Ας ξεκαθαρίσουμε καλύτερα αυτό το κρίσιμο ζήτημα:

Κατ' αρχήν, γιατί θα ψηφίσουν το Κόμμα εργατικά, λαϊκά στρώματα, νέοι, κλπ.; Τι προϋποθέσεις απαιτούνται; Φτάνει η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση, η χειροτέρευση της θέσης και τα αδιέξοδα στην καθημερινή ζωή που ζει η εργατική, λαϊκή οικογένεια για να μετατραπεί η ψήφος της αυτόματα σε ψήφο καταδίκης των υπεύθυνων για τα βάσανά τους;

Είναι λάθος και αυταπάτη να πιστεύει κανείς σε μια τέτοια εξέλιξη. Θα ψηφίσουν το Κόμμα, γιατί έχουν πειστεί με την πείρα τους ότι το ΚΚΕ, η πολιτική και η πρακτική του δράση αντιπροσωπεύει τα συμφέροντά τους, ότι οι ιδέες και οι προτάσεις του αποτελούν κάτι διαφορετικό από τα αστικά και μικροαστικά κόμματα, ότι ο δρόμος που προτείνει για την ικανοποίησή τους είναι ρεαλιστικός και προϋποθέτει και τη δική τους συμβολή και συμμετοχή.

Θα ψηφίσουν το ΚΚΕ, σε τελευταία ανάλυση, όταν έχει χρεοκοπήσει στα μάτια τους η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και η πολιτική ανοχής, συμβιβασμού με τις κυρίαρχες πολιτικές, δηλαδή η οπορτουνιστική αντίληψη, για έναν καπιταλισμό, για μια Ευρωπαϊκή Ενωση με ανθρώπινο πρόσωπο.

Η απόσπαση, επομένως, δυνάμεων από την επιρροή τους δεν είναι μια απλή υπόθεση.

Θα ήταν λάθος να υποτιμήσουμε τη δύναμη των ιδεολογικών επιρροών που ασκούν για να παγιδεύουν τις λαϊκές μάζες. Θα ήταν μεγάλη απλούστευση της πολιτικής πάλης, αν θεωρήσουμε ότι κερδίζουν την εμπιστοσύνη των μαζών, γιατί κάνουν ορισμένες ψευτοπαροχές ή γιατί χρησιμοποιούν το ρουσφέτι, τον εκβιασμό, κλπ.

Η απόσπαση, έστω και προσωρινά, ως ψήφο διαμαρτυρίας, δυνάμεων από την επιρροή τους προϋποθέτει σοβαρούς κλονισμούς στο επίπεδο της συνείδησης, ανατροπή πολλών στερεότυπων που έχουν ριζώσει σε συνειδήσεις. Προϋποθέτει την ανατροπή και χρεοκοπία στη συνείδησή τους της ιδεολογικής και πολιτικής βάσης, με την οποία τα κόμματα αυτά κρατούν δέσμιες λαϊκές μάζες, με επιχειρήματα, με τέχνη και επίμονη σταθερή δουλιά, άνθρωπο τον άνθρωπο.

Μετά, το Κόμμα δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια προσωρινή ψήφο, αλλά για την ανάπτυξη του κινήματος, για την οργάνωση της ταξικής πάλης, για τη μετατόπιση της λαϊκής ενότητας που σήμερα κινείται γύρω από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, σε μια λαϊκή ενότητα έξω από αυτά τα όρια.

Επομένως, προϋποθέσεις για την απόσπαση ψήφων και δυνάμεων είναι η πλατιά εκλαΐκευση της πολιτικής και των θέσεων του Κόμματος, η ισχυρή ιδεολογική πάλη για την αποκάλυψη της πολιτικής εξαπάτησης από το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και των μικροαστικών κομμάτων που αποτελούν μια πρόσθετη δύναμη πίεσης και σύμμαχό τους. Απαιτείται, ταυτόχρονα, και μια ορισμένη πολιτική ταξική πείρα που αποκτιέται μέσα στους αγώνες.

Σε τελευταία ανάλυση, η απόσπαση ψήφων και η μετατόπιση δυνάμεων, η αλλαγή συσχετισμού δύναμης, και μπροστά στις εκλογές και μετά, θα είναι αποτέλεσμα σφοδρής σύγκρουσης πριν απ' όλα στο επίπεδο γενικής πολιτικής, ιδεών και στρατηγικών επιλογών.

* «Ισες δυνατότητες για όλους, ίσες ευκαιρίες, ευημερία για όλους».

* «Κράτος στην υπηρεσία του πολίτη».

* «Ανταγωνιστικότητα και σύγκλιση με τις χώρες της ΕΕ».

* «Κοινωνική συνοχή».

Αναγνωρίζουν προβλήματα, δυσκολίες στη λαϊκή οικογένεια, δίνουν μερικά ψίχουλα, προσπαθούν να περιορίσουν ή να συγκρατήσουν την εξαθλίωση, αλλά κυρίως καλλιεργούν αυταπάτες ότι είναι δυνατό να αλλάξει η θέση τους χωρίς να αμφισβητηθεί η πολιτική τους, οι βάσεις του συστήματος.

Πολύτιμη βοήθεια στην παγίδευση της εργατικής τάξης και άλλων στρωμάτων προσφέρουν εδώ διάφορα μικροαστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΝ, που υιοθετούν πολλά από τα συνθήματα αυτά προκαλώντας συγχύσεις, ταλαντεύσεις, κλπ.

Το Κόμμα, έχοντας ως ισχυρό όπλο τη δικαίωση της πολιτικής του, των προβλέψεών του και τη συμβολή του στους λαϊκούς αγώνες, μπορεί σήμερα από καλύτερες θέσεις να παλέψει και να προωθήσει τις θέσεις του, υπολογίζοντας προσεκτικά, συγκεκριμένα την πείρα που έχουν συγκεντρώσει διάφορα τμήματα εργαζομένων, ψηφοφόρων. Με μια όμως προϋπόθεση: ότι θα δώσουμε τη μάχη στο δικό μας έδαφος και όχι στο έδαφος των αντιπάλων. Δηλαδή, δε θα περιοριστούμε στο να πείσουμε αν είναι λίγες ή όχι οι παροχές του ΠΑΣΟΚ ή οι υποσχέσεις της ΝΔ.

Είναι δυνατόν να υπάρξουν ίσες δυνατότητες, ίσες ευκαιρίες, ευημερία για όλους;

Αν δεν ανοίξουμε σφοδρό μέτωπο σε αυτές τις υποκριτικές αντιλήψεις και δεν αποκαλύψουμε το μέγεθος της εξαπάτησης που επιχειρείται, δεν κλονίζουμε συνειδήσεις.

Πώς μπορεί να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις όταν τα βασικά μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία λίγων και μάλιστα επεκτείνονται και στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών και η διατήρηση αυτής της ιδιοκτησίας προϋποθέτει διαρκή αφαίρεση εισοδήματος και πόρων από τους πολλούς, συνεχή αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης;

Είναι δυνατόν το κράτος να είναι στην υπηρεσία του πολίτη, όταν είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου, στρατηγείο και φύλακας των συμφερόντων του;

Μπορεί να γίνει σύγκλιση εισοδημάτων και ευκαιριών μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα που βρίσκεται μάλιστα σε μια πορεία βαθιάς κρίσης, σαπίσματος σε εθνική και ευρωπαϊκή κλίμακα;

Η πολιτική στήριξης της ανταγωνιστικότητας και η κοινωνική συνοχή, δηλαδή η ταξική συμφιλίωση, που προβάλλεται ως κύριος άξονας του πολιτικών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά και ΣΥΝ, πολιτική που υπηρετεί ευθέως και άμεσα τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο και να εξαντλείται η πάλη στο ύψος των επιδομάτων;

Μετά, τι εννοούν λαϊκή ευημερία;

Τη βελτίωση της μερικής απασχόλησης και των επιδομάτων ανεργίας με την αύξηση της απλήρωτης δουλιάς για τους πολλούς, διατηρώντας όλα τα προνόμια που έχει η αστική τάξη για τις οικογένειές τους;

Μόνο αν ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση δεμένη ζωντανά με τις σημερινές συνθήκες ζωής και εμπειρίες του λαού, προβάλλοντας το Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι δυνατό να δημιουργήσουμε το κατάλληλο έδαφος για απόσπαση ψήφων, για αλλαγή συνειδήσεων, συσπείρωση δυνάμεων και συμμαχίες για μια πολιτική υπέρ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Μόνο σε αυτή τη γραμμή πάλης μπορεί το ΚΚΕ να αποσπά ψήφους, να ανεβάζει το κύρος του, τη δύναμή του και να κατακτά έδαφος στη συνείδηση των λαϊκών μαζών.

Μόνο σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να οικοδομείται το Κόμμα σε στέρεες βάσεις, να μη χάνει την προοπτική του, αξιοποιώντας σωστά μικρές ή μεγάλες μάχες.

Το πρακτικό και επείγον ζήτημα, από την άποψη της καθοδήγησης, είναι να κατακτηθεί ως καθημερινό στιλ δουλιάς όλου του Κόμματος, όλων των ΚΟΒ, η προτεραιότητα που έχει η ιδεολογική και πολιτική πάλη για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, γενικότερα του λαού και τη συσπείρωσή του σε μια νέα ενότητα. Στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο.

Η εκλογική μάχη μάς δίνει την ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να κατακτήσουμε μια νέα ποιότητα στην καθημερινή μας δράση, αλλά και άμεσα να επιτύχουμε διεύρυνση, επαφές με πλατιές δυνάμεις που θα εκφραστεί πρακτικά σε ψήφους, σε νέους οπαδούς, σε νέα μέλη, σε εδραίωση και ανάπτυξη συμμαχιών.

Να συνεχίσουμε την άλλη μέρα των εκλογών από άλλες θέσεις, από άλλη αφετηρία. Αλλά, χωρίς στοχοπροσήλωση, επιμονή, σταθερότητα και αδιάλλακτη πάλη τα πράγματα δε θα 'ναι εύκολα.

* Σήμερα δημοσιεύουμε το 2ο από τα τρία συνολικά άρθρα. Το τρίτο και τλευταίο άρθρο θα δημοσιευτεί την ερχόμενη Κυριακή.