Στον απόηχο των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη, που επεξεργάστηκε και αποφάσισε νέα δεινά για τους εργαζόμενους της χώρας μας, όλης της Ευρώπης και των υπό ένταξη χωρών, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης όπως κάθε τέτοια εποχή, με την ευκαιρία της ΔΕΘ, προσπαθεί να πείσει μοιράζοντας ελάχιστα ψίχουλα ελεημοσύνης, πως η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησής του είναι μονόδρομος για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού.

Ετοιμάζεται να παρουσιάσει τις βασικές κατευθύνσεις της «χάρτας σύγκλισης» που προβλέπει νέα προνόμια για το κεφάλαιο και μέτρα δήθεν στήριξης των συνταξιούχων, των χαμηλόμισθων, των αγροτών κλπ. Δήθεν στήριξης, διότι όπως ο Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε η «χάρτα σύγκλισης» δεν πρέπει και δε θα αποτελέσει αφετηρία για λαϊκές διεκδικήσεις.

Ομως η πολιτική «σύγκλισης και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» προχωρά ήδη. Με τις ιδιωτικοποιήσεις, με τη μείωση των παροχών στον κοινωνικό τομέα, με τη δημοσιονομική πειθαρχία, με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, με την προσπάθεια αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και μια σειρά άλλα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των συμφερόντων τους.

Αυτή η πορεία είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση και όσων βαδίζουν σταθερά στοχοπροσηλωμένοι κάτω από τις επιταγές της ΕΕ των μονοπωλίων, όπως η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΝ που προωθεί τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, προτείνοντας μερικά παραπάνω ψίχουλα ως διέξοδο.

Τι περιθώρια ελιγμών έχει η κυβέρνηση; Ελάχιστα. Ομως αναγκάζεται κάτω από το βάρος της διαρκώς ογκούμενης λαϊκής αγανάκτησης και στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να διατηρήσει την εξουσία, να παίξει πάλι το γνωστό θέατρο της παροχολογίας. Δίνει μερικά ευρώ παραπάνω στους χαμηλοσυνταξιούχους που προσπαθούν να ζήσουν με τη θηλιά της ακρίβειας. Επιδόματα ελεημοσύνης, και ίσως νέα προγράμματα κατάρτισης και ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας για τους άνεργους. Ομως θα τα πάρει πίσω μέσα από την ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει σε βάρος τους σε όλα τα επίπεδα.

Τα στοιχεία, άλλωστε, το αποδεικνύουν: Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2003 έγιναν 265.000 απολύσεις. Οι νέες θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 6%, σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2002. Περισσότεροι από 37.000 αγρότες εγκατέλειψαν τις καλλιέργειές τους από τις οποίες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν εισόδημα, εξαιτίας της πολιτικής ξεκληρίσματος της ΕΕ και βγήκαν στην πρόωρη σύνταξη, για να συνεχίσουν να ζουν με ψίχουλα.

Η κατάσταση αυτή επιμερίζεται σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Παντού οι εργάτες, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, η νεολαία, συνθλίβονται στις μυλόπετρες της αντιλαϊκής πολιτικής. Και ο πλούτος που παράγουν μοιράζεται στις τσέπες των κεφαλαιούχων που διαρκώς διεκδικούν και παίρνουν νέα προνόμια. Οπως π.χ. το νέο μέτρο που σχεδιάζει να βάλει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, όπου οι επιδοτούμενοι άνεργοι θα απασχολούνται σε επιχειρήσεις, λαμβάνοντας το επίδομα ανεργίας και οι επιχειρήσεις να καλύπτουν μόνο τις ασφαλιστικές εισφορές για την περίοδο επιδότησης.

Στη Μακεδονία και τη Θράκη, εργοστάσια κλείνουν ή κλείνουν και μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους έξω από τα σύνορα, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενοι την εργατική τάξη των γειτονικών χωρών. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της «Κατερίνας» στην Πιερία που πέταξε στο δρόμο 400 εργαζόμενους. Μέσα σε λίγα χρόνια, μόνο στην Ξάνθη και τον Εβρο, χάθηκαν 5.000 θέσεις εργασίας και οι απολύσεις συνεχίζονται (π.χ. ΑΝΚΕΡ). Τα συνεταιριστικά εργοστάσια (ΣΕΚΑΠ, ΣΕΠΕΚ, κλπ.) παίρνουν το δρόμο της πλήρους ιδιωτικοποίησης. Η ανεργία στους περισσότερους νομούς έχει ξεπεράσει το 20% με πρωταθλήτρια τη Νάουσα, όπου αναμένεται να αγγίξει το 50%.

Οι αγρότες χτυπιούνται ανελέητα από «θεούς και δαίμονες», δηλαδή από την κακοκαιρία και την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ. Το κόστος παραγωγής ανέβηκε στα ύψη, τα προϊόντα τους, όταν καταφέρουν να καρποφορήσουν οι καλλιέργειες, πουλιούνται σε εξευτελιστικά χαμηλά τιμές. Οι αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ ποτέ δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ζημιές και σχεδόν ποτέ δε δίνονται έγκαιρα (Πέλλα, Ημαθία, Καβάλα, Γρεβενά οι αγρότες περιμένουν ακόμη να πληρωθούν για καταστροφές προηγούμενων ετών).

Στη Θεσσαλονίκη, μετά και την πώληση της ΑΓΝΟ αναμένονται απολύσεις, μειώθηκε η δραστηριότητα της ΒΑΛΚΑΝ, στο δρόμο αναμένεται να βρεθούν οι 150 εργαζόμενοι της «Φλώρινα Χωναίος», 40% λιγότεροι καπνεργάτες απασχολούνται φέτος στα καπνεργοστάσια.

Η εργατομάνα Θεσσαλονίκη σταθερά μετατρέπεται σε χώρο παροχής υπηρεσιών, πέρασμα κεφαλαίων, εμπορευμάτων και στρατών για την εξυπηρέτηση των οικονομικών πολιτικών και στρατιωτικών επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ενισχύεται με έργα υποδομής για να ανταποκριθεί στο ρόλο της. Εργα (υποθαλάσσια, Μετρό, κλπ.) που παράλληλα είναι αναγκαία για το λαό, ο οποίος τελικά θα πληρώσει το μάρμαρο.

Τώρα θέλουν να την ενισχύσουν και με νέους θεσμούς, με συντονιστικά και διοικητικά όργανα για να παίξει καλύτερα τον «μητροπολιτικό της» ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Ετσι βλέπουν την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και συνεχίζουν το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού, προβάλλοντας ως ρεαλιστική επιλογή, τη συνύπαρξη από τη μια των διαρκώς αυξανόμενων κερδών για το κεφάλαιο και από την άλλη της φιλολαϊκής πολιτικής. Το παραμύθι άρχισε να γίνεται εφιάλτης. Ο εργάτης συνεχίζει να ξεζουμίζεται, ο αγρότης να ξεκληρίζεται και να πεινά, ο άνεργος να εξαθλιώνεται. Αυτός είναι ο μονόδρομος της πολιτικής τους.

Γι' αυτό, μονόδρομος για την εργατική τάξη, τους αγρότες, όλα τα λαϊκά στρώματα είναι η ταξική συσπείρωση και πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Και άμεσο χρέος η συμμετοχή στις διήμερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις που οργανώνουν στα εγκαίνια της ΔΕΘ οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ μαζί με πρωτοβάθμια σωματεία και φορείς ενάντια στην πολιτική της ανεργίας και της φτώχειας, την Παρασκευή 5 και Σάββατο 6 Σεπτέμβρη στις 7 το απόγευμα στο Αγαλμα του Βενιζέλου. Και όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης να γίνει βήμα προβολής και διεκδίκησης των αιτημάτων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας για συνθήκες δουλιάς, ζωής και δικαιώματα που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.