Οταν τη δεκαετία του '60 έβαλε ο (παλιός) Καραμανλής τα διόδια στις εθνικές οδούς, τα έβαλε υποτίθεται για μερικά χρόνια, ώσπου με τα λεφτά που θα μαζεύονταν να φτιαχτούν καλοί δρόμοι σε όλη την Ελλάδα. Ετσι έλεγαν. Πέρασαν 40 χρόνια από τότε, τα διόδια - που υποτίθεται θα ήταν για λίγα χρόνια - ουδέποτε καταργήθηκαν, αλλά δρόμοι δεν έγιναν. Από καρμανιόλες, έγιναν πολλές...

* * *

Εσχάτως οι φιέστες διαδέχονται η μια την άλλη. Τη μια στην Εγνατία, την άλλη στην Αττική Οδό, ξανά στην Εγνατία και τούμπαλιν. Και τι προκύπτει; Οτι φυσικά και δεν υπάρχει κανένας τεχνικός λόγος για να μην έχουμε στην Ελλάδα καλούς δρόμους. Η τεχνική αρτιότητα της Αττικής Οδού το αποδεικνύει. Αλλά για να έχουμε καλούς δρόμους φαίνεται ότι πρέπει ο λαός να πληρώνει δυο, τρεις και δεκατρείς φορές. Αν είναι δηλαδή να κονομάνε οι εργολάβοι, έχει καλώς. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να φτιάχνουν καλούς δρόμους. Το να μην σκοτώνεται ο κόσμος στις καρμανιόλες, δε θεωρείται επαρκής λόγος.

* * *

Θέλετε απόδειξη; Ανήμερα της φιέστας στην Αττική οδό, έχασαν τη ζωή τους 5 άνθρωποι από τροχαίο στα Μουδανιά. Ο δρόμος στην περιοχή θεωρείται λαιμητόμος. Τέτοιο δυστύχημα στην Αττική οδό αποκλείεται να υπάρξει. Γιατί; Μα διότι η Αττική οδός είναι ένας «κουμπαράς» που γεμίζει τα θησαυροφυλάκια του κάθε Μπόμπολα. Οχι ότι με τους άλλους δρόμους δε συμβαίνει το ίδιο. Απλώς εδώ ο «κουμπαράς» είναι πολύ μεγάλος, είναι διπλός και τρίδιπλος, γεμίζει μια για την κατασκευή και μια για τη χρήση, συνεπώς μαζεύει πολύ χρήμα και το χρήμα το φέρνουν οι... ζωντανοί και όχι τα θύματα των τροχαίων.

* * *

Αλλωστε, όποιος «θέλει» να σκοτωθεί υπάρχουν τουλάχιστον... 6.226 τρόποι: Τόσες είναι οι «παγίδες θανάτου» στο εθνικό δίκτυο (όπως εγκύρως αναφέρει η εφημερίδα του Μπόμπολα, το «Εθνος», σε έρευνά της στις 14 Νοέμβρη, ούτε δυο βδομάδες δηλαδή πριν την προχτεσινή φιέστα)...

«Καλημέρα, είστε ο κύριος Φίλιππος Κ.; Σας τηλεφωνούμε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, από το γραφείο της κυρίας Παπανδρέου. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι την Κυριακή, στις 12 το μεσημέρι, γίνονται στην περιοχή σας τα εγκαίνια του νέου τμήματος της Αττικής οδού και η κυρία υπουργός θα χαρεί πολύ να σας δει. Θα έρθετε;»!

Ο αναγνώστης μας είναι ένας από τους εκατοντάδες, που είχε την «τιμή» να τον θυμηθεί η κυρία υπουργός και να τον προσκαλέσει στα εγκαίνια (τώρα, πού βρήκε το τηλέφωνό του είναι μια άλλη «εκσυγχρονιστική» υπόθεση). Μας μετέφερε την εμπειρία του, εκφράζοντας δε την απορία: «Μα καλά, εμένα ούτε με ξέρουνε, ούτε τους έχω ψηφίσει ποτέ, από πού κι ως πού να με καλούνε για να κάνουνε μπούγιο στις φιέστες τους;»...

Και κάτι ακόμα. Οταν τον ρωτήσαμε «και σεις τι τους απαντήσατε;», μας είπε: «Τι να τους απαντήσω; Τίποτα. Απλώς, κούνησα το κεφάλι, το μόνο που σκέφτηκα είναι "για δες πού έχουνε καταντήσει" και τους έκλεισα το τηλέφωνο».

Και αυτό ακριβώς είναι το συμπέρασμα: «Για δες πού έχουνε καταντήσει»...

ΥΓ: Μετά τον κύριο Φίλιππο Κ., πήρανε τηλέφωνο και τον πατέρα του...