ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Αυγούστου 2003
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Σχέδιο καταδίκης του κομμουνισμού

«Περιποίηση» διαδηλωτών φοιτητών στην Ισπανία

Associated Press

«Περιποίηση» διαδηλωτών φοιτητών στην Ισπανία
Σχέδιο καταδίκης του κομμουνισμού απεργάζονται συντηρητικά μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το σχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στο γραφείο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης έτσι ώστε να αποτελέσει κομμάτι της ημερησίας διάταξης στις συνεδριάσεις της Συνέλευσης στις 8 του Σεπτέμβρη στη Νάπολη. Σκοπός φυσικά είναι όχι μόνο να εξισωθεί ο κομμουνισμός με το φασισμό και το ναζισμό (αν τελικά υπερψηφιστεί η πρόταση από τη Συνέλευση) και να αμαυρωθούν οι κομμουνιστικές ιδέες και αξίες (και συνεπώς το εργατικό κίνημα), αλλά όπως γίνεται σαφές και στο υπό πρόταση κείμενο, να προστατευτεί η οικονομία της αγοράς στις υπό ένταξη στην ΕΕ πρώην σοσιαλιστικές χώρες και η αστική εξουσία και να καταπολεμηθεί με κάθε μέσο η οργανωμένη ταξική πάλη για τα εργασιακά και τα λαϊκά δικαιώματα, οι πρωτοπόρες δυναμεις και πρώτ'απ'όλα οι κομμουνιστές και η προοπτική του σοσιαλισμού.

Στο κείμενο που υπογράφουν 28 βουλευτές από πληθώρα ευρωπαϊκών εθνικών Κοινοβουλίων (και κυρίως βουλευτές που τα κόμματα τους είναι μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

Στις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης διαπράχθηκαν στη διάρκεια της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης «σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξαιτίας του ολοκληρωτικού κομμουνιστικού δόγματος της δικτατορίας και του πλήρους ελέγχου». Οπως:

«Δημοκρατικές» συλλήψεις σε αντιπολεμική συγκέντρωση στη Γερμανία

Eurokinissi

«Δημοκρατικές» συλλήψεις σε αντιπολεμική συγκέντρωση στη Γερμανία
-- Δολοφονίες ανθρώπων δίχως καμία νομική διαδικασία ή με δημοσιοποίηση της ποινής μετά τη δολοφονία τους.

-- Αδικες εκλογές που οδηγούσαν στο σφετερισμό της εξουσίας.

-- Διώξεις στη βάση της εθνότητας. Διώξεις και δολοφονίες κληρικών και θρησκευτικών λειτουργών.

-- Παραβίαση του δικαιώματος εθνικής αυτοδιάθεσης και ακούσια μετεγκατάσταση ανθρώπων με βάση την εθνότητα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Στάλιν στην ΕΣΣΔ.

-- Απαγόρευση της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και της ελευθερίας του συνέρχεσθαι.

-- Περιορισμός της ελεύθερης μετακίνησης.

-- Σοβαρές παραβιάσεις του πλουραλισμού και μη δυνατότητα για πραγματική πολιτική δραστηριότητα.

-- Παραβιάσεις της ελευθερίας συνείδησης, σκέψης και έκφρασης.

-- Ελλειψη ιδιωτικής ζωής και πλήρης έλλειψη ελευθερίας του Τύπου.

-- Απαλλοτρίωση ατομικής ιδιοκτησίας συμπεριλαμβανομένης της γης.

-- Υποστήριξη επαναστατικών κομμουνιστικών κινημάτων που αγωνίστηκαν έξω από το δημοκρατικό στίβο.

-- Εξαγωγή οικονομικών πόρων στο εξωτερικό, η μοίρα των οποίων παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη αλλά που κατηγορηματικά ανήκαν στο λαό των κρατών που αφορούν.

Αφού καταγράφονται τα παραπάνω, τα οποία βεβαίως παρουσιάζουν μιά ανύπαρκτη πραγματικότητα, ρίχνοντας λάσπη στο σοσιαλισμό προκειμένου να τον αμαυρώσουν στις συνειδήσεις ιδιαίτερα όσων δεν τον έζησαν, οι «σοφοί συντάκτες» του κειμένου προχωρούν σε μερικές διαπιστώσεις που είναι ακόμα περισσότερο ενδεικτικές των στόχων τους.

Εκδηλώσεις «ανθρωπισμού» από την αστυνομία της Γαλλίας σε διαδήλωση ενάντια στη G8

Associated Press

Εκδηλώσεις «ανθρωπισμού» από την αστυνομία της Γαλλίας σε διαδήλωση ενάντια στη G8
Σημειώνουν αρχικά με ανακούφιση ότι όλα τα κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης έχουν γίνει ήδη δημοκρατικές χώρες (δηλαδή αστικές δημοκρατίες που παλινορθώνουν τον καπιταλισμό και την έκμετάλευση στη βάση της οικονομίας της αγοράς).

Αλλά με τρόμο τονίζουν ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις «λαϊκιστικών δυνάμεων, οι οποίες παίζουν με τη δημιουργία νοσταλγίας (φοβούνται τη δύναμη που μπορεί να προσδώσει στη λαϊκή πάλη ενάντια στα νέα εκμεταλλευτικά καθεστώτα αυτών των χωρών ο σοσιαλισμός που ανατράπηκε) για εκείνα τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα, ειδικά στις χώρες που έχουν υποφέρει τέτοια καθεστώτα». Γι'αυτό τους ηγέτες του εργατικού κινήματος τους χαρακτηρίζουν λαϊκιστές και δημαγωγούς!

Αυτός ο λαϊκισμός υποστηρίζουν ότι βοηθείται «από την έλλειψη πληροφόρησης παιδείας μεταξύ των νέων»! (Στόχος τους να αποτρέψουν τους νέους απο τη συμμετοχή στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό). Ετσι δικαιολογούν το γεγονός ότι κομμουνιστικές δυνάμεις έχουν πολιτική παρουσία σε πολλές από τις κέντρο-ανατολικές χώρες - σε μερικές από αυτές μάλιστα πολύ μεγάλη. Εργατική τάξη και αντικειμενικά συμφέροντα, αλλά και πανανθρώπινες αξίες όπως το τέλος της εκμετάλλευσης, δεν υπάρχουν για αυτούς, αλλά μόνο έλλειψη παιδείας... Ετσι γίνεται φανερό οτι θέλουν να καταπολεμήσουν τις κομμουνιστικές ιδέες, ως το βασικό εμπόδιο στην προσπάθεια ενίσχυσης της αστικής δημοκρατίας.

Υπογραμμίζεται έτσι η έντονη ανάγκη να προστατευτεί η «δημοκρατική πολιτεία», δηλαδή η οικονομία της αγοράς, και λαμβάνοντας ως προηγούμενο την απόφαση 1096 του 1996 καλούν το ΓΓ του Συμβουλίου της Ευρώπης:

  • Να δημιουργήσει μια πολιτικά ανεξάρτητη επιτροπή για τη συγκέντρωση και αξιολόγηση των πληροφοριών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια του ολοκληρωτικού κομμουνισμού.
  • Κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης πρώην κομμουνιστικά, να συγκροτήσουν εθνικές επιτροπές για διερεύνηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διάρκεια της κομμουνιστικής διακυβέρνησης και να αναφέρουν τα ευρήματά τους.
  • Ζητούν από την Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης να υιοθετήσουν μια επίσημη διακήρυξη καταδίκης αυτού που ονομάζουν ολοκληρωτικό κομμουνισμό.

Η προσπάθεια επέμβασης στο εσωτερικό χωρών είναι προφανής, αλλά και οι συνέπειες μιας τέτοιας επίσημης καταδίκης για όλους τους Ευρωπαίους κομμουνιστές γίνονται επίσης άμεσα κατανοητές...


Η «μαγιά» είναι έτοιμη από το 1996

Η απόφαση της Συνέλευσης στην οποία πατούν οι συντάκτες της προκλητικής πρότασης έχει τον εξής τίτλο: «Αναγκαία μέτρα για την αποξήλωση της κληρονομιάς των πρώην κομμουνιστικών ολοκληρωτικών κρατών». Πρόκειται δηλαδή για μια προσπάθεια επέμβασης στο εσωτερικό χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης με βάση αυτά που η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη Συνέλευση θεωρούν «παγκόσμιες αξίες».

Στην απόφαση αυτή αναφέρονται ως «αυταπόδεικτες αλήθειες» η υπερ-συγκέντρωση εξουσιών στα κομμουνιστικά συστήματα, η στρατιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και ως ύψιστα «κακά» η ύπαρξη μονοπωλίων και η υπερ-ρύθμιση αυτών των οικονομιών (παράγραφος 1). Ως συνέπειες της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης αναφέρονται η τυφλή υπακοή και ο κομφορμισμός της κοινωνίας των πολιτών. Αυτή είναι η «κληρονομιά» που πρέπει να ξηλωθεί (παρ. 1).

Ο στόχος είναι η δημιουργία αστικών δημοκρατιών, στις οποίες φυσικά κυρίαρχη θα είναι, όπως ρητά αναφέρεται, η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας! (παρ. 2). Οπότε πρέπει να στηριχτούν όλες οι δυνάμεις που θα συμβάλουν στην εδραίωση των αστικών δημοκρατιών.

Η αποτυχία αυτής της μετάβασης, αναφέρεται, μπορεί να έχει ως συνέπεια την κυριαρχία «μιας ολιγαρχίας αντί της δημοκρατίας... Ακόμα χειρότερα, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια "βελούδινη παλινόρθωση" του απολυταρχισμού (του κομμουνισμού εννοούν) ή μια βίαιη ανατροπή της αδύναμης δημοκρατίας. Σε αυτή τη χείριστη περίπτωση η καινούρια αντι-δημοκρατική κυβέρνηση μιας μεγάλης χώρας μπορεί να αποτελέσει διεθνή κίνδυνο για τους αδύναμους γείτονές της»! (παρ. 3).

Η απόφαση, λοιπόν, σημειώνει ότι οι αστικές δημοκρατίες «μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους έναντι μιας επανεμφάνισης της κομμουνιστικής απειλής, αφού έχουν αρκετά μέσα στη διάθεσή τους, τα οποία δεν αντιφάσκουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την έννομη τάξη». Δηλαδή, καλεί τις αστικές δυνάμεις σε όλες τις ανατολικές χώρες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να στείλουν όσους αμφισβητούν την κυριαρχία τους στο περιθώριο ή ακόμα και στις φυλακές.

Η απόφαση προχωρεί και στην απαρίθμηση συγκεκριμένων μέτρων για την καταπολέμηση του κομμουνισμού. Περιληπτικά σε αυτά περιλαμβάνονται:

α. «Το άνοιγμα των αγορών και οι ιδιωτικοποιήσεις που είναι απαραίτητες για τη δημιουργία κάποιου είδους οικονομίας της αγοράς και πλουραλιστικής κοινωνίας». Δηλαδή, οι ιδιωτικοποιήσεις και η οικονομία της αγοράς είναι πανανθρώπινες αξίες και εγγυούνται και τον πλουραλισμό! (παρ. 5, ΙΙΙ).

β. «Ολα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από άτομα στη διάρκεια κομμουνιστικής διακυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθούν με βάση τον ποινικό κώδικα. Αν υπάρχει περίπτωση παραγραφής των εγκλημάτων, αυτή μπορεί να αναθεωρηθεί, αφού είναι θέμα τυπικό και όχι ουσίας... η εκδίκαση και η τιμωρία ατόμου για πράξη ή παράλειψη που την εποχή που διαπράχθηκε δε λογιζόταν ως ποινικό αδίκημα από τους εθνικούς νόμους, αλλά που θεωρείται αδίκημα από τις γενικές νομικές αρχές των πολιτισμένων εθνών επιτρέπεται» (παρ. 7). Δηλαδή επιτρέπονται οι διώξεις μελών κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά και οι απολύσεις υπαλλήλων από κρατικές υπηρεσίες. Αλλωστε αυτό αναφέρεται και ρητά στην περίπτωση που κάποιος υπάλληλος δεν έχει μετανοήσει για το ότι είναι κομμουνιστής (παρ. 11)...

γ. «Η διαδικασία πρέπει να περιλαμβάνει και την αλλαγή νοοτροπίας, της οποίας στόχος θα είναι να εξαλείψει την ευθυνοφοβία... τον άκρατο εθνικισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία, που είναι κομμάτια της κληρονομιάς των παλαιών κομμουνιστικών συστημάτων»! (παρ. 6).

δ. Παροχή αποζημιώσεων σε όσους έχασαν τις περιουσίες τους από εθνικοποιήσεις, αλλά και πλήρεις αποζημιώσεις στην Εκκλησία!

Η Συνέλευση στη βάση αυτής της απόφασης καλεί όλες τις εμπλεκόμενες χώρες να «επιβεβαιώσουν ότι οι νόμοι, οι διατάξεις και οι διαδικασίες τους πληρούν τις αρχές αυτής της απόφασης και να τις αναθεωρήσουν όπου αυτό είναι απαραίτητο».

Η Απόφαση 1096, οπότε, υποχρεώνει τις χώρες - μέλη να αλλάξουν τις νομοθεσίες τους. Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι η Συνέλευση εκλέγει και τους δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Στρασβούργο), ενώ και η Υπουργική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης οφείλει να λάβει υπόψη της όλες τις αποφάσεις της Συνέλευσης.


