Με την ευκαιρία της πολύ σημαντικής επίσκεψης στη χώρα μας του Ολυμπιονίκη και θρύλου του παγκόσμιου στίβου, Αλμπέρτο Χουαντορένα, υφυπουργού Αθλητισμού της Κούβας (που ήρθε προσκεκλημένος της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ, μαζί με την επίσης Ολυμπιονίκη και βουλευτή της Εθνοσυνέλευσης, Ανα Φιντέλια Κιρό), ο «Ρ» είχε τη δυνατότητα μιας σύντομης συνομιλίας μαζί του.

Μια κουβέντα, που δεν ασχολήθηκε με την αθλητική ιδιότητα του συνομιλητή μας (ο οποίος είναι, εξάλλου, μέλος του ΔΣ της Διεθνούς Ομοσπονδίας Στίβου και πρόεδρος της Επιτροπής Αθλητών), αλλά με τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει η Κούβα, αντιμέτωπη με την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Η συζήτηση περιστρέφεται επίσης γύρω από τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν και οι άλλοι λαοί της Λατινικής Αμερικής. Ταυτόχρονα, εκφράζει τις ευχαριστίες του Α. Χουαντορένα, για λογαριασμό του αγωνιστή κουβανέζικου λαού, στο λαό μας, ο οποίος, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη χώρα, εξέφρασε πολύμορφα την αλληλεγγύη του στη σοσιαλιστική Κούβα.

Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας, παίρνοντας αφορμή από την πρόσφατη πράξη τριών Ευρωπαίων, που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του σοσιαλισμού στη δική μας ήπειρο. Παραθέτουμε την ενδιαφέρουσα συζήτηση:

- Σύντροφε Αλμπέρτο, θα θέλαμε το σχόλιό σας για τις πρόσφατες δηλώσεις των Βάτσλαφ Χάβελ (Τσεχία), Λεχ Βαλέσα (Πολωνία) και Αρμπαντ Γκεντς (Ουγγαρία), οι οποίοι, θεωρώντας ότι δικαιώθηκε ο ρόλος τους στο χτύπημα του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, ζητούν, με κείμενό τους στην αμερικάνικη εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ», να συσταθεί το λεγόμενο «Ταμείο Δημοκρατίας» για την Κούβα, για να ενισχυθούν οι «αντιφρονούντες» και να «ανατραπεί ο δικτάτορας Κάστρο»...

- Αυτές οι δηλώσεις και τα κελεύσματα αποδεικνύουν την προδοτική πολιτική, τόσο του Χάβελ, όσο και του Βαλέσα, για να μιλήσουμε για τους πιο γνωστούς, και της αντεπανάστασης που εξελίχτηκε στην Ανατολική Ευρώπη και σας διαβεβαιώνω ότι δε θα έχουν καμία τύχη. Γιατί η αντιπολίτευση στην Κούβα δεν έχει καμία δύναμη να πετύχει τους ανατρεπτικούς σκοπούς της, όπως πρόσφατα αποδείχτηκε. Ενα βιβλίο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη χώρα σας (σ.σ. ο συνομιλητής μας αναφέρεται στην έκδοση των «Ριζοσπάστη» - «Σύγχρονης Εποχής» «Η κυριαρχία μας είναι αδιαπραγμάτευτη»), περιλαμβάνει τις καταθέσεις 12 υπαλλήλων της κρατικής Ασφάλειας, που αποδεικνύουν τις δραστηριότητες αυτών των προδοτών, οι οποίοι υποθάλπονταν από το Γραφείο Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα, τους Ρίτσι Χούντελσον και Τζέιμς Κέισον, που έχουν παίξει ρόλο σχετικά με το χτύπημα του επαναστατικού κινήματος και σε άλλες χώρες.

Αυτές οι προσπάθειες δε θα έχουν καμία απολύτως τύχη, γιατί η πίστη του λαού στην επανάστασή του έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Η δύναμη, η πολιτική και ιδεολογική, του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας είναι ξεκάθαρη. Μπορεί οι «αντιφρονούντες» να προσπαθούν να διαδώσουν ότι έχουν στήριξη στον κόσμο, όμως γνωρίζουν ότι δεν έχουν καμία δύναμη, καμία απολύτως πολιτική εκτίμηση ή ηθική στήριξη.

- Ούτε ακόμα και με τα χρηματικά ποσά και τη βοήθεια που τους παρέχει η κυβέρνηση των ΗΠΑ;

- Πράγματι, παρά τη βοήθεια, που έχουν άφθονη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Οι πρόσφατες δίκες και καταδίκες έγιναν με όλες τις συνταγματικές εγγυήσεις, όπου από την αποδεικτική διαδικασία καταδείχτηκε με στοιχεία και ντοκουμέντα και αποδείξεις εισπράξεων, ο ρόλος της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Εγινε, ταυτόχρονα, μια μεγάλη διεθνής εκστρατεία για να καταφανεί ότι η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή, ότι επρόκειτο για πράκτορες (μισθοφόρους σε υπηρεσία του εχθρού) και όχι για εκφραστές διαφορετικής άποψης.

Δύο, μάλιστα, Κουβανοί δημοσιογράφοι δημοσίευσαν πολύ πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο «Ελ Καμαχάν», που καταγράφει την ιστορία του Νο1 αντιφρονούντος Elizardo Sanchez Santa Cruz - Pacheco, που ήταν θαμώνας του Αμερικανικού Γραφείου Συμφερόντων στην Αβάνα και είχε επαφές με τις πρεσβείες της Ισπανίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών και ήταν ένας καθαρός μισθοφόρος στην υπηρεσία του εχθρού (σ.σ. η λέξη καμαχάν παραπέμπει στους πολιτικάντηδες πολιτικούς που ...ευδοκιμούσαν στην Κούβα πριν το 1959 και έλεγαν και έταζαν πολλά για να μην κάνουν τίποτα).

- Με την ευκαιρία, θα θέλαμε να μας μεταφέρετε το κλίμα, που επικρατεί τώρα στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Ποιες είναι οι διαθέσεις των λαών της;

- Εχουμε μια πολύ καλή πληροφόρηση και ειδικότερα για τη λεγόμενη Βολιβαριανή Επανάσταση, έχω και προσωπική εμπειρία, αφού πρόσφατα για μερικούς μήνες παρέμεινα στη Βενεζουέλα, στα πλαίσια της πρώτης αποστολής Κουβανών τεχνικών που πήγαμε εκεί. Η διαδικασία αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες κάνει με ενθουσιασμό μια μεγάλη μεταρρύθμιση, που είναι προσανατολισμένη στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, στην παροχή δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και Υγείας, στην αγροτική μεταρρύθμιση και στη βοήθεια στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πολλοί γιατροί Κουβανοί, άνθρωποι του αθλητισμού και από άλλους τομείς της οικονομίας βρίσκονται εκεί και δουλεύουν.

Αυτό που πρέπει να εκτιμηθεί είναι ότι ο Τσάβες κερδίζει συνεχώς έδαφος και ισχυροποιεί τη διαδικασία της επανάστασης.

Ενδιαφέρον είναι ό,τι συμβαίνει και στη Βραζιλία, με την κυβέρνηση του Ιγκάσιο Λούλα. Ημουν πρόσφατα εκεί, στο Πόρτο Αλέγκρε, και διαπίστωσα ότι προσπαθεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, όπως το πρόγραμμα «πείνα - μηδέν» και άλλα κοινωνικά μέτρα. Ετσι, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι υπάρχει μια διαδικασία σε εξέλιξη, σε όλη τη Λατινική Αμερική, αφύπνισης των λαών για κοινωνικές αλλαγές που είναι απαραίτητες. Η Λατινική Αμερική είναι κουρασμένη, θα έλεγα, να είναι ο υπηρέτης των ΗΠΑ. Υπάρχει μια απαίτηση για σεβασμό στην ακεραιότητά της. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον κίνημα με τον Λούσιο στο Εκουαντόρ.

Στην Κολομβία εντείνεται η προσπάθεια των Αμερικάνων να διατηρήσουν και επεκτείνουν την παρουσία τους στη χώρα και πιέζουν τις εσωτερικές εξελίξεις, ωστόσο υπάρχει κίνημα που αντιστέκεται. Και σ' αυτήν την περίπτωση, επαληθεύεται αυτό που ιστορικά ισχύει, ότι οι ΗΠΑ είναι οι εισβολείς του κόσμου. Πόσες επεμβάσεις δεν έκαναν; Σε Γουατεμάλα, Χιλή, Γρανάδα, Αγιο Δομήνικο, Νικαράγουα, Αφγανιστάν και τελευταία στο Ιράκ. Θέλουν να οικοδομήσουν ένα μονοπολικό κόσμο, όπου θα κυριαρχούν χωρίς να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο. Οι λαοί αυτό το βλέπουν και γι' αυτό λένε «φτάνει πια». Το κίνημα αυτό είναι και η ελπίδα για να ανατραπεί ο ιμπεριαλισμός στην ήπειρο και τον κόσμο.

- Ησασταν στην Ελλάδα, σε διάφορες πόλεις, συμμετείχατε σε εκδηλώσεις, τι είναι αυτό που σας άφησαν;

- Για μένα αυτό δεν είναι η πρώτη φορά. Εχω έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα, το 1978 σε μια εκδήλωση τιμής που μου έγινε ως προσωπικότητα του αθλητισμού από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου και το 1986. Αυτή τη φορά, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και πάλι τους ισχυρούς δεσμούς φιλίας που ενώνουν τους δύο λαούς. Υπάρχει, θα έλεγα, μια «χημεία» κοινή, στην αγωνιστικότητα και τις παραδόσεις. Η αλληλεγγύη που εισπράξαμε είναι απεριόριστη σε τρία θα έλεγα θέματα: Πρώτον το εμπάργκο, δεύτερο στη στάση της ΕΕ, που αποδείχτηκε ότι ευθυγραμμίζεται με αυτήν των ΗΠΑ και το τρίτο θέμα η αλληλεγγύη στους 5 φυλακισμένους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στο Μαϊάμι, μια υπόθεση κυριολεκτικά έξω από κάθε διεθνή νομιμότητα, χωρίς καμία βάση νομιμότητας.

Εδώ, εγώ και η Ανα Φιντέλια, πήραμε μια μεγάλη δόση εκτίμησης και αγάπης προς τη χώρα μας και κυρίως μεταφέραμε τη διαρκή προσπάθεια της δικής μας χώρας, της ηγεσίας και του λαού, για να διατηρήσουμε τις κοινωνικές μας κατακτήσεις, την εθνική αξιοπρέπεια και ακεραιότητα και διαβεβαιώσαμε τους πολλούς φίλους και συντρόφους, που συναντήσαμε τις μέρες του ταξιδιού μας στη χώρα σας, στις πόλεις Λάρισα, Θεσσαλονίκη, ότι αυτόν το δρόμο της τιμής και του καθαρού αγώνα θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε αταλάντευτα. Συμβάλλοντας στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης του λαού, στην οικοδόμηση και τελειοποίηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας, βοηθώντας και στην αφύπνιση των άλλων λαών.