Οι δράστες των υπόλοιπων πειρατειών, οι οποίοι συλλήφθηκαν μαζί με άλλους που σχεδίαζαν παράνομες πράξεις και δικάστηκαν νομιμότατα στη χώρα τους, ήταν και αυτοί εγκληματίες - τρομοκράτες; Αν ναι, τότε γιατί συντονισμένοι (ποιος τους συντόνισε;), σχεδόν απ' άκρο σ' άκρο του κόσμου, βγήκαν διάφοροι διεθνείς θεσμοί, πολιτικοί, προσωπικότητες και, στα καλά καθούμενα, επιχείρησαν να σηκώσουν την πολυχρησιμοποιημένη παντιέρα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα»; Αυτοί όλοι δε συμμετέχουν στην «εκστρατεία ενάντια στην τρομοκρατία»; Αν ναι, γιατί επίσης δε βρήκαν μια λεξούλα να πουν για την περίπτωση των πέντε Κουβανών πατριωτών, που αποκάλυψαν τις τρομοκρατικές ομάδες του Μαϊάμι και η κυβέρνηση των ΗΠΑ τους αντάμειψε με φυλακή και απομόνωση;
Φυσικά, όλα δεν είναι ρόδινα στην ιρακινή αντίσταση. Ούτε όλα όσα γίνονται αυτόν τον καιρό στο Ιράκ έχουν να κάνουν μόνο με τη σύγκρουση Ιρακινών, που αντιστέκονται για την ελευθερία τους, και άμεσων κατακτητών. Παίζονται χοντρά παιχνίδια μεταξύ των μεγάλων, αλλά και των μικρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που δεν αντανακλώνται άμεσα, όπως σε καθρέφτη, στα γεγονότα. Παρουσιάζονται διά της τεθλασμένης, μέσω φυλετικών ή θρησκευτικών διαφορών, ή διαφορών στην τακτική. Για παράδειγμα, άγνωστα θα παραμείνουν, τουλάχιστον για όσο κρατάει η κατοχή, τα κίνητρα εκείνων, που έκαναν τις επιθέσεις στην πρεσβεία της Ιορδανίας, ή στα γραφεία του ΟΗΕ, ή στο Τέμενος της Νατζάφ... Είναι, όμως, άλλο πράγμα ο σκεπτικισμός, που οφείλουμε όλοι σ' αυτές τις πολύ ειδικές περιπτώσεις, και είναι εντελώς διαφορετικό, να αποδεχτούμε τη λογική του «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», που θέλουν να επιβάλουν οι ΗΠΑ. Οι κλέφτες και οι δολοφόνοι είναι οι ιμπεριαλιστές και οι αληθινοί νοικοκυραίοι έχουν χρέος να τους πολεμήσουν, όπως μπορούν, μέχρι να ξεκουμπιστούν από τα σπίτια τους. Ετσι προχώρησε μέχρι τώρα η ιστορία των λαών και έτσι θα προχωρήσει (αφού δεν καταργείται με τίποτα), μέχρι τη ριζική απαλλαγή από το άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης, που στα σπλάχνα του θρέφει πάντα τους πολέμους και τη μόνιμη προσπάθεια υποταγής των λαών.
Για παράδειγμα, δεν πάει πολύς καιρός που ο Π. Γούλφοβιτς ομολόγησε πως η «11η του Σεπτέμβρη ήταν χρυσή ευκαιρία για την προώθηση του Σχεδίου για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα». Πρόκειται ακριβώς γι' αυτό το σχέδιο, που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας όλο τον τελευταίο καιρό, με τους πολέμους, τις κατακτήσεις και τις απειλές σχεδόν σε όλο τον πλανήτη. Ολα αυτά, για να αρχίσουν να εφαρμόζονται με το λιγότερο δυνατό κόστος για τον ιμπεριαλισμό, συνοδεύτηκαν με τους πολύ γνωστούς αντιδημοκρατικούς νόμους, που, κατά περίπτωση και κατά συσχετισμό, παραβιάζουν όλο και περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αλλο παράδειγμα μπορούν να είναι οι πολύ πρόσφατες επιθέσεις στην Τουρκία. Τόσο αυτές στις συναγωγές, όσο και αυτές ενάντια ή κοντά (άλλο μυστήριο) στους βρετανικούς στόχους. Πολλά και εδώ τα ερωτήματα. Είναι τυχαίο, για παράδειγμα, πως αυτήν την περίοδο η κυβέρνηση της Τουρκίας μαζί με τους στρατιωτικούς ήταν έτοιμοι να μπουκάρουν με χιλιάδες στρατό στο Ιράκ και ο τουρκικός λαός δεν πειθόταν με τίποτα; Είναι τυχαίο πως από τους Ιρακινούς, στην κυριολεξία, όλοι, ακόμα και οι υποταγμένοι στους κατακτητές που μετέχουν στο λεγόμενο «Προσωρινό Συμβούλιο», δεν ήθελαν με τίποτα τους Τούρκους στη χώρα τους; Είναι τυχαίο πως, σύσσωμοι, όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι, από την πρώτη στιγμή εκδήλωσης των επιθέσεων, «πριν καλά - καλά τις δουν, Αλ - Κάιντα τις ονομάσανε;». Είναι τυχαίο πως εμφανίζονται, η μία μετά την άλλη, ασήμαντες ή «ξεχασμένες» οργανώσεις, για να διεκδικήσουν την ευθύνη των επιθέσεων; Είναι τυχαίο πως η εκδήλωσή τους έγινε σε μια εποχή, που κυριολεκτικά «βουλιάζεις» στη ρευστότητα των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στην Τουρκία; Είναι τυχαίο πως όλον αυτόν τον καιρό η Τουρκία ούτε τα τυπικά βήματα εκδημοκρατισμού, που ζητάει η ΕΕ, δεν μπορεί να περπατήσει; Είναι τυχαίο πως είναι χώρος σύγκρουσης εσωτερικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και διεκδικήσεων; Είναι τυχαίο πως, τόσο ο Μπους, όσο και ο Μπλερ, επιχείρησαν αμέσως να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους με το αίμα των θυμάτων; Είναι τυχαίο πως αυτές οι επιθέσεις δίνουν αφορμή για ακόμη πιο σκληρά μέτρα αστυνόμευσης στο εσωτερικό της Τουρκίας και σε άλλες χώρες; Ακόμα και στη χώρα μας, ανακοινώθηκαν έκτακτα μέτρα.