Παράδοση των Κέντρων Υγείας σε εταιρίες, ενοικίαση τμημάτων ή και ολόκληρων νοσοκομείων σε ιδιώτες, με σκοπό το κέρδος και ασφάλιση των δύο τρίτων του πληθυσμού σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες είναι τα εφιαλτικά σενάρια που προωθεί το επιχειρηματικό κεφάλαιο με τις ευλογίες της κυβέρνησης.

Τα σχέδια των επιχειρηματιών και η συγκατάβαση της κυβέρνησης εκφράστηκαν σε διημερίδα με θέμα «Τα Οικονομικά της Υγείας» που οργανώνει ο Ομιλος Καλοφωλιά και η εφημερίδα «Εξπρές» σε συνεργασία με το Ινστιτούτο των Βιομηχάνων (ΙΟΒΕ). Μάλιστα απ' το βήμα της διημερίδας ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εταιρειών Συμβούλων Μάνατζμεντ Ελλάδος (ΣΕΣΜΑ) Αθ. Μαύρος διακήρυξε ότι οι υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα είναι «πολύ ελκυστική αγορά» και τάχτηκε υπέρ της «άμεσης ανάγκης για επιτάχυνση των ρυθμών του εκσυγχρονισμού του ΕΣΥ».

Και ο υφυπουργός Υγείας Β. Κοντογιαννόπουλος, απ' το ίδιο βήμα, συγκατένευσε υπέρ της δημιουργικής σύνθεσης όσων εμπλέκονται στον τομέα Υγείας και για τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να λειτουργεί συμπληρωματικά προς το δημόσιο, υπό την εποπτεία του κράτους και τηρώντας τους... κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού!

Τα αγαθά αυτού του «υγιούς ανταγωνισμού» τα έδωσε λίγο αργότερα, πάλι από το ίδιο βήμα, ο Λ. Λιαρόπουλος, πρόεδρος μέχρι πρόσφατα του Α΄ Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Πρόνοιας (ΠεΣΥΠ) Αττικής, ο οποίος - χωρίς να έχει διαφορετική γενική άποψη - μεταξύ των άλλων σημείωσε: «Αυτός ο δημόσιος τομέας Υγείας δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον ιδιωτικό, δεν μπορεί να τον ελέγξει, δεν παράγει ανταγωνιστικό προϊόν και βρίσκεται σε συνεχή φάση υποχώρησης...» και εκτίμησε: «Στο βαθμό, που η αγορά αντέχει, ο ιδιωτικός τομέας θα αυξάνει το μερίδιό του, συχνά διαβρώνοντας και τον ίδιο το δημόσιο τομέα». Επίσης τόνισε ότι η «εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα προσδιορίζεται και από τη συνεχή αύξηση του κόστους».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, οι Ελληνες βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για την υγεία τους.

Από το σύνολο των δαπανών υγείας στη χώρα μας, το 45% είναι ιδιωτικές δαπάνες. Μάλιστα, όπως σημειώθηκε, από αυτό το ποσό το πληρώνουν μετρητοίς σε ποσοστό μέχρι και 95% και το υπόλοιπο 5% μέσω των ασφαλιστικών εταιριών.

Ετσι στις επιδιώξεις των επιχειρηματιών είναι να περάσει αυτή η τεράστια δαπάνη στην ιδιωτική ασφάλιση Υγείας - η οποία σχεδόν διπλασιάστηκε την τελευταία πενταετία στην Ελλάδα.

Ο Λ. Λιαρόπουλος, αναφερόμενος στην εμπειρία των ΗΠΑ, ως παράδειγμα για την αδυναμία της ιδιωτικής ασφάλισης να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού, υπογράμμισε ότι στις ΗΠΑ μόνο το 2002 ο αριθμός των ατόμων χωρίς ασφάλιση Υγείας αυξήθηκε κατά 2,4 εκατομμύρια, σε 43,6 εκατομμύρια ή το 15,2% του πληθυσμού. Από το 1987 μέχρι το 1998, περίοδος ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, ο αριθμός των ανασφάλιστων μεγάλωνε συνεχώς, ενώ το 49% αυτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας είναι ανασφάλιστοι, αν και είναι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης. Παρ' όλα αυτά πρότεινε ως λύση, για τη βιωσιμότητα του συστήματος Υγείας, τον προσανατολισμό των πόρων που διαθέτει το κράτος προς το 1/3 της κοινωνίας, που αποτελούν οι φτωχοί, οι άνεργοι και τα άτομα ή οι ομάδες με αυξημένες ανάγκες προστασίας. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση!

Ακόμα πιο... προωθημένες απόψεις κατέθεσε ο Γ. Σταθερόπουλος, διοικητής του νοσοκομείου «Χατζηκώστα» Ιωαννίνων. Ο οποίος ανέφερε ότι η Ελλάδα (55,5%) μαζί με τις ΗΠΑ (44,3%) έχουν το μικρότερο ποσοστό δημοσίων δαπανών για την Υγεία σε σχέση με τις ιδιωτικές. Προέβλεψε ότι ο ιδιωτικός τομέας Υγείας θα συνεχίσει αυξητικά τα επόμενα χρόνια και ανέφερε ότι είναι επιβεβλημένο η πολιτεία να ωφεληθεί απ' την αυξητική τάση! Ετσι πρότεινε να δοθούν τμήματα της παρεχόμενης υπηρεσίας Υγείας, όπως τα Κέντρα Υγείας (ΚΥ) και τα Περιφερειακά Ιατρεία σε ομάδες ιατρών ή εταιρίες, που θα λειτουργούν στην επαρχία ταυτόχρονα με ιδιωτικά ιατρεία συμβεβλημένα με ασφαλιστικές εταιρίες! Επιπλέον, πρότεινε την ενοικίαση σε ιδιώτες κάποιων πλεοναζόντων νοσοκομείων ή τμημάτων τους, με σκοπό ένα ελάχιστο κέρδος για το κράτος και την παροχή πιστοποιημένων υπηρεσιών Υγείας προς τα ασφαλιστικά ταμεία!

«Η ανάπτυξη της ιδιωτικής ασφάλισης εντείνει τον κίνδυνο σταδιακής μετατροπής του ΕΣΥ από καθολική υπηρεσία για όλους τους πολίτες, σε κοινωνική υπηρεσία που απευθύνεται σχεδόν μόνο σε όσους αδυνατούν να αγοράσουν ιδιωτικές φροντίδες. Υπάρχουν ήδη ενδείξεις επικέντρωσης της ιδιωτικής ασφάλισης σε "επικερδείς" ομάδες ασφαλισμένων ή "επικερδείς" ιατρικές φροντίδες, αφήνοντας για το δημόσιο σύστημα τα δυσμενέστερα "ρίσκα" (π.χ. ηλικιωμένους, χρόνια ασθενείς, ΑμΕΑ)». Τις επισημάνσεις αυτές έκανε ο Μ. Ματσαγγάνης, επίκουρος καθηγητής, που διατέλεσε και σύμβουλος Κοινωνικής Πολιτικής του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Και αφού διαπίστωσε ότι η «κυριαρχία του καταναλωτή» είναι αδύνατη στην «αγορά υγείας», ανακεφαλαίωσε λέγοντας ότι η δημόσια πολιτική μπορεί να προσβλέπει στην ιδιωτική ασφάλιση, για την «εκπαίδευση» του κοινού ως προς τα οφέλη του περιορισμού της ελευθερίας επιλογής. Και ότι η βελτίωση των ξενοδοχειακών υπηρεσιών των νοσοκομείων του ΕΣΥ - που γίνεται με χρήματα των εργαζομένων - μπορεί να τα καταστήσει ιδανικούς «παρτενέρ» της ιδιωτικής ασφάλισης!

Την εφαρμογή νέου κανονισμού παροχών από 1.1.2004 και την πιλοτική εφαρμογή των κλειστών προϋπολογισμών και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ως μέτρα της νέας πολιτικής συγκράτησης των δαπανών για τους ασφαλισμένους, παρουσίασε ο Απ. Δόλγερας, πρόεδρος του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ).