«Το τελευταίο ταξίδι της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ» κυκλοφορεί σε έναν εξαιρετικά καλαίσθητο μικρό τόμο, εμπλουτισμένο με τις φωτογραφίες του Σαντρί Ντεράτζι, από τις εκδόσεις Χατζηνικολή. Ο συγγραφέας τούτου του βιβλίου, ο Κριστιάν Ντιμέ - Λβόβσκι, είχε την τύχη να συνοδεύει τη μεγάλη Γαλλίδα συγγραφέα σε εκείνο το ταξίδι, που για κείνη ήταν ένα ερωτικό προσκύνημα στους τόπους που είχε επισκεφτεί με τον έρωτα της ζωής της πριν από τρία χρόνια. Η ίδια είχε πει σχετικά με τα ταξίδια: « Η εμμονή του ταξιδιού, για μια νεανική ψυχή, είναι σχεδόν πάντα μια συνέπεια της εμμονής του έρωτα». Ο αναγνώστης, που αγάπησε τα βιβλία της Γιουρσενάρ, που μαγεύτηκε από τα «Απομνημονεύματα του Αδριανού», που ταξίδεψε μαζί της χρόνια και χρόνια, μπορεί τώρα να τη συνοδεύσει στο τελευταίο της ταξίδι, που άρχισε την 27η Δεκέμβρη του 1986 και τέλειωσε στις 17 Δεκέμβρη του 1987, όταν η συγγραφέας έφυγε από τη ζωή, αλλά το έργο της παρέμεινε κοντά μας.

Το Λονδίνο σου ανοίγει την όρεξη να χαζεύεις με τις ώρες τα εκπληκτικά μαγαζιά, να τα πλησιάσεις απίθανο μοιάζει. Από το κομψό Χάροντς μέχρι το Πόρτο Μπέλο, κάτι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, το αδηφάγο μάτι του σύγχρονου καταναλωτή δε χορταίνει κι ας είναι στην προκειμένη περίπτωση μάτι ελληνικό. Μάτι χορτασμένο από βιτρίνες.

Μα δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε ψώνια, ήρθαμε για να δούμε κάτι το διαφορετικό, όπως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, που εκτίθενται στο απέραντο Βρετανικό Μουσείο. Πλάι στην πολύχρωμη, φανταχτερή αιγυπτιακή αίθουσα που κοιμούνται οι Φαραώ, η απλή, κατάλευκη, λιτή και λαμπερή η ελληνική αίθουσα που «φιλοξενεί» τα υπέροχα γλυπτά, που σου κόβουν την ανάσα. Αν παρατηρήσεις, εκτός από τα εκθέματα, τον κόσμο που μπαίνει και μένει άναυδος, την έκφραση που έχει βγαίνοντας, καταλαβαίνεις ότι κάτι έχει αλλάξει στην όψη του. Μαγεμένος, συνεπαρμένος βυθισμένος σε σκέψεις μοιάζει.

Πάνω από τον Τάμεση, το διάσημο Μπιγκ Μπεν

Τέιτ Γκαλερί, λειτουργεί εδώ και έναν αιώνα - και κάτι - μετά από πρωτοβουλία του μεγιστάνα της ζάχαρης Χένρι Τέιτ. Η συλλογή ξεκίνησε με τους βικτοριανούς πίνακες που δώρισε ο ευεργέτης της και από τότε μέχρι και σήμερα εμπλουτίζεται συνεχώς. Η συλλογή που ξεκίνησε με μερικούς βικτοριανούς πίνακες, σήμερα περιλαμβάνει 3.550 πίνακες, ανάμεσά τους ο υπέροχος Αγγλος τοπιογράφος Τέρνερ, χαρακτικά και αγάλματα.

Εννέα βασιλικά πάρκα, τα οποία κάποτε ανήκαν αποκλειστικά στους μονάρχες, μετά από μεγάλες πιέσεις που ασκήθηκαν άνοιξαν τις πόρτες τους και για τους απλούς «κοινούς» ανθρώπους. Αυτά τα καλαίσθητα, καταπράσινα και άψογα διατηρημένα πάρκα δίνουν την ευκαιρία στον περιπατητή να ανοίξει τους πνεύμονές του, να διατηρήσει την καλή του φόρμα, να σκεφτεί με ηρεμία, αλλά και την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Καλλωπιστικά φυτά, δεκάδες χιλιάδες τουλίπες, τριανταφυλλιές, ορτανσίες και ό,τι βάλει ο ανθρώπινος ο νους είναι φυτεμένα και ποτισμένα σε πολλά σημεία, ενώ οι πεντακάθαρες λίμνες με τα νούφαρα και τις πάπιες τα κάνουν να μοιάζουν ακόμα ωραιότερα.

...Και ονειρεμένες; Οχι, δε θα το λέγαμε. Οι νύχτες στο Λονδίνο είναι όπως όλες οι νύχτες που ζουν σήμερα οι σύγχρονες πρωτεύουσες του κόσμου. Νύχτες αινιγματικές, μυστηριώδεις και επικίνδυνες, νύχτες αγγλικές θα ζήσει ο αδαής τουρίστας στο Σόχο. Στη συνοικία - γκέτο, που λέγεται, πως τώρα είναι πολύ πιο ασφαλής από παλιά. Αστυνομεύεται... Οι μυρωδιές στο Σόχο σε οδηγούν στο σωστό μέρος καλύτερα από τον τουριστικό οδηγό. Η έντονη μυρωδιά από κάρι, σου δηλώνει ότι βρίσκεσαι κοντά σε ινδικό μαγαζί, ενώ το ρύζι, που δεν είναι άοσμο όπως πολλοί νομίζουν, αναδύει το λεπτό άρωμα της Κίνας. Πιο πέρα το σούσι σού μιλάει. Σου εξηγεί ότι βρίσκεσαι κοντά στη γαστρονομική «πρεσβεία» του Ανατέλλοντος Ηλίου κι ας είναι νύχτα χωρίς αστέρια και φεγγάρι. Κι ο φλεγματικός ποταμός, ο μυστικοπαθής Τάμεσης, κυλάει αθόρυβα και διακριτικά, χωρίς να αποκαλύπτει σε κανένα τα μεγάλα μυστικά του.

Στο πάρκο μακριά από το βουητό της πόλης

Τα μοναδικά λονδρέζικα ταξί

Και ένας από τους πολλούς άστεγους της πόλης