Ενας «συννεφολόγος» που προβλέπει πότε θα βρέξει λίρες και που είναι και μυστηριώδης «ξενοδόχος», μια συμμορία λύκων και δυο φίλοι -γουρουνάκια «κουμπαράδες», που ο ένας γεμίζει και ο άλλος μένει άδειος, είναι οι πρωταγωνιστές του έργου που διαδραματίζεται στη μακρινή Κουμπαραδουάη, τη χώρα που ζούνε τα γουρουνάκια - κουμπαράδες. Εκεί που δε βρέχει νερό, αλλά χρήματα. Κάθε φορά που βρέχει τα γουρουνάκια τρέχουν για να γεμίσουν (!). Ο Γουργουριστός γίνεται πάμπλουτος, ο Φουκαριάρης άδειος... Η συμμορία των λύκων κυνηγά τον Γουργουριστό για να του αρπάξει τα πλούτη, αλλά χάρη στον παλιό του φίλο Φουκαριάρη σώζεται. Η συνέχεια διαγράφεται με σπαρταριστές περιπέτειες που εξελίσσονται επί σκηνής.

Η παράσταση ανεβάστηκε σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου, κινησιολογία - χορογραφία Κέι Χόλντεν, σκηνικά - κοστούμια Μαλαματή Παρίση, μουσική Γιάννη Χριστοδουλόπουλου. Παίζουν: Μιχαέλα Κοκκινογένη, Αρης Πρωτόπαππας, Ελενα Καμηλάρη, Μαίρη Γαρίτση, Γιώργος Τσαπόγας, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Με τη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τους σεισμούς των Ιονίων Νήσων, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Περίπλους», σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη, το βιβλίο του Διονύση Α. Ζήβα «Ζάκυνθος (1953 - 2003)», το οποίο περιλαμβάνει ένα πολύ κατατοπιστικό κείμενο του Δ. Ζήβα για την ιστορία της πόλης της Ζακύνθου και την καταστροφή της το 1953, καθώς και μια σειρά φωτογραφιών των Περικλή Παπαχατζηδάκη και Δημήτρη Χαρισιάδη. Η εικονογράφηση συμπληρώνεται από παλιούς χάρτες, γκραβούρες και φωτογραφίες πριν από το σεισμό.

Η καταστροφή των Ιονίων Νήσων δεν ήταν μια οποιαδήποτε καταστροφή. Ειδικά στη Ζάκυνθο συνοδεύτηκε και από την πυρκαγιά της πόλης, η οποία αποτελείωσε ό,τι άφησε ο σεισμός. Η χώρα μας δεν έχει σημαντικό αριθμό ιστορικών στοιχείων για τη μεσαιωνική και νεότερη ιστορία της, αλλά τα Επτάνησα είχαν καταφέρει να διασώσουν μεγάλο μέρος του πλούτου αυτού, μένοντας έξω από πολεμικές περιπέτειες στις εκατονταετίες της Ενετικής Κατοχής.

Ετσι, οι σεισμοί του 1953 κατέστρεψαν το σύνολο, σχεδόν, του ιστορικού πλούτου τους. Κτίρια, έπιπλα, αντικείμενα, αρχεία. Ακολουθώντας την ανάλυση του Δ. Ζήβα, βλέπει κανείς μια αρχοντική πόλη, με τα ιδιότυπα κτίριά της, τους άπλετους δημόσιους χώρους, τις εκκλησίες και τα δημόσια κτίρια, να μεταβάλλεται κυριολεκτικά σε σωρούς καπνιζόντων ερειπίων. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Κέρκυρας, είμαστε σίγουροι ότι και η αρχοντιά της Ζακύνθου δε θα μεταβάλλονταν από τους Ζακυνθινούς σε πολυκατοικίες, μπετόν και άσφαλτο, όπως η αρχοντιά της Βέροιας, των Ιωαννίνων, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας.

Ομως, η μοίρα της ήταν τεχνικώς προδιαγεγραμμένη: Κτισμένη επάνω στο ρήγμα του Ιονίου, και η ίδια η πόλη επάνω σε προσχώσεις και επιχωματώσεις, ήταν απ' αρχής ευάλωτη και το μόνο που απέμεινε είναι η ανάμνησή της και η δυνατότητα αναπαράστασής της μέσα από το προσεισμικό φωτογραφικό υλικό.

