ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εύλογη απορία

Γρηγοριάδης Κώστας

Κυριακή βράδυ, στη διασταύρωση Πειραιώς και Θεσσαλονίκης της Αθήνας, τρεις πάνοπλοι άνδρες των σωμάτων διαφύλαξης της τάξης, ζητούν από τους διερχόμενους αστυνομικές ταυτότητες, παρότι στην περιοχή επικρατεί απόλυτη ηρεμία και δεν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί αυτήν την άξαφνη εγρήγορση. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά επιδίδονται και σε σωματικούς ελέγχους, άνευ προφανούς αιτίας. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη περισσότερο περίεργα, όταν ασκούν και «διακρίσεις», ανάλογα με τον τόπο κατοικίας των ελεγχομένων, ακόμη κι όταν οι τελευταίοι τυχαίνει να μην έχουν μαζί τους την αστυνομική ταυτότητα. Δηλαδή, αν κατοικείς π.χ. στα Πετράλωνα, υπόκεισαι σε σωματικό έλεγχο ακόμη και αν έχεις ταυτότητα, ενώ αν κατοικείς π.χ. στην Κηφισιά ακόμη και αν δεν έχεις ταυτότητα, η διεύθυνσή σου και μόνο αποτελεί εγγύηση νομιμοφροσύνης και εντιμότητας;

Εκτός απ' αυτήν τη «μικρή ανισότητα» στην αντιμετώπιση, φαίνεται ότι οι «φύλακες» της τάξης είχαν και πνευματικές λογοτεχνικές ανησυχίες. Γιατί, πώς αλλιώς μπορούν να αιτιολογηθούν οι επίμονες ερωτήσεις τους για τα βιβλία που οι ελεγχόμενοι είχαν μαζί τους, για το περιεχόμενο και τη χρησιμότητά τους, για τις σπουδές τους (με εξονυχιστικές λεπτομέρειες όπως πανεπιστημιακό έτος, σχολή, ακριβές αντικείμενο κλπ); Εντάσσονται όλες αυτές οι ερωτήσεις, και πολύ περισσότερο η προαναφερόμενη συμπεριφορά, στο πλαίσιο ενός τυπικού ελέγχου στοιχείων και στη διαφύλαξη της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών; Είναι μια εύλογη απορία νομίζουμε...

Μοιρασιά και... μπούκωμα

Η βιομηχανία Ολυμπιακών Αγώνων φαίνεται ότι ανθεί τόσο πολύ στην Αυστραλία που κάνει και... «εξαγωγές». Σύμφωνα με το ΑΠΕ όλο και περισσότερες αυστραλιανές εταιρίες κερδίζουν συμβόλαια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δημοσιεύματα αυστραλιανών εφημερίδων ισχυρίζονται πως η εταιρία «TAFE Global» εξασφάλισε ένα συμβόλαιο για να εκπαιδεύσει δεκάδες χιλιάδες εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ο Αυστραλός υπουργός Εμπορίου, Μαρκ Βέιλ, με δηλώσεις του αναφέρει ότι αρκετές αυστραλέζικες εταιρίες έχουν υπογράψει συμβόλαια με την «Αθήνα 2004» των οποίων η συνολική αξία ξεπερνά τα 120 εκατομμύρια δολάρια (Αυστραλίας). Τη μερίδα του λέοντος φέρεται να την κερδίζει η εταιρία «Concept Sports» που ειδικεύεται στην προμήθεια αθλητικού εξοπλισμού. Αλλη μια εταιρία, η «Sportswork», που ειδικεύεται στη φιλοξενία, φέρεται να εισπράττει 15 εκατομμύρια δολάρια για την παροχή «προϊόντων και υπηρεσιών». Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία «Jack Morton Worlwide» που επιλέχτηκε για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, επιλέχτηκε και για τις τελετές των Κοινοπολιτειακών Αγώνων του 2006 που θα γίνουν στη Μελβούρνη...

Φαίνεται λοιπόν πως αυτές οι μοιρασιές της πίτας ήταν σε εξέλιξη όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και γι' αυτό και τα «παιχνιδάκια» με τα διάφορα δημοσιεύματα. Πάντως το αποτέλεσμα μάλλον αποκαλύπτει τον τρόπο που τους «μπούκωσε» η ελληνική κυβέρνηση...

Προεκλογικά τερτίπια

«Απορεί (παρ' ότι συνήθως τα ξέρει όλα) ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος για τις "αριστερές ευαισθησίες" της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί όμως; Τόσο δεξιά που έχει τραβηχτεί το κόμμα του, δεν είναι παράξενο να βλέπει τη δεξιά στα αριστερά του.

Πάντως, έχει γενικώς γούστο ο δικομματισμός στην προεκλογική περίοδο! Οσο δεξιά θέλει να το πάει μετεκλογικώς, τόσον αριστερά το παίζει προεκλογικώς! Και τα δύο κόμματα του ίδιου (κάλπικου) νομίσματος προεκλογικώς μετατίθενται "αριστερά"! ανακαλύπτουν τα προβλήματα του Μήτσου του κεντρώου, γίνεται η θεία μου η Φωτούλα πολύφερνος νύφη (μη σας πω και αεί παρθένος), η παιδεία γίνεται περί πολλού, η υγεία εκ των ων ουκ άνευ, το κράτος πάει σχεδόν για λαϊκή δημοκρατία, και ο λαός αναγορεύεται σε Λαό, σε Υπατο, Δήμαρχο, Ανθύπατο, Καίσαρα, Αύγουστο, Αυτοκράτορα κι ό,τι άλλο θέλει - ακόμα σε Βασίλισσα αν τη βρίσκει ούτω πως!

Κολακεύουν καλύτερα τις μάζες, όσοι τις θεωρούν (και τις κρατούν) όχλον».

Του Στάθη, από το «Ναυτίλο» του της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Η απάτη των τιμών

Μετά τα «πακέτα» και τις «χάρτες», εμφανίστηκε και το «πάγωμα» των τιμών στην αγορά, για να ενισχύσει την κυβερνητική προεκλογική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση φαντάστηκε πως βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις διαφημιστικές καμπάνιες των μεγαλοεπιχειρηματιών, προκειμένου να πείσει για το απίθανο. Οτι, δηλαδή, δεν υπάρχει ακρίβεια και ότι τάχα οι τιμές ελέγχονται!

Ομως, ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Ετσι και στην προκειμένη περίπτωση. Πριν αρχίσει να εφαρμόζεται το περίφημο «πάγωμα» των τιμών, αποκαλύφτηκε σε όλο της το μεγαλείο η στημένη απάτη κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματιών. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι όλη η φιλολογία περί «παγώματος» δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα επιχειρηματικό τρικ για την προσέλκυση πελατών, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες - και για λόγους που συνδέονται με το μεταξύ τους ανταγωνισμό - από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα δεν έμεινε σχεδόν ούτε ένα είδος χωρίς να ακριβύνει. Χώρια το συνεχές μπαράζ των ανατιμήσεων από τις αρχές του χρόνου.

Η νέα φάση της κυβερνητικής πρόκλησης σε σχέση με την ακρίβεια ξεκίνησε από τότε που ο Κ. Σημίτης έχρισε τον Κ. Κουλούρη επικεφαλής της ...κυβερνητικής προπαγάνδας, για τη δήθεν βούληση των κυβερνώντων να ελέγξουν τις τιμές στην αγορά. Μια καλοστημένη απάτη, που πρέπει να πάρει τέλος. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι μεσοβέζικες λύσεις στο θέμα της διαμόρφωσης των τιμών δεν υπάρχουν. Αυτό είναι «αξίωμα» της «ελεύθερης αγοράς». Τέτοια αγορά με «κανόνες», όπως επιχειρεί να πείσει ο υφυπουργός Ανάπτυξης ότι προσπαθεί να διαμορφώσει, δεν μπορεί να υπάρξει. Οτιδήποτε άλλο προβάλλεται αυτές τις μέρες δεν είναι τίποτα άλλο από κυβερνητικά φληναφήματα τα οποία δεν έχουν να κάνουν με πραγματικό έλεγχο των τιμών, αλλά αποτελούν μια επιχείρηση εντυπωσιασμού και παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων.

Η εξέλιξη των τιμών στην αγορά και το πορτοφόλι του λαϊκού νοικοκυριού, που αδειάζει όλο και πιο γρήγορα, έχουν στενέψει τα περιθώρια και για τους κυβερνώντες. Τα παραμύθια περί «παγώματος» των τιμών όχι μόνο δεν πιάνουν, αλλά προκαλούν αγανάκτηση και θυμηδία. Αυτό που σε τελευταία ανάλυση ενδιαφέρει τους εργαζόμενους δεν είναι τα κόλπα και τα παιχνίδια της κυβέρνησης με διάφορες επιχειρηματικές ομάδες. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να πάψουν να είναι θύματα των συνεχών ανατιμήσεων και της φοβερής ακρίβειας. Κι απ' αυτή την άποψη προβάλλουν και διεκδικούν μιαν άλλη εισοδηματική πολιτική, που να προστατεύει την αγοραστική τους δύναμη, ενταγμένη σε μια δέσμη μέτρων και στόχων που θα ανοίγουν το δρόμο προς τα μπρος. Μόνον που όλα αυτά δε χαρίζονται από καμιά αστική κυβέρνηση. Διεκδικούνται, ωριμάζουν οι συνθήκες και οι συσχετισμοί και ανατρέπονται τελικά και τα αντιλαϊκά μέτρα και οι κυβερνήσεις τους!