ΔΡΑΜΑ (αποστολή Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ).--

Στα όρια της εξαθλίωσης έχουν οδηγήσει τη Δράμα οι πολιτικές του δικομματισμού, κατατάσσοντάς την σήμερα σε μια από τις πρώτες θέσεις των φτωχότερων νομών της Ελλάδας. Παρά τις παχυλές επιδοτήσεις, που το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο απολαμβάνει τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να επενδύσει στην περιοχή, η παραγωγική βάση του νομού συρρικνώθηκε δραματικά την τελευταία 15ετία, με το σάρωμα του τομέα της μεταποίησης στο έτοιμο ένδυμα, το κλείσιμο του εργοστασίου της «Σόφτεξ» και το χτύπημα της παραγωγής μαρμάρου, με την αγροτική παραγωγή να ακολουθεί παράλληλη πορεία.

Μπροστά στο ζοφερό μέλλον που προδιαγράφουν για το νομό οι προεκλογικές εξαγγελίες των πολιτευτών του δικομματισμού για τη συνέχιση της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής και με δεδομένη την εμπειρία των τελευταίων χρόνων, οι Δραμινοί βρίσκονται αναπόφευκτα σήμερα μπροστά στο κρίσιμο δίλημμα. Αν θα επιτρέψουν στις δυνάμεις του δικομματισμού να συνεχίσουν το βιασμό της πλούσιας δραμινής γης και του εργατόκοσμού της ή θα διεκδικήσουν για την περιοχή τους μια άλλη μορφή ανάπτυξης, στηριγμένη στις λαϊκές ανάγκες, προς όφελος της γενιάς που ακολουθεί, για να παραμείνει και να δημιουργήσει στον τόπο της.

Η ανεργία στο νομό, σύμφωνα με τα στοιχεία του Εργατικού Κέντρου της Δράμας, ξεπερνάει το 50%. Το τοπικό παράρτημα του ΟΑΕΔ, ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του Οργανισμού να συγκαλύπτει τα πραγματικά μεγέθη της ανεργίας, μιλάει σήμερα για 6.500 άνεργους στο νομό, 4.500 από τους οποίους είναι γυναίκες.

Η Δράμα μετράει 7.000 χαμένες θέσεις εργασίας από τον ιματισμό την τελευταία 15ετία. Ο κατάλογος των βιοτεχνιών που έκλεισαν ή μετέφεραν την παραγωγή τους στα Βαλκάνια και την Τουρκία μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, παρά τα «αναπτυξιακά» κίνητρα που θέσπισε η κυβέρνηση και τα οποία διευρύνει ο επικείμενος αναπτυξιακός νόμος. Μόνο τον τελευταίο χρόνο, 500 θέσεις εργασίας χάθηκαν στον ιματισμό, με τελευταίο παράδειγμα τη βιοτεχνία «Ζάμπα» που έκλεισε, απολύοντας 60 εργαζόμενους, αλλά και τον «Πουρνάρα» που οδηγείται σε λουκέτο, πετώντας στην ανεργία 80 ακόμα εργαζόμενους.

Είχαν προηγηθεί το 1990 η «Μπλατζίν» με 400 άτομα, η «Σαρόν» το 1985 με 1.000 άτομα (300 όταν έκλεισε), η «Μπιάνκα Παγγαίου» πριν δυο χρόνια με 500 εργαζόμενους (300 όταν έκλεισε) και δεκάδες άλλες βιοτεχνίες. Συνολικά την τελευταία 20ετία από τις 100 βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που δραστηριοποιούνταν στο νομό, έχουν απομείνει σήμερα μόλις 6, οι οποίες μάλιστα υπολειτουργούν, απασχολώντας τους εργαζόμενους δυο και τρεις μέρες τη βδομάδα, σε εργασίες παράπλευρες - συσκευασία, επιδιορθώσεις, κλπ. - της παραγωγής που στο σύνολό της έχει μεταφερθεί στη Βουλγαρία και τις άλλες βαλκανικές χώρες.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στο μάρμαρο. Περικοπές στο προσωπικό, άθλια μεροκάματα, κλείσιμο των λατομείων και των εργοστασίων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και διαρκείς απολύσεις με το προβλεπόμενο 2% το μήνα, αποτελούν καθημερινότητα για τους εργαζόμενους του κλάδου. 150 θέσεις εργασίας χάθηκαν μόνο φέτος από το μάρμαρο για τη Δράμα.

Πριν ενάμιση χρόνο η εισηγμένη στο χρηματιστήριο επιχείρηση «Κυριακίδης» απασχολούσε 230 εργαζόμενους και σήμερα μόλις 174, με το ένα από τα δύο εργοστάσια που λειτουργεί στην περιοχή να οδηγείται σε οριστικό λουκέτο. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι της εταιρίας δεν έχουν ακόμα πληρωθεί τις αυξήσεις για το 2003 και δουλεύουν στα νταμάρια με μισθούς πείνας, που δεν ξεπερνούν για την πλειοψηφία τα 550 ευρώ. Η παλαιότερη επιχείρηση του κλάδου στη Δράμα, ο «Λαζαρίδης», απασχολεί σήμερα 140 εργαζόμενους, όταν μέχρι πριν ένα χρόνο δούλευαν στο εργοστάσιο 200. Τακτική συρρίκνωσης της ντόπιας παραγωγής - όχι όμως και των κερδών τους - ακολουθούν και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις στο μάρμαρο.

Οι Δραμινοί περιγράφουν την ανεργία σαν τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους, φέρνοντας παραδείγματα από τη ζωή των νέων κυρίως εργαζόμενων, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης που ασφυκτιά κάτω από το βάρος της εργασιακής ανασφάλειας. Το καινούριο υποκατάστημα του σούπερ μάρκετ «Μασούτης», που πρόκειται να λειτουργήσει στη Δράμα, πρόσφερε 50 θέσεις ημιαπασχόλησης, με κυλιόμενα 4ωρα και 6ωρα στο σύνολό τους. Οι αιτήσεις για πρόσληψη ξεπέρασαν τις 1.600, όπως χιλιάδες ήταν και οι αιτήσεις κατάταξης στους ΕΠΟΠ που έκαναν οι Δραμινοί κατά την τελευταία προκήρυξη του υπουργείου Εθνικής Αμυνας!

Και ενώ η ανεργία φουντώνει, η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν ανάπτυξη τη λειτουργία των φυλακών στο Δήμο Νικηφόρου, τάζοντας μάλιστα προσλήψεις και στους απολυμένους της «Σόφτεξ». Την ίδια στιγμή, οι μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής απομυζούν νέες επιδοτήσεις, κερδίζοντας 45% επί της επένδυσης στο νομό, 30% στα κεφάλαια κίνησης, 10ετή ρύθμιση των δανείων τους και 12% επιδότηση στο εργατικό κόστος, με προοπτική να εξομοιωθούν με τα κίνητρα της Θράκης το 2005. Τα κίνητρα της αυτοαπασχόλησης των ανέργων δημιούργησαν την τελευταία τριετία 460 νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο νομό, ελάχιστες όμως από αυτές θα καταφέρουν να επιβιώσουν μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.

Η πολιτική της επιδότησης των βιομηχάνων εκτίναξε την ανεργία στο δυσθεώρητο νούμερο του 50%, αντίστοιχο με αυτό της Νάουσας, οι τοπικοί άρχοντες της οποίας παρουσιάζουν σήμερα σαν πανάκεια την ένταξη του νομού στα κίνητρα της Δράμας.

Το δικό τους Γολγοθά τραβάνε και οι 420 απολυμένοι της «Σόφτεξ», δεκαέξι μήνες μετά το οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης τον Αύγουστο του 2002. 190 από αυτούς, αφού πέρασαν έναν ολόκληρο χρόνο άνεργοι, απασχολούνται από το Σεπτέμβρη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σύμφωνα με τα προγράμματα που κατάρτισε η κυβέρνηση για τους απολυμένους, χωρίς όμως ακόμα να έχουν πληρωθεί και χωρίς να παίρνουν το ένσημο! Στην πλειοψηφία τους είναι ένα βήμα πριν τη συνταξιοδότηση, ύστερα από 28 και 30 χρόνια δουλιάς στη «Σόφτεξ» και στην ουσία παραμένουν ακόμα και σήμερα άνεργοι, αφού στο άμεσο μέλλον δεν προβλέπεται καμιά ρύθμιση που θα τους εξασφαλίσει μισθό και ένσημα για τη συνταξιοδότηση.

Για τους υπόλοιπους 230 απολυμένους οι εναλλακτικές λύσεις εξαντλούνταν στην απορρόφησή τους από τις επιχειρήσεις της περιοχής με δυόμισι χρόνια επιδότηση των εργοδοτών ύψους 20,5 ευρώ τη μέρα για κάθε εργαζόμενο από το ΛΑΕΚ, με λεφτά δηλαδή των ίδιων των εργαζομένων! Στη συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν άνεργοι, ή εντάχθηκαν με τα προσφερόμενα «κίνητρα» στο βραχύβιο τομέα της αυτοαπασχόλησης.

Παράπλευρη απώλεια του λουκέτου στη «Σόφτεξ» ήταν και το πλήγμα που δέχτηκαν οι κλάδοι των μεταφορών, της υλοτομίας, των αγροτών, αλλά και η τοπική αγορά της Δράμας, που φθίνει δραματικά.

Το παράδειγμα της «Σόφτεξ», πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί μνημείο της πολιτικής ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας από την κυβέρνηση, αποτελεί και μια καλή αφορμή για το σύνολο του δραμινού λαού να βγάλει τα συμπεράσματά του. Η μοιρολατρική στάση των εργαζομένων την εποχή που το εργοστάσιο οδηγούνταν στο κλείσιμο, η αποδοχή των δοκιμασμένων σε πολλές περιπτώσεις αδιέξοδων κινήτρων, αλλά και η σημερινή ανοχή των εργαζομένων απέναντι στα ίδια παχιά λόγια των εκπροσώπων του δικομματισμού, καθιστά το πέρασμα της αντεργατικής λαίλαπας ευκολότερο και οξύνει ακόμα παραπέρα την εξαθλίωση των ανέργων. Στο χέρι των εργαζομένων της Δράμας είναι να βάλουν φρένο στον κατήφορο που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν σπρώξει το νομό, διεκδικώντας μέσα και από τις επερχόμενες εκλογές μια άλλη τροχιά ανάπτυξης για το νομό, στηριγμένο στις μεγάλες δυνατότητες του τόπου και στις πραγματικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας της Δράμας.