Οδοφράγματα στην Αγ. Πετρούπολη

Η Οχτωβριανή Επανάσταση ήταν η νομοτελειακή έκφραση της εκρηκτικής όξυνσης όλων των κοινωνικών αντιθέσεων της τσαρικής Ρωσίας, που την έκαναν αδύνατο κρίκο στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η πραγματοποίησή της έγινε δυνατή με τη σωστή στρατηγική και τακτική του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων). Επιβεβαιώθηκε, έτσι, η λενινιστική θεωρία ότι μόνον ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, που καθοδηγείται από την πρωτοποριακή επιστημονική θεωρία και έχει γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, είναι σε θέση να ηγηθεί στον αγώνα όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων κοινωνικών δυνάμεων. Οτι μόνον ένα κόμμα νέου τύπου, που συνδυάζει αρμονικά τη δημοκρατική λειτουργία με τη σιδερένια πειθαρχία και την ενιαία θέληση στη δράση, μπορεί να διασφαλίσει τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης, στον αγώνα για το άλμα «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας».

Πηγή δύναμής της στάθηκαν οι εργάτες και οι αγρότες, η εργατοαγροτική συμμαχία, αλλά και η αλληλεγγύη των εργατών πολλών χωρών, χιλιάδων κομμουνιστών, που είδαν στα Σοβιέτ την υπεράσπιση της δικής τους ζωής.

Μεγάλο δίδαγμα, επίκαιρο όσο ποτέ, είναι η σταθερή προσήλωση των μπολσεβίκων να συνδέουν τη μελέτη και την ανάπτυξη της μαρξιστικής θεωρίας με την καθημερινή δράση.

Η πορεία της Σοβιετικής Ενωσης στα χρόνια που ακολούθησαν απέδειξε το βάσιμο της δυνατότητας ο σοσιαλισμός να νικήσει και να οικοδομηθεί σε μια χώρα. Η εκβιομηχάνιση και η κολεκτιβοποίηση της γης, μονόδρομος για την καθυστερημένη τότε Ρωσία, τη μετέτρεψε σε μια γιγάντια δύναμη, ικανή να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες και να συντρίψει το φασισμό, μετά από λίγα χρόνια. Εβαλε τις γερές βάσεις, που επέτρεψαν στην ΕΣΣΔ να σημειώσει αργότερα πρωτοφανή επιτεύγματα στην επιστήμη και στον πολιτισμό, να ανυψώσει τους λαούς της σε υψηλότατο επίπεδο, βγάζοντάς τους από το καθεστώς της πείνας, του αναλφαβητισμού και της καθυστέρησης.

Τεράστια είναι η συνεισφορά του σοσιαλισμού στην εργατική τάξη και τους λαούς. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση μια σειρά κατακτήσεις, που σήμερα έχουν αρχίσει να κατεδαφίζονται - όπως το 8ωρο, το 7ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, η σύνταξη για όλους τους απόμαχους της δουλιάς, η δημιουργία συνθηκών, για να σταματήσει να υπάρχει η διπλή καταπίεση και υπερεκμετάλλευση για τις εργαζόμενες γυναίκες, η λύση ενός δύσκολου προβλήματος, όπως το εθνικό ζήτημα, που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού εμφανίζεται ξανά, αφού οξύνθηκαν οι εθνικιστικές αντιθέσεις, ο σοβινισμός - όλα αυτά τα ζητήματα, τα έλυσε ή άνοιξε το δρόμο να λυθούν, η Οχτωβριανή Επανάσταση. Ο σοσιαλισμός συνέβαλε στην ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης. Η ΕΣΣΔ είχε τη μέγιστη συμβολή στην ήττα του φασισμού στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο και στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης στον πλανήτη για πάνω από πενήντα χρόνια. Αυτή η συνεισφορά της γίνεται ακόμη πιο σπουδαία σήμερα, που, μετά την αντεπανάσταση, ο διεθνής ιμπεριαλισμός εξαπολύει πολέμους σε όποιο σημείο της Γης το επιτάσσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, υποδουλώνοντας λαούς και χώρες, αποκαλύπτοντας έτσι και το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε. Ανατράπηκε, έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο.

Οι αιτίες της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη πρέπει να αναζητηθούν σε ένα πλέγμα εσωτερικών παραγόντων σ' αυτές τις χώρες. Παράγοντες, που επηρεάστηκαν βαθιά από τις εξωτερικές πιέσεις και επεμβάσεις, στο έδαφος της σύγκρουσης ανάμεσα στα δύο αντίθετα κοινωνικοπολιτικά συστήματα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τους προβληματισμούς της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (15 έως 16 Ιούλη 1995), από τους βασικούς λόγους των αρνητικών εξελίξεων, ήταν και η απώλεια, σε μια πορεία, του πρωτοποριακού καθοδηγητικού ρόλου του Κομμουνιστικού Κόμματος εξουσίας, μια σειρά παρεκκλίσεις από τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και παραβιάσεις αρχών στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Ακόμη, η απουσία ενιαίας αντιμετώπισης της ιδεολογικής δολιοφθοράς που ασκούσε ο διεθνής καπιταλισμός, η υπερεκτίμηση νικών, που αναμφισβήτητα σημείωνε ο σοσιαλισμός, παράλληλα με την απολυτοποίηση των φαινομένων κρίσης του καπιταλισμού, η αδύναμη λειτουργία της διαλεκτικής σχέσης άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και οι σοβαρές καθυστερήσεις στην ανάπτυξη και στον εμπλουτισμό της θεωρίας μας. Η «περεστρόικα» αποτέλεσε το «Δούρειο Ιππο» της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Η αστική τάξη θέλει να αφαιρέσει απο τις συνειδήσεις των λαϊκών μαζών το σοσιαλισμό όχι μόνον ως όραμα, αλλά και ως προοπτική της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, επειδή ακριβώς αυτό ευνουχίζει την ίδια την ταξική πάλη από το κύριο, το ζήτημα της εξουσίας. Η αναζωογόνηση των ιδανικών του σοσιαλισμού, η προβολή και υπεράσπιση των κατακτήσεών του, είναι ένα από τα αντίβαρα στη σημερινή καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, ένα αποτελεσματικό όπλο στον αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων λαίκών στρωμάτων για τον τελικό σκοπό, την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας.