Ζητήματα της επικαιρότητας, και όχι μόνο, απασχόλησαν τη χτεσινή συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στην εκπομπή της ΝΕΤ «Ετσι έχουν τα πράγματα» και στον δημοσιογράφο Κώστα Αρβανίτη.

Η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει το προεκλογικό πακέτο της κυβέρνησης και τόνισε επ' αυτού:

«Αμα βρεις έναν κουρελή στο δρόμο και του δώσεις ένα παλιό πανωφόρι, ας έχει και μπαλώματα, θα το βρει πάρα πολύ ωραίο. Δεν είναι ούτε πακέτο, με την έννοια ολοκληρωμένων, συγκροτημένων μέτρων, πολύ περισσότερο δεν είναι κοινωνικό. Νομίζω ότι τώρα πια δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για προεκλογικές παροχές ούτε για παροχολογία. Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν έχουν καν αυτόν τον χαρακτήρα. Με ποια έννοια: Είναι μέτρα, τα οποία αποβλέπουν στο να προωθήσουν με μεγαλύτερη επιτάχυνση ό,τι αντιδραστικό και συντηρητικό έχει νομοθετηθεί τα τελευταία χρόνια, π.χ. τη μερική απασχόληση. Οι προσλήψεις που γίνονται, τα κίνητρα που δίνονται έχουν ως στόχο να ανέβουν τα ποσοστά της μερικής απασχόλησης. Αυτή είναι η ουσία».

Σε επισήμανση του δημοσιογράφου πως παρ' όλα αυτά το πρόβλημα των θέσεων εργασίας είναι υπαρκτό, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Η κυβέρνηση ξέρει πάρα πολύ καλά ότι θα αυξηθεί και η ανεργία και η φτώχεια. Κι ακριβώς θέλει να χρησιμοποιήσει και την ανεργία και τη φτώχεια, για να προωθήσει μια πολιτική που λέει στο λαό: Θα παραιτηθείς από λογικές απαιτήσεις που είχες όλα τα προηγούμενα χρόνια, από φυσιολογικές απαιτήσεις και ανάγκες, που είχε δημιουργήσει η ίδια η εξέλιξη και η ζωή, και θα αρκείσαι σ' ένα ψίχουλο. Η μερική απασχόληση σημαίνει: Μερικός μισθός, μερική ασφάλιση, μερική προσωπικότητα, μερική ζωή. Εδώ οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν πλήρη απασχόληση, θα έλεγα με τάση μείωσης του κανονικού ωραρίου απασχόλησης γενικευμένα, μισθούς που ταιριάζουν, ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, κι οπωσδήποτε δεν μπορούν ν' ανέχονται οι εργαζόμενοι να πληρώνουν την Υγεία, την Παιδεία κλπ., το αυξημένο νερό. Τώρα να δείτε η ΕΥΔΑΠ τι τιμές έχει να μας δώσει. Η ΔΕΗ, τα πάντα αυξάνουν. Δεν είναι μόνο ο μαϊντανός που κυνηγάει ο κ. Κουλούρης. Ο μαϊντανός είναι εύκολη υπόθεση».

Για το αν υπάρχει εναλλακτική πρόταση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι στη συντηρητική πολιτική, στην αντιλαϊκή πολιτική, δεν υπάρχει καμία άλλη λύση. Οταν είσαι άνεργος, λες μαύρο. Οταν έχεις δουλιά και μπορείς να ζήσεις ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής σου, δε μιλώ ούτε για υπερκαταναλωτισμό ούτε για στρεβλή κατανάλωση που καλλιεργεί το σύστημα, κλπ. Οταν ζεις σε μια κανονική, υγιή, ας το πω έτσι, κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα, όταν υπάρχει σεβασμός στο περιβάλλον, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, όλα αυτά είναι μια φιλολαϊκή πολιτική που τα γεννάει, που τα εμπεδώνει. Επομένως, υπάρχει αντιλαϊκή πολιτική, υπάρχει και φιλολαϊκή. Αμα πάμε τώρα ότι μια είναι η πολιτική και καμία άλλη, χαθήκαμε. Δεν είναι δυνατόν. Γιατί μια πολιτική που κερδίζουν λίγοι και χάνουν οι πολλοί, δεν μπορεί, ας το σκεφτεί κάποιος λογικά, θα υπάρχει μια πολιτική που χάνουν οι λίγοι και κερδίζουν οι πολλοί. Είναι θέμα συσχετισμών δύναμης. Οποιος έχει το μαχαίρι έχει και το πεπόνι. Επομένως, αυτό που ακολουθείται σήμερα φαίνεται φυσιολογικό και μονόδρομος γιατί υπάρχει αυτή η συγκεκριμένη εξουσία, μ' αυτούς τους συσχετισμούς, που το εφαρμόζει».

«Ναι, λοιπόν - κατέληξε επ' αυτού - υπάρχει εναλλακτική πολιτική. Βεβαίως, δεν πρόκειται να προκύψει όπως το περιστέρι που βγαίνει απ' το καπέλο του ταχυδακτυλουργού. Αυτή η φιλολαϊκή πολιτική θα δημιουργηθεί από φάση σε φάση, μέσα από αγώνες, μέσα από αλλαγή συσχετισμού δύναμης. Και βέβαια, ακόμη κι όταν έχουμε μια αλλαγή συσχετισμού δύναμης, η φιλολαϊκή πολιτική που θα προκύψει θα είναι αντίστοιχη με το πόσος χρόνος έχει περάσει και έχει εμπεδωθεί η αντιδραστική πολιτική. Π.χ. πωλούνται επιχειρήσεις που διαχειρίζονται κοινωνικά προϊόντα και αγαθά. Βεβαίως, φιλολαϊκή πολιτική μπορεί να υπάρξει με μια άλλη εξουσία, όμως θα χρειαστεί περισσότερος κόπος, για να υλοποιηθεί αυτή. Και το λέω αυτό με ποια έννοια: Οσο πιο γρήγορα ο ελληνικός λαός διεκδικήσει αλλαγές με τη δική του παρέμβαση, τόσο καλύτερα θα είναι. Γιατί κάθε χρόνος προσθέτει νέα εμπόδια».

Κληθείσα να σχολιάσει, αν ο λαός είναι έτοιμος να διεκδικήσει τέτοιες αλλαγές, με δεδομένο ότι ψηφίζει τα δύο μεγάλα κόμματα, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Μα αυτό παλεύουμε ως ΚΚΕ. Η δραστηριότητά μας προς τα εκεί κατευθύνεται. Αναμφισβήτητα θα υπάρξουν και λαϊκοί ξεσηκωμοί και αλλαγή. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η ανθρωπότητα θα μείνει σε στάσιμο σημείο το 2003, το 2004, το 2010. Αυτό που μας απασχολεί ως κόμμα είναι, ότι πρέπει έγκαιρα με στρατηγική, με προσήλωση, με σχεδιασμό να υπάρχουν αντιδράσεις και αντεπιθέσεις κι όχι κάποια τυφλά ξεσπάσματα, τα οποία μπορεί να τα αξιοποιήσει ο αντίπαλος του λαού για δικό του λογαριασμό».

Αλλωστε, απαντώντας σε ερώτηση για το πώς βλέπει το ΚΚΕ την προσπάθεια της ΝΔ να παίξει με την αριστερή μεθοδολογία, επισήμανε:

«Με την ΠΑΣΟΚική θέλετε να πείτε. Υπάρχουν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι παρά τις αρνητικές αλλαγές που έγιναν τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι συκοφαντήθηκαν αξίες και ιδανικά, αυτά διατηρούν τη σημασία τους για το λαό, άρα κάποια κόμματα αισθάνονται την ανάγκη να τα χρησιμοποιήσουν. Δεν ξεπεράστηκε, λοιπόν, ούτε η ριζοσπαστική επαναστατική συνθηματολογία, ούτε τίποτα. Διότι, αν αυτά είχαν ξεπεραστεί δε θα ένιωθε κανένα κόμμα την ανάγκη να τα χρησιμοποιήσει. Δε θα ένιωθε π.χ. την ανάγκη σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο να βρεθεί αυτές τις μέρες στη Μακρόνησο, ας πούμε. Ενα στοιχείο είναι αυτό: Δηλαδή, κόμματα που θέλουν να έχουν κύρος μέσα στο λαό χρησιμοποιούν αυτά τα συνθήματα, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πάρουμε υπόψη.

Το δεύτερο: Αναμφισβήτητα, η ΝΔ προσπαθεί, πάση θυσία, να αναπτύξει μια κρίσιμη διαφορά με το ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ θα χρησιμοποιήσει και ολίγον δεξιότερα και λίγο αριστερότερα συνθήματα. Ενα, δηλαδή, είναι η ανάγκη που την κάνει κι ένα δεύτερο η χρήση αυτών των συνθημάτων. Νομίζω, ότι ένα κόμμα σήμερα - και πάντα, αλλά ιδιαίτερα σήμερα που πολλά κόμματα αλλάζουν τη συνθηματολογία - κρίνεται από την πολιτική του και την πρακτική του, από το πρόγραμμά του και όχι απ' τα συνθήματά του. Το ότι χρησιμοποιείται μια συνθηματολογία πιο ήπια, ολίγον αριστερή, ας το δει ο λαός ότι δείχνει τη δύναμη αυτών των ιδεών. Αλλά από την άλλη μεριά, να μην πέφτει και στην παγίδα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να αισθάνεσαι μια δυσκολία, ένα δισταγμό να κάνεις ένα βήμα μπρος, και άλλο πράγμα να θέλεις να σε κοροϊδεύουν».

Ακολούθως στην ερώτηση «γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στα λαϊκά στρώματα», η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ως ΚΚΕ ότι από μόνη της η οξύτητα των προβλημάτων οδηγεί και στην αντικειμενική πολιτική επιλογή. Αλλωστε, το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε διαμορφώνει ακριβώς αυτές τις προϋποθέσεις να μη γίνει η επιλογή όπως πρέπει. Εγώ θα έλεγα να το σκεφτούν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Τώρα έχουν περάσει μια μεγάλη δοκιμασία, έχουν μια εμπειρία. Εχουν δοκιμάσει, ας πούμε, τον κλασικό εκπρόσωπο της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Και δεν έχει αλλάξει το κόμμα της ΝΔ. Μπορεί να έχει προσαρμοστεί ως ύφος και τακτική στην εποχή μας, αλλά δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας. Δοκίμασε το ΠΑΣΟΚ. Το γνώρισε σε κάποια καλή φάση, η οποία όμως προ πολλού έχει κλείσει, και μάλιστα έκλεισε από τον πρώτο, δεύτερο, τρίτο χρόνο ανάδειξής του σε κυβερνητικό κόμμα. Τώρα, λοιπόν, πρέπει να αποφασίσει: Εάν τον πιέζει η ανεργία, η μερική απασχόληση, εάν τον πιέζουν τα εργατικά ατυχήματα, αν τον πιέζει η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, αν τον πιέζει το γεγονός ότι κάθε χρόνο ζει και χειρότερα, αν τον πιέζει το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια, ακόμα και σ' αυτούς που δεν αισθάνονται να έχουν θιγεί σε βάθος, τότε πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει. Εμείς δεν πρόκειται να επιβάλλουμε σε κανέναν το τι θα κάνει, αλλά θέλουμε να του πούμε ότι έχει και ατομική ευθύνη ο καθένας. Εχει πια παρέλθει η περίοδος των οραμάτων. Χτες ακόμα διάβαζα εφημερίδες, και μάλιστα εφημερίδες συντηρητικές, οι οποίες έλεγαν ότι σήμερα δεν μπορεί κανείς να μιλάει για το όραμα της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ. Πριν έξι - επτά μήνες, πριν ένα χρόνο, δε θα τολμούσε δημοσιογράφος ή θα δίσταζε να αποκαθηλώσει την ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ. Και το βλέπουμε τώρα και σε εφημερίδες που είναι συντηρητικές και γενικά είναι με το καπιταλιστικό σύστημα».

Ερωτώμενη για τη σχέση του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους και τα μέσα, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος τόνισε:

«Κατ' αρχήν γιατί δε λέμε ποια είναι η σχέση του ΚΚΕ με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και με την ιδιοκτησία. Κοιτάξτε, έχουν μια ταξική στάση απέναντί μας. Αυτό δε σημαίνει ότι συμβιβαζόμαστε. Δηλαδή, τα ΜΜΕ που ανήκουν ή επηρεάζονται από ένα συγκεκριμένο κυβερνητικό κόμμα και τη στιγμή που ανήκουν σε ιδιοκτησία του πλούτου, είναι φανερό ότι δεν μπορούν να συγχρονιστούν με το ΚΚΕ και νομίζω ότι υπάρχει και ένα αίσθημα αυτοπροστασίας απέναντι σε ιδέες και απόψεις που έχει το ΚΚΕ. Βεβαίως, κατά περιόδους δεν μπορούν να μας αγνοούν, με το σταγονόμετρο, για την "τιμή των όπλων". Πρέπει όμως να πω ότι υπάρχουν ιδιωτικοί σταθμοί, οι οποίοι δε μας καλούν συστηματικά. Π.χ. η κρατική τηλεόραση κρατάει μια στάση περισσότερο προσεκτική από τους ιδιωτικούς σταθμούς, δε μας αγνοεί. Εγώ μπήκα σε έναν ιδιωτικό σταθμό και έδωσα μία συνέντευξη, ύστερα από εφτά χρόνια και πριν εφτά χρόνια είχα πάει σε μια προεκλογική εκπομπή. Υπάρχουν κάποιοι σταθμοί που εδώ και επτά - οκτώ χρόνια δεν έχω πάει σ' αυτούς. Και όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλα στελέχη του ΚΚΕ. Λοιπόν, εγώ καταλαβαίνω, αυτοπροστατεύονται οι άνθρωποι, αλλά όταν έχεις συχνότητες, που κατά τη γνώμη μας πρέπει να ανήκουν στο Δημόσιο και όταν μπαίνεις σε κάθε σπίτι, δεν είναι το προσωπικό σου γιοτ, το κανάλι, στο οποίο μπορείς να φιλοξενήσεις όποιον θέλεις. Πρέπει, εν πάση περιπτώσει, κάποιοι κανόνες να ισχύουν. Και οι σχέσεις μας δεν είναι καλές, με αυτήν την έννοια».

Ενώ για τους δημοσιογράφους συμπλήρωσε πως «νομίζω ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι, οι οποίοι μας εκτιμούν, υπάρχουν δημοσιογράφοι που δε σκέφτονται καθόλου όπως εμείς, αλλά αναγνωρίζουν ότι πρέπει να ακούγεται η φωνή μας, άλλοι το παλεύουν και άλλοι ακολουθούν τη "γραμμή" που λέμε. Από κει και πέρα, ο καθένας μας βλέπει ιδεολογικά, ανάλογα με τη θέση του, πώς να το κάνουμε, και είναι φυσιολογικό».

Σχετικά με το αν αυτή η αντιμετώπιση εξελίσσεται προς το χειρότερο ή το καλύτερο, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε:

«Νομίζω ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. Δηλαδή, έχουμε περιόδους που εναλλάσσονται. Υπάρχουν περίοδοι επίθεσης και περίοδοι που υπάρχει ας πούμε αγνόηση στο ΚΚΕ».

Σε σχόλιο του δημοσιογράφου πως αυτό είναι ζήτημα για τη δημοκρατία η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Ποια δημοκρατία κ. Αρβανίτη; Θα έλεγα όχι μόνο τα κόμματα πρέπει να εκφράζονται, αλλά θα πρέπει να ακούγονται όσο γίνεται, σε απόλυτη ισοτιμία δεν είναι δυνατόν, εν πάση περιπτώσει, όλες οι βασικές απόψεις που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία ακόμα. Και δε μιλάω μόνο στο επίπεδο των κομμάτων, μιλάω και για απόψεις στο επίπεδο της κοινωνίας».

Περνώντας στο θέμα της απλής αναλογικής η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει τις κοινές πρωτοβουλίες ΚΚΕ, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ καθώς και τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα το ΔΗΚΚΙ. Σημείωσε επ' αυτού:

«Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνουμε σε εκδήλωση του ΔΗΚΚΙ. Σε όλες τις εκδηλώσεις του πηγαίνουμε. Κι άλλη φορά έχει συμβεί. Εμείς δεν έχουμε πει ότι για να πάμε σε μια εκδήλωση πρέπει να λείπει κάποιο κόμμα. Πάμε στις εκδηλώσεις κι ας είναι όλα τα κόμματα ή ας είναι ένα μέρος των κομμάτων».

«Το θέμα - συνέχισε - δεν είναι αν βρεθήκαμε σε μια αίθουσα. Πάρα πολλές φορές έχουμε βρεθεί, είτε με όλα τα κόμματα, είτε με ένα μέρος των κομμάτων, δεν είναι εκεί το πρόβλημά μας. Αναμφισβήτητα, επειδή η απλή αναλογική είναι στην επικαιρότητα, επειδή είναι ένα θέμα, το οποίο αφορά και τη Βουλή και βέβαια και τους κοινωνικούς φορείς, νομίζω ότι σωστό ήταν που έγινε αυτή η προσπάθεια για συντονισμό και κοινή δράση και δεν μπορεί να περάσει αυτό το εξάμβλωμα εκλογικού νόμου στη Βουλή, σαν μια διαδικασία εσωτερική, χωρίς να υπάρχει ενημέρωση του λαού και γενικότερη κινητοποίηση».

Για τον ίδιο τον προτεινόμενο από την κυβέρνηση εκλογικό νόμο και σε σχόλιο του δημοσιογράφου πως είναι αναλογικότερος η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε:

«Δεν παύει να είναι ένα σύστημα το οποίο ευνοεί το δικομματισμό, τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ένα δηλαδή κλέβει από το άλλο. Τα δύο μεγάλα κόμματα μπορεί να είναι μεγάλα κόμματα, αλλά εμείς θέλουμε να γίνουν μικρά. Βεβαίως, δε θα γίνουν μικρά μέσα από έναν εκλογικό νόμο. Ο εκλογικός νόμος δεν είναι το κλειδί της αλλαγής συσχετισμού δύναμης και των εξελίξεων, ωστόσο ο εκλογικός νόμος είναι κι αυτός μέρος του παιχνιδιού. Και μάλιστα, αν θέλετε λειτουργεί κι ως ένας πολιτικός εκβιασμός. Και εμείς θέλουμε να αναιρέσουμε αυτό το στοιχείο του εκβιασμού».

Σε επισήμανση του δημοσιογράφου πως το 85% του ελληνικού λαού, ψηφίζει αυτά τα δύο μεγάλα κόμματα, υπογράμμισε:

«Εμείς θέλουμε αυτό το 85% να γίνει 15%, 20%, 30%, 40%. Μα έτσι είναι, εμείς δεν το κρύβουμε. Εμάς δε μας ενδιαφέρει απλώς να υπάρχει ένα σύστημα που να παίξουμε κι εμείς».

Ενώ, σχετικά με τον κίνδυνο ακυβερνησίας η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, απ' αυτή την πλευρά, ότι τόσο ο καπιταλισμός, όσο και ο σοσιαλισμός δε θα αφήσουν το σύστημα να λειτουργεί χωρίς κυβέρνηση. Το καπιταλιστικό σύστημα, όπως έχει γίνει και σε άλλες χώρες, θα φτιάξει μια κυβέρνηση. Νομίζω ότι τον ελληνικό λαό πρέπει να τον ενδιαφέρει, εφόσον ο συσχετισμός δύναμης είναι συντηρητικός, αυτή η συντηρητική κυβέρνηση που θα προκύψει να μην έχει και πολλή δύναμη, να είναι και ολίγον ασταθής, για να μπορεί το λαϊκό κίνημα να την πολεμήσει καλύτερα. Οσο πιο ισχυρή είναι μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, τόσο πιο δύσκολα την πολεμάς. Αρα, λοιπόν, για το λαό θετικό είναι να υπάρχει μια αδύναμη κυβέρνηση, διότι μια ισχυρή συντηρητική κυβέρνηση, είναι ισχυρή απέναντι στο λαό».

Τέλος, σχετικά με το πώς βλέπει το ΚΚΕ τη συνεργασία του με άλλα κόμματα, με στόχο ακόμη και το σχηματισμό κυβέρνησης, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Και ποιος σας είπε ότι δε μας ενδιαφέρει το θέμα της εξουσίας, το θέμα της διακυβέρνησης; Δεν είμαστε ένα κόμμα μόνο για διαδηλώσεις. Το ζήτημα είναι, όμως, το εξής: Δεν μπορείς να παραγνωρίσεις το σημερινό συσχετισμό δύναμης. Σήμερα δηλαδή, αν θέλεις άμεσα να επιδράσεις στην κυβέρνηση πρέπει να συνεργαστείς ή με το ΠΑΣΟΚ ή με τη ΝΔ. Και εμείς θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, όχι γιατί είμαστε αντιΠΑΣΟΚ ή αντιΝΔ, αλλά γιατί δεν μπορούμε να συνδράμουμε μια αντιλαϊκή πολιτική».

Σχετικά με το ενδεχόμενο συνεργασίας, με τάσεις που πιθανά να υπάρχουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατηγορηματικά σημείωσε:

«Θα έλεγα ότι όλα τα κόμματα αν τα δει κανείς, η βάση τους και με τέτοια ποσοστά, είναι λαϊκή. Και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η στάση, λοιπόν, απέναντι σε αυτά τα κόμματα, δεν μπορεί να καθορίζεται από την κοινωνική σύνθεση των ψηφοφόρων, αλλά από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του κόμματος και του προγράμματος. Δεύτερον. Υπάρχουν τάσεις. Λοιπόν, τι; Εδώ υπάρχει η ενιαία πολιτική του κόμματος. Εμείς θα χαιρετίζαμε τάσεις, οι οποίες είναι προοδευτικές μέσα σε αυτά τα κόμματα και οι οποίες κάνουν κάτι προοδευτικό: Τα εγκαταλείπουν! Διότι το να έχεις τάξει στη ζωή σου, να είσαι μια τάση μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά να μη φεύγεις και να στηρίζεις το ΠΑΣΟΚ στις κρίσιμες επιλογές, αυτό είναι ακόμα χειρότερο, διότι ένα τέτοιο πολυτασικό κόμμα, είναι ένα κόμμα πολυαπατεωνικό. Τι έχει να κερδίσει ο λαός, από το αν υπάρχουν πέντε τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Τάσεις υπήρχαν πάντα στο ΠΑΣΟΚ. Και δεν ξέρει κανείς και πώς είναι οι τάσεις».

Ενώ συμπλήρωσε πάνω σ' αυτό πως η ύπαρξη τάσεων είναι «ένα εσωτερικό γεγονός μέσα στο κόμμα, μπορεί να έχει επίδραση στη διάσπαση του κόμματος», ωστόσο «στην πολιτική επιλογή κρίνεσαι με το τι κάνεις για την Παιδεία, για την Υγεία, για την ανεργία, και όχι με βάση τις τάσεις. Λοιπόν, ωραία. Ενα κόμμα είναι πολυτασικό. Το πόσο πολυτασικό είναι το ΠΑΣΟΚ... Με συγχωρείτε. Υπάρχουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ δυνάμεις που αντιδρούν, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν περνάνε τα εσκαμμένα. Θα απορροφηθούν, θα ενσωματωθούν και θα αφομοιωθούν και θα ενσωματώσουν και άλλες δυνάμεις γύρω από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες δεν αποφασίζουν μία ριζοσπαστική ρήξη. Και τι έγινε λοιπόν; Θα ζούμε με την ελπίδα και η ελπίδα θα χαθεί στο δρόμο».