Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση δείχνει να έχει ποντάρει πολλά στο θέμα της δήθεν αντιμετώπισης της ακρίβειας, για την προώθηση της προεκλογικής της προπαγάνδας. Επικεφαλής της επιλέχθηκε ο Κ. Κουλούρης, τον οποίο η ηγεσία Σημίτη αποφάσισε να ανακυκλώσει στις νέες συνθήκες αντιπαράθεσης στα ζητήματα της αγοράς. Από το καλοκαίρι οι καταναλωτές έχουν ακούσει πολλά και έχουν δει ακόμα περισσότερα. Τι «δακρύβρεχτες» περιοδείες του Κουλούρη στην αγορά, τι επισκέψεις σε λαϊκές αγορές, τι όρκους για την προστασία μας από την ακρίβεια. Ταυτόχρονα, όμως, γίναμε μάρτυρες και της απροκάλυπτης διαφήμισης των σούπερ μάρκετ, της κατασυκοφάντησης των λαϊκών αγορών, ακόμα και κάλεσμα του κόσμου να βγάλει από μόνος του το φίδι της ακρίβειας από την τρύπα ακούσαμε. Και μαζί κορόνες περί «ασυμβίβαστης» πολιτικής «πάταξης» των κερδοσκόπων, «συμφωνίες» για προσωρινό «πάγωμα» των τιμών στην αγορά. Απ' όλα έχει ο μπαξές της κυβερνητικής επιχείρησης διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού, ο εμπαιγμός και η προσπάθεια ωμής εξαπάτησης των εργαζομένων. Παρ' όλα αυτά, η ακρίβεια που γεννά και θρέφει η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι παρούσα. Πρόκειται για την πολιτική της συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων και της εξασφάλισης της απόλυτης ασυδοσίας σ' εκείνους που διαμορφώνουν τις τιμές στην αγορά, με κριτήριο αυτό που λένε... ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, μια πολιτική που οδηγεί σε συνεχείς ανατιμήσεις, αδιάψευστο μάρτυρα της κυβερνητικής κοροϊδίας. Το ίδιο και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνται όλο και περισσότερα νοικοκυριά εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στις καθημερινές ανάγκες.

Τα πρόσφατα στοιχεία για τις τιμές στα τρόφιμα, που έδωσε τις προηγούμενες μέρες στη δημοσιότητα ο Κ. Κουλούρης επιμελώς μαγειρεμένα, ώστε να υποστηρίξει την αποτελεσματικότητα της πολιτικής δήθεν συγκράτησης των τιμών, είναι αποκαλυπτικά. Η επεξεργασία των υπηρεσιών του υπουργείου, που έγινε υπό την καθοδήγηση του προϊσταμένου υφυπουργού, δείχνει ότι στο διάστημα από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβρη φέτος σε 106 προϊόντα σημειώθηκε αύξηση τιμής, σε 27 μείωση, ενώ οι τιμές 32 προϊόντων εμφανίζονται αμετάβλητες. Μάλιστα, ο Κ. Κουλούρης δεν παρέλειψε να δώσει παράλληλα και τις τιμοληψίες του αντίστοιχου περσινού διαστήματος στα ίδια προϊόντα, με στόχο προφανώς να αποδείξει ότι ο ίδιος προστατεύει καλύτερα τα λαϊκά εισοδήματα, καθώς την περίοδο εκείνη οι ανατιμήσεις ήταν περισσότερες και μεγαλύτερες. Βέβαια, για λόγους που είναι ευνόητοι και στον τελευταίο, «παρέλειψε» να κάνει μία άλλη σύγκριση. Την εξέλιξη των τιμών από Οκτώβρη σε Οκτώβρη, από πέρσι δηλαδή μέχρι φέτος. Και δεν το έκανε για τον απλούστατο λόγο ότι στο δωδεκάμηνο αυτό, οι τιμές (με εξαίρεση δύο κονσέρβες ψαριών που οι ανατιμήσεις φτάνουν στο 25%) παρουσιάζουν αυξήσεις μέχρι και 12,1%. Από τα 108 προϊόντα της λίστας, σημειώθηκαν αυξήσεις στα 76, σε ακόμα 11 οι τιμές παράμειναν σταθερές, ενώ σε 21 είδη εμφανίζεται, κύρια λόγω συγκεκριμένων συγκυριών, κάποια μείωση τιμής.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αποκαλυπτικά για το μέγεθος της κοροϊδίας και της πρόκλησης, αν επιχειρήσει κανείς μια σύγκριση των τιμών των συγκεκριμένων προϊόντων που πωλούνται από τα ράφια των σούπερ μάρκετ στο διάστημα από τον Αύγουστο του 2002 μέχρι τον Οκτώβρη του 2003. Στο δεκατετράμηνο οι τιμές έχουν αυξηθεί στα 80 από τα 108 προϊόντα της τιμοληψίας μέχρι και 14,6%!

Αυτό δηλαδή που προκύπτει από τα στοιχεία είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που διακαώς επιδιώκει η κυβέρνηση. Το συμπέρασμα είναι πασιφανές: όχι μόνο δεν υπάρχει κανενός είδους πολιτική που οδηγεί σε τιθάσευση της ακρίβειας, αλλά τουναντίον. Οι εργαζόμενοι, με εισοδήματα που μένουν παγωμένα, αφού το μεροκάματο αυξήθηκε δεν αυξήθηκε 2-3%, καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες τους πληρώνοντας πολύ ακριβότερα από πέρσι τα είδη λαϊκής κατανάλωσης και τα τιμολόγια των υπηρεσιών. Πασιφανές, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι ότι η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Είναι σαφές ότι όσο η αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής μετριέται με τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η διαρκής αύξηση των τιμών και η παράλληλη διαρκής συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ως εκ τούτου, είναι, επίσης, αυτονόητο ότι οι θεατρινισμοί και οι κορόνες τύπου Κουλούρη δεν μπορεί να αφήνουν ούτε την υποψία για την ύπαρξη κάποιας πρόθεσης για την πραγματική αντιμετώπιση της ακρίβειας, για παρέμβαση στη διαμόρφωση των τιμών, με τρόπο ώστε οι καταναλωτές να βρίσκουν προϊόντα και καλά και σε προσιτές τιμές. Η κυβέρνηση έχει απεμπολήσει και τους στοιχειώδεις μηχανισμούς με τους οποίους θα μπορούσε να συγκρατήσει τις κερδοσκοπικές ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενώ οι εκπρόσωποί της δε χάνουν την ευκαιρία να δηλώνουν ότι στόχος τους είναι η πάση θυσία εξασφάλιση και διεύρυνση της «ελεύθερης αγοράς». Ετσι, εξαντλεί την πολιτική... παρέμβασης στην αγορά, μεταθέτοντας στους καταναλωτές την ευθύνη να σωθούν από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Χαρακτηριστική είναι η πρόκληση διά στόματος Κ. Κουλούρη, ο οποίος την εβδομάδα που μας πέρασε κάλεσε τους καταναλωτές να... μποϊκοτάρουν τα προϊόντα των οποίων οι τιμές αυξάνονται! Από εκεί και πέρα, τα περί προσωρινού «παγώματος» των τιμών και οι δήθεν συμφωνίες προς την κατεύθυνση της συγκράτησης των ανατιμήσεων δεν είναι παρά επιχειρηματικά τρικ κάποιων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, που η κυβέρνηση αξιοποιεί επιχειρώντας να τα παρουσιάσει σαν αποτέλεσμα της πολιτικής της. Εξάλλου, οι επιχειρηματίες διαμηνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι τα κέρδη τους δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν ούτε σε επίπεδο ανέξοδων δηλώσεων. Πρόσφατα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας (ΣΕΣΜΕ) Π. Παντελιάδης προετοίμασε το έδαφος για τις επερχόμενες αυξήσεις. Και ενώ ο υφυπουργός Ανάπτυξης διαβεβαίωνε μέσα στη βδομάδα ότι στο υπουργείο δεν έχουν υποβληθεί τιμοκατάλογοι επιχειρήσεων με αυξήσεις τιμών, η «αγορά» στέλνει μηνύματα για αυξήσεις σε μεγάλες κατηγορίες προϊόντων ευρείας κατανάλωσης με τον καινούριο χρόνο. Λόγος γίνεται για αυξήσεις σε γαλακτοκομικά, άλευρα, ζυμαρικά, είδη προσωπικής υγιεινής, κρασιά, λάδι, που ξεπερνούν και το 10%.

Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα μισθοσυντήρητα νοικοκυριά, τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, οι αγρότες, οι νέοι δεν έχουν να ελπίζουν σε κάτι που να έχει σχέση με τη στήριξη του εισοδήματός τους και την πάταξη της κερδοσκοπίας. Η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς», στην οποία υποκλίνονται το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και όχι μόνο, είναι ταυτόσημη με τη λήψη μέτρων ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου και παραπέρα υπονόμευσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων. Πολιτική στήριξης του λαϊκού εισοδήματος και συγκράτησης τιμών μπορεί να υπάρξει, μόνο που αυτό απαιτεί άλλα δεδομένα και συσχετισμούς. Απαιτεί μια άλλη, ριζικά διαφορετική πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με τα μεγάλα κέρδη, με τα μονοπώλια και με την ασυδοσία της «ελεύθερης αγοράς». Μια τέτοια πολιτική, όμως, δε χαρίζεται ούτε από τη σημερινή ούτε από μια επόμενη κυβέρνηση με τον ίδιο προσανατολισμό. Μπορεί να κερδηθεί μέσα από ανυποχώρητο και αδιαπραγμάτευτο αγώνα των λαϊκών στρωμάτων, με μέτωπο όλων εκείνων που στον ένα ή τον άλλο βαθμό πλήττονται από τις ασκούμενες πολιτικές, ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές ως την ανατροπή τους. Μόνο σε καθεστώς λαϊκής οικονομίας μπορεί να αλλάξει η ζωή των λαϊκών στρωμάτων, να καλύπτονται όλες τους οι ανάγκες. Η αγανάκτηση μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και με την ψήφο στις επερχόμενες εκλογές. Οι εργαζόμενοι, τα μικρομεσαία στρώματα, οι συνταξιούχοι θα έχουν και μέσω της κάλπης την ευκαιρία να καταδικάσουν τα δύο μεγάλα κόμματα και όσους εκφράζουν με άλλα λόγια την ίδια πολιτική και να ενισχύσουν το ΚΚΕ.