Τα «στραβά μάτια... »

Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδεκτές από τα «πολιτισμένα έθνη»

Αυτό που φυσικά αποσιωπά η Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που κόπτεται αλλά και αποφασίζει για το τι είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ότι στις περισσότερες χώρες της ανατολικής Ευρώπης παραβιάζονται συστηματικά κυρίαρχα δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών με την έγκριση (αν όχι την υποστήριξη) τόσο της ΕΕ αλλά και του ιδίου του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία και Ρουμανία απαγορεύεται η σύσταση και η λειτουργία Κομμουνιστικών Κομμάτων, ενώ στην Πολωνία (που πολύ πρόσφατα δημιουργήθηκε μετά από συνεχείς αγώνες το Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας) το άρθρο 13 του Συντάγματος εξισώνει το Φασισμό και το Ναζισμό με τον Κομμουνισμό. Επίσης, πέρα από αυτό το κυνήγι ανθρώπων, με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα, σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν ούτε πολιτικά δικαιώματα αλλά ούτε καν ιθαγένεια.

Αναλυτικά, στην Ουγγαρία, το κομμουνιστικό κόμμα είναι απαγορευμένο, ενώ απαγορευμένη είναι και η δημόσια έκθεση των συμβόλων του εργατικού κινήματος, το κόκκινο αστέρι και το σφυροδρέπανο, μαζί με τα σύμβολα του Ναζισμού. Ακόμη, στην Ουγγαρία λειτουργεί Ειδικό Κρατικό Δικαστήριο, το οποίο ελέγχει αν οι πιθανοί υπάλληλοι των κρατικών υπηρεσιών συμμετείχαν στις υπηρεσίες τις μέρες του σοσιαλισμού ή αν είναι μέλη φασιστικών οργανώσεων.

Στη Γερμανία περίπου 100.000 άνθρωποι ανακρίθηκαν για τη συμμετοχή τους στο ΚΚ της ΛΔ Γερμανίας, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι διώχτηκαν από τις δουλιές τους.

Στις χώρες της πρώην Τσεχοσλοβακίας οι αστικές δυνάμεις διώκουν τους κομμουνιστές σύμφωνα με τις διακηρύξεις της Απόφασης 1096. Στην Τσεχία χιλιάδες εργαζόμενοι διώχτηκαν από τις δουλιές τους μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού (από νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, υπουργεία). Οι διώξεις αυτές συνεχίζονται ακόμη και σήμερα σύμφωνα με το νόμο περί «εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού», που ισχύει από το 1991. Επίσης, συνεχίζονται οι δίκες εναντίον μελών του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας (και στις δύο χώρες) προκειμένου να αμαυρωθεί η εικόνα του κομμουνισμού.

Στις χώρες της Βαλτικής τα κομμουνιστικά κόμματα απαγορεύτηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και παράλληλα οι αρχές επιδίδονται σε μια εκστρατεία παρενόχλησης όσων επιδιώκουν τη σύσταση κομμουνιστικών οργανώσεων.

Παράλληλα, στην Εσθονία περίπου 250.000 Ρωσόφωνοι δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα αφού δεν έχουν καμία ιθαγένεια. Επίσης, σύμφωνα με το νόμο «Για τα κόμματα και τα κινήματα» δικαίωμα συμμετοχής σε αυτά έχουν μόνο οι Εσθονοί! Οι υπόλοιποι ούτε εκλέγουν ούτε εκλέγονται!

Επίσης, στη Λετονία όσοι πολίτες ήρθαν στη χώρα μετά τη 17η Ιουνίου του 1940 δε λογίζονται Λετονοί οπότε δεν έχουν και πολιτικά δικαιώματα. Πρόκειται για περίπου 500.000 ανθρώπους κυρίως Ρωσόφωνους. Ακόμη απαγορεύεται στον κομμουνιστή ηγέτη Αλφρεντ Ρούμπιξ, που είναι σήμερα Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, να συμμετάσχει στις εκλογές, παρά το γεγονός πως το Κόμμα του έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Οι εσθονικές και λετονικές αστικές δυνάμεις υποστηρίζοντας ότι ο σοσιαλισμός ήταν απλά μια κατοχή των χωρών τους από τη Ρωσία αποφάσισαν να στερήσουν τα πολιτικά δικαιώματα από τους Ρωσόφωνους επειδή «βρέθηκαν στη χώρα τους» μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο...

Για αυτές της κατάφωρες παραβιάσεις βασικών δικαιωμάτων (όπως του συναθροίζεσθαι και της συμμετοχής στα κοινά για τα οποία λένε ότι κόπτονται), αλλά και για το διωγμό ανθρώπων εξαιτίας των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών τους φρονημάτων, τελικά για την κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας κράτους δικαίου, το Συμβούλιο της Ευρώπης (ο «θεματοφύλακας» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) σιωπά γιατί όπως φαίνεται την εγκρίνει.


Γιώργος ΠΑΠΑΝΑΓΝΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