Η Ζάκυνθος ανοικοδομήθηκε αλλά ελάχιστα αποκαταστάθηκε, διότι η ανοικοδόμηση έγινε από την ισοπεδωτική κεντρική διοίκηση και όχι από τους Ζακυνθινούς. Με τις τεχνικές και οικονομικές συνθήκες του ελληνικού κράτους δεν περιμέναμε, βέβαια, να αποκατασταθεί όπως η Βαρσοβία, το 1945. Και όση ιστορική μνήμη υπάρχει στη νέα πόλη οφείλεται στις ντόπιες προσπάθειες, απέναντι σε ένα κέντρο που ήξερε μόνο τη «λογική» της μπουλντόζας, τη μοναδική «λογική» της νεοελληνικής πολεοδομίας.

Το εσωτερικό του παράνομου τυπογραφείου της Καλλιθέας

«Το Τυπογραφείο του ΕΑΜ δημιουργήθηκε με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Λειτούργησε και περιφρουρήθηκε από κομμουνιστές και κομμουνίστριες, με πρωτοπόρους τους Γ. Ελληνούδη και Βαγγέλη Μενεμενή.

Μπορούσαμε - το ΚΚΕ - αυτό το τυπογραφείο να το κρατήσουμε ως ιστορικό μνημείο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Κρίναμε, όμως, σκόπιμο να το παραδώσουμε, ως ιστορικό μνημείο, σε όλο το λαό, εκφράζοντας έτσι τους αγώνες όλου του λαού, και, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στις 25 Οκτωβρίου 1984, πετύχαμε από το ΥΠΠΟ να κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, αίτημα που πρόθυμα αποδέχτηκε η τότε υπουργός Πολιτισμού αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη. Υστερα προσπαθήσαμε και συγκεντρώσαμε 100 εκατ. δρχ. για την αποζημίωση - πληρωμή των ιδιοκτητών Μενεμενή, ώστε ο Δήμος Καλλιθέας να γίνει ιδιοκτήτης του κτιρίου. Αλλά ο τότε δήμαρχος, μετά τον αείμνηστο Γιάννη Γάλλο, Γ. Ψαλιδόπουλος δεν υλοποίησε την απόφαση του Δημ. Συμβουλίου. Ισως σκόπιμα - αν κρίνουμε από τα στερνά του. Ισως, από αδιαφορία. Ετσι, για την αποζημίωση των ιδιοκτητών, ζητήθηκε η χρηματοδότηση από το ΥΠΠΟ.

Σήμερα, ο δήμος και μια υπηρεσία του ΥΠΠΟ, αγνοώντας τους ΕΑΜικούς φορείς και αγωνιστές, θέλουν να επιβάλουν - βάσει κάποιας αρχιτεκτονικής μελέτης - αναμορφώσεις, "εκσυγχρονιστική" κτιριακή επέκταση, κλπ., ώστε με την κτιριακή επέκταση να δημιουργηθούν χώροι για συστέγαση και εντύπων όλων των "αντιστασιακών", δήθεν, οργανώσεων, ΕΔΕΣ, "Χ" κ.α. Οργανώσεις, όμως, σαν αυτές, στα κρυφά και φανερά, υπήρξαν προδοτικές, συνεργάστηκαν και με τους κατακτητές, Ιταλούς και Γερμανούς. Αντιπάλεψαν, με όλα τα μέσα, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Αυτές οι οργανώσεις δεν έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτικό αγώνα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Εμείς οι αντιστασιακοί της Καλλιθέας και όλης της Αθήνας αντιστεκόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις στο νέο εγχείρημα κακοποίησης και διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας. 1) αντιτιθέμεθα στην "εκσυγχρονιστική" αναμόρφωση, επέκταση και ανέγερση νέων κτιρίων. Το μουσείο να γίνει στο υπάρχον κηρυγμένο μνημείο, με σωστή αποκατάστασή του. Ετσι μόνον θα αναδειχτεί η ιστορία και το περιεχόμενο της προσφοράς αυτού του τυπογραφείου στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα. 2) Αντιτιθέμεθα και σε οποιαδήποτε σκέψη και απόφαση για παρουσίαση στο μουσείο αυτό μη ΕΑΜικών εντύπων. Το θεωρούμε παράλογο, αντιιστορικό και προκλητικό για τους ΕΑΜίτες αντιστασιακούς.

Γι' αυτό καλούμε όλους τους συναγωνιστές αντιστασιακούς και όλο το λαό της Καλλιθέας και της Αθήνας να αντιταχθεί μαχητικά ενάντια στα σχέδια και αρχιτεκτονικής παραμόρφωσης και ιστορικής διαστρέβλωσης του μνημείου. Σχέδια, που καταστρατηγούν και διαστρεβλώνουν συνολικά την ιστορία της ΕΑΜικής Αντίστασης, καθώς θέλουν να μας ...ανταμώσουν με τους προδότες και απάτριδες.

Κάτω τα χέρια από το ιστορικό παράνομο Τυπογραφείο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ».