Η ανεργία είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Χρησιμοποιείται σαν εκβιαστικός μοχλός ανάλογα με το ύψος της, όλο και περισσότερο για την αφαίρεση κατακτήσεων συνολικά της εργατικής τάξης και των ανέργων.

Είναι γνωστά τα επιχειρήματα, με τα οποία προσπαθούν να πείσουν ότι, για την ανεργία ευθύνονται οι εργαζόμενοι, που δεν αποδέχονται τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης, που μοιράζουν τη μια θέση δουλιάς, σε 2 ή 3 εργαζόμενους.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση γενίκευσε τη μερική απασχόληση, νομιμοποίησε τα δουλεμπορικά γραφεία, δέχεται άλλες μορφές απασχόλησης που η ίδια η «αγορά εργασίας» υλοποιεί, όπως έλεγε και ο πρώην υφυπουργός εργασίας Χ. Πρωτόπαππας, που βαθαίνουν την εκμετάλλευση, οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, διασπούν την εργατική τάξη.

• Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος, οι συλλογικές συμβάσεις και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων τείνουν να γίνουν παρελθόν.
• Η διευρυμένη παρανομία που κυριαρχεί στις επιχειρήσεις είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής και της καθοριστικής βοήθειας που έχουν από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς, που είναι πάντα στην υπηρεσία τους.
• Η παραβίαση του ωραρίου, η μη εφαρμογή των Συλλογικών συμβάσεων, η μη καταβολή των δεδουλευμένων είναι στην ημερήσια διάταξη.

ΟΛΑ γίνονται στο όνομα της ανεργίας.

Η εργατική τάξη με τη δράση των ταξικών δυνάμεων είχε κατακτήσεις, έκφρασε δε με αποτελεσματικό τρόπο την αλληλεγγύη της σε όσους το καπιταλιστικό σύστημα κρατά στην εφεδρεία, στις στρατιές των ανέργων.

Από τον μισθό των εργαζομένων, ένα ποσοστό πηγαίνει για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους. Ετσι δημιουργήθηκε ο ΟΑΕΔ, που μια από τις βασικότερες λειτουργίες του, ήταν η στήριξη των ανέργων.

Σήμερα τείνει να μετατραπεί σε Οργανισμό Εξασφάλισης Απλήρωτης Εργατικής Δύναμης των εργοδοτών. Αυτό όμως δε θα περάσει.

Οι αστικές κυβερνήσεις ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την επιβίωση των ανέργων. Αυτό καταδεικνύεται από τις δαπάνες των προϋπολογισμών για τη στήριξη των ανέργων. Η ονομαστική συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού κινείται περίπου στο 2,50% του προϋπολογισμού που διαθέτει ο οργανισμός.

• Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 2003 από τα 645.632.552.775 δισ. δραχμές ή 1.894.739.700 ΕΥΡΩ προϋπολογισθέντα έσοδα του ΟΑΕΔ, η κυβέρνηση διέθεσε μόνο στα χαρτιά 32.030.670.375 δισ. δραχμές ή 94.000.500 ΕΥΡΩ ήτοι 4,96%. Λέμε στα χαρτιά γιατί σύμφωνα με τον ν. 1545/85, προβλέπεται η επιχορήγηση μόνο μέχρι 6 δισ. δραχμών, τα παραπάνω απλά γράφονται στον προϋπολογισμό. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 0,92% του προϋπολογισμού.

Αυτή είναι η συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού για την προστασία των ανέργων.

Η κυβέρνηση, με την πολιτική της προκαλεί, γιατί ενώ η συνεισφορά της είναι ελάχιστη, αρπάζει τις εισφορές των εργαζομένων που προορίζονται για τους ανέργους και τις δίνει στους εργοδότες. Στη λεηλασία αυτή συνένοχη είναι και η ΓΣΕΕ που στηρίζει αυτές τις πολιτικές.

Με τα διάφορα προγράμματα απασχόλησης που υλοποιούν, διαθέτουν πέρα από τις χρηματοδοτήσεις από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και σημαντικά ποσά από τις εισφορές των εργαζομένων για επιχορηγήσεις των εργοδοτών ενώ έπρεπε να πάνε στους ανέργους.

Τα προγράμματα αυτά που υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται έχουν σαν στόχο.

• Την ανατροπή της πλήρους και σταθερής απασχόλησης
• Τη στήριξη των ελαστικών μορφών απασχόλησης
• Την αύξηση των κερδών αφού τα αποτελέσματα όλων αυτών μειώνουν τις δαπάνες μισθοδοσίας των εργαζομένων. Τα προγράμματα αυτά ήταν και είναι πολύ αποτελεσματικά για την ενίσχυση των κερδών, είναι όμως επικίνδυνα και αντιδραστικά για το σύνολο των εργαζομένων, των ανέργων γιατί έχουν στόχο την κατάργηση σημαντικών κατακτήσεων.

Από το 1985 μέχρι σήμερα διατέθηκαν σε διάφορα προγράμματα πάνω από 1 τρισ. δραχμές. Από αυτά το 25% ήτοι 250 δισ. δραχμές, είναι εισφορές των εργαζομένων που έπρεπε να διατεθούν για τους ανέργους.

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι γνωστό. Η ανακύκλωση της ανεργίας, η εγκατάλειψη των ανέργων, η αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Το κεφάλαιο δε σταματά εκεί, τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα.

Απαιτεί διαρκώς απλήρωτη εργασία και η κυβέρνηση λέει πάντα ΝΑΙ, εξάλλου μόνο αυτούς υπηρετεί με την πολιτική της.

• Η απαίτηση των βιομηχάνων για απασχόληση των ανέργων που επιδοτούνται στις επιχειρήσεις τους χωρίς άλλη αμοιβή, παρά μόνο την ασφάλιση, προκαλεί το σύνολο της εργατικής τάξης.
• Η δήλωση της κυβέρνησης, ότι συζητά ένα τέτοιο σχέδιο, αποκαλύπτει σε κάθε εργαζόμενο τις επικίνδυνες ταξικές της επιλογές.

Η εργατική τάξη, τα συνδικάτα δε θα επιτρέψουν καθεστώς γαλέρας.

Ούτε μια δραχμή της εργατικής τάξης δεν πρέπει να διατεθεί στους εργοδότες.

Αυτή είναι η απαίτηση των εργαζομένων και των ανέργων, αυτό το αίτημα προβάλλεται από την αγωνιστική δράση των συνδικάτων, πέρα από το αγωνιστικό πλαίσιο δράσης που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Τα έσοδα του ΟΑΕΔ είναι χρήματα μόνο των εργαζομένων που παρακρατούνται για την προστασία τους, όταν μείνουν άνεργοι ή για την ενίσχυση άλλων ανέργων στα πλαίσια της αλληλεγγύης.

Απαιτούμε:

• Να σταματήσει ΤΩΡΑ η διασπάθιση των χρημάτων που προορίζονται για τους άνεργους.
• Κατάργηση της ρύθμισης του ν.1545/85 και αύξηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την ενίσχυση των ανέργων.
• Επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.
• Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση.
• Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους.
• Συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες.
• «Πάγωμα» των δανείων.
• Μηνιαία κρατική επιδότηση για τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά.
• Επιχορήγηση του ενοικίου.
• Διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων.
• Ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.