανωμένα στις λίστες προσφερομένων, είναι πρόβλημα για τον καπιταλισμό. Μικρότερος αριθμός προσφερομένων σημαίνει μεγαλύτερες διεκδικήσεις από τους υπάρχοντες. Πρόβλημα που χρειάζεται ρύθμιση. Αυτό επιδιώκει με τα Σχέδια Δράσης. Δηλώνει ευθέως ότι στόχος είναι η αύξηση του αριθμού των προσφερομένων. Οχι γενικά η αύξηση του αριθμού, αλλά η αύξηση του αριθμού με προσδιορισμένους από τα πριν τους όρους ένταξης στην αγορά εργασίας. Το μοντέλο που προβάλλεται είναι ένα και μόνο: Μερική απασχόληση. Κάνει έτσι καθαρό το στόχο που δεν ομολογείται: Τη σταδιακή αντικατάσταση ενός καθεστώτος πλήρους και σταθερής εργασίας από τη μερική απασχόληση.

Με τα σχέδια για την «κοινωνική προστασία» και για την «απασχόληση», η κυβέρνηση έχει κάνει καθαρό ότι η προώθηση των στόχων που βάζει είναι καθοριστικής σημασίας για το σύνολο της πολιτικής της ΕΕ. Μιας πολιτικής που υπάρχει μόνο για έναν λόγο: Τη διασφάλιση όλο και μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους για το κεφάλαιο.

Αυτοί δεν κρύβουν λόγια κι εμείς, απλά, δεν έχουμε δικαίωμα να μη διεκδικούμε ό,τι ακριβώς μειώνει το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών. Το εργατικό κίνημα οφείλει να προετοιμαστεί έγκαιρα, για ένα τρομακτικότερο κύμα απολύσεων που έρχεται. Η αντιμετώπιση της πολιτικής που γεννά ανεργία και υποαπασχόληση απαιτεί οργάνωση, δυνάμωμα των σωματείων, του ταξικού προσανατολισμού τους, ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλιάς και κλάδο.