Η πρόσφατη επίθεση των «σεκιουριτάδων» του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας κατά του δημοσιογράφου του «Αλτερ», δείχνει - εκτός των άλλων - ότι υπάρχουν κάποιοι που δε θέλουν να έρθει στο φως της δημοσιότητας η απαράδεκτη κατάσταση, που επικρατεί στα περισσότερα νοσοκομεία και η οποία ταλαιπωρεί όχι μόνο τους ασθενείς, αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους αρμοδίους της κυβέρνησης και τα «τσιράκια» τους - πρόεδροι των ΠΕΣΥ και μάνατζερ των νοσοκομείων - που διαχειρίζονται την «ανθυγιεινή» πολιτική. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο: Αποδεικνύεται τώρα ότι η παράδοση της φύλαξης των νοσοκομείων σε ιδιωτικές εταιρίες «σεκιούριτι» - σε ιδιώτες παραδίδονται, επίσης, η καθαριότητα, η σίτιση κι άλλοι τομείς - δεν είχε σκοπό να βάλει τάξη στα νοσοκομεία, αλλά να τα «προφυλάξει» από τα «αδιάκριτα» μάτια της «κοινής γνώμης». Και θα πρέπει, επίσης, να επισημανθεί η αγένεια και ενίοτε η αγριότητα, με την οποία οι «σεκιουριτάδες» φέρονται στους ασθενείς και, κυρίως, στους συγγενείς τους, όταν διαμαρτύρονται για τις συνθήκες νοσηλείας. Ομως, δεν ακούσαμε κάποιους από το «Αλτερ», ή τους άλλους που αντέδρασαν - και δικαίως - στην επίθεση των «σεκιουριτάδων» εναντίον του δημοσιογράφου, να ζητούν να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στο σύστημα δημόσιας υγείας. Γιατί, άραγε; Εκτός κι αν πιστεύουν ότι φταίνε μόνον οι συγκεκριμένοι τραμπούκοι του Νοσοκομείου της Νίκαιας κι όχι το όλο «σύστημα» που τους «φτιάχνει» και τους χρησιμοποιεί...

Ποιος, τελικά, ωφελήθηκε και ποιος έχασε από την πολυδιαφημισμένη αύξηση της πίτας του ΑΕΠ, η οποία το 2003 ξεπέρασε το 4%; Για παράδειγμα, οι πέντε μεγάλοι ντόπιοι τραπεζικοί όμιλοι, σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς τους, αύξησαν τη μάζα των κερδών τους κατά 33%, δηλαδή δέκα φορές πάνω από τον επίσημο τιμάριθμο. Από την άλλη πλευρά, περικόπτοντας θέσεις εργασίας (κυρίως με την εφαρμογή προγραμμάτων «εθελούσιας» εξόδου εργαζομένων), κατάφεραν να μειώσουν τα μισθολογικά κονδύλια, τα οποία για το 2003 αυξήθηκαν μόλις 1,1%, δηλαδή πολύ κάτω ακόμη και από τον επίσημο τιμάριθμο.

Είναι φανερό το γεγονός ότι φέτος αυξήθηκε ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Πλάτη στην ασυδοσία της εργοδοσίας και του μεγάλου κεφαλαίου έβαλαν η κυβέρνηση, οι διαβόητες διαρθρωτικές αλλαγές και οι διάφορες «συνδιαχειριστικές» λογικές του λεγόμενου «κοινωνικού εταιρισμού», τα κόμματα, που, με το έναν ή τον άλλο τρόπο, στηρίζουν αυτήν την πολιτική και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Χαμογελάς καινούριε μου

μα δε θα με τουμπάρεις,

γιατί κι εσύ, το 'χεις σκοπό,

το ξέρω, να με γδάρεις,

έτσι γελάκια κι οι παλιοί

κάναν τις πρώτες μέρες

κι έπειτα με ξετίναξαν

για τα καλά οι λέρες!

***

Χαμογελάς καινούριε μου

και δίνεις υποσχέσεις,

αλλά κι εσύ θ' αποδειχτείς

σαν τους παλιούς μπαμπέσης,

απ' την καλή σας έμαθα

τώρα κι εσάς τους χρόνους,

απατεώνες είσαστε

σαν και τους δυο

«βαρόνους»!