Η συνταρακτική αυτή εικόνα για την πραγματική κατάσταση της απασχόλησης προκύπτει από επεξεργασία επίσημων στοιχείων του ΙΚΑ, τα οποία αποκαλύπτει σήμερα ο «Ρ». Σ' αυτούς τους μισθωτούς δεν περιλαμβάνονται οι οικοδόμοι, όπου η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Το 68,46% των οικοδόμων κατά το 2002 εργάστηκαν κατά μέσο όρο μόνο 39 ημέρες.

Δέκα χρόνια μετά την ψήφιση του Μάαστριχτ η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, έχουν γονατίσει τους εργαζόμενους. Εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί έχουν εξοβελιστεί ουσιαστικά από την παραγωγική διαδικασία. Εξαναγκάζονται να δουλεύουν μόνο περιστασιακά. Να ποια είναι η αληθινή εικόνα της απασχόλησης και της ανεργίας στη χώρα μας. Η πολιτική της «πλήρους απασχόλησης», που ξεδιάντροπα προπαγανδίζει η κυβέρνηση Σημίτη και προσωπικά ο πρωθυπουργός, έχει οδηγήσει το 20% των μισθωτών να δουλεύουν μια ημέρα τη βδομάδα.

Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης στην απασχόληση είναι δραματικές για το πραγματικό οικογενειακό εισόδημα των μισθωτών. Γίνεται φανερό, ότι καμία στατιστική αύξηση του ΑΕΠ, κανένα ποσοστό αυξήσεων στους μισθούς, που επικαλούνται με τη «Χάρτα Σύγκλισης» δεν μπορεί να ταΐσει τις οικογένειες των 28.184 μισθωτών, που κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 2002, δεν έκαναν πάνω από 9 (!) μεροκάματα. Γιατί και τέτοιοι εργαζόμενοι υπάρχουν στην Ελλάδα της ΟΝΕ.

Οπως αναγράφεται και στον πίνακα που δημοσιεύουμε, μέχρι 49 μεροκάματα εργάστηκαν 186.858 εργαζόμενοι, ποσοστό 9,16% επί του συνολικού αριθμού των εργαζόμενων - ασφαλισμένων. Αυτή η κατηγορία μισθωτών, κατά μέσο όρο πραγματοποίησε μόνο 25 μεροκάματα για όλο το 2002. Αντίστοιχα από 50 μέχρι 99 μεροκάματα -άρα και αντίστοιχα ένσημα- έκαναν 217.786 εργαζόμενοι, ποσοστό 10,68% του συνολικού αριθμού. Ομως κατά μέσο όρο οι ημέρες εργασίας αυτής της ομάδας ανέρχονται στις 73.

Από 100-149 μέρες εργασίας εργάστηκαν 234.476 μισθωτοί, ποσοστό 11,51%. Αυτή η κατηγορία κατά μέσο όρο έκανε 122 μεροκάματα ολόκληρο το έτος. Από 150 μέχρι 199 ημέρες εργάστηκαν 203.737 εργαζόμενοι, ποσοστό 9,99%. Ο πραγματικός μέσος όρος ημερών εργασίας αυτής της κατηγορίας ανέρχεται στα 170 μεροκάματα.

Συνολικά, σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία, 843.000 μισθωτοί του ΙΚΑ, δηλαδή το 41,35% από τα 2 εκατομμύρια περίπου άμεσα ασφαλισμένους, εργάστηκαν κατά μέσο όρο το 2002 μόνο 100 μέρες. Να ποια είναι η «ισχυρή Ελλάδα» του κ. Σημίτη.

Τα στοιχεία αυτά, που δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης, δείχνουν ότι η Ελλάδα της ΟΝΕ, είναι η Ελλάδα της υπο-απασχόλησης. Είναι μια οικονομία που σπρώχνει στο περιθώριο εκατοντάδες χιλιάδες. Αν δίπλα σε αυτούς προσθέσουμε και τις 500.000 επίσημα ανέργους, τότε η «πλήρης απασχόληση» της Λισαβόνας και της «Χάρτας» είναι πρόκληση και κοροϊδία.

Οταν το 41,35% των μισθωτών του ΙΚΑ, πραγματοποιεί μόνο 100 μεροκάματα το χρόνο. Οταν δηλαδή 4 στους 10 εργαζόμενους κολλάνε μόνο το 1/3 των ενσήμων ετησίως που είναι αναγκαία για να κατοχυρώσουν έναν χρόνο πλήρους ασφάλισης. Τότε δεν υπονομεύεται μόνο το εισόδημά τους. Υπονομεύεται και η κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης. Υπονομεύονται και τα γεράματά τους, αφού αυτοί οι μισθωτοί ακόμα και στη διάρκεια 40 χρόνων, δε θα έχουν κατοχυρώσει ούτε το δικαίωμα στη σύνταξη. Σημειώνεται ότι με την αύξηση από τα 4.050 ένσημα στα 4.500 ένσημα ως απαραίτητη προϋπόθεση για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα κατώτερα όρια, η σύνταξη πλέον γίνεται άπιαστο όνειρο. Πιο απλά, η σημερινή παραγωγική γενιά που καταδικάζεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εργάζεται μόνο 100 μέρες το χρόνο, σημαίνει ότι δε θα λάβει ποτέ της σύνταξη. Και αυτή η σκληρή πραγματικότητα, γίνεται ακόμα χειρότερη, αν συνυπολογίσουμε, ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, δουλεύει στη «μαύρη εργασία», χωρίς ασφάλιση και ένσημα, χωρίς άδειες και τα άλλα δικαιώματα που προβλέπονται από την επίσημη εργατική νομοθεσία.

Στο μαγείρεμα των στοιχείων για την ανεργία και την απασχόληση επιδόθηκε πάλι χτες η κυβέρνηση, προσπαθώντας να συγκαλύψει τη βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν οι υποαπασχολήσιμοι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, αλλά και το σύνολο των εργαζομένων.

Ετσι, με χθεσινό δελτίο Τύπου, το υπουργείο Εργασίας (όπου παρουσιάζει συνοπτικά στοιχεία του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης) ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό μερικής απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ενωσης. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι η μερική απασχόληση ανέρχεται στο 4,5% το 2002, τη στιγμή, που, όπως αποκαλύπτει σήμερα ο «Ρ», η υποαπασχόληση στην Ελλάδα κυριολεκτικά «τσακίζει κόκαλα», αφού με αυτή τη μορφή εργάζονται πολύ πάνω από το 50% των μισθωτών.

Επίσης, το υπουργείο Εργασίας πανηγυρίζει για το ότι η ανεργία έφθασε στο 9,62%, συμπεριλαμβάνοντας όμως στους εργαζόμενους όσους δουλεύουν έστω και δύο - τρεις ώρες τη βδομάδα ή όσους συμμετέχουν στα λεγόμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Πάντως, χαρακτηριστικό είναι ότι, ακόμα και με τα στοιχεία του υπουργείου, παρά τις συνεχείς εξαγγελίες του για πλήθος «ευκαιριών απασχόλησης», η ανεργία το 2002, συγκριτικά με το 2001, μειώθηκε μόλις κατά 24.605 άτομα.

Το υπουργείο Εργασίας επαίρεται για τους υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης που παρουσιάζει η Ελλάδα. Ομως, την ίδια στιγμή, παραδέχεται ότι αυτή, κατά κύριο λόγο, οφείλεται σε ένα πρόσκαιρο γεγονός με κοντινή ημερομηνία λήξης «τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα... και γενικότερα τα έργα προετοιμασίας για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004». Φυσικά, δεν μπαίνει στο κόπο να εξηγήσει ότι αυτή η ανάπτυξη γίνεται σε βάρος των εργαζομένων, καθώς οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Οι παραπάνω εξελίξεις εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου τα ποσοστά ανεργίας διατηρούνται όλο το 2003 σταθερά σε υψηλά νούμερα, ενώ διαχρονικά αυξάνονται. Σύμφωνα με την Eurostat, το Σεπτέμβρη του 2001 στην Ευρωζώνη το ποσοστό ανεργίας ήταν 8% και το Σεπτέμβρη του 2003 8,8%. Αξίζει να σημειωθεί πως παρά τα όσα ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση ότι η ανεργία το 2003 έχει πέσει κάτω από το 9%, το ποσοστό που δίνει η Eurostat μέχρι και τον Ιούνη του 2003 είναι σταθερά στο 9,2% (για τους υπόλοιπους μήνες δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, προφανώς με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης).