Στην αλάνα και το σχολείο μαθαίνεται το ποδόσφαιρο

Η βία και ο χουλιγκανισμός είχαν και πάλι την τιμητική τους, ακόμα δε καλύτερες μέρες γνώρισε η φημολογία για στημένα παιχνίδια, για αλισβερίσια και δοσοληψίες κάτω από τα τραπέζια. Οι ίδιες και οι ίδιες ομάδες - επιχειρήσεις κυριάρχησαν ξανά, ενώ οι υπόλοιπες έμοιαζαν να υπάρχουν ως κομπάρσοι, μόνο και μόνο για να έχουν να παίζουν όλη τη σεζόν οι πρώτες. Ιστορικές ομάδες βρέθηκαν στα πρόθυρα διάλυσης.

Το «ταμείο» για τους φίλαθλους είναι μείον, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τα ταμεία κάποιων μεγαλομετόχων ΠΑΕ που δεν είναι μόνο συν οικονομικά αλλά και πολιτικά, διότι η χειραγώγηση του λαού και μέσω του ποδοσφαίρου είναι άμεση επιδίωξή τους. Η λειτουργία του ποδοσφαίρου στη βάση των ομάδων - επιχειρήσεων σημαίνει λειτουργία και επικράτηση στο λαοφιλές αυτό άθλημα των ανέλεγκτων νόμων της αγοράς, του καπιταλισμού.

Ανταγωνισμοί δηλαδή χωρίς όρια, συγκέντρωση ισχύος σε λίγους και αποδυνάμωση έως εξαφάνιση των πιο αδύνατων.

Μοναδική επιδίωξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν στην ιδιοκτησία τους ταυτόχρονα με τις ΠΑΕ και ΜΜΕ, αλλά και άλλες κοινωνικές «ευαίσθητες» δραστηριότητες (πολιτισμός, εκπαίδευση, υγεία, ψυχαγωγία), είναι να τις αξιοποιήσουν όλες προκειμένου να αποκτήσουν μοχλούς επηρεασμού των λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα της νεολαίας. Να λοιπόν πού βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα, το οποίο προκαλεί τα δεινά στο χώρο του ποδοσφαίρου. Να γιατί όλα τα μπαλώματα και οι κραυγές των «αρμοδίων» δεν αποδίδουν. Να γιατί όλη η προπαγάνδα στρέφεται στο να πειστούμε όλοι ότι για όλα φταίνε οι φίλαθλοι, άντε και κανένας παράγοντας καμιάς «παρακατιανής» ΠΑΕ.

Αυτή την αντίληψη καλλιεργούν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που με νομοθετικές και άλλες παρεμβάσεις παριστάνουν ότι προσπαθούν να επιβάλουν τάχα τάξη στο χάος, προσπαθώντας να επιβάλουν την άποψη ότι το μοντέλο αθλητισμός - επιχείρηση είναι ο μοναδικός δρόμος. Και επειδή όσο προσπαθούν να βάλουν τάξη, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ανακατεύουν το βούρκο, το αποτέλεσμα είναι δυσοσμία και κατάντια του ποδοσφαίρου.

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα έχουν μπει σε εφαρμογή κατασταλτικά μέτρα, απαγορεύσεις και άλλα αστυνομικά μέτρα που εκτός των άλλων προσπαθούν να εθίσουν το λαό στο να αποδεχτεί περιορισμό των δημοκρατικών του δικαιωμάτων.

Το ποδαρικό λοιπόν στο 2004 για άλλη μια φορά με το δεξί δείχνει να είναι το ίδιο αδιέξοδο με τα προηγούμενα παρόμοια ποδαρικά. Το μοντέλο ποδόσφαιρο - επιχείρηση δείχνει να έχει προδιαγεγραμμένα όρια.

Δεν μπορεί να δώσει λύσεις φιλολαϊκές και διέξοδο στην αυξανόμενη ανάγκη του λαού και της νεολαίας για άθληση, δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και ισότιμο συναγωνισμό με στόχο τη διάκριση. Η πρόταση του ΚΚΕ για αριστερό ποδαρικό στο ποδόσφαιρο, για άλλη πολιτική στηρίζεται σε τελείως διαφορετική φιλοσοφία και βάση για το άθλημα και κινείται πάνω σε τρεις βασικούς άξονες:

Ειδικότερα μέτρα προς την πιο πάνω κατεύθυνση πρέπει να είναι:

• Ο αθλητισμός γενικά, το ποδόσφαιρο ειδικότερα, πρέπει να μπουν στα σχολειά, από τις μικρές ηλικίες, θα πρέπει να έχει επιμορφωτικό, διαπαιδαγωγητικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Τα παιδιά θα μαθαίνουν να παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά και τους βασικούς κανονισμούς του αθλήματος.
• Οργάνωση του ποδοσφαίρου στη βάση του ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου, με ευρύτερο κοινωνικό ρόλο και μορφή το Σωματείο του Αστικού Κώδικα.
• Διάλυση των ΠΑΕ και άμεσα κατάργηση του δικαιώματός τους να χρησιμοποιούν το διακριτικό τίτλο, τα χρώματα και τα σύμβολα των ιδρυτικών των ΠΑΕ ερασιτεχνικών σωματείων.
• Στα εθνικά πρωταθλήματα, καθώς και στις διοργανώσεις της UEFA, θα συμμετέχουν τα ιδρυτικά των ΠΑΕ ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία, τα οποία, για τις ανάγκες συμμετοχής στις πιο πάνω διοργανώσεις θα δημιουργήσουν Τμήματα Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΤΑΠ) τα οποία όμως, όπως και συνολικά τα σωματεία, δε θα λειτουργούν με κριτήριο την κερδοφορία και σε επιχειρηματική βάση. Οι ποδοσφαιριστές που θα συμμετέχουν στα σωματεία που θα λειτουργούν ως ΤΑΠ θα είναι αμειβόμενοι, δε θα είναι αμιγώς ερασιτέχνες, ούτε βέβαια και επαγγελματίες με τη σημερινή έννοια του όρου. Οι σημερινές, προκλητικές για τον εργαζόμενο λαό, αμοιβές ορισμένων ποδοσφαιριστών και τα επίσης προκλητικά και μυθικά ποσά για μεταγραφές που ξοδεύονται σήμερα, είναι τελείως έξω από τη δική μας αντίληψη.
• Οι πόροι λειτουργίας των ποδοσφαιρικών σωματείων θα προέρχονται από την κρατική επιχορήγηση, τις χαμηλές και προσιτές για την πλατιά λαϊκή μάζα, συνδρομές μελών και από έσοδα προερχόμενα από την αθλητική δραστηριότητα (φθηνά, προσιτά εισιτήρια, διαφημίσεις, ραδιοτηλεοπτικά δικαιώματα κ.ά.).

Το κράτος αναλαμβάνει να εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους, την απαραίτητη υποδομή σε γήπεδα, όπου δωρεάν θα αθλείται η νεολαία, αλλά και άλλη υποδομή και επιστημονική στήριξη. Απαραίτητη είναι η στελέχωση των σχολείων με τον απαραίτητο αριθμό γυμναστών, η αναβάθμιση των ΤΕΦΑ, με την κάλυψη των κενών σε μέλη ΔΕΠ και άλλο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό και εξασφάλιση εγκαταστάσεων, κατάλληλα εξοπλισμένων, η δημιουργία εργομετρικών κέντρων και αθλητικής πολυκλινικής, που θα καλύπτουν τις ανάγκες ελέγχου της σωματικής κατάστασης και περίθαλψης των ποδοσφαιριστών. Και βέβαια, η καθιέρωση του θεσμού της κάρτας υγείας όλων των μαθητών και ιατρικών εξετάσεων στην αρχή και το μέσο της σχολικής χρονιάς.

• Στην κάρτα υγείας, θα πρέπει να περιλαμβάνονται όλα τα στοιχεία της κατάστασης της υγείας του μαθητή, αλλά και η φυσική ανάπτυξη και οι επιδόσεις του. Ετσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε λυπηρά και απαράδεκτα γεγονότα που ζούμε και ζήσαμε πρόσφατα, νέα, ανήλικα παιδιά να πεθαίνουν μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Είναι αναγκαίο, σε όλο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου, από τη βάση μέχρι την κορυφή, και σε όλους τους οργανωμένους φορείς του (σωματεία, ποδοσφαιριστές, διαιτητές, προπονητές), να εφαρμοστεί ως εκλογικό σύστημα, για την ανάδειξη των διοικήσεων και των εκπροσώπων τους για τα ανώτερα όργανα, η απλή αναλογική. Στην ΕΠΟ, την ανώτατη αρχή του αθλήματος, πρέπει να συμμετέχουν, με δικαίωμα λόγου και ψήφου, όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου (σωματεία, ποδοσφαιριστές, διαιτητές, προπονητές), με εκλεγμένους εκπροσώπους τους.

Είναι όμως η μόνη ρεαλιστική πρόταση που θα επιτρέψει σε όλο το λαό και στους φιλάθλους να χαρούν το άθλημα που αγαπούν ως πρωταγωνιστές και όχι ως κομπάρσοι.

Χρειάζεται όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο να παλέψουν για την εξυγίανσή του και την αναβάθμισή του με στόχο το συμφέρον των πολλών και όχι των λίγων πολυεθνικών, που το έχουν μετατρέψει σε ρωμαϊκή αρένα.

Στις προσεχείς εκλογές οι ψηφοφόροι που αγαπούν το ποδόσφαιρο έχουν εξαιτίας της κατάστασής του έναν ακόμα λόγο να καταδικάσουν τα κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που έχουν την ευθύνη για τα χάλια του. Μαζί με άλλους πολλούς και σοβαρούς λόγους μπορούν και γι' αυτό (το χάλι του ποδοσφαίρου) να τους δείξουν κόκκινη κάρτα, ενισχύοντας το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη που έχει ουσιαστική και πραγματική φιλολαϊκή πρόταση και για τον αθλητισμό